เกิดใหม่เป็นสุนัขจิ้งจอก (Reincarnated As a Fox With System) - ตอนที่ 166

ตอนที่ 166 จักรพรรดิจิ้งจอกสุริยันและจันทรา

รังไหมคริสตัลสีขาวหยุดหดตัวหลังจากสูงถึง 2 เมตร สีของรังไหมคริสตัลสีขาวก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเทาเช่นกัน

แคร็ก… แคร็ก… แคร็ก… ปังงงง

!!!

ในที่สุดรอยแยกจํานวนนับไม่ถ้วนก็เริ่มกระจายบนพื้นผิวของรังไหมสีเทา และมันก็แตกเป็นฝุ่นจนเผยให้เห็นร่างที่ห่อหุ้มด้วยแสงสีเงินสีขาวสลัวอยู่ข้างใน

ถังลี่เสวี่ยค่อยๆลืมตาขึ้น

ตาขวาของเธอเปล่งประกายด้วยแสงสีทอง ในขณะที่ตาซ้ายของเธอเปล่งประกายด้วยแสงสีเงินขาว

ทั้งคู่เปล่งประกายเจิดจ้าจากส่วนลึกที่สุดของดวงตาสีฟ้าบุษราคัมของเธอ ทําให้ดูมีเสน่ห์และสง่างามในเวลาเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม แสงสีทองและสีเงินค่อยๆ จางหายไปเมื่อดวงตาของเธอกลับมาเป็นปกติ

ถังลี่เสวี่ยใช้ [การจัดการพลังงาน] ของเธอเพื่อสร้างกระจกต่อหน้าเธอ และแสงสีเงินที่ควบแน่นอยู่ตรงหน้าเธอกลายเป็นกระจกทรงกลมในทันที

ถังลี่เสวี่ยใช้กระจกสีเงินเพื่อตรวจสอบรูปลักษณ์ใหม่ของเธออย่างตื่นเต้นทันที

รูปร่างสุนัขจิ้งจอกของเธอโตขึ้นจากขนาดแมวเป็นขนาดไซบีเรียนฮัสกี้ในตอนนี้

ขนที่อ่อนนุ่ม และเรียบเนียนของเธอก็เปล่งประกายเจิดจ้าด้วยแสงสีเงินภายใต้แสงจันทร์ในตอนนี้

นอกจากนี้ยังมีหางจิ้งจอกสามหางที่กระพืออยู่ข้างหลังเธอ หางสองข้างเป็นสีเงินเหมือนกับขนของเธอและหางสุดท้ายดูเหมือนควบแน่นจากเปลวไฟสีทอง

เอ๊ะ… เดี๋ยวก่อน… จิ้งจอกระดับ [ไม่ธรรมดา] ทุกตัวมีเพียงแค่สองหางไม่ใช่เหรอ! แล้วฉันจะมีสามหางได้ยังไง! ดวงตาสีฟ้าบุษราคัมของถังลี่เสี่ยเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

“อย่าบอกนะว่าฉันข้ามขั้นไปขั้นหนึ่ง แล้วมาถึงระดับ [หายาก]! อุ้ยๆๆๆ… ไปดูกันเลย!!” ถังลี่เสวี่ยยิ้มอย่างโง่เขลา และเปิดหน้าต่างระบบของเธอ

แต่ก่อนที่เธอจะมีเวลามากพอที่จะมองดูหน้าต่างสถานะปัจจุบันของเธอ…

“ลานโปรดของฉัน! พืช ดอกไม้ที่หายาก และมีค่าของฉัน! โอ้ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่… โปรดอย่าบอกฉัน… แม้แต่ปลาทองเก้าสีของฉันด้วย! อ๊ากกกกกกกกก!!!” เสียงตะโกนดัง ดังมาจากด้านบนถังลี่เสวี่ย

ถังลี่เสวี่ยเกือบจะหมดสติจากความกดดันที่เปล่งออกมาจากเสียงตะโกนที่หูหนวก เพราะตอนนี้เธออยู่ในสภาพที่อ่อนแอที่สุด

เธอไม่เพียงหมดเรี่ยวแรงเท่านั้น แต่อวัยวะภายในของเธอจํานวนมากยังได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย แม้ว่าตอนนี้เธอจะฟื้นตัวอย่างรวดเร็วภายใต้ทักษะ [การฟื้นฟู] ของเธอ แต่ตอนนี้เธอยังห่างไกลจากการฟื้นตัวเต็มที่

ยิ่งกว่านั้น คนที่มาถึงตอนนี้จริงๆ แล้วเป็นจิ้งจอกระดับอสูรวิญญาณระดับสูง

ด้วยความรู้สึกที่เฉียบแหลมในปัจจุบันของเธอหลังจากการวิวัฒนาการ ถังลี่เสวี่ยสามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวที่ซ่อนอยู่ภายในชายผมดําที่หล่อเหลาคนนี้

ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายผมดําซีดจางราวกับกระดาษสีขาว และเขาก็คว้าผมด้วยความหงุดหงิดและสิ้นหวังด้วยมือทั้งสอง ดวงตาสีดําออบซิเดียนของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง และตอนนี้เขาดูน่ากลัวมาก

ถังลี่เสวี่ยรู้สึกเสียใจอย่างมากที่เธอไม่ได้ใช้ [ร่างเทพ] ก่อนหน้านี้เพื่อหลบหนีจากสถานที่นี้โดยเร็วที่สุด น่าเสียดายที่มันสายเกินไปสําหรับเธอแล้ว

เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนสําหรับเธอที่จะหลบหนีจากสัตว์ประหลาดแก่ๆ ในตอนนี้ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะขอโทษมากกว่าถูกสัตว์ประหลาดนี้ฆ่าตายที่นี่

น่าเสียดาย ก่อนที่ถังลี่เสวี่ยจะพูดอะไร ชายผมดําก็จ้องที่เธอเต็มไปด้วยความโกรธ และตะโกนใส่หน้าเธอด้วยความโกรธ

“คุณเป็นใคร! คุณมาจากไหน!? รู้มั้ยว่านี่คือเขตหวงห้ามในเขตการศึกษา?! ฉันไม่สนหรอกว่าคุณเป็นใคร แต่คุณต้องชดใช้ให้ฉันเป็นทุกอย่าง ถึงแม้ว่าจะต้องขายร่างกาย และแกนอสูรของคุณก็ตาม! คุณได้ยินฉันไหมชดใช้ทุกอย่าง!”

ปากของถังลี่เสวี่ยกระตุกอย่างรุนแรง ขณะที่เหงื่อเย็นไหลออกจากหน้าผากของเธอ

เธอใช้เวลาเพียงแวบเดียวในการประเมินว่าลานสวรรค์ที่สวยงามแห่งนี้ ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยดอกไม้และพืชหายากล้ําค่า โดยเฉพาะปลาสีรุ้งนั่นในสระน้ํา!

เธออาจจะไม่สามารถชดเชยทุกอย่างได้แม้ว่าเธอจะขายร่างกายและแกนสัตว์อสูร

“อ๊ะ เดี๋ยวก่อน! ฉันมี [หินปลุกพลัง]! มันพอจะชดเชยทุกอย่างได้! แต่มันหลอมรวมเข้ากับจิตใจของฉันแล้ว และตอนนี้มันอาศัยอยู่ในทะเลแห่งจิตสํานึกของฉัน ดังนั้นฉันไม่สามารถเอามันออกไปได้อีกต่อไป… เฮ้อ… ถังลี่เสวี่ยพยายามคิดวิธีแก้ปัญหาจากเหตุการณ์นี้

“ใช่แล้ว ฉันยังมี [ไข่มุกแห่งราชามังกรสุริยัน] ด้วย! แต่ตอนนี้มันหลอมรวมกับตันเถียนของฉันแล้ว และฉันก็ไม่สามารถเอามันออกมาได้อีกต่อไป… ถึงหลี่เสี่ยเกือบจะกระอักเลือดออกมา เมื่อเธอนึกถึงสิ่งของที่ล้ําค่า ทั้งหมดที่เธอมีร่วมทั้งในระบบของเธอแล้ว

โชคดีที่อยู่ๆ ก็มีผู้ที่สามารถช่วยชีวิตเธอเข้ามาในเวลานี้

ร่างที่สวยงามเพรียวบางลงมาจากท้องฟ้ายามค่ําคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว พร้อมกับศพจิ้งจอกเงินที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ

ดวงตาสีฟ้าบุษราคัมของถังลี่เสวี่ยสว่างขึ้นเมื่อเธอเห็นผู้หญิงสวยคนนี้

“อาจารย์หลาน! โปรดช่วยฉันด้วย! ฉัน… ฉันสาบานว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ!” ถังลี่เสวี่ยวิ่งไปที่หญิงสาวผมดําสวยด้วยน้ําตา

“คุณเป็นใคร เอ่อ… เสียงนี้คือ… เสวี่ยน้อย! คุณคือเสวี่ยน้อยจริงหรือ!” ร่างของอาจารย์เหมยหลานสั่นอย่างรุนแรง และเธอก็ทิ้งศพในอ้อมแขนของเธอลงบนพื้นด้วยความตกใจและไม่เชื่อ

ถังลี่เสวี่ยมองไปที่ศพของจิ้งจอกบนพื้น และตกใจกับมันด้วย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ถังลี่เสวี่ยเห็นศพปลอมที่สร้างขึ้นโดย [ตุ๊กตาทดแทน] ของเธอ

อาจารย์เหมยหลานมองไปที่ถังลี่เสี่ยด้วยความสงสัย และความสงสัยของเธอก็เพิ่มมากขึ้นเมื่อเธอเห็นการแสดงออกที่น่าตกใจของถังลี่เสวี่ย

นอกจากนี้ รูปร่างปัจจุบันของถังลี่เสี่ยยังแตกต่างจากถังลี่เสวี่ยก่อนหน้านี้เล็กน้อย ไม่เพียงแต่รูปร่างของจิ้งจอกในปัจจุบันของเธอจะใหญ่ขึ้นเล็กน้อย แต่เธอยังดูสง่างามและกล้าหาญกว่าเมื่อก่อนอีกด้วย

“ใช่! อาจารย์เหมยหลาน ฉันคือถังลี่เสวี่ยตัวจริงเสียงจริงเลย! ศพนี้เป็นของปลอมที่ฉันสร้างขึ้น เพื่อให้ฉันสามารถผ่านความทุกข์ยากไปได้อย่างปลอดภัย! นั่นเป็นสาเหตุที่ฉันถูกเคลื่อนย้ายแบบสุ่มในตอนท้าย และมาอยู่ที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ! นี่… ทั้งหมดนี้เป็นอุบัติเหตุจริงๆ!” ถังลี่เสวี่ยพยายามอธิบายทุกอย่างให้อาจารย์เหมย หลานด้วยความตื่นตระหนก

ถังลี่เสวี่ยหยิบหนังสือที่ทรุดโทรม [ศิลปะแห่งการปกปิด] จากกระเป๋าอวกาศของเธอออกมาแล้วแสดงให้อาจารย์เหมยหลานดู

“ดูสิ นี่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่คุณให้ฉัน หลังจากที่ฉันผ่านการทดสอบครั้งที่สองสําเร็จ และตัดสินใจเข้าร่วมคลาสของคุณ!

ดวงตาสีดําคล้ําของอาจารย์เหมยหลานเปล่งประกายขึ้น เมื่อเธอเห็นหนังสือที่ทรุดโทรมในอุ้งเท้าของ ถังลี่เสวี่ย แต่เธอยังต้องยืนยันเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อให้แน่ใจมากขึ้น

“ลองใช้ความสามารถขั้นเทพประเภทล่องหนของคุณสิ ฉันอยากเห็นมัน!”

ถังลี่เสวี่ยเปิดใช้งาน [ร่างเทพ] ของเธอ และร่างกายที่มีขนยาวของเธอก็หายตัวไปในอากาศบาง ๆ

หลังจากที่ร่างกายของถังลี่เสวี่ยโปร่งใส อาจารย์เหมยหลานก็รัวหมัดอันทรงพลังไปทางที่ถังลี่เสวี่ยอยู่ก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว

การกระทําของอาจารย์เหมยหลานนั้นรวดเร็วมาก จนดูเหมือนว่าหมัดของเธอหายไป ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่ถังลี่เสวี่ยในตอนนี้จะหลับมันได้ แต่หมัดของอาจารย์เหมยหลานก็ทะลุร่างโปร่งใสของเธอไปได้อย่างง่ายดาย

หลังจากทดสอบความสามารถขั้นเทพของถังลี่เสวี่ยแล้ว อาจารย์เหมยหลานเริ่มยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง ขณะที่หัวใจของเธอรู้สึกโล่งใจจากความผิดครั้งก่อนของเธอ

อาจารย์เหมยหลานสวมกอดร่างกายที่มีขนยาวของถังเสวี่ย หลังจากที่เธอยกเลิก [ร่างเทพ] และปรากฏตัวอีกครั้ง

“ยินดีต้อนรับกลับ… เสวี่ยน้อย” อาจารย์เหมยหลานกระซิบเบา ๆ กับถังลี่เสวี่ย

“หลานเอ๋อ คณ… คุณรู้จักเธอเหรอ” ชายผมดํามองด้วยความตกตะลึง เมื่อเห็นฉากอันอบอุ่นหัวใจต่อหน้าต่อตาเขา และถามด้วยความงุนงง

ชายผมดําที่หล่อเหลา เจ้าของสนามแห่งนี้คือพ่อของอาจารย์เหมยหลาน ที่ปรึกษาการศึกษาจุนเจี๋ย!

“แต่… แต่ฉันไม่สนใจ! คุณยังต้องตอบแทนฉันสําหรับทุกอย่าง แม้ว่าคุณจะรู้จักเธอก็ตาม! คุณรู้ไหมว่าฉันใช้เงินไปเท่าไหร่เพื่อสร้างลานสวรรค์นี้ ฉันเกือบจะล้มละลายแล้ว เพื่อที่สร้างลานสวรรค์นี้ขึ้นมา! และคุณ… คุณกล้าทําลายทุกสิ่งในลานนี้!” ที่ปรึกษาจุนเจียตะโกนด้วยความโกรธอีกครั้งหลังจากที่จําลานบ้านอันเป็นที่รัก ก่อนหน้านี้ได้ ซึ่งเขาดูแลต้นไม้ ดอกไม้ และปลาทุกอย่างอย่างระมัดระวังเหมือนเลี้ยงลูกของเขาเอง

เขาได้ติดคําเตือนพื้นที่หวงห้ามไว้ที่นี่ เพื่อป้องกันไม่ให้สุนัขจิ้งจอกตัวอื่นเข้ามาที่นี่โดยบังเอิญได้ นอกจากนี้ยังติดตั้งบาเรียที่มองไม่เห็น เพื่อทําให้ลานนี้ไม่สามารถมองเห็นได้จากภายนอก และยังติดตั้งบาเรียอวกาศ เพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกก้าวเท้าเข้ามาที่นี่ได้

เขาไม่รู้ว่าถังลี่เสวี่ยผ่านสิ่งเหล่านั้นที่เขาติดตั้งไว้ได้ยังไง และยังทําลายลานนี้จนหมดสิ้น

ถ้ที่ปรึกษาจุนเจี๋ยไม่ใช่อสูรวิญญาณระดับสูงที่แข็งแกร่ง แต่เป็นเพียงชายชราที่อ่อนแอ เขาคงจะมีอาการหัวใจวายเฉียบพลันในตอนนี้ และเสียชีวิตทันที

“โอ้ หุบปากไปเลยพ่อเฒ่า! มีอะไรให้โกรธขนาดนี้มั้ย! นี่แค่ลานเดียวเองนะ! แค่ยกลานนี้ให้ลูกไม่ได้หรอไง! ฉันจําได้ว่าแม่เกือบจะหย่าร้างกับคุณหลายครั้งเพราะเรื่องลานนี้แล้วนะ! นี่มันดีแค่ไหนแล้วที่ลานนี้ถูกทําลานเพื่อการวิวัฒนาการของนักเรียนของฉันน่ะ! อย่างน้อยลานนี้ก็ยังมีประโยชน์!” อาจารย์เหมยหลานดุด่าที่ปรึกษาจุนเจี๋ยอย่างดุร้าย

“หลานเอ๋อ… คุณ…คุณ… ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะ..” ที่ปรึกษาจุนเจี๋ยหายใจแรง ขณะที่ชี้นิ้วที่สั่นเทาไปที่อาจารย์เหมยหลาน

“อะไร! ฉันจะบอกแม่ว่าคุณยังแอบสร้างลานสวรรค์นี้อยู่โดยที่เธอไม่รู้ ทั้งๆที่เธอขู่ว่าจะหย่าแล้วก็ตาม ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าแม่จะทําอะไร เมื่อรู้เรื่องนี้!” อาจารย์เหมยหลานยิ้มอย่างซุกซนและมองไปที่ที่ปรึกษาจุนเจี๋ย

ที่ปรึกษาจุนเจี๋ยไออย่างรุนแรง เมื่อเขาได้ยินคําขู่ของอาจารย์เหมยหลาน

ในขณะที่ถังลี่เสวี่ยกําลังตกตะลึง สมองของเธอไม่สามารถประมวลผลจากคําพูดของอาจารย์เหมยหลานได้เลยในตอนนี้

“คุณกําลังพูดเรื่องอะไร? ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย! ลานอะไร? ลานที่ไหน? ฉันไม่เห็นสนามหญ้าที่นี่เลย! เฮ้อ… ดูเหมือนว่าจิตใจของฉันจะโดนคาถาภาพลวงตาเข้าสินะ! ยัยบ้าจีฮวา เธอกล้าดียังไงถึงใช้ยันต์สร้าง ความงุนงงอันทรงพลังกับฉัน… หลานเอ๋อ ฉันจะกลับบ้านแล้ว เธอก็รีบกลับบ้านด้วยนะคืนนี้!” ที่ปรึกษาจุนเจี๋ยพูดด้วยน้ําเสียงหนักแน่นเต็มไปด้วยออร่าที่ชอบธรรม

ไม่มีร่องรอยของความโกรธ หรือความหงุดหงิดบนใบหน้าของเขาอีกต่อไปราวกับว่าทุกอย่างเป็นเพียงภาพลวงตาก่อนหน้านี้

ที่ปรึกษาจุนเจี๋ยรีบหนีไปให้เร็วที่สุดหลังจากที่เขาพูดข้อแก้ตัวง่อยๆ พวกนั้น ความเร็วของเขาเร็วมากจนถังลีเสวียเห็นเพียงว่าเขาหายไปจากที่ที่เขายืนอยู่ก่อนหน้านี้

ถังลี่เสวี่ยกระพริบตาสีฟ้าบุษราคัมของเธออีกครั้งในอย่างตกตะลึง

เธอไม่รู้ว่าชายผมดําคนนี้เกี่ยวข้องกับอาจารย์เหมยหลานของเธออย่างไร แต่พวกเขาดูสนิทสนมกันมาก

“ไปกันเถอะ! คุณคงเหนื่อยมากแล้วตอนนี้ ฉันจะพาคุณกลับไปที่อาคารที่อยู่อาศัย” อาจารย์เหมยหลานยิ้ม เบา ๆ ให้กับถังลี่เสวี่ย และหยิบแผ่นลอยออกจากกระเป๋าอวกาศของเธอ

แผ่นลอยขนาดเท่าฝ่ามือขยายใหญ่ขึ้นเมื่ออาจารย์เหมยหลานขว้างมันลงบนพื้น

อาจารย์เหมยหลานดึงถังลี่เสวี่ยขึ้นมา และทั้งคู่ก็ทะยานขึ้นไปบนฟ้ายามค่ําคืน และไปยังอาคารที่อยู่อาศัย

พวกเขาใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการไปถึงอาคารที่พักอาศัยด้วยความเร็วของแผ่นที่ลอยอยู่นี้

ถังลี่เสวี่ยกระโดดลงจากแผ่นที่ลอยอยู่ และกล่าวคําอําลากับอาจารย์เหมยหลานก่อนกลับมาที่ห้องของเธอ

ถังลี่เสวี่ยเข้าไปในห้องนอนของเธอ และเธอตรวจสอบสภาพปัจจุบันอื่น ๆ ด้วยความสงสัย

ญาญ่าหมดแรงหลังจากวิวัฒนาการเสร็จสิ้น ดังนั้นเธอจึงผล็อยหลับไปในที่จัดเก็บของระบบ

ฟีนิกซ์เปลวไฟสีน้ําเงินเข้มก็เหมือนกัน มันผล็อยหลับไปในจุดตันเถียนของเธอ แต่ [ไข่มุกแห่งราชามังกรสุริยัน] ยังคงหล่อเลี้ยงร่างเปลวไฟสีน้ําเงินเข้มอย่างต่อเนื่อง และทําให้มันแข็งแกร่งขึ้นทีละนิด

จิตวิญญาณการต่อสู้ของถังลี่เสวี่ยก็หลับสนิทเช่นกัน และเธอไม่สามารถเรียกมันออกมาเพื่อตรวจสอบรูปแบบปัจจุบันได้

ถังลี่เสวี่ยนอนลงบนเตียงนุ่ม ๆ ของเธอ และคร่ําครวญเสียงดังเพราะมันสบายแค่ไหน

เธอเปิดหน้าต่างสถานะเพื่อตรวจสอบสถานะใหม่ และความสามารถขั้นเทพของเธอ แต่เปลือกตาของเธอหนักเกินกว่าที่เธอจะมองเห็นสิ่งใด และเธอก็เผลอหลับไปโดยไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน ก่อนที่เธอจะได้ดูหน้าต่างสถานะในระบบของเธอ