เกิดใหม่เป็นสุนัขจิ้งจอก (Reincarnated As a Fox With System) - ตอนที่ 171

ตอนที่ 171 ภูมิประเทศของโลกอมตะ

เมื่อรวมทวีปวายุสวรรค์แล้ว ในโลกอมตะมีทั้งหมด 72 ทวีป

แต่ละทวีปเหล่านี้จริง ๆ แล้วใหญ่กว่าพื้นผิวทั้งหมดของโลกก่อนหน้าของถังลี่เสวี่ย

อย่างไรก็ตาม ทวีปที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาทวีปทั้งหมดถูกเรียกว่าทวีปกลาง

หากทวีปกลางเป็นเหมือน ร่างกาย อีก 71 ทวีปจะมีขนาดใหญ่เท่ากับ นิ้ว หรือ นิ้วเท้า เท่านั้น

อีก 71 ทวีปกระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ ทวีปกลางโดยสุ่ม

ยิ่งทวีปเหล่านั้นเข้าใกล้ทวีปกลางมากเท่าไร พลังวิญญาณในดินแดนของทวีปกลางก็จะยิ่งมั่งคั่งมากขึ้นเท่านั้น!

ยิ่งพลังวิญญาณในดินแดนของทวีปกลางเท่าไหร่ สิ่งมีชีวิตที่นั่นก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น!

นักเรียนชุดสีฟ้าคนหนึ่งยกมือขวาขึ้น และถามว่า

“อาจารย์ซู สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในทวีปกลางนั้นแข็งแกร่งที่สุดงั้นหรอ?”

“เป็นคําถามที่ดี! นั่นจริงแต่ถูกต้องเพียงครึ่งเดียว พลังวิญญาณที่หนาแน่นทําให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อาศัยอยู่ ที่นั่นสามารถบุกทะลวงไปสู่ระดับที่สูงขึ้นได้ง่ายขึ้นหรือพัฒนาขึ้นไปอีก แต่การวิจัยของพวกเขาในด้านเทคโนโลยีจารึกและการปรุงยากําลังล้าหลังเราอยู่! “อาจารย์ซูหัวเราะคิกคักขณะตอบคําถามของนักเรียนอย่างจริงจัง

“อันที่จริง มนุษย์หรือสัตว์ร้ายที่มีอํานาจมากมายจากทวีปกลางกําลังเข้ามาในทวีปของเราเพื่อเรียนรู้ความรู้ของเรา ดังนั้นคุณจึงไม่จําเป็นต้องรู้สึกด้อยกว่าพวกเขา พวกคุณทุกคนสามารถเรียนรู้เทคโนโลยีการจารึก และความรู้ในการปรุงยาได้ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังทวีปกลางในภายหลัง” อาจารย์ซูปลอบโยนนักเรียนทุกคนในห้องเรียน

ถังลี่เสวี่ยคิดว่ามันสมเหตุสมผลจริงๆ เนื่องจากพลังวิญญาณในทวีปของเรามีไม่หนาแน่นเพียงพอ ดังนั้นพวกเขาจึงใช้ยาฝึกฝน หรือรูปแบบการรวบรวมวิญญาณเพื่อช่วยเพิ่มการฝึกฝนของพวกเขา

นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมเทคโนโลยีการจารึก และความรู้ในการปรุงยาของพวกเขาจึงก้าวหน้ากว่าทวีปกลางมาก

อาจารย์เล่าต่อและอธิบายอีกครั้ง

ทวีปกลางนั้นกว้างใหญ่ไพศาลและพลังวิญญาณก็มีมากมายจริง ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพลังวิญญาณทั้งหมดที่นั่นจะกระจายอย่างเท่าเทียมกันในทุกที่

ศูนย์กลางของทวีปกลางถูกเรียกว่า “แกนกลาง” ของโลก ยิ่งใกล้กับ แกนกลาง” ของโลกมากเท่าไหร่ พลังวิญญาณก็จะยิ่งหนาแน่นมากขึ้นเท่านั้น!

คราวนี้นักเรียนคลาสชั้นสูงชุดดําคนหนึ่งยกมือขวาของเธอขึ้นแล้วถามว่า

“ถ้าทวีปกลางมีขนาดใหญ่ขนาดนั้น และพลังวิญญาณมีมากมายทําไมพวกเราทุกคนไม่อพยพไปที่นั่น?”

“เป็นคําถามที่ดี! เด็กดี รางวัล 500 เครดิตสําหรับคุณ” อาจารย์ซูถึงตราหยกสีขาวของเธอออกมา และแสงสีขาวเล็กๆ ก็พุ่งไปที่ป้ายเงินของนักเรียนชุดดํา

นักเรียนชุดดํายิ้มอย่างมีความสุขหลังจากที่เธอได้รับรางวัลโดยไม่ทําอะไรเลย

“เพื่อตอบคําถามนี้ เราจะต้องย้อนกลับไปที่คําถามก่อนหน้าของฉันที่บอกคุณเกี่ยวกับ “ทําไมสัตว์อสูรอย่างเรา และเผ่าพันธุ์มนุษย์จึงไม่ได้มีสงครามกัน แม้ว่าเราจะเกลียดชังกันมากก็ตาม นักเรียนคลาสปฏิบัติการคนนั้น คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณไม่จําเป็นต้องกังวลหรือกลัว แค่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้” อาจารย์ชี้นิ้วไปที่นักเรียนชุดแดงที่อยู่หลังชั้นเรียน

นักเรียนชุดแดงลุกขึ้นยืนด้วยความประหลาดใจ และตอบอาจารย์ซูในขณะที่ยังคงพูดติดอ่างว่า

“ฉัน! ฉัน…ฉันคิดว่า…เอ่อ…บางที ต่างระมัดระวังเรื่องความแข็งแกร่งของกันและกัน ดังนั้น… เลยทําให้ยังไม่เกิดสงครามขึ้น”

“น่าเสียดาย ไม่ถูกต้อง นักเรียนชุดสีฟ้านั่นล่ะ! โปรดบอกความคิดเห็นของคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้” อาจารย์ซูชี้ไปที่ถังลี่เสวี่ยในครั้งนี้

ถังลี่เสวี่ยยืนขึ้นและตอบด้วยความลังเล

“เอ่อ… บางทีเราและเผ่าพันธุ์มนุษย์อาจกลัวว่าบุคคลที่สามจะใช้ประโยชน์จากเรา ถ้าเราทําสงคราม กันเอง?”

“ถูกต้องครึ่งหนึ่ง! อันที่จริงเผ่าพันธุ์อสูรและเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเราอยู่ในสงครามครั้งใหญ่กับ บุคคลที่สามที่คุณกําลังพูดถึงเมื่อหลายล้านปีก่อน และสนามรบก็จะเป็นที่ไหนไปได้นอกจากทวีปกลาง!” อาจารย์ซูพูดความจริงที่น่าตกใจซึ่งทําให้นักเรียนทุกคนในชั้นเรียนตกตะลึง

อะไรกันเนี่ย! ตอนนี้ฉันอยากรู้จริงๆ ว่า บุคคลที่สาม ผู้ยิ่งใหญ่ประเภทใดที่สามารถเผชิญกับกองกําลัง ผสมของเผ่าพันธุ์อสูร และเผ่าพันธุ์มนุษย์มานานกว่าล้านปีโดยไม่สูญเสีย! ถังลี่เสี่ยอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แต่เธอยังคงฟังบทเรียนของอาจารย์ซูอย่างตั้งใจ

ไม่นานหลังจากนั้น อาจารย์ซูยังได้อธิบายเกี่ยวกับตัวตนของบุคคลที่สาม” ซึ่งทําให้นักเรียนทุกคนรวมถึง ถังลี่เสวี่ยหน้าซีดด้วยความสยดสยอง

เผ่าพันธุ์อมนุษย์!!!

ศัตรูที่แท้จริงของเผ่าพันธุ์อสูรและเผ่าพันธุ์มนุษย์ในทวีปกลางคือเผ่าพันธุ์อมนุษย์!

เผ่าพันธุ์อมนุษย์สามารถกินพลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตที่พวกเขาสัมผัสได้! มนุษย์ สัตว์ร้าย พืช แม้แต่หญ้าบนพื้น พวกเขาสามารถกินพลังชีวิตได้เพียงแค่สัมผัสพวกมัน และสถานที่หรือดินแดนที่พวกเขาอาศัยอยู่ทั้งหมดจะกลายเป็นซากและไร้ชีวิตอย่างแน่นอน!

จะฆ่าพวกมันนั้นไม่ง่ายเลย ถึงแม้จะตัดหัว หรือผ่าครึ่งแล้วก็ยังไม่สามารถฆ่ามันได้! วิธีเดียวที่จะฆ่าพวกมันได้ก็คือเผามันด้วยไฟ หรือธาตุสายฟ้า หรือขับไล่มันด้วยธาตุแสง!

ยิ่งกว่านั้น คลาส พ่อมด ของพวกเขาสามารถควบคุมศพจํานวนมากและใช้มันในการทําสงครามกับเผ่าพันธุ์อสูรและเผ่าพันธุ์มนุษย์

แม้แต่การรวมตัวกันของเผ่าอสูรและเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็แทบจะไม่แข็งแกร่งพอที่จะหยุดยั้งเผ่าพันธุ์อมนุษย์ไม่ให้กําวหน้าต่อไปได้

น่าเศร้าที่มากกว่าครึ่งหนึ่งของทวีปกลางปัจจุบันอยู่ภายใต้การปกครองของเผ่าพันธุ์อมนุษย์

ในขณะเดียวกัน เผ่าพันธุ์อสูรครอบครองน้อยกว่าหนึ่งในสี่ของทวีปกลาง และเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน

“ว้าว… คิดว่ายังมีเผ่าพันธุ์อมนุษย์ในโลกอมตะนี้ด้วย! แต่เสียใจด้วย ฉันมีเปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจ ดังนั้นในอนาคตฉันก็มีโอกาสที่จะเอาชนะพวกเขาได้อย่างง่ายดายนะสิ!!’ ถังลี่เสี่ยเลียริมฝีปากสีชมพูของเธอด้วยความตื่นเต้นภายใต้หน้ากากจิ้งจอกของเธอ

เธออยากจะลองต่อสู้กับเผ่าพันธุ์อมนุษย์ด้วยเปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจของเธอก้าวหน้าไปมากขึ้น และมีพลังมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน หลังจากที่ฟีนิกซ์สีน้ําเงินแห่งความภาคภูมิใจในตันเถียนของเธอพัฒนาขึ้น

“พวกคุณควรขอบคุณบรรพบุรุษของคุณที่เกิดมาที่นี่ในทวีปวายุสวรรค์นี้แทนที่จะเป็นในทวีปกลาง เนื่องจากสถานการณ์ปัจจุบันของทวีปกลางนั้นวุ่นวายมาก และอัตราการเสียชีวิตก็สูงมากเช่นกัน เพราะผู้คนจากเผ่าพันธุ์อมนุษย์มีอยู่ทุกที่ที่นั่น” อาจารย์ซูหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของนักเรียนทุกคน

“พวกคุณทุกคนไม่ต้องกังวลเรื่องนี้แล้ว เผ่าพันธุ์อมุษย์อาศัยอยู่ที่ทวีปกลางเท่านั้น อย่างน้อยก็ในตอนนี้ แต่ไม่มีการรับประกันว่าพวกเขาจะไม่รุกรานทวีปอื่นในอนาคต ดังนั้นพวกคุณทุกคน ต้องไม่หย่อนยานและ พยายามทําให้แข็งแกร่งขึ้นโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เพื่อเผชิญหน้ากับพวกเขาในอนาคต!” อาจารย์ซูให้กํา ลังใจพวกเขาด้วยน้ําเสียงที่ผ่อนคลายของเธอ

อาจารย์ซูเล่าต่อเกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของทวีปวายุสวรรค์

ความจริงที่น่าเศร้าที่สุดคือทวีปวายุสวรรค์ที่จริงแล้วเป็นทวีปที่ไกลที่สุดจากทวีปกลาง ดังนั้นพลังวิญญาณ ที่นี่จึงเบาที่สุด และชาวพื้นเมืองทั้งหมดในทวีปนี้มีความแข็งแกร่งต่ําสุดเมื่อเทียบกับชาวพื้นเมืองจากทวีปอื่น

แน่นอนมันไม่ได้รวมสถาบันจิ้งจอกนับหมื่นที่พวกมันอาศัยอยู่ในขณะนี้ เพราะสุนัขจิ้งจอกจํานวนมากจากทวีปอื่น ๆ เข้ามาในสถาบันจิ้งจอกนับหหมื่นของทวีปวายุสวรรค์ เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับความรู้ขั้นสูง เช่น เทคโนโลยี การจารึก การปรุงยา การรักษาพยาบาล การประดิษฐ์สมบัติ การทําเกราะหรืออาวุธช่างตีเหล็ก ความรู้ของพ่อค้าเกี่ยวกับวิธีการทํากําไรโดยการซื้อหรือขายบางสิ่งบางอย่าง การประเมินสมบัติ ฯลฯ

มีสมาคมนับไม่ถ้วนในสถาบันจิ้งจอกนับหหมื่นของทวีปวายุสวรรค์นี้ และพวกเขาสามารถเข้าร่วมกับเพื่อรับความรู้ได้ พวกเขาสามารถหาครูที่มีประสบการณ์มากมายเพื่อสอนพวกเขาในสาขาของตน

ในความเป็นจริงมากกว่า 70% ของนักเรียนจากคลาสชั้นสูงมาจากทวีปอื่นเพื่อเรียนรู้ความรู้นี้เท่านั้น!

อื่ม… บางทีฉันควรเข้าสมาคมจารึกเพื่อค้นหาหนังสือแนะนําเกี่ยวกับวิธีการจารึกอักษรรูนระดับสูงหรืออาจารย์เพื่อสอนฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ ความรู้จากระบบนั้นสมบูรณ์มาก แต่มันยากขึ้นสําหรับฉันที่จะจารึกอักษรรูนระดับสูงโดยไม่มีคําแนะนําที่ถูกต้องจากอาจารย์ ถังลี่เสี่ยตัดสินใจว่าเธอจะพยายามเข้าร่วมสมาคมจารึกเมื่อเธอมีเวลาว่างในภายหลัง

“เอาล่ะเด็กๆ บทเรียนของเราสําหรับวันนี้จบลงแล้ว! หากคุณมีคําถาม ยกมือขึ้นได้เลย” อาจารย์ซูมองไปที่นักเรียนทุกคน

นักเรียนหลายคนเริ่มถามคําถามกับอาจารย์ซูด้วยความอยากรู้ โดยเฉพาะเรื่องเผ่าพันธุ์อมนุษย์

คําถามของพวกเขาเป็นแบบนี้ ถ้าพวกเขาสามารถฆ่าเผ่าพันธุ์อมนุษย์ด้วยเปลวไฟปกติได้หรือไม่?” คําตอบคือไม่มีเพียงเปลวไฟหรือสายฟ้าที่มีจิตวิญญาณ เช่น เปลวไฟแห่งความภูมิใจของถังเสวี่ย เปลวไฟสีแดงของฟาง หรือเพลิงนิพพานของมังกรปลอมที่สามารถฆ่าเผ่าพันธุ์อมนุษย์ได้

หรือ “ถ้าพวกเขาสามารถฆ่าเผ่าพันธุ์อมนุษย์ได้มั้ย หากพวกเขานั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ หรือบดให้เป็นเนื้อ? และคําตอบก็คือไม่ เผ่าพันธุ์อมนุษย์มีพลังในการฟื้นฟูที่ยอดเยี่ยม ดังนั้นพวกเขายังคงสามารถฟื้นคืนสู่สภาพปกติได้อีกครั้งหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง แม้ว่าคุณจะนั่นพวกมันเป็นชิ้นเล็กๆ หรือบดให้เป็นเนื้อบด แต่อย่างน้อยก็ยัง สามารถทําให้พวกมันซ้ําลงได้

กล่าวโดยย่อ เปลวไฟหรือวิญญาณสายฟ้าอย่างเปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจของถังลี่เสี่ยนั้นมีค่ามาก และมีเพียงเปลวไฟเหล่านี้เท่านั้นที่สามารถสังหารเผ่าพันธุ์อมนุษย์ได้!

ตอนนี้ถังลี่เสวี่ยรู้ดีแล้วว่าทําไมเธอถึงต้องซ่อนเปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจในสถาบันจิ้งจอกนับหมื่นตามมังกรปลอมบอก

เปลวไฟระดับต่ํา หรือระดับกลางเหมือนกับที่นักเล่นแร่แปรธาตุจากนิกายปีศาจอสูรครอบครองนั้นมีค่ามากอยู่แล้ว

ถังเสวี่ยไม่รู้ว่าระดับเปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจของเธอในปัจจุบันเป็นอย่างไร แต่มันจะต้องน่าสนใจมากในสายตาของคนอื่น และไม่มีการรับประกันว่าพวกเขาจะไม่แอบดึงมันออกจากร่างกายของถังลี่เสวี่ยเมื่อพ้นจากสายตาของอาจารย์เหมยหลานในภายหลัง

และไม่ใช่ว่าอาจารย์เหมยหลานจะสามารถปกป้องเธอได้ตลอดเวลา

หลังจากช่วงถามตอบนานกว่าสิบนาที อาจารย์ซูกล่าวอําลานักเรียนทุกคนและออกจากห้องเรียน

“เสวี่ย! เจ้าจะสู้เพียงลําพังจริง ๆ เหรอ ได้โปรด ให้ฉันทําหน้าที่แทนคุณเถอะนะ! ฉันสัญญาว่าฉันจะชนะการต่อสู้ครั้งนี้เพื่อคุณ!” เฮยหยิงห่าวถามถังเสวี่ยด้วยน้ําเสียงกังวล เขายังขอร้องที่จะต่อสู้แทนเธอด้วย

“เสี่ยน้อย! สามคนนี้เป็นเพียงตัวตลก! ปล่อยให้ฉันทําเถอะ แล้วฉันสัญญาว่าจะสอนบทเรียนอันโหดร้ายที่พวกเขาจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต!” ปิงอี้พูดกับถังลี่เสวี่ยด้วยน้ําเสียงที่เย็นชาผสมกับเจตนาฆ่าบางอย่าง

“ฮ่ฮ่… ทําไมคุณสองคนถึงกระตือรือร้นที่จะใช้เป้าหมายการฝึกฝนของฉัน คุณทั้งสองไม่ต้องกังวล เสวี่ยปัจจุบันอยู่ในระดับที่แตกต่างจากเสวี่ยก่อนหน้านี้! ฉันจะแสดงให้คุณเห็นถึงการพัฒนาทั้งหมดของฉัน หลังจากที่ฉันวิวัฒนาการเป็นสัตว์อสูรระดับ [ไม่ธรรมดา!!” ถังลี่เสวี่ยหัวเราะคิกคักและกล่าวอย่างมั่นใจ

“แต่เสวี่ย… คุณเพิ่งวิวัฒนาการเป็นสัตว์อสูรระดับ [ไม่ธรรมดา] เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันเกรงว่าคุณจะไม่เชี่ยวชาญในการใช้ความสามารถหรือพลังขั้นเทพใหม่ของคุณ ฉันไม่อยากเห็นคุณเจ็บปวด” เฮยหยิงห่าวจ้องมองที่ ถังลี่เสี่ยเต็มไปด้วยความกังวล และดวงตาของเขายังคงจ้องมองที่ถังลี่เสวี่ยด้วยความระมัดระวังราวกับว่าเขากําลังจ้องมองสมบัติล้ําค่าที่สุดของเขา

หัวใจของถังลี่เสวี่ยอบอุ่นขึ้นมากจากความกังวลของปิงอี้และเฮยหยิงห่าว แต่เธอต้องการยืนบนความเท่าเทียมกับพวกเขาในฐานะสหายของพวกเขา ไม่ใช่ในฐานะคนที่พวกเขาต้องการปกป้องตลอดเวลา!

แต่ก่อนที่ถังลี่เสวี่ยจะมีเวลาคลายความกังวล…

“ฮ่าฮ่าฮ่า… แล้วการต่อสู้ของพวกเราล่ะ? คุณเปลี่ยนใจแล้วเหรอ? กลัวแล้วเหรอ? ฉันไม่รังเกียจนะที่จะยกเลิกการต่อสู้ของเรา ถ้าคณขอร้องเรา!” นักเรียนชดแดงหญิงเข้าหากลุ่มของถังเสวียพร้อมกับนักเรียนชุดแดงอีกสองคน

“ใครบอกว่าฉันจะยกเลิก! ไปกันเถอะ!” ถังลี่เสวี่ยลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินไปทางนักเรียนชุดแดงสามคน

ทั้งปิงอี้และเฮยหยิงห่าวต่างกังวลเกี่ยวกับถังเสวี่ยมาก แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมจํานนต่อทัศนคติที่ไม่ยอมแพ้ของถังลี่เสวี่ย แต่พวกเขายังคงติดตามถึงลี่เสวี่ยเพื่อดูการต่อสู้ในครั้งนี้

แม้แต่หลี่จึงและทีมของเธอก็เดินตามพวกเขาไปที่ชั้นสอง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปในห้องซ้อมที่ชั้นสอง ถังลี่เสวี่ยได้ขอตัว และไปเข้าห้องน้ําอยู่พักหนึ่ง

“ยี่ยี่สี่… ฉันจะต่อสู่โดยไม่สวมสมบัติทั้งสองได้อย่างไร! ฉันจะใช้โอกาสนี้เพื่อลองใช้ผล และทักษะของสมบัติทั้งสองนี้!” ถังลี่เสวี่ยหัวเราะอย่างซุกซนขณะนํา [นักสู้คริติคอล] และ [ก้าวของเงา] ออกมา

ถังลี่เสวี่ยสวม [นักสู้คริติคอล] ที่มือทั้งสองข้างของเธอ ถุงมือโลหะสีดําคู่นี้ดูงดงามยิ่งขึ้นบนมือของถังลี่เสวี่ย เนื่องจากสีเมทัลลิกสีดําเหมาะกับเธออย่างยิ่ง ตรงกันข้ามกับผิวที่เรียบเนียนของเธอเป็นสีขาวเหมือนหิมะ

ถังลี่เสี่ยยังสวม [ก้าวของเงา] ที่เท้าทั้งสองของเธอ เช่นเดียวกับ นักสู้คริติคอล] สีเมทัลลิกสีดําของรองเท้าบู๊ตโลหะคู่นี้ดูงดงามยิ่งกว่าเท้าของถังเสวี่ยที่ขาวราวหิมะ

ยิ่งไปกว่านั้นขนาดของ [นักสู้คริติคอล] และ [ก้าวของเงา] ถูกเปลี่ยนโดยอัตโนมัติเพื่อให้เข้ากับขนาดของถังลี่เสวี่ยทันทีที่เธอสวมมัน ถังลี่เสวี่ยรู้สึกราวกับว่ารองเท้าและถุงมือเหล่านี้ได้รับการปรับแต่งให้เหมาะกับเธอ

อันที่จริงเธอรู้สึกว่าสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ และเร็วขึ้นเมื่อสวม [นักสู้คริติคอล] และ [ก้าวของเงา]

“ฉันสามารถเปิดหรือปิดการมองเห็นของอุปกรณ์สองชิ้นนี้ได้! หมายความว่าฉันสามารถทําให้คนอื่นมองไม่เห็น หรือมองเห็นได้ตามความต้องการของฉันใช่มั้ย ว้าว! นี่เป็นคุณสมบัติที่ดีจริงๆ!” ถังลี่เสวี่ยพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

แต่คุณสมบัตินี้สมเหตุสมผลมากในสายตาของถังลี่เสวี่ย เนื่องจากถังลี่เสวี่ยไม่สามารถจินตนาการได้ว่าสักวันหนึ่งเธอจะได้ชุดเกราะที่สมบูรณ์จากระบบของเธอ และใส่มันในภายหลัง แต่ไอเทมทั้งหมดจากระบบนั้นมอง ไม่เห็นในสายตาของคนอื่น แสดงว่าเธอจะเปลือยต่อหน้าต่อตาคนอื่นงั้นหรอ?!

ดังนั้นตัวเลือกการสลับการมองเห็นนี้คือคําตอบที่ดีสําหรับเธอ โดยเธอสามารถเปิดมันและสวมชุดเกราะเพื่อปกปิดและปกป้องร่างกายของเธอในสงคราม แต่เธอก็สามารถปิดมันและสวมมันไว้ในชุดของเธอเพื่อแอบปกป้องร่างกายของเธอโดยที่ไม่มีใครรู้

“สี่ยี่สี่… หวังว่านักเรียนคลาสปฏิบัติการทั้งสามคนนั้นจะไม่เพียงแต่ปากใหญ่แต่ยังมีความสามารถบางอย่างด้วย ดังนั้นฉันจะได้ทดสอบความสามารถที่แท้จริงของอุปกรณ์ทั้งสองชิ้นนี้และความสามารถขั้นเทพของฉันกับพวกเขาด้วย!” ถังลี่เสวี่ยยิ้มอย่างมีความสุขราวกับเด็กซนขณะลูบ [นักสู้คริติคอล] ที่เธอสวมบนมืออย่างอ่อน โยน

ถังเสวียออกจากห้องน้ํา และเข้าไปในห้องซ้อมกับนักเรียนชุดแดงสามคนพร้อมกับปิงอี้ เฮยหยิ่งห่าว หลี่จิงและคนอื่นๆ