เกิดใหม่เป็นสุนัขจิ้งจอก (Reincarnated As a Fox With System) - ตอนที่ 40

ซู่… ซู่… ซู่…ซู่…

ฝนเริ่มตกลงมาจากท้องฟ้ายามค่ำคืน เมื่อถังลี่เสวี่ยมาถึงที่พักของผู้อาวุโสหลิน

ที่พักของผู้อาวุโสหลินนั้นหรูหรา และใหญ่ไม่น้อยไปกว่าของลุงเสี่ยวเฮย มันยังบ่งบอกว่าผู้อาวุโสหลินมีความสำคัญมากแค่ไหนในสายตาของลุงอ้วนคนนั้น

ไม่เพียงแค่นั้น แต่จำนวนหน่วยลาดตระเวนที่คอยคุ้มกันอยู่ในบ้านของผู้อาวุโสหลินนี้ก็น่าตกใจเช่นกัน!

‘อย่างที่ฉันคิดไว้จากลุงเจ้าเล่ห์นั่น… เขาต้องกลัวว่าเสี่ยวเฮยจะส่งนักฆ่ามาล้างแค้นผู้อาวุโสหลิน หรือส่งคนมาขโมยทรัพยากรของผู้อาวุโสหลินที่มีอยู่มากมาย! น่าเสียดายที่คนเหล่านี้ไม่มีประโยชน์สำหรับฉัน!’

แม้ว่าฝนยังคงตกหนัก แต่ก็ไม่ส่งผลต่อการเคลื่อนไหวของถังลี่เสวี่ยหรือความสามารถขั้นเทพของเธออย่าง [ร่างเทพ] เลย!

ด้วยทักษะ [การมองเห็นที่เพิ่มขึ้น] กับ [การมองเห็นเวลากลางคืน] เธอจึงไม่มีปัญหาในการเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงในความมืด!

นอกจากนี้เธอยังได้รับการสนับสนุนจากทักษะ [การได้ยินที่เพิ่มมากขึ้น] และ [การได้กลิ่นที่เพิ่มมากขึ้น] เพื่อการตรวจจับสิ่งต่างๆรอบตัว!

อันที่จริงเธอค้นพบชายชุดดำหลายคนซ่อนตัวอยู่ในเงามืดแล้ว แน่นอนว่าคนชุดดำล้วนมีเจตนาที่จะไม่ลอบสังหารผู้อาวุโสหลิน แต่ตรงกันข้ามพวกเขาทั้งหมดจะต้องเป็นผู้คุ้มกันเงาของลุงอ้วนที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลผู้อาวุโสหลินอย่างลับๆ

‘หือๆๆๆ… หน่วยลาดตระเวน? ไร้ประโยชน์! ผ่านไป!’

ถังลี่เสวี่ยพุ่งผ่านยามลาดตระเวนทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

‘ผู้พิทักษ์เงาซ่อนตัวอยู่ในเงามืด? ง่าย! ผ่านไป!’

ยามที่ซ่อนอยู่ในเงามืดทั้งหมดไม่สามารถมองเห็น และสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของเธอ ดังนั้นพวกเขาจะหยุดถังลี่เสวี่ยได้อย่างไร! ดังนั้นเป็นอีกครั้งที่ถังลี่เสวี่ยผ่านพวกเขาไปได้อย่างง่ายดาย

‘หือ… กับดักพวกนั้นเหรอ? เห้อ…ช่างเป็นกับดักที่ล้าสมัย! ที่ไร้ประโยชน์! ผ่าน!’

มีเส้นไหมบาง ๆ หลายเส้นที่เชื่อมต่อกับไผ่หลายต้น จุดประสงค์ของกับดักเหล่านี้คือถ้าผู้บุกรุกสัมผัสโดยไม่ได้ตั้งใจ มันจะส่งเสียงดังเพื่อเตือนหน่วยลาดตระเวนทุกคน

อย่างไรก็ตามถังลี่เสวี่ยสามารถผ่านกำแพงทึบได้โดยใช้ [ร่างเทพ] นับประสากับดักแบบนี้! ดังนั้นถังลี่เสวี่ยจึงผ่านไปอีกครั้งเหมือนสายลม

ทุกครั้งที่เธอผ่านสิ่งกีดขวาง ความมั่นใจของถังลี่เสวี่ยก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ! ในท้ายที่สุด เธอรู้สึกปลาบปลื้มใจเกินไป และมันก็เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนที่อาจจะถึงแก่ชีวิตได้ หากเกิดความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็ตาม!

‘เอ๊ะ… มันคืออะไร? กับดักอื่นงั้นหรอ? ไม่มีปัญหา! ไปป… อ้ากกกกก!’

ถังลี่เสวี่ยมองเพียงเส้นไหมเส้นบางๆ ข้างหน้าเธอหลายเมตร แต่ก่อนที่เธอจะไปถึงที่นั่น ร่างขนเล็กๆ ของเธอก็ตกลงมา!

ฟุ่บ~~!

กับดักสุดคลาสสิค: หลุมดักลึกที่เต็มไปด้วยหนามแหลมคม!

โชคดีที่ถังลี่เสวี่ยยังอยู่ในโหมด [ร่างเทพ] ดังนั้นหนามแหลมคมทั้งหมดผ่านร่างกายของเธออย่างไม่เป็นอันตราย

‘เห้อ… กับดักเก่าอีกอัน! แต่ทำไมฉันหามันไม่เจอก่อน…….เป็นภาพมายางั้นหรอ? พวกเขากำลังใช้ภาพลวงตาเพื่อปกปิดมันอยู่รึเปล่า? ตอนนี้ฉันจะกลับขึ้นไปได้อย่างไร? แม้แต่ทักษะ [กระโดด] ก็ไม่สามารถทำได้ถึงขนาดนั้น!’

ในท้ายที่สุด ถังลี่เสวี่ยตัดสินใจซื้อทักษะ [ปีน] จากระบบของเธอ ซึ่งใช้คะแนนทักษะอีก 1 คะแนน จากนั้นจึงใช้มันปีนกลับขึ้นมาจากหลุมลึกสู่พื้นผิวด้านบน

‘ฮ่าฮ่าฮ่า… บางทีมันอาจจะง่ายกว่าถ้าฉันแทรกซึมจากประตูหน้าโดยใช้ [ร่างเทพ] ของฉัน แทนที่จะแอบย่องจากด้านหลังเหมือนตอนนี้… ไม่ว่าอะไรก็ตาม… มันสายเกินไปแล้วที่จะหันหลังกลับตอนนี้! ฉันเข้าไปในลานของเขาลึกเกินไปแล้ว! แทนที่จะอ้อมไป ฉันชอบที่จะเผชิญหน้ากับมันเพราะมันเร็วกว่าและประหยัดเวลามากกว่า!’

ถังลี่เสวี่ยสามารถรักษา [ร่างเทพ] ของเธอได้เพียงไม่ถึงสามสิบนาที ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเธอต้องเร็วมากขึ้น!

‘แทนที่จะมัวแต่ระแวดระวังเกินไป และเสียเวลามากเกินไป… มาลุยกันต่ออย่างกล้าหาญกันเถอะ! ช่าาาาาา!’

ถังลี่เสวี่ยพุ่งไปข้างหน้าไปยังบ้านของผู้อาวุโสหลินด้วยความเร็วเต็มที่พร้อมกับเปิดใช้งาน [วิ่ง] และ [ร่างเทพ]!

‘อ๊าาาาาาาาา… ต้องปีนขึ้นไป! อีกแล้ว… ช่าาาาาา!’

‘โฮ้ว… ปีนขึ้นไป! อีกแล้ว… เห้อ!’

เธอหล่นลงไปในหลุมกับดักครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอไม่สนใจเลย และปีนกลับขึ้นไปอีกครั้งแล้วครั้งเล่า!

‘โชคดีที่ไม่มีกับดักเหมือนกับระเบิด ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องตายแน่ๆ’

ที่จริงมีกับดักเหมือนทุ่นระเบิดในลานนั้น แต่กลไกนั้นแตกต่างไปจากโลกก่อนของเธอเล็กน้อย มันถูกเรียกว่า ‘ยันต์ระเบิด’ และตามชื่อของมัน ถ้าใครแตะต้องมันจะระเบิด!

โชคดีที่ถังลี่เสวี่ยเปิดใช้งาน [ร่างเทพ] ตลอดเวลาตั้งแต่เธอเข้าไปในลานของผู้อาวุโสหลิน ดังนั้นกับดักทั้งหมดที่ต้องสัมผัส เพื่อเรียกใช้งานมันเหมือนกับยันต์ระเบิดนั้น จะไม่สามารถทำงานได้ ไม่อย่างนั้นเธออาจะต้องถูกฉีกเป็นชิ้นๆ หรือระเบิดกลายเป็นฝุ่นผงไปแล้ว!

‘ฮึก… ฮึก… ฮึก… ในที่สุด… ในที่สุด… ฉัน… ก็มาถึง…’

ถังลี่เสวี่ยกำลังวิ่งผ่านกำแพงด้านหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็ทรุดตัวลงทันทีด้วยความเหนื่อยล้า ขณะที่เธอหายใจหนักกว่าครั้งก่อน

แต่แม้ว่าเธอนอนลงบนพื้นเป็นเวลาสองสามนาที เธอก็ยังไม่สามารถบรรเทาความอ่อนล้าของเธอได้ อันที่จริงเธอยิ่งเหนื่อยล้ามากขึ้นไปอีกเนื่องจาก [ร่างเทพ] ของเธอยังคงบั่นทอนความทนทานของเธอทีละนิดในแต่ละวินาทีที่ผ่านไป

ตามที่ถังลี่เสวี่ยคิด เธอควรจะเคลื่อนไหวใน [ร่างเทพ] ของเธอเป็นเวลาน้อยกว่าสิบนาที แต่ภายใต้สถานการณ์ที่รุนแรงอย่างต่อเนื่องเช่นคืนนี้ เมื่อเธอต้องการใช้ [การมองเห็นเวลากลางคืน], [ปีน] และ [วิ่ง] ร่วมกันเพื่อใช้ทักษะประสาทสัมผัสที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถังลี่เสวี่ยตระหนักเป็นครั้งแรกว่าเธอประเมินตัวเองสูงเกินไป!

ถังลี่เสวี่ยกัดฟัน และตัดสินใจตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเธอก่อน!

ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าไปในห้องใหญ่ที่เต็มไปด้วยชั้นวางหนังสือสูงๆ ซึ่งมีหนังสือนับไม่ถ้วนตั้งแต่ใหม่ไปจนถึงเก่า

‘ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องสมุด อืม… ฉันควรพักที่นี่สักหน่อยไหม’

แต่ก็ไม่รู้ทำไมถังลี่เสวี่ยถึงรู้สึกว่ามันยังไม่ปลอดภัย แม้ว่าเธอจะอยู่ในห้องสมุดที่ไม่ได้มีการคุ้มกันที่แน่นหนา

ถังลี่เสวี่ยสังเกตรอบๆ ตัวเธออย่างระมัดระวัง ในห้องสมุดนี้มืดมาก แต่ด้วย [การมองเห็นเวลากลางคืน] ของเธอ เธอสามารถเห็นทุกอย่างชัดเจนราวกับเป็นเวลากลางวัน

ขณะที่เดินไปรอบๆ และสังเกต จิตใจของถังลี่เสวี่ยยังคงคิดอยู่ว่าทำไมเจ้าอ้วนหัวล้านคนนั้นจึงพยายามปกป้องสถานที่นี้อย่างมากในตอนนี้!

ถังลี่เสวี่ยหรี่ตาจิ้งจอกของเธอเมื่อเธอคิดว่าเหตุผล…

‘เจ้าอ้วนหัวล้านนั่นคงจะนำสมุนไพรและวัตถุดิบล้ำค่าของเขาทั้งหมดมาไว้ที่นี่ ดังนั้นผู้อาวุโสหลินจึงสามารถปรุงพวกมันทั้งหมดให้เป็นยาเม็ดสำหรับคนทั้งหมดในกลุ่มของเขาได้! นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เขาวางคนทั้งหมดของเขาไว้ที่นี่เพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้ แม้กระทั่งวางกับดักอันตรายเหล่านั้น!’

ถังลี่เสวี่ยยิ้มเมื่อความมั่นใจของเธอแสดงออกมา

‘แล้วนี่ถือเป็นการพนันกันระหว่างฉันกับลุงของเสี่ยวเฮย!’

หากถังลี่เสวี่ยสามารถปล้นทรัพยากรทั้งหมดในสถานที่ของผู้อาวุโสหลิน และแก้แค้นผู้อาวุโสหลินได้จริง ๆ แล้วเธอจะจัดการกับผู้อาวุโสหลินอย่างหนัก รวมถึงลุงอ้วนและฝ่ายของเขาในคราวเดียว! พลิกสถานการณ์ระหว่างเสี่ยวเฮย กับลุงของเขาในกระบวนท่าเดียว! ในคืนเดียว!

แน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลยเพราะการเคลื่อนไหวของเธอก็ถูกจำกัดด้วยเวลาเช่นกัน! เธอมีเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงในการหาผู้อาวุโสหลิน และนำทรัพยากรทั้งหมดเหล่านั้นใส่กระเป๋าของเธอ! ถ้าเกิดเช้าก่อนมันจะทำให้เธอเคลื่อนไหวไปรอบๆได้ยากขึ้น และก็ไม่รู้ว่าลุงอ้วนของเสี่ยวฮัวจะมาที่นี้ในตอนเช้ารึเปล่าด้วย!

และถังลี่เสวี่ยก็ไม่มีข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับแบบแปลนของที่พักแห่งนี้แม้แต่นิดเดียว! ดังนั้นเธอจึงต้องสำรวจห้องทั้งหมดในบ้านหลังนี้ทีละห้องเพื่อค้นหาว่าผู้อาวุโสหลินว่าอยู่ที่ไหน และเขาเก็บทรัพยากรทั้งหมดของเขาไว้ที่ใด…

‘เฮ้อ…ปวดหัว!!! ตอนนี้ฉันกำลังมุ่งหน้าไปทางใด ตะวันออก ตะวันตก ใต้ หรือเหนือ?…….. อ๊ากกกกกกก… ที่แห่งนี้ทำให้ฉันแทบคลั่ง!!! และตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก! ฉันอยากไปพักผ่อนเหลือเกิน!’