เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1005 นั่นใครน่ะ

บทที่ 1005 นั่นใครน่ะ

บทที่ 1005 นั่นใครน่ะ

ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย!

เขารู้เรื่องเกี่ยวกับต่างประเทศนิดหน่อยนะ เห็นคนไปกันเพียบ แม้จะไม่ได้ดีอย่างที่เขาเล่าขาน แต่ก็ไม่น่าจะทุรกันดารหรือเปล่า?

แถมรู้ด้วยว่าตระกูลฉือมีความเกี่ยวข้องกับต่างประเทศ เหมือนว่าลูก ๆ เขาจะอยู่ต่างประเทศกันหมด

ถ้าชายคนนี้ไปก็ต้องมีครอบครัวดูแลสิ!

ถึงฉืออี้หย่วนจะดูเด็กไปหน่อย แต่เขาเป็นคนฉลาด การใช้ชีวิตในต่างประเทศไม่ใช่เรื่องยากแน่นอน

ทว่านั่นไม่ใช่เรื่องที่ควรสนใจเสียหน่อย ตอนนี้กำลังสงสัยว่าเสี่ยวเฉ่าไปไหน?

สาวเจ้าไม่ค่อยมีเวลาว่าง ปกติจะไปกลับโรงเรียนทุกวันเลย

วันนี้ก็คงไปโรงเรียนเหมือนกัน

“คุณป้า เสี่ยวเฉ่าล่ะครับ? ยังไม่เลิกเรียนหรือ? ให้ผมไปรับเธอไหม?”

กู้เฉิงเซวียนถามเหลียงซิ่ว

จากนั้นคนอื่น ๆ ก็เพิ่งจะนึกได้ว่าลืมแขกคนนี้ไปเสียเลย

เขาอุตส่าห์พาเด็ก ๆ กลับบ้านมาด้วย แถมยังแวะรับฉือเก๋ออีก ทำไมถึงลืมกันได้ล่ะเนี่ย?

“เสี่ยวเฉ่าออกไปข้างนอกน่ะเห็นว่าจะกลับเย็นจ้ะ ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนไปรับพวกเสี่ยวเถียนกลับมาใช่ไหม? ขอบคุณมากเลยนะ อยู่กินข้าวเย็นกับเราก่อนสิ อี้หย่วนเพิ่งกลับมาเหมือนกัน”

เหลียงซิ่วยิ้ม และดูแลเขาด้วยความจริงใจ

ชายหนุ่มได้ยินก็ไม่มีความตั้งใจจะอยู่ต่อ

เขามาบ้านซูด้วยจุดประสงค์เดียวคือมาหาซูเสี่ยวเฉ่า

เพราะสนใจเธอมากจริง ๆ นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีเลยนะที่ตกหลุมรักใครสักคน

แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ชอบกัน

เรื่องนี้ทำให้เขาหงุดหงิดมาก

ด้วยนิสัย ความสามารถ รูปร่างหน้าตาและภูมิหลังครอบครัว ต่อให้ไม่ใช่คนที่เขาชอบก็มั่นใจได้ว่าตนไม่มีทางโดนปฏิเสธแน่นอน

กู้เฉิงเซวียนเอ่ยเศร้า ๆ “ไม่ดีกว่าครับ ถ้าเสี่ยวเฉ่าไม่อยู่ งั้นเดี๋ยวผมมาวันหลังดีกว่า”

ถึงจะเคยมาบ้านซูหลายครั้งแต่ไม่ได้สนิทอะไร แถมวันนี้เหมือนจะรวมญาติด้วย เขิน ๆ นิดหน่อยถ้าต้องอยู่ตัวคนเดียว

เหลียงซิ่วไม่ได้บังคับอะไร เธอประทับใจชายหนุ่มคนนี้ แต่ไม่ได้สนิทชิดเชื้อเหมือนกัน

“ได้จ้ะ งั้นเดี๋ยวป้าบอกเสี่ยวเฉ่าให้แล้วกันว่าเธอมาหานะ”

ว่าจบชายหนุ่มก็จากไป

เหลียงซิ่วส่งเขากลับ มองอีกฝ่ายขึ้นรถจากไปแล้วส่ายหัว

ทำไมเสี่ยวเฉ่าถึงไม่ชอบผู้ชายแบบนี้กันนะ? จนต้องหลบหน้าเขาตลอดเลย

ไว้คุยกับหลานดีไหมนะ บางทีอาจจะสำเร็จก็ได้

ทุกอย่างล้วนแก้ไขได้

หลังจากขบคิดก็นึกไปถึงซูซานกง

จนป่านนี้แล้วทำไมเด็กนั่นถึงยังไม่กลับมาอีกนะ?

หรือจะถามดีว่าวันนี้กลับหรือเปล่า

ระหว่างนั้นเธอเอ่ยไหว้วานให้เสี่ยวชีไปตามสองสามีภรรยาตู้มาที่บ้าน

ฉืออี้หย่วนกลับมาแล้ว ทุกคนต้องมารวมตัวกันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ถ้าครอบครัวเสิ่นจื่อเจินไม่ได้อยู่ไกลคงจะชวนมาแล้วละ

หลังจากฉืออี้หย่วนล้างหน้าล้างตา และเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ดูสดใสขึ้น

ตอนแรกเขาสิ้นหวังมากเลยนะ แต่ชีวิตเริ่มดีขึ้นหลังจากทำงานพาร์ตไทม์

ที่คนอื่น ๆ เห็นสภาพดูไม่ดีเพราะต้องเดินทางไกลน่ะ พอลงเครื่องได้ก็ตรงดิ่งไปหาเสี่ยวเถียนทันที ไม่ทันได้แต่งองค์ทรงเครื่องหรอก

พอได้พบกับเสี่ยวเถียนก็โดนเจ้าตัวทำเสื้อเปื้อนเสียได้

ยิ่งเพิ่มความอนาถเข้าไปอีก

เสี่ยวเถียนเห็นพี่เขาดูดีขึ้นมาถึงค่อยรู้สึกดีหน่อย

ตอนนั้นเองที่นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ ทำไมอยู่ ๆ เขาถึงกลับมาล่ะ?

ไม่ได้เรียนแล้วหรือ?

“พี่อี้หย่วน ทำไมจู่ ๆ ถึงกลับมาล่ะ? เรียนจบแล้วหรือคะ?”

ชายหนุ่มยิ้ม

“ยังหรอก พี่น่าจะใช้เวลาสองปีถึงจะจบน่ะ แล้วค่อยกลับมา”

เขามั่นใจเรื่องนี้มาก

แค่ปีเดียวก็เรียนหลักสูตรสองปีจบแล้ว หากตั้งใจให้จบภายในสองปีก็ไม่ใช่แค่ความฝันแล้วละ

“พอดีพี่หางานพาร์ตไทม์ทำ เลยกลับมาพร้อมกับทางเจ้าของร้านน่ะ”

เสี่ยวเถียนเสียใจเล็กน้อยที่ฉืออี้หย่วนกลับมาได้ไม่นาน

ไม่กลับมาแต่แรกก็ดีอยู่แล้ว เกือบปีที่คิดถึงเขาอยู่เสมอ

แล้วทำไมต้องกลับไปอีกล่ะ?

แต่สุดท้ายเด็กสาวก็ไม่ได้พูดอะไร

ในเมื่อไปเรียนที่ต่างประเทศยังไงก็ต้องเรียนให้จบ

เสี่ยวเถียนรู้ว่าคนที่มีประสบการณ์ไปเรียนต่างประเทศได้รับความนิยมมาก

ดูจากฮั่วซือเหนียนก็รู้

ทุกคนดีใจมากที่ได้ยินว่าฉืออี้หย่วนตั้งใจทำงาน

แต่เจ้าตัวกลับขมวดคิ้ว

คนเยอะไปหน่อยเลยไม่ได้พูดอะไรมาก

ถึงจะสนิทกันแต่ไม่อยากให้คนรู้เรื่องในครอบครัวเลย

อย่าเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวต่อคนอื่น ๆ จะดีกว่า

ปู่เข้มแข็งมาตลอด ไม่อยากสูญเสียเขาไปเลย

บ้านซูเตรียมของอร่อยไว้เพียบเพราะเห็นว่าเสี่ยวเถียนปิดเทอมแล้ว

แต่พอมีฉืออี้หย่วนมาอีกคน เหลียงซิ่วจึงเตรียมของโปรดไว้ให้เขาเป็นพิเศษ

อาหารบนโต๊ะละลานตามาก

พอเห็นฉากที่คุ้นเคย ชายหนุ่มก็อดเศร้าไม่ได้

นานเหลือเกินที่ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศเช่นนี้

วันนี้สมาชิกมาไม่ครบ มีแต่เสี่ยวลิ่วไล่ลงไปถึงเสี่ยวจิ่วและเสี่ยวเถียนที่อยู่ นอกนั้นไม่ได้มาร่วมมื้ออาหารด้วยกัน

ซูเสี่ยวเฉ่าก็ไม่กลับมา

…

ฝั่งหนึ่งกำลังคึกคัก ส่วนฝั่งกู้เฉิงเซวียนขับรถไปตามทางอย่างเบื่อหน่าย ตอนนั้นเองที่พบคนที่กำลังนึกถึง

เขารีบจอดรถเตรียมลงไปหา

ตอนนั้นเองที่สายตาเห็นชายอีกคนเดินเข้าไปหาหญิงสาว แล้วยื่นไอศกรีม พร้อมทั้งชูถังป๊อปคอร์นให้ดู

เพราะอีกฝ่ายหันหลัง ตนจึงมองไม่เห็นหน้าฝ่ายชาย

แต่เขาเห็นใบหน้าเขินอายของหญิงสาวได้ชัดเจน

ต่อให้ยืนไกลจากกัน กู้เฉิงเซวียนก็เห็นความสว่างไสวในแววตาคู่นั้น

สายตาเหลือบขึ้นมอง ทางเข้าโรงหนัง

ที่ปากทางเข้ามีชายหนุ่มหญิงสาวกำลังคึกคัก

พวกเขามาดูหนังด้วยกัน!

กู้เฉิงเซวียนรู้สึกว่าความพยายามที่ผ่านมากลายเป็นเรื่องตลกไปเลย

ที่แท้ก็มีคนในใจแล้ว

เข้าใจแล้วละว่าทำไมเขาถึงไม่อยู่ในสายตาเธอ

ซูเสี่ยวเฉ่าปฏิเสธเขาเพราะมีตัวเลือกที่ดีกว่าแล้ว

แต่ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน? เป็นคนเมืองหรือ?