เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1063 พี่รองกลับมาแล้ว
บทที่ 1063 พี่รองกลับมาแล้ว
บทที่ 1063 พี่รองกลับมาแล้ว
หลังจากโรงเรียนเปิดเทอม การอบรมของซูเสี่ยวเฉ่าก็เป็นอันเสร็จสิ้น และถึงเวลากลับไปยังโรงเรียนมัธยมต้นที่มณฑล
แต่เพราะได้พบกับมารดาผู้ให้กำเนิด รวมถึงมีความสัมพันธ์กับซูซานกงเลยทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป
เซี่ยหนานใช้ชีวิตที่เมืองหลวงมาหลายปี จึงพอมีเส้นสายอยู่บ้าง
เธอไม่อยากให้ลูกกลับไปอยู่ตัวคนเดียว ด้วยหนึ่งอยู่ห่างกันเกินไป สองต่อให้ซูฉางจิ่วและภรรยาเป็นคนดี แต่เถียนเสี่ยวเหอเป็นพวกสร้างความฉิบหายน่ะ
หลังจากปรึกษาหารือกับพวกเขาแล้ว เซี่ยหนานจึงใช้เส้นสายย้ายลูกสาวมาสอนที่โรงเรียนในเมืองหลวงแทน
แน่นอนว่าฝั่งเสี่ยวเถียนก็ช่วยเหมือนกัน
เพราะผู้อำนวยการหลี่สนิทกับตระกูลซูดี อีกอย่างเรื่องนี้ก็ไม่ได้ล้ำเส้นใคร จึงให้ความช่วยเหลืออีกแรง
ทั้งยังมอบที่ว่างอีกสองตำแหน่งสำหรับครูโรงเรียนมัธยมต้นในมณฑลเพื่อมาฝึกอบรมที่โรงเรียนมัธยมอันดับ 7 อีก
ตอนซูเสี่ยวเฉ่ากลับไปจัดการเรื่องนี้ ฝ่ายผู้นำของโรงเรียนไม่เต็มใจเท่าไร แต่พอคิดได้ว่าหญิงสาวได้มอบตำแหน่งสถานที่อบรบกับเราจึงไม่คัดค้านอะไร
ส่วนผู้ที่ได้รับการเข้าร่วมไม่ใช่ครูหนุ่ม ๆ แต่เป็นครูที่แต่งงานแล้วและมีงานการเป็นหลักแหล่ง เพื่อเป็นการเลี่ยงไปแล้วไปลับ
ปัจจุบัน ซูเสี่ยวเฉ่าทำงานเป็นครูสอนโรงเรียนประถม
ด้วยความที่ไม่ได้เรียนมาสูง และจบจากวิทยาลัยครูธรรมดา ๆ การได้มาสอนโรงเรียนประถมในเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยคนมากความสามารถ จึงนับว่าดีมากจริง ๆ
เธอพึงพอใจแล้ว
ทั้งยังมีแผนอีกว่าจะสอบระดับบัณฑิตศึกษาปีหน้าด้วย ทั้งเรียนทั้งสอนไปพร้อม ๆ กันเพื่อพัฒนาตนเอง
บ่ายนี้ไม่มีสอนแล้ว เลยถือโอกาสมาเยี่ยมมารดาทั้งสอง
พวกท่านอาศัยอยู่ใกล้ ๆ มหาวิทยาลัยจิ่งเฉิง ทุกครั้งที่มาหาจะไปเยี่ยมทั้งคู่เลย
เซี่ยหนานมีบ้านที่ทางมหาวิทยาลัยจัดเตรียมไว้ให้ เป็นบ้านสามห้องนอน
ด้วยความที่อยู่คนเดียวจึงเปลี่ยนให้ห้องหนึ่งเป็นห้องอ่านหนังสือ
ส่วนอีกห้องไว้รับแขกเวลามีงานต่าง ๆ
ตอนนี้ลูกสาวมาอยู่ด้วยเลยเปลี่ยนแผนผังกันเสียหน่อย และเลือกห้องที่มีแสงแดดให้ลูกแทน
ส่วนโรงเรียนที่ซูเสี่ยวเฉ่าสอนอยู่ใกล้กับบ้านซู คุณย่าซูจึงอ้อนวอนเลยอาศัยที่บ้านนั้นต่อไป อีกทั้งสถานที่ทำงานในปัจจุบันยังอยู่ใกล้บ้านของบ้านซูด้วย ทั้งหมดนี้จึงเป็นไปตามคำขอร้องอันแรงกล้าของคุณยายซู
เวลามาเยี่ยมแม่ช่วงสุดสัปดาห์จะได้ค้างคืนที่บ้านเซี่ยหนานหนึ่งคืน
แต่แค่นี้ก็พอใจแล้ว
“แม่คะ วันนี้งานเป็นยังไงบ้าง?”
ซูเสี่ยวเฉ่าเดินตรงไปร้านหมาล่าทั่งอย่างคุ้นเคย
“เสี่ยวเฉ่า มาแล้วหรือ?”
จูหลานฮวาเห็นลูกใบหน้าก็มีรอยยิ้มทันที
บ้านเรามีลูกสามคน ลูกชายสองคนพึ่งพาไม่ได้เลย ส่วนลูกสาวบุญธรรมไม่มีอะไรให้ห่วง
เพราะเธอไม่เคยมีปัญหาอยู่แล้ว
แม้เสี่ยวเฉ่าเจ้าเด็กคนนี้จะรู้ว่าตนไม่ใช่แม่แท้ ๆ แต่ยังกตัญญูเหมือนเดิม
เขาว่าสายเลือดไม่เท่าเลี้ยงมาด้วยตัวเองสินะ
“เสี่ยวเฉ่าไม่พาแม่มาด้วยล่ะ?”
“ท่านไปเยี่ยมเพื่อนค่ะ ฉันเลยมาหาแม่ก่อน” หญิงสาวยิ้มสดใส
คงเพราะประสบการณ์ที่ได้รับเลยร่าเริงกว่าแต่ก่อนมาก
พอเห็นจูหลานฮวายุ่ง ๆ เลยคิดจะเข้าไปช่วย แต่อีกฝ่ายห้ามไว้
“เสี่ยวเถียนกับซื่อเลี่ยงอยู่ตรงนั้นน่ะ ไปคุยเล่นกับพวกเขาเถอะ”
หลังจากนี้ลูกจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลซูแล้ว การให้เธอไปสร้างความสัมพันธ์ดี ๆ ล่วงหน้าจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
หญิงสาวเข้าร้านมาคราแรกไม่ได้สังเกตเลย
พอมองตามนิ้วที่ชี้ไปก็เพิ่งจะเห็นนี่ละ
เธอเดินไปทักทายด้วยรอยยิ้ม
“พี่ซื่อเลี่ยงกลับมาตั้งแต่เมื่อไรคะ? ดูคล้ำขึ้นนะ ผอมด้วย!”
เสี่ยวเถียนเงยหน้าทันที
“พี่เสี่ยวเฉ่ามาหาคุณป้านี่นา”
“คาบบ่ายเลิกเร็วน่ะ พี่ก็เลยมาหาแม่” เธอนั่งลงโดยไม่ต้องรอให้คนอื่นเชิญ
ชายหนุ่มประหลาดใจนิดหน่อยกับความเริงร่านี้
แต่ถือว่าเป็นความเปลี่ยนแปลงที่ดี
จริง ๆ แล้วเธอนิสัยดี แต่เก็บตัวไปหน่อย เวลาเจอผู้คนจะชอบหลุบตาลงทำให้ไม่รู้ว่าคิดอะไร
“กลับมาเมื่อตอนเที่ยงนี้เอง แล้วก็เข้ามหาลัยเลยน่ะ ไว้ค่อยกลับบ้านพรุ่งนี้แทน” ชายหนุ่มลูบใบหน้า “สองคนแล้วนะที่บอกว่าพี่ผอมลงกับคล้ำขึ้น มันก็ไม่ได้แย่นะ!”
“คล้ำหน่อยก็ไม่ได้แย่ค่ะ แต่พี่เป็นจิตรกรนะ ควรจะขาวสักหน่อยสิ จะได้ดูเป็นนักวิชาการ”
แววตาของเสี่ยวเฉ่าเป็นประกาย
ผิวคล้ำก็ดีนะ จะยิ่งช่วยให้มีความเป็นผู้ชายขึ้นไง
แต่ชายหนุ่มไม่กล้าพูดออกไปแบบนั้นหรอก
อย่างน้อยก็ทำให้น้องไม่ต้องพูดว่าบุคลิกไม่เหมาะแล้วกัน
“พี่เสี่ยวเฉ่า อาหารบนโต๊ะมีเยอะเลยค่ะ หนูกับพี่รองกินไม่หมดหรอก พวกเรามากินกันเถอะ”
เสี่ยวเถียนเศร้าใจ ทุกคนเอามาให้เสียเต็มโต๊ะเกิดกินไม่หมดจะทำยังไง?
พอได้พี่สาวมาช่วยอีกคนถือเป็นการได้แก้ปัญหาแล้ว
ทั้งสามคนสนทนาพาคุยกันอย่างสนุกสนาน
ระหว่างนั้นทำให้ชายหนุ่มได้รู้ว่าเสี่ยวเฉ่าไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของลุงกับป้า
แต่เป็นลูกสาวของอาจารย์เซี่ยหนานต่างหาก น่าตกใจจริง ๆ
เขาเคยเรียนกับท่านมาก่อน
แต่วิชาที่อาจารย์สอนไม่ได้อยู่ในวิชาหลักเลยไม่ได้สนิทอะไรกัน
คิด ๆ ดูตอนเจอกับท่านก็ยังรู้สึกหน้าคุ้น ๆ
ที่แท้เหมือนกับเสี่ยวเฉ่านี่เอง
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เขาตกใจหรอก
เรื่องเสี่ยวเฉ่ากับซานกงต่างหากที่น่าตกใจที่สุด
แถมกำหนดวันแต่งงานแล้วด้วย
ซูซานกงเป็นพี่น้องลำดับที่สาม ในฐานะที่ตนเป็นลำดับที่สองยังไม่ทันได้แต่งเลย ทำไมถึงเอาเรื่องซานกงก่อนละเนี่ย?
ลำดับความสำคัญผิดหรือเปล่าเนี่ย?
จู่ ๆ ดันนึกขึ้นได้ว่าต้องรอคนรักเรียนจบก่อน
การที่ซานกงจะแต่งก่อนก็คงไม่เห็นแปลก
แล้วทำไมข้าวถึงไม่อร่อยขึ้นมาล่ะเนี่ย
ซูซื่อเลี่ยงรู้สึกพ่ายแพ้!
เขาเป็นพี่ที่ตามหลังน้องเนี่ยนะ?
แต่จะไปทำอะไรได้ล่ะ? จะขวางน้องเพราะตัวเองยังไม่ได้แต่งก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?
ระหว่างสองพี่น้องกลับมหาวิทยาลัย เสี่ยวเถียนที่ทราบถึงเหตุผลที่ทำให้พี่ชายอารมณ์ไม่ดีถึงกับหัวเราะออกมา
ไม่คิดเลยว่าพี่รองจะมีมุมแบบนี้กับเขาด้วย
