เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1116 เรื่องเล่า
บทที่ 1116 เรื่องเล่า
บทที่ 1116 เรื่องเล่า
อวี๋กวางฮุยไม่คาดคิดว่าอี้เทียนเลี่ยงจะพูดแบบนี้ออกมา
ต่อให้ไม่ใช่โรงงานตัวเองก็ควรดูแลสักหน่อยไม่ใช่หรือ?
สายตาที่มองมายิ่งฉายชัดถึงความผิดหวัง
แม้อีกฝ่ายไม่ได้ทำเรื่องผิดกฎหมายจึงไม่สามารถจัดการได้ แต่จะปล่อยให้ทำงานต่อไปไม่ได้
ในตอนที่ซูเสี่ยวเถียนมาถึงโรงงาน อวี๋กวางฮุยก็จัดการทุกอย่างเกือบเรียบร้อยแล้ว
เหลือรายงานให้ฟัง จากนั้นค่อยเข้าสู่กระบวนการกฎหมายต่อไป
ซูเสี่ยวเถียนมีความคิดหลายอย่างกับสิ่งที่เกิดขึ้น
แต่ค่อนข้างพอใจกับการจัดการของอวี๋กวางฮุยไม่น้อย
“ผมไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นเลยครับเจ้านาย เป็นเพราะผมทำหน้าที่ไม่ดีเอง!”
“เราเป็นคนธรรมดาค่ะ คุณไม่สามารถจับตามองได้ทุกคนอยู่แล้ว แต่หวังว่าอนาคตจะระวังให้มากกว่านี้นะคะ”
เธอไม่ได้จริงจัง แต่คนฟังเหมือนโดนฟ้าผ่า
“เข้าใจแล้วครับเจ้านาย ผมจะบริหารให้อยู่ในครรลองครองธรรมนับแต่นี้ครับ”
…
หนึ่งวันก่อนกลับ ซูเสี่ยวเถียนไปโรงงานอีกรอบ
วันนี้เธอมาบอกลาทุกคนและจัดการบางเรื่องอีกนิดหน่อย
แล้วจะกลับมาอีกครั้งช่วงวันหยุดฤดูร้อน
ไม่คิดว่าเมื่อมาถึงจะเห็นภรรยาของเซี่ยงอิงที่ทางเข้า
เจ้าตัวสวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งแบบเดียวกับที่เห็นวันนั้น
ดูไม่จืดเท่าไร คงเจ็บปวดใจไม่น้อย
ซูเสี่ยวเถียนถอนหายใจ
ในฐานะที่เป็นเหยื่อ ตนรู้อยู่แล้วว่าเซี่ยงอิงเอาเงินไปใช้ที่ใด
แต่การได้พบกับภรรยาเขาค่อนข้างน่าแปลกใจพอสมควร
จะมาขอร้องให้ไว้ชีวิตสามีหรืออย่างอื่นกันนะ?
“เสี่ยวเถียน…”
“หนูรู้จักเขาค่ะ”
ถึงจะคาดเดาอะไรไม่ได้ แต่ก็ควรให้โอกาสสักหน่อย
“เดี๋ยวพี่อยู่ด้วย!”
ตอนนั้นซูซื่อเลี่ยงไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ หลายวันมานี้จึงคอยตามปกป้องน้อง
“ไม่ต้องหรอกค่ะ อีกฝ่ายเป็นผู้หญิง หนูคุยด้วยไม่นาน พี่ไปถามต้วนหงหย่วนเถอะว่าจะเอายังไงต่อ”
เด็กสาวถามอาเขยเรื่องเขามาแล้ว เจ้าตัวเป็นทหารกลุ่มสุดท้ายก่อนจะปลดประจำการน่ะ เป็นคนดีมากเลย
ขยันทำงาน มีความตั้งใจ บุคลิกก็ดี
ควรให้โอกาสเสียหน่อย
วันนี้เรามาเพื่อจัดการให้เรียบร้อยน่ะ
ชายหนุ่มมองคนแปลกหน้าท่าทางห่อเหี่ยว ก่อนจะตอบตกลงเมื่อไม่เห็นออร่าอันตรายจากฝั่งนั้น
ภรรยาเซี่ยงอิงเห็นเด็กสาวก็รีบเข้ามาหาหมายจะเอ่ยบางอย่าง
“ไปคุยกันที่ห้องทำงานฉันดีกว่าค่ะ”
น่าสงสารจัง!
ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เธอจึงเห็นใจอีกฝ่ายอย่างมาก
หลังจากพาเข้ามา เธอก็รินน้ำท่าแล้วค่อยสนทนากันดี ๆ
“มีเรื่องอะไรอยากคุยด้วยหรือเปล่าคะ? ถ้าเป็นเรื่องยกโทษอย่าเสียเวลาต่อเลยค่ะ”
เรื่องนี้ตนปล่อยไปไม่ได้จริง ๆ
อีกฝ่ายรีบส่ายหัว
“ไม่ใช่ค่ะ เขาก่ออาชญากรรมก็สมควรโดนลงโทษแล้ว เรื่องนี้ฉันเข้าใจดีค่ะ!”
เด็กสาวตกใจ ‘ไม่ได้มาอ้อนวอนหรอกหรือ?’
“แล้วที่มาหาวันนี้คือ…”
“ฉันมาเพื่อขอโทษค่ะ”
สีหน้าอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด และน้ำเสียงร้อนรนราวกับกลัวจะไม่ได้พูด
ซูเสี่ยวเถียนส่ายหัว “คุณไม่ได้ทำอะไรผิดค่ะ ไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันหรอก”
เซี่ยงอิงเป็นคนทำ จนตอนนี้ยังไม่ได้มาขอโทษเลย
ผู้หญิงคนนี้เป็นแค่เหยื่อด้วยซ้ำ
“ถึงฉันจะไม่ได้ใช้เงิน แต่เขาเป็นสามีฉัน เป็นพ่อของลูกสาวด้วย!”
ใบหน้าเธอช่างเศร้าโศก คงเสียใจพอสมควร
ซูเสี่ยวเถียนมองด้วยความอ่อนล้า
เพราะเธอคนนี้แตกต่างกับที่เจอกันในวันนั้นมาก
จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าเรื่องบางเรื่องไม่รู้คงดีกว่า
หากไม่ยืนกรานจะสืบหาให้ชัดเจน ตอนนี้อาจจะยังใช้ชีวิตอย่างมีความหวังก็ได้
“อันที่จริง ไม่ต้องคิดแบบนี้ก็ได้ค่ะ เพราะว่า…”
เธอไม่รู้จะพูดยังไงให้คนฟังเจ็บน้อยที่สุด
“เจ้านาย รบกวนฟังเรื่องของฉันได้ไหมคะ?” ภรรยาเซี่ยงอิงรวบรวมความกล้า
ไม่รู้ว่าควรเล่าเรื่องราวอันเจ็บปวดให้ดีไหม จึงถามลองเชิงดู
“เล่ามาได้เลยค่ะ”
ถ้าการเล่าทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้นได้ เธอก็ยินดีฟัง
จากนั้นก็เริ่มเรื่อง
เธอชื่อหูเสี่ยวเหลียน อายุยี่สิบหกปี
เมื่ออายุได้สิบเก้าปี เธอแต่งงานกับเซี่ยงอิงซึ่งมาจากตัวเมืองในตำบลเดียวกัน
ตอนนั้นเธอเป็นสาวงามเลื่องชื่อที่นั่น ทั้งยังได้เรียนหนังสือ
พ่อแม่และพี่ชายต่างรักเธอมากและอยากให้เจอครอบครัวดี ๆ
มีหลายคนมาสู่ขอ แต่พวกเขาตัดสินใจเลือกเซี่ยงอิงแทน
เนื่องจากตระกูลเซี่ยงมีฐานะดี พ่อแม่ต่างก็เป็นคนงานในตำบล เซี่ยงอิงเป็นคนเก่ง รูปร่างหน้าตาดี ทั้งสองจึงตกลงปลงใจได้อย่างรวดเร็ว
ซูเสี่ยวเถียนตกใจ เพราะหูเสี่ยวเหลียนดูไม่เหมือนคนอายุยี่สิบหกเลย
บอกว่าอายุสามสิบหกก็ไม่มีใครสงสัยด้วยซ้ำ
ไม่แปลกใจหากสมัยสาว ๆ จะสวย
แม้หน้าตาซีดเซียว ผิวหนังหยาบกร้านแต่บอกได้ว่าหน้าตาดีทีเดียว
สมัยนั้นคงสวยที่สุดในหมู่บ้านแน่ ๆ
“บ้านฉันเตรียมสินสอดไว้เยอะมาก เขาว่ากันว่าถ้าเจ้าสาวมีสินสอดเยอะจะได้มีความมั่นใจน่ะ”
“หลังแต่งเข้าไป แม่สามีและเซี่ยงอิงใจดีต่อฉันมาก ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีจริง ๆ”
ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความสุข แต่หลังจากนั้นมันก็จางหายไป
“แต่หลังจากแต่งได้ไม่ถึงสองเดือนก็มีข่าวว่าจะมีการสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีกครั้ง เราสองสามีภรรยาดีใจมาก พวกเราเรียนหนังสือเก่ง ทบทวนบทเรียนด้วยกันและไปสอบด้วยกัน”
