เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1150 เยี่ยมชม
บทที่ 1150 เยี่ยมชม
นอกจากคริสติน่าแล้วก็มีคนระดับเจ้านายอย่างออกัสอยู่ด้วย
หลาย ๆ เรื่องต้องให้ออกัสทำเท่านั้น จึงทำให้คริสติน่าว่างงาน
ซูเสี่ยวซื่อไม่พลาดโอกาสพาเธอไปเที่ยวรอบเมือง
นอกจากสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงแล้ว เขาตั้งใจจะพาเธอไปโรงงานแปรรูปอาหารหลู่เซียงเซียงด้วย
ให้เจ้าตัวได้ลิ้มรสอาหารที่ผลิตโดยโรงงานแห่งนั้น ในฐานะคนรักอาหารแล้ว คริสติน่าชอบอาหารของหลู่เซียงเซียงไม่น้อย
ตอนอยู่เยอรมนี เธอไม่ค่อยทานผลิตภัณฑ์ที่ทำจากหมูเท่าไร
เพราะเป็นครอบครัวขุนนางที่สืบทอดกันมา อาหารที่กินจึงมีเป็นของตัวเอง
มีแค่อาหารตุ๋นของจีนเท่านั้นที่ทำให้คริสติน่าหลงรักผลิตภัณฑ์ที่ทำจากหมู
ไม่ใช่แค่ส่วนเนื้อเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงเครื่องใน หัวหมู และขาหมูที่ไม่เคยกินที่เยอรมนีมาก่อนด้วย
ที่จริงออกัสไม่ชอบเลยที่น้องสาวชอบอะไรแบบนี้ แต่พอเห็นของกินเท่าไรเจ้าตัวก็ลืมทุกที
ไม่ว่าจะพูดมากแค่ไหน เธอก็ลืมทุกครั้งไป
ครั้งนี้น้องตั้งใจจะเปิดตัวผลิตภัณฑ์ของหลู่เซียงเซียงที่ซูเสี่ยวซื่อแนะนำให้ไปเปิดที่ตลาดเยอรมนีด้วย
“คุณซูก็รู้ว่าคนในประเทศเรามีความต้องการทางด้านอาหารสูงมาก ฉันหวังว่าจะได้ไปตรวจสอบด้วยตัวเองเลยค่ะ”
แม้บรรลุความประสงค์แล้ว และเชื่อใจซูเสี่ยวเถียนก็ตาม แต่เจ้าตัวยังอยากเห็นด้วยตัวเองอยู่ดีถึงจะมั่นใจได้
แค่คริสติน่าอ้าปากเขาก็รู้แล้วว่าหลังจากเธอได้เห็นและยืนยันเรื่องสุขอนามัยและปลอดภัย เราย่อมทำธุรกิจได้แน่
บริษัท Fessenger ถือเป็นผู้นำในอุตสาหกรรมค้าปลีกของเยอรมนี เขาเชื่อว่าหากเจรจาธุรกิจสำเร็จ ย่อมนำผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมหาศาลมาสู่ตัวเขาและซูเสี่ยวเถียนด้วย
“ได้อยู่แล้วครับ คุณคริสติน่าคนสวย เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เชิญคุณมาเยี่ยมชมโรงงานของเราครับ!”
ซูเสี่ยวซื่อเป็นคนปากหวานมาก เทียบกับพี่ชายคนอื่น ๆ ในบ้านแล้ว เขาไม่เหมือนใครสักคนเลย
ไม่ใช่ว่าคริสติน่าไม่เคยโดนคนชมแบบนี้มาก่อนนะ แต่พอได้ยินจากปากซูเสี่ยวซื่อกลับทำแก้มแดงยันหู
“วันนี้ฉันมีเวลาว่างพอดีเลยค่ะ พวกเราไปตอนนี้เลยดีไหมคะ?”
ถึงจะหน้าเห่อแดงแต่เธอยังมีสติอยู่บ้าง
เมื่อเอ่ยขอเช่นนั้น เธอไม่ได้ให้เวลาอีกฝ่ายได้คิดเลยเพราะต้องไปทันทีเพื่อดูสถานการณ์ที่นั่น
ซูเสี่ยวซื่อรู้ดี
แล้วตอบด้วยรอยยิ้ม
สองวันนี้ชายหนุ่มหารถมาต้อนรับแขกโดยเฉพาะเพื่อให้คริสติน่าได้เดินทางสะดวก
แล้วตอนนี้มันก็มีประโยชน์ด้วย
“แน่นอนครับ คุณผู้หญิงคนสวย เชิญขึ้นรถได้เลยครับ โรงงานอยู่ชานเมืองออกไปไกลนิดหน่อย เดี๋ยวเราไปกินข้าวเที่ยงที่นั่นกันจะได้เห็นด้านจริง ๆ ของโรงงานด้วยครับ”
คริสติน่าลังเล
ที่โรงงานของเยอรมันส่วนใหญ่ไม่อร่อยเลย แล้วประเทศยากจนแบบจีนจะไปมีได้ยังไง?
คงไม่ได้กินเนื้อตุ๋นของโรงงานใช่ไหมล่ะ?
หญิงสาวเดินขึ้นรถด้วยความสงสัย
ระหว่างทางซูเสี่ยวซื่อคอยแนะนำเรื่องของประเทศจีนและโรงงานให้ฟังตลอด แถมยังเล่าเรื่องตลกเพื่อให้เธอหัวเราะด้วย
คริสติน่ามีความสุขมากจนมาถึงจุดหมายโดยไม่รู้ตัว
นึกแปลกใจตอนเห็นขนาดของมันจากไกล ๆ
เธอรู้เรื่องประเทศจีนมาบ้าง และรู้ว่าโรงงานใหญ่ขนาดนี้ต้องไม่ใช่ของบุคคลใดหรือครอบครัวหนึ่ง
ทว่าหลู่เซียงเซียงเบื้องหน้ากลับครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ จากตรงนี้บอกได้เลยว่ามันเป็นโรงงานที่ค่อนข้างใหญ่ทีเดียว
หรือเป็นของตระกูลซูกันนะ?
“ปัจจุบันโรงงานแปรรูปอาหารหลู่เซียงเซียง มีคนงานอยู่สี่พันคน แม้ไม่ใช่โรงงานขนาดใหญ่ในประเทศเรา แต่ถ้าเทียบกับโรงงานเอกชนแล้วถือว่าคุ้มค่าที่ได้มาดูแน่นอนครับ”
ซูเสี่ยวซื่อสังเกตเห็นความประหลาดใจจึงแนะนำทันที
คริสติน่าพยักหน้ารับ
“โรงงานแห่งนี้เป็นของครอบครัวคุณหรือคะ?”
เธอสงสัย
“ไม่ใช่ครับ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับบ้านเราเลย เป็นของซูเสี่ยวเถียนคนเดียว แล้วก็ไม่มีใครที่มีส่วนร่วมในโรงงานด้วย”
หญิงสาวประหลาดใจยิ่งกว่าเก่า เธอรู้มาว่าเพื่อนคนนี้เก่งมาก
แต่อายุเจ้าตัวแค่สิบเจ็ดหรือสิบแปดปีเท่านั้น ถ้าอ้างอิงตามข้อมูลประเทศจีนแล้วไม่ถือว่าเป็นผู้ใหญ่
แล้วสร้างโรงงานใหญ่ขนาดนี้ตั้งแต่เด็กเลยน่ะนะ?
“เรามีโรงงานแบบนี้อีกแห่งครับที่ลี่เฉิง”
“คุณน่าจะเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนนะครับ มันเป็นเขตพัฒนาที่พัฒนาเร็วมากเลยครับ”
ในฐานะนักธุรกิจที่ติดต่อกับจีนมาเยอะ เธอจึงรู้เรื่องนี้ดี
แต่เพราะมีคนรับผิดชอบแล้วเธอเลยไม่ได้เดินทางมาที่นี่
“ถ้ามีโอกาสก็อยากไปเยี่ยมเยือนดูนะคะ ได้ยินว่าพัฒนาไปไกลแบบวันต่อวันเลย”
คริสติน่าไม่ได้ปิดบังความคิด
“ถ้าเลื่อนเวลากลับไปได้ก็อยากพาคุณไปลี่เฉิงนะครับ เพราะผมตั้งใจจะไปเหมือนกัน”
“แล้วผลิตภัณฑ์ที่นั่นเหมือนกับที่เมืองหลวงไหมคะ?”
“ไม่เหมือนขนาดนั้นครับ ลี่เฉิงอยู่ใกล้ทะเล ทางฝั่งนั้นจึงผลิตอาหารทะเลเป็นหลักครับ รสชาติอร่อยเหมือนกัน”
“อาหารทะเลก็ทำได้ด้วยหรือคะ?”
รสชาติมันต่างจากเนื้อหมูเนื้อไก่เนี่ยสิ ทำไมถึงทำสูตรเดียวกันล่ะ?”
ซูเสี่ยวซื่อส่ายหัวทันควัน
“ไม่ครับ ทีมวิจัยได้พัฒนารสชาติที่เหมาะกับอาหารทะเลแยกเองเลย เทียบรสชาติของกับทางเมืองหลวงแล้วยังมีช่องว่างในเรื่องรสชาติอยู่”
คริสติน่าพยักหน้า ถ้าแบบนี้ก็เหมาะแล้วละ
ระหว่างสนทนาก็เดินทางมาถึงประตูโรงงาน
มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนอยู่ตรงนั้น พวกเขาสวมเครื่องแบบรักษาความปลอดภัยสะอาดสะอ้าน และเรียบร้อยมาก
ทั้งสองเคยเป็นทหารมาก่อน แต่วุฒิการศึกษาต่ำเลยไม่มีงานอื่นให้ทำ
สองอดีตทหารมีระเบียบวินัย และมั่นคงมาก เวลาเข้าเวรก็ปฏิบัติหน้าที่และยืนตัวตรงที่ประตูเสมอ
คริสติน่าเห็นก็ตกตะลึง
เธอเห็นแบบนี้ในจีนไม่เยอะเท่าไร
ส่วนใหญ่จะเป็นคนแก่ ๆ จะคอยเฝ้าอยู่ และรับผิดชอบงานทะเบียน
คริสติน่าไม่ได้เอ่ยถาม
ซูเสี่ยวซื่อเข้าไปคุยกับพวกเขา
ตนเคยมาหลายครั้งอีกฝ่ายจึงจำได้ และรู้ว่าเป็นพี่ชายเจ้านายนั่นเอง
แถมยังเป็นนักธุรกิจรายใหญ่ที่สุดของหลู่เซียงเซียงเลยด้วย พอได้ยินว่าเจ้าตัวจะพาลูกค้าไปหาเหลยเกาเชา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงลงทะเบียนเอาไว้และปล่อยให้พวกเขาเข้าไป
เหลยเกาเชาทราบเรื่องว่าซูเสี่ยวซื่อพาแขกผู้มีเกียรติจากต่างประเทศมา ก็เตรียมพาพวกเข้าขึ้นไปชั้นบน
“คุณคริสติน่าครับ อำนาจและความรับผิดชอบของผมไม่มากพอพาคุณเยี่ยมชมโรงงานในตอนนี้ เลยต้องหาคนรับผิดชอบมาช่วยจัดการให้ครับ!”
ถึงจะห่วงว่ามันไม่ใช่การซ่อนอะไรเลวร้ายเอาไว้ แต่เธอรู้ดีว่าซูเสี่ยวซื่อไม่มีสิทธิ์นั้น
ยิ่งเป็นโรงงานแปรรูปอาหารแล้วด้วย ข้อกำหนดจึงสูงกว่าปกติ
ระหว่างสนทนา เหลยเกาเชาก็รีบลงมาข้างล่าง
“สวัสดีครับคุณซู!”
“สวัสดีครับผู้อำนวยการเหลย ท่านนี้คือคุณคริสติน่าจากประเทศเยอรมนี เธอตั้งใจร่วมมือกับทางหลู่เซียงเซียงครับ แต่ผมไม่มั่นใจว่าผู้อำนวยการสะดวกดูแลหรือเปล่า”
เหลยเกาเชาเคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้างแล้ว พอโรงงานกำลังเฟื่องฟู คนงานจึงเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ไลน์ผลิตก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ทำให้ประสิทธิภาพการผลิตดีขึ้น
เพราะแบบนั้นความกดดันเรื่องการซื้อขายจึงเพิ่มตามไปด้วย
เขาหวังว่าเราจะได้ยอดขายอีก
ถึงจะส่งคนไปโปรโมตตามเมืองต่าง ๆ แต่ผลลัพธ์กลับไม่ดีเท่าไร
หากบรรลุความร่วมมือกับบริษัทเยอรมันได้ มันจะมีความสำคัญต่อเราแน่นอน
เพราะสินค้าที่ส่งออกถือเป็นลูกเล่นด้วย พอถึงตอนนั้นไม่ว่าผลผลิตจะเท่าใดเราย่อมขายได้อยู่แล้ว
ตอนนี้เหลยเกาเชาไม่ได้คิดที่จะบรรลุความร่วมมือทางด้านปริมาณการขายเยอะ ๆ หรอก แค่หวังให้ได้เจรจาข้อตกลง เพื่อให้ได้ความมั่นคงน่ะ
“ทำได้อยู่แล้วครับ แต่ว่าต้องผ่านขั้นตอนการฆ่าเชื้ออย่างเข้มงวดก่อนที่จะเข้าสู่เวิร์กช็อปการผลิตนะครับ ผมหวังว่าทางแขกผู้มีเกียรติจะไม่โกรธเคืองกัน” เหลยเกาเชาตอบรับ
เขาได้ยินมาว่าชาวต่างชาติมีความต้องการทางด้านอาหารสูง
แต่มั่นใจมากพอเหมือนกันว่าแขกท่านนี้จะทำให้เราพึงพอใจ
ซูเสี่ยวซื่อทำหน้าที่ล่าม
คริสติน่าพยักหน้า “แน่นอนค่ะ”
หากโรงงานอนุญาตให้ลูกค้าเข้าโรงงานแปรรูปโดยไม่ต้องผ่านขั้นตอนใด ๆ คริสติน่าคงเป็นกังวลมาก
หลังจากที่ซูเสี่ยวซื่อและเหลยเกาเชาพูดคุยเสร็จก็เดินทางไปยังห้องฆ่าเชื้อด้วยกัน
นี่คือสิ่งที่ซูเสี่ยวซื่อหมายถึง
ตามความคิดของเหลยเกาเชาคือ เขาตั้งใจจะพาคนทั้งสองไปนั่งในสำนักงานก่อน
แต่ซูเสี่ยวซื่อห่วงว่าคริสติน่าจะมีความคิดอื่นคือติดต่อกับทางโรงงานตรง
หลังจากผ่านขั้นตอนการฆ่าเชื้ออย่างเข้มงวด ทุกคนก็เดินทางเข้าสู่เวิร์กช็อปการแปรรูปได้สำเร็จ
ต้องบอกว่าที่นี่สะอาดมาก
ขนาดซูเสี่ยวซื่อที่รับรู้สถานการณ์มาตลอดยังตกใจ
หลายปีที่ทำธุรกิจมา เขาจะตรวจสอบโรงงานด้วยตัวเองตลอด ทำให้รู้ว่าหลาย ๆ แห่งมันไม่มีปัญหา
ทว่าเวิร์กช็อปแปรรูปไม่เป็นเช่นนั้น
บอกไม่ได้เลยว่ามันไร้ที่ติ ต้องบอกว่ามาตรฐานสูงและข้อกำหนดเข้มงวดมาก
ถึงจะเป็นเนื้อสัตว์แปรรูปหรืออาหารปรุงสุก แต่เวิร์กช็อปกลับสะอาดสะอ้าน เป็นระบบระเบียบ แม้แต่กลิ่นในนั้นยังเป็นกลิ่นหอมอันเข้มข้นเฉพาะตัวของหลู่เซียงเซียงด้วย
คริสติน่ารู้สึกดีมาก
“คุณซู คุณเหลย สุขอนามัยของโรงงานคุณดีมากเลยค่ะ”
ที่ประเทศตัวเองเธอเคยไปเยี่ยมชมที่โรงงานบางแห่ง ซึ่งสุขอนามัยก็ดีมาก
บอกได้เลยว่าที่นี่เกินความรู้เกี่ยวกับโรงงานในจีนของเธอไปมากจริง ๆ
“ขอบคุณคุณคริสติน่าสำหรับการยอมรับครับ นอกจากรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์แล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดของโรงงานของเราก็คือเรื่องความปลอดภัยของอาหารครับ”
เพราะมีเรื่องของสูตรและเรื่องอื่น ๆ หญิงสาวไม่ใช่คนไร้ศีลธรรมขนาดนั้นจึงเตรียมตัวจะออกเร็ว ๆ นี้
ในฐานะนักธุรกิจที่คุณสมบัติเหมาะสม เธอรู้เรื่องที่ว่าไม่แตะต้องผลกำไรของผู้อื่นแน่
เธอรีบออกมาเพื่อเคารพเจ้าของ
เดิมทีเหลยเกาเชาได้สร้างความไว้ใจให้แล้ว และหลังจากนั้นก็ตอบคำถามกับเธอ บางเรื่องมีเรื่องการผลิตและสูตรด้วย
ไม่คิดเลยว่าใช้เวลาแค่สิบนาทีเท่านั้น
ถึงจะสั้นแต่เธอพิจารณารอบคอบมาก
โดยเฉพาะเรื่องรายละเอียดที่สนใจอย่างยิ่ง
เวิร์กช็อปแปรรูปของที่นี่ถูกสุขลักษณะมาก ไม่มีปัญหาเลย
แถมรสชาติยังมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เธอมั่นใจเรื่องโปรโมตที่เยอรมนีมาก
ไม่คิดเลยว่าใช้เวลาแค่สิบนาทีเท่านั้น
ถึงจะสั้นแต่เธอพิจารณารอบคอบมาก
โดยเฉพาะเรื่องรายละเอียดที่สนใจอย่างยิ่ง
เวิร์กช็อปแปรรูปของที่นี่ถูกสุขลักษณะมาก ไม่มีปัญหาเลย
แถมรสชาติยังมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เธอมั่นใจเรื่องโปรโมตที่เยอรมนีมาก
หลังจากนั้นก็เป็นเวลาเที่ยง
“ถึงเวลากินข้าวแล้วครับ ไม่รู้ว่าการเชิญคุณคริสติน่ามากินข้าวด้วยกันจะเป็นเกียรติหรือเปล่าครับ?”
เหลยเกาเชาต้อนรับด้วยความสุภาพ
ตอนนี้เป็นเวลากินข้าว ต้องใช้เวลาพอสมควรหากขับจากโรงงานไปเมืองหลวง
ตอนนี้คริสติน่าพร้อมกินขนมปัง โอ๊ะ! ไม่สิ หมั่นโถวที่โรงงานแล้ว
คนจีนไม่ค่อยกินขนมปังกัน ส่วนมากจะเลือกกินซาลาเปาเนื้อแข็งแทน
