เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1205 แค่เอาเงิน ไม่ได้หมายเอาชีวิต
บทที่ 1205 แค่เอาเงิน ไม่ได้หมายเอาชีวิต
บทที่ 1205 แค่เอาเงิน ไม่ได้หมายเอาชีวิต
เด็กสาวแสร้งทำเป็นสงบทั้งที่ความจริงแล้วหัวใจเต้นแรงมากจนร่างกายหนักอึ้ง
โดยเฉพาะตอนที่พวกโจรเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ
หัวใจแทบจะหลุดออกมาจากอกแล้ว
เธอก้มหน้านิ่ง ไม่อยากเป็นที่สะดุดตาใคร
เธอมาจากประเทศจีน รูปลักษณ์เด่นชัดมาก ตอนจัดการกับสองคนก่อนหน้า พวกมันน่าจะจำหน้าเธอไว้แล้ว
ยิ่งจืดจางมากเท่าไรยิ่งดี
แต่สิ่งที่คาดหวังไม่เป็นดั่งที่ปรารถนา
พวกโจรมันสังเกตเห็นการมีอยู่ของเธอแล้ว
“เงยหน้า!” หนึ่งในนั้นตะคอกใส่
เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามที่บอก
สมองคอยขบคิด ‘หรือควรจับมันเป็นตัวประกันดี’
ไม่รู้ความสัมพันธ์ของพวกนั้นเสียด้วย
ถ้าจับมันเอาไว้ คนอื่น ๆ จะสู้กลับไหม?
แม้เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่เธอคิดเยอะมาก
“แกเป็นคนตะวันออกนี่!”
มือไม้ที่เร็วกว่าสมองไม่รอให้เอ่ยจบ คว้าได้ก็พลิกร่างก่อนจะกระชากเข้ามาหา
เธอถือมีดไว้ในมือ จี้ไปยังหลอดเลือดแดงที่คอ
“แก…”
“หุบปากถ้าไม่อยากตาย!”
น้ำเสียงเธอเย็นเฉียบ
โจรคนอื่นเริ่มเป็นกังวล
ส่วนคนในเหตุการณ์ยังตอบสนองไม่ทัน ‘เกิดอะไรขึ้น?’
ทำไมโจรที่ถือปืนถึงโดนสาวน้อยจับตัวเอาไว้?
เธอมาจากตะวันออกหรือ?
นี่คือกังฟูตะวันออกในตำนานใช่ไหม?
สมแล้วที่มีชื่อเสียง
ถึงบางคนจะไม่รู้เรื่องประเทศโบราณในตะวันออกเท่าไร แต่ก็ยังใคร่สนใจขึ้นมาเพราะตัวเสี่ยวเถียน
โดยเฉพาะความสามารถในการตอบโต้ศัตรูด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวนั้นยอดเยี่ยมมาก
ทว่านี่ไม่ใช่เวลามาชื่นชม
“แกปล่อยพรรคพวกเราซะ ไม่งั้นฉันฆ่าแกแน่!”
โจรที่เป็นตัวประกันมองซูเสี่ยวเถียนด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ ใบหน้าพลันน่าเกลียดขึ้น
ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรของมัน?
ยังไม่ทันได้มอง พี่สามก็โดนเธอจับไปแล้ว
แถมมันยังมีมีดในมือด้วย
เตรียมไว้แล้วหรือ?
ซูเสี่ยวเถียนถอนหายใจเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
เธอกลัวว่าพวกมันจะเป็นประเภทไม่สนใจพรรคพวกตัวเองเสียอีก
อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่าพวกมันยังมีศีลธรรมอยู่บ้าง
“ปล่อยมือซะ ตำรวจอยู่ข้างล่าง พวกแกไปไหนไม่รอดหรอก!” เสี่ยวเถียนเอ่ยอย่างอดทน “ถ้าปล้นเฉย ๆ อย่างน้อยก็มีโอกาสออกจากคุกนะ”
“เราไม่เหลือหนทางแล้ว จะออกได้หรือไม่ ไม่สำคัญทั้งนั้น” อีกฝ่ายชี้ปืนมาทางเธอ
“แกจะยิงก็ได้ แต่ไม่รู้นะ ว่าจะโดนฉันหรือพรรคพวกแกกันแน่!”
เด็กสาวดูใจเย็นมาก ราวกับว่าเรื่องตรงหน้าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
แต่อันที่จริงเธอตกใจมาก
โดนปืนชี้แบบนี้ใครจะรู้สึกดีล่ะ
เลยไม่มีทางเลือกนอกจากเสี่ยง
รอก่อนแล้วกัน!
ถึงไม่ลงมือตอนนี้แต่ถ้าไอ้สองคนที่โดนมัดแก้มัดได้ พวกเขาจะต้องแก้แค้นเป็นแน่
สถานการณ์แบบนี้แหละที่เอื้อต่อเธอที่สุด
อีกฝ่ายลังเลจนมือสั่น
เธอดีใจมาก ดูเหมือนว่าตัวประกันที่จับไว้จะมีประโยชน์สินะ
“แกเป็นชาวตะวันออกสินะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแกสักหน่อย เข้ามาแส่ทำไม?”
โจรตัวประกันทนไม่ไหว
“ไม่เกี่ยวหรือ? ถ้าฉันไม่ลงมือก็ต้องเป็นฝ่ายตกเป็นตัวประกันแทนแกใช่ไหมล่ะ?”
เธอไม่ได้พูดส่ง ๆ แต่มันคือความจริง
ไม่ว่าจะสถานการณ์ใด การจับชาวต่างชาติจะทำให้รัฐบาลมีความระมัดระวังตัวมากขึ้น
เพราะจะเกิดข้อพิพาทซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่ต้องการ
ระหว่างนั้น สายตาเห็นคนสองคนเคลื่อนตัวไปยังโจรอีกสองคน
คงเป็นเจ้าหน้าที่สินะ น่าจะวางแผนไว้ตั้งแต่ที่เธอดึงความสนใจเอาไว้แล้ว
หลังจากคาดเดาจุดประสงค์ของอีกฝ่ายได้ ก็ต่อรองด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
ฝ่ายโจรไม่รู้อะไรเสียแล้วว่ากำลังจะเป็นตัวประกันเสียเอง
พวกเขายอมไม่ได้
“แกเข้าใจผิดแล้ว พวกเราแค่เอาเงิน ไม่ได้หมายเอาชีวิต!”
