เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1207 ความขัดแย้ง

บทที่ 1207 ความขัดแย้ง

Content Warning: ตัวละครมีความผิดปกติทางความคิด

บทที่ 1207 ความขัดแย้ง

เมื่อเสี่ยวเถียนกลับมาถึงโรงแรมก็ผ่านมาสองชั่วโมงแล้ว ตอนนั้นก็ใกล้จะถึงเวลาอาหารเย็น

ตอนนี้ที่โรงแรมกำลังวุ่นวายเพราะเธอ

เพราะคิดว่าเจ้าตัวกำลังหลับอยู่

ก่อนถึงเวลากินข้าว เหล่าผู้ที่มากับเด็กสาวไม่เห็นเธอมาเสียทีจึงไปเคาะที่ห้อง

แต่หลังจากเคาะอยู่นานยังไม่มีใครเปิดเสียที เลยวานให้พนักงานช่วยก่อนจะพบว่าในห้องมีแค่สัมภาระเท่านั้น แต่ไร้เงาคน

ตอนที่ถามพนักงานต้อนรับก็ทราบว่าเธอออกไปข้างนอก

ก่อนไปยังถามถึงที่ตั้งของห้างสรรพสินค้าด้วย

ทุกคนเห็นว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอเดินทางมาต่างประเทศเลยไปเดินเที่ยว

แต่ในไม่ช้าก็ทราบข่าวว่าที่นั่นเกิดเหตุปล้นและยิงกันในวันนี้

รัฐมนตรีต้วน ผู้นำคณะผู้แทนจึงไม่สบายใจเอามาก ๆ

เขากับเสี่ยวเถียนไม่ได้สนิทกัน

แต่เธอคือบุคคลที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลเป็นพิเศษ

ได้ยินว่าเป็นสมบัติล้ำค่า นอกจากรู้ภาษาต่างประเทศหลากหลายภาษา ยังมีความสำเร็จด้านอื่น ๆ อีกด้วย

ผู้นำของพวกเขาถึงกับเคยพูดไว้ว่าเสียดายที่กระทรวงต่างประเทศได้ตัวไปก่อน และเสียใจที่ไม่ดำเนินการขอตัวให้เร็วกว่านี้

แถมกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ก็ดูอยากจะได้ตัวเด็กสาวไปเหมือนกัน

“รีบส่งคนไปสอบถามว่ามีผู้เสียชีวิตจากเหตุกราดยิงที่ห้างไหม ถ้ามีต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นใคร!” รัฐมนตรีต้วนออกคำสั่งด้วยความกังวลใจ

แต่ในใจกลับพร่ำบ่นเธอ

เพิ่งจะมาถึงวันแรก ทำไมต้องวิ่งไปนู่นไปนี่ด้วยเล่า?

ไปเฉย ๆ ก็ว่าไปอย่าง นี่ดวงซวยเจอโจรอีก?

“รัฐมนตรีต้วนไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ หากมีอะไรเกิดขึ้นจริงน่าจะมีคนส่งข่าวมาแล้วครับ”

“ใช่ครับ ซูเสี่ยวเถียนเป็นสมาชิกของคณะผู้แทน หากเกิดอะไรขึ้นจะต้องมีข่าวแน่นอนครับ”

“เธออาจจะออกไปเดินเล่นก็ได้นะ เลยกลับมาช้า”

ทุกคนต่างแสดงความคิดเห็น พยายามปลอบใจ

แม้รัฐมนตรีต้วนจะส่งคนไปสอบถาม แต่ไม่มีใครคุ้นเคยกับพื้นที่เลย

ซึ่งไม่เหมือนกับซูเสี่ยวเถียน

ตัวเธอไม่มีอุปสรรคด้านภาษา แต่พวกเราไม่มีทักษะขั้นพื้นฐานของภาษาประเทศนี้สักนิด

หลังจากได้ฟังคำปลอบ รัฐมนตรีต้วนจึงรู้สึกมั่นคงขึ้นมานิดหน่อย

ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับทางการทูตแน่

“ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมจะต้องมีพวกไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ด้วย!”

ระหว่างนั้นก็มีน้ำเสียงไม่พอใจดังขึ้น

เจ้าตัวเป็นเด็กสาวสูงโปร่ง เป็นนางแบบที่เดินทางมาด้วยในครั้งนี้ ชื่ออู๋เมิ่งหลาน

ทีแรกคิดว่าตัวเองจะเป็นที่สนใจมากที่สุด

เพราะสมาชิกในคณะมีแต่ผู้ชาย จึงเป็นข้อได้เปรียบของเธอ

เธอเป็นคนที่สวยมาก หุ่นดี

ทว่าตั้งแต่วินาทีที่ขึ้นเครื่องบินกลับไม่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษ แต่เป็นซูเสี่ยวเถียนเด็กนั่นที่มีแต่คนเอาอกเอาใจ

ความอิจฉาของอู๋เมิ่งหลานรุนแรงมาก

ซูเสี่ยวเถียนไม่สนิทกับคนในทีมเท่าไร พูดคุยเล็กน้อยระหว่างเดินทางเท่านั้น

ซึ่งความจริงคือพวกเขาเห็นซูเสี่ยวเถียนยังเป็นเด็ก และนี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าตัวเดินทางไปต่างประเทศ เลยคอยดูแลเป็นปกติ

แต่อู๋เมิ่งหลานไม่คิดเช่นนั้น เธออุตส่าห์วางแผนไว้แล้วว่าครั้งนี้จะเฝ้ารอการดูแลเอาใจของคนในทีม

และก็เป็นเพราะเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าและสวยกว่า นั่นจึงทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

หลังจากที่เจ้าตัวกล่าวออกไปก็มีคนที่เห็นด้วย

“ซูเสี่ยวเถียนเป็นคนที่รั้นจริง ๆ นะ ลืมหรือไงว่าเป็นล่ามของเรา เดินทางมาเพื่อดูแลเราไม่ใช่เพื่อเที่ยวเล่น”

ผู้พูดคือชายหนุ่มที่คอยดูแลเอาใจใส่อู๋เมิ่งหลานมาตลอดทาง

ถ้าหญิงสาวว่าเช่นนั้น เขาย่อมสนับสนุนอยู่แล้ว

“เด็ก ๆ มีความอยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา แถมช่วงบ่ายก็ว่างด้วย ไม่ได้มีการนัดหมายอะไร หรือคุณไม่ได้ออกไปนู่นนี่เลยหรือ?”

บางคนทนคนนิสัยเสียที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยไม่ไหวจึงช่วยพูดแทนเสี่ยวเถียน

ช่วงบ่ายมีคนออกไปข้างนอกน้อย และจะกลับมาอย่างรวดเร็วเพราะปัญหาด้านภาษา

รวมถึงหลี่เจี้ยนจวินชายที่พูดช่วยอู๋เมิ่งหลานด้วย

“แต่หลังจากที่ผมออกไปก็รีบกลับมาทันที ก็ไม่ได้ปล่อยให้ทุกคนต้องมาตามหาเสียหน่อย!” ชายหนุ่มโต้กลับ

“ให้ฉันพูดนะ ซูเสี่ยวเถียนเก่งจะตายค่ะ พวกเราไม่ต้องไปช่วยด้วยซ้ำ เดี๋ยวก็กลับแล้ว” อู๋เมิ่งหลานตะไบเล็บขณะพูดจาประชดประชัน

ให้ไปตามหาเจ้าตัวหรือ?

เธอไม่ไปหรอก

รัฐมนตรีต้วนไม่นึกว่าแค่วันแรกจะเกิดเรื่องขึ้น แถมคนในทีมยังเกือบทะเลาะกันอีกเลยอารมณ์เสียขึ้นมา

“เราไปขอความช่วยเหลือจากสถานทูตดีไหมครับ?” มีคนเสนอความคิด

แต่ก็โดนปัดตกไป “ไม่ได้หรอก เธอน่าจะออกไปเดินเที่ยวเฉย ๆ นะ คงไม่ตกอยู่ในอันตรายหรอก”

“อาจจะหลงทางก็ได้” อู๋เมิ่งหลานกล่าว

“พอได้แล้วอู๋เมิ่งหลาน ถ้าไม่อยากช่วยก็กลับห้องไป!”

สุดท้ายก็มีคนทนไม่ไหวตอกกลับไป

ใบหน้าที่ยกยิ้มพราวเสน่ห์พลันบิดเบี้ยว

เหวยจวิ้นอู๋น่ารำคาญจริง ๆ

เขาเป็นรองหัวหน้าของคณะผู้แทนครั้งนี้ และเป็นคนที่กรมการค้าต่างประเทศส่งมาเพื่อให้ความร่วมมือกับรัฐมนตรีต้วน

เขาเป็นคนที่พูดถึงซูเสี่ยวเถียนมากที่สุด และเป็นหนึ่งในคนที่อู๋เมิ่งหลานไม่ชอบขี้หน้าด้วย

ที่เขาพูดบ่อย ๆ เพราะเห็นว่าเด็กคนนั้นเพิ่งเคยมาต่างประเทศ อาจจะมีอะไรหลายอย่างที่ไม่รู้

แต่ไม่คิดว่าจะมีใครบางคนตั้งตัวเป็นศัตรูด้วยเรื่องนี้

ตอนนี้ห่วงมากกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

เขาเป็นรองหัวหน้าทีม และรู้ดีว่าแม้เด็กสาวจะเป็นแค่ล่าม แต่เบื้องบนแจ้งมาเป็นพิเศษว่าให้ดูแลเธอดี ๆ

“รัฐมนตรีต้วนครับ เดี๋ยวผมพาคนออกมาไปตามหาดูดีกว่า แต่ว่าเราต้องการล่ามด้วยครับ”

โชคดีที่พาล่ามมาหลายคน

เพื่อช่วยในการเจรจา แต่ละคนจึงพาล่ามกันมาด้วย

โชคดีที่มันมีประโยชน์

“ไม่ได้ค่ะ ถ้าล่ามไปกันหมดแล้วพวกเราล่ะ?” อู๋เมิ่งหลานคัดค้าน

ตอนนี้เธออยากให้ซูเสี่ยวเถียนมันนอนตายอยู่ข้างนอกนั้น เลยพยายามทำทุกวิถีทาง

ระหว่างนั้นเองที่บริกรคนหนึ่งสาวเท้าเข้ามาหาด้วยความรวดเร็ว