เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1220 อย่าได้อ่อนข้อ

บทที่ 1220 อย่าได้อ่อนข้อ

บทที่ 1220 อย่าได้อ่อนข้อ

เสี่ยวเถียนเป็นคนกล้าตัดสินใจ

เธอสลัดความคิดไร้สาระออกจากหัวทันที

“ผู้อาวุโสคะ คณะของเรามีคนรู้เรื่องการตัดเย็บเสื้อผ้าน้อยค่ะ นอกจากคุณที่เป็นปรมาจารย์ด้านนี้แล้วก็มีนางแบบคนนั้นที่พอรู้นิดหน่อยนะคะ”

ผลการสำรวจเป็นเช่นนั้นน่ะ ผู้หญิงยุคนี้เย็บปักถักร้อยเป็น แต่คณะเดินทางที่มามีผู้หญิงน้อยคนมาก

นอกจากเธอก็มีแค่นางแบบอีกคนเท่านั้น

ทว่าตอนนี้เรากำลังตรวจสอบนางแบบอยู่ ไม่รู้ว่าเชื่อถือเจ้าตัวได้หรือเปล่า

มีเรื่องเกิดขึ้นในกลุ่มแบบนี้ เรายิ่งไม่อยากให้เกิดปัญหามากขึ้นไปอีกจนส่งผลกระทบต่อตารางเวลา

พูดมาขนาดนี้เฟิงอวี้ซูย่อมเข้าใจได้ รัฐมนตรีต้วนต้องการจะสื่อว่าให้เขาจัดการชุดทั้งสามนี้ด้วยตัวเองใช่ไหม?

แต่ว่ายังไม่เห็นเนื้อผ้าเลย

“ผมขอดูผ้าที่เตรียมไว้หน่อยได้ไหม?”

เฟิงอวี้ซูมีสีหน้าจริงจัง มั่นคงดั่งภูผา ไม่มีความตื่นเต้นอย่างก่อนหน้านี้แล้ว

คนเห็นแบบนี้ก็สบายใจ

“เสี่ยวเถียน ช่วยเตรียมผ้าให้ผู้อาวุโสดูหน่อยได้ไหม?”

รัฐมนตรีต้วนเอ่ยด้วยความสุภาพ เพราะไม่คิดว่าเสี่ยวเถียนต้องเห็นแย้งอะไร

เพราะแบบเสื้อผ้าพวกนี้ก็ยังให้เขาดูเลย

“ได้ค่ะ ผู้อาวุโสลองดูนะคะ นี่เป็นผ้าที่พัฒนาขึ้นมาใหม่ ฉันนำมาด้วยตั้งแต่แรกเลยค่ะ ชิ้นนี้ใช้ทำกระโปรงหม่าเมี่ยน เพราะมันมีลวดลายเอามาใช้ได้เลย ประหยัดเวลาด้วย ส่วนผืนนี้…”

เธอหยิบออกมาทีละชนิดแล้วแสดงให้ดู

ถึงหัวหน้าทั้งสองจะเป็นกังวลกับตัวสมาชิก แต่ถ้าเราพาเฟิงอวี้ซูมาที่นี่ได้ แค่นี้ก็พิสูจน์ความน่าเชื่อถือได้แล้วละ

ส่วนงานตัดเย็บในวันพรุ่งนี้ให้เขาทำดีกว่า ไม่ใช่อู๋เมิ่งหลานที่เป็นนางแบบ

“ผ้าเนื้อดีเลยนะ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลย”

“ไม่สิ ตาแก่อย่างฉันไม่เคยเห็นวัสดุนี้ขายในตลาดเลยมากกว่านะ? สาวน้อย ไปเอามาจากไหนหรือ?”

ผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูมองด้วยสายตาอยากจะรู้

“ตอนนี้ยังเป็นความลับค่ะ แต่ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานมันจะมีออกขายสู่ตลาดแน่”

เธอบอกคร่าว ๆ และตัดสินใจว่ากลับบ้านไปจะตามหาโรงงานที่น่าเชื่อถือได้เพื่อผลิตผ้าพวกนี้

เฟิงอวี้ซูคิดว่ามันเป็นความลับทางการค้า ไม่สามารถเปิดเผยได้จึงไม่ถามต่อ

ชายชราลูบผ้าอย่างระมัดระวัง

รัฐมนตรีต้วนถาม “ผู้อาวุโส ท่านเห็นด้วยหรือเปล่าครับ?”

“ผมเห็นด้วย จะไม่อ่อนข้อให้แน่”

หลายวันมานี้อู๋เมิ่งหลานไม่ได้สร้างความประทับใจให้เขามากนัก ตนจึงไม่ไว้ใจให้อีกฝ่ายเข้ามาแทรกแซงในเรื่องนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะหญิงสาวเป็นนางแบบคนเดียวในกลุ่ม ป่านนี้เขาคงบอกให้เปลี่ยนตัวไปนานแล้ว!

เมื่อได้ยินคำตอบ รัฐมนตรีต้วนก็สบายใจ

ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่ม

“พรุ่งนี้เรายังต้องไปสู้กันต่อ ผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซู ซูเสี่ยวเถียน พักผ่อนกันเถอะ!”

ฝ่ายผู้อาวุโสพลันโบกมือไปมา “แบบที่สาวน้อยร่างไว้ยังมีปัญหาอยู่น่ะ รอตาแก่แก้ก่อนนะ!”

ระหว่างที่ซูเสี่ยวเถียนวาด เขาก็เจอปัญหาพอดี แต่เพื่อไม่ให้ขัดความคิดเลยอดทนเอาไว้

ตอนนี้จึงพูดให้ฟัง

หากไม่สามารถแก้ในคืนนี้ เขาไม่มีทางนอนหลับแน่

เนื่องด้วยเฟิงอวี้รั้นมาก กว่าจะแยกย้ายก็ตีสอง

เด็กสาวอาบน้ำเสร็จถึงกับล้มตัวลงนอนทันที

ก่อนนอนเธอใส่ภาพวาดที่แก้ไขเสร็จเรียบร้อย รวมถึงตัวผ้าไว้ในช่องเก็บของของระบบ

กลางดึกดื่นเด็กสาวสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังเข้ามาค้นของในห้องแต่ลืมตาไม่ขึ้น

แต่ซูเสี่ยวเถียนคือใครกันล่ะ?

เธอเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก จนสามารถฝืนความง่วงงุนลืมตาขึ้น

ก่อนจะเห็นร่างร่างหนึ่งกำลังค้นหาของอยู่ในห้องท่ามกลางความมืด แม้กระทั่งกระเป๋าก็ยังไม่เว้น

เธอเหนื่อยมาก แต่ยังอยากจะลุกขึ้นสู้

เสี่ยวเถียนส่งเสียงดังขึ้น ทำให้ฝ่ายนั้นที่กำลังหงุดหงิดหวาดกลัวขึ้นมา

คงเพราะกลัวจะโดนจับได้จึงรีบหนีออกไป

เธอไม่สบายใจสักนิด ไม่เหลือแรงจับมันด้วย

แต่รู้ว่าตัวเองโดนวางยา

จึงใช้แรงที่เหลือแลกยาแก้พิษ ครึ่งชั่วโมงต่อมาถึงฟื้นตัวเต็มที่

เธอนั่งคิดอยู่บนเตียง

ห้องมืดมาก สิ่งที่เห็นคือแผ่นหลังของเขาเท่านั้น เห็นหน้าไม่ชัดเจน

แม้รูปร่างก็ยังตัดสินได้ยาก เพราะไม่ได้เห็นหุ่นชัดเจนขนาดนั้น

แต่มั่นใจว่าต้องเป็นคนในคณะผู้แทนแน่นอน เป้าหมายคือแบบเสื้อผ้าไม่ก็ตัวผ้า

ขอบคุณตัวเองจริง ๆ ที่เอาใส่ระบบเอาไว้ ไม่อย่างนั้นตื่นมาคงโดนเอาไปหมดแล้ว

ไม่รู้พอออกจากห้องเธอไปจะค้นหาในห้องคนอื่นหรือเปล่า

แต่เด็กสาวไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น จึงแค่ตรวจประตูห้องแล้วเอาเก้าอี้มาค้ำเอาไว้ จากนั้นก็กลับมานอน

ซูเสี่ยวเถียนเริ่มคิดอีกครั้ง

ในเมื่อมันเผยตัวออกมาแบบนี้ อีกไม่นานเดี๋ยวได้รู้กัน

จากนั้นก็หลับไปอีกครั้ง

ครึ่งคืนที่เหลือเธอนอนอย่างสงบ ไม่มีใครรบกวนเลย

ก่อนจะตื่นอีกทีตอนเจ็ดโมงเช้า

อาหารเช้าคือเวลา 7.30 น. – 8.00 น. และต้องไปสถานที่จัดงานนิทรรศการเวลา 8.30 น. ซึ่งเป็นเวลาที่เหมาะสม

เธออาบน้ำและแต่งตัวเรียบร้อยในฐานะล่ามของประเทศจีน

จากการแต่งกาย ทำให้รูปลักษณ์เธอดูเป็นลูกครึ่ง

เครื่องสำอางที่แลกมาใช้ดีมาก จนดูเหมือนไม่ได้แต่งหน้าเลย