เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1222 โดนฉกไป

บทที่ 1222 โดนฉกไป

บทที่ 1222 โดนฉกไป

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเล็กน้อยจนไม่เป็นที่สนใจ แต่ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องล้วนเป็นกังวล

พวกเสี่ยวเถียนไม่รู้เรื่อง หรือต้องบอกว่ารู้แล้วแต่ไม่ได้สนใจนักมากกว่า

จากนั้นครึ่งชั่วโมง พวกเธอก็มาถึงงานนิทรรศการ

พวกเราทยอยลงจากรถ

รองหัวหน้าเหวยลงมาเป็นคนสุดท้าย

และในขณะนั้นเอง มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาดฉกกล่องในมือเขาไป

“จับมันไว้เร็วเข้า ไปตามคนมาจับมัน!”

รอกระทั่งรถห่างออกไปถึงทำทีว่าเพิ่งตั้งสติได้แล้วรีบตะโกนบอกทุกคน

รอบ ๆ ตัวไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

เสี่ยวเถียนเหลือบมองเขาแล้วช่วยตะโกนอีกแรง

รัฐมนตรีต้วนผู้มีสีหน้าดำถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่พุ่งเข้ามาดูแลความปลอดภัย

เหตุการณ์แบบนี้ย่อมมีการรักษาความปลอดภัยอยู่แล้ว แต่ในความเข้มงวดกลับมีคนก่อเหตุเสียอย่างนั้น

“เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย นี่เป็นงานของพวกคุณไม่ใช่หรือ? ทำไมพอรถจอดก็โดนโจรปล้นเสียเล่า ไม่ได้เตรียมเฝ้าระวังไว้ก่อนหรือ? พวกคุณจำเป็นต้องให้คำอธิบายพวกเรา!”

คำพูดของรัฐมนตรีต้วนน่าเชื่อถือ และเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจอย่างมาก

ทว่าพอฝ่ายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นรัฐมนตรีต้วนเป็นคนจีน ก็แสดงสีหน้าดูถูกออกมา

แม้จะเป็นเจ้าหน้าที่ตัวเล็ก ๆ แต่กลับยังมีทัศนคติดูถูกประเทศล้าหลังอย่างจีน

แล้วถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความประมาทของพวกเขา ย่อมจบไม่สวยแน่

ไม่ว่ายังไงก็เป็นความผิดเรา งานใหญ่ขนาดนี้เราแสดงท่าทีไม่ได้เลย

เมื่อเจ้าหน้าที่เอ่ยขอโทษ แต่สีหน้ากลับเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“ท่านที่เคารพ เราจะให้คำอธิบายแน่นอนครับ แต่ท่านก็ต้องรับผิดชอบที่ดูแลข้าวของตัวเองไม่ดีด้วย!”

ซูเสี่ยวเถียนอยากจะหัวเราะจริง ๆ

มันมีใครกล้าพูดจาหน้าไม่อายออกมาอย่างโจ่งแจ้งด้วยหรือ?

ดูแลข้าวของตัวเองไม่ดี หมายความว่ายังไง?

ที่จริงทางเจ้าหน้าที่ก็สงสัยนั่นแหละ ว่าทำไมโจรถึงไม่ขโมยของคนอื่น แต่เลือกโจมตีคณะผู้แทนจากประเทศจีนแทน

คงเพราะจีนล้าหลังสินะ เลยรังแกข่มเหงง่ายกว่า

และเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้พวกเขารู้สึกว่ามีคนตั้งใจฉีกหน้ารัฐบาลจีนด้วย

ไม่อยากเชื่อสักนิด แต่กลับพูดออกมาชัด ๆ ไม่ได้

“พูดจาแบบนี้หมายความว่ายังไง? นี่คือทัศนคติของผู้จัดงานหรือ? ผมต้องการร้องเรียน!”

ตอนนั้นเองที่มีเจ้าหน้าที่ระดับสูงกว่าเข้ามาเจรจา

“ท่านที่เคารพครับ มันเป็นความผิดพลาดในการทำงานของเราเองครับ เราจะรีบแก้ไขอย่างเร็วที่สุด และขออภัยกับการทำงานของพวกเราด้วยครับ!”

คนผู้นี้มีทัศนคติที่ดีมาก

รัฐมนตรีต้วนจึงรู้สึกดีขึ้น

“ในกล่องมีของสำคัญที่เราต้องใช้วันนี้นะ ผมหวังว่าพวกคุณจะตามกลับมาคืนได้เร็วที่สุด”

น้ำเสียงของรัฐมนตรีต้วนหนักแน่นไม่น้อย ต่างจากภาพลักษณ์คนจีนที่หลายคนเห็น

เจ้าหน้าที่แปลกใจนัก แต่เพราะมีประสบการณ์มานาน จะไม่เข้าใจการปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้ยังไงล่ะ?

“เราจะแจ้งตำรวจทันทีครับ และพยายามเอาของสำคัญของท่านกลับมาให้ได้ ผมขอโทษอย่างยิ่งสำหรับปัญหาที่เกิดขึ้น และจะรายงานเรื่องนี้รวมถึงจ่ายค่าชดเชยให้กับคณะผู้แทนของท่านด้วยครับ!”

ท่าทีกับแววตาไม่ไปทางเดียวกันสักนิด

ขนาดพูดถึงเรื่องการเยียวยา ยังดูหยิ่งผยองเลย

เสี่ยวเถียนเริ่มรำคาญใจ

ถ้าเป็นคณะผู้แทนประเทศอื่น คงไม่ทำตัวแบบนี้หรอก

เศรษฐกิจได้กำหนดโครงสร้างไว้แล้วนะ

และรู้ดีกว่าเรื่องราวที่ต้องเผชิญในวันนี้จะเป็นตัวกำหนดสถานะของประเทศเราแล้ว ไม่ใช่สิ่งที่ทะเลาะกันสองสามครั้งก็แก้ไขได้

แล้วโจรคนนั้นก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่ได้ขยับไปจากที่เกิดเหตุราวกับรอการกลับมาของคนร้าย

ส่วนผู้เป็นหัวหน้าโทรแจ้งตำรวจให้ แต่ยังไม่มีมาตรการดำเนินการใด ๆ ให้เห็นเป็นรูปร่าง

เด็กสาวมีหรือจะไม่เข้าใจ ว่าพวกเขาแค่พูดไปงั้น ๆ

ค่าชดเชยอะไรคงไม่มีด้วยซ้ำ

ราวกับบอกว่าพอประเทศจีนทำของหายก็ขอค่าชดเชย

เธอถอนหายใจ โชคดีที่เอาของในระบบมา

ถ้าไม่วางแผนไว้แต่แรกคงไม่มีแรงร้องไห้แน่

เด็กสาวได้แต่มีความสุขอยู่ในใจ

รองหัวหน้าเหวยคอยกระตุ้นเจ้าหน้าที่เรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล ทำให้คนสัมผัสถึงความเร่งด่วนและไม่พอใจ

ว่าแต่ท่านจบเอกการแสดงมาหรือเปล่าเนี่ย?

ประเทศเราเป็นหนี้ตุ๊กตาทองคำเขาอยู่หนึ่งตัวนะ

คนรอบข้างมารวมตัวดูสถานการณ์จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

คณะผู้แทนหลาย ๆ ประเทศได้มาถึงที่เกิดเหตุ

พอรู้ข่าวก็มีท่าทีแตกต่างกันออกไป

บางส่วนจับกล่องไว้แน่น กลัวว่าจะโดนแบบเดียวกัน

บางส่วนมองไปรอบ ๆ ราวกับช่วยหาโจรคนนั้น

บางส่วนเอ่ยประชดประชัน ยินดีออกนอกหน้า

ไม่ได้ปิดบังความตื่นเต้นไว้สักนิด!