เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1228 แล้วก็เกิดขึ้นจริง ๆ

บทที่ 1228 แล้วก็เกิดขึ้นจริง ๆ

Content Warning: ตัวละครมีพฤติกรรมล่อลวงเด็กเพื่อละเมิดทางเพศ (grooming)

บทที่ 1228 แล้วก็เกิดขึ้นจริง ๆ

อย่าว่าแต่เหวยจวิ้นอู๋ที่คิดแบบนั้นเลย แม้กระทั่งต้วนจื่อหมิงเองยังวิตกไม่ต่างกัน

“เฝ้าเวิร์กช็อปเอาไว้นะ ไม่ว่ายังไงก็ห้ามให้เกิดเรื่องขึ้นที่นี่เด็ดขาด”

ศัตรูคู่แค้นมานานหลายปี ทำไมเขาจะไม่รู้จักฟูจิวาระ

ต้องคาดเดาเอาไว้ว่าฝ่ายนั้นคิดจะใช้กลอุบายอะไรอีก

ไม่ว่าจะทำอะไรก็มักใช้วิธีสกปรกอยู่เสมอ จึงต้องคอยสังเกตเขาไว้

รองหัวหน้าเหวยพยักหน้า “ทราบแล้วครับ ผมจะเตรียมการเอาไว้ คนอื่น ๆ ก็จะคอยจับตาให้ครับ”

สมาชิกของเรามากันหลายคนแล้ว มีผู้ต้องสงสัยเยอะมากแน่

ปัญหาเกิดขึ้นแล้วเราจะมองข้ามไม่ได้

เบื้องบนมอบหมายงานมา เราต้องไม่กลับไปพร้อมกับความขายหน้าเด็ดขาด

รัฐมนตรีต้วนพยักหน้า แม้จะคุยอยู่ แต่สายตายังคงสอดส่องไปรอบ ๆ

ฟูจิวาระไม่อยู่แล้ว ไม่รู้ว่าไปเจรจากับคณะผู้แทนอื่น หรือคิดจะลงมือทำอะไรอีก

เอาเป็นว่าหายไปจากสายตาเขาก็แล้วกัน

เขาได้แต่ถอนหายใจ

มันลงมือจริง ๆ สินะ!

ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ไม่เคยทำตัวเจริญ ๆ กับเขาบ้างเลย

ไม่งั้นจะมีประโยคที่ว่า ‘สันดอนขุดได้ สันดานขุดยาก’ หรือ

รองหัวหน้าเหวยไม่รู้จักมักจี่ฝ่ายนั้นนัก เพราะแบบนั้นเลยไม่ค่อยคิดมาก

“ฟูจิวาระต้องลงมือกับคนของเราแน่ ไม่ว่าจะหาลูกมือมาช่วยเหลือผู้อาวุโสเฟิงจนงานยุ่ง หรือซื้อคนเพื่อมาทำลายผ้าของเราก็ตาม!” รัฐมนตรีต้วนเอ่ยเตือน

‘รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง’ ไม่มีอะไรเหมาะไปกว่าประโยคนี้แล้ว

เขาไม่ได้อยากรู้แค่แผนการของฟูจิวาระ แต่อยากให้คนรอบตัวรู้เช่นกัน ดังนั้นต้องระวังเอาไว้

“เดี๋ยวผมไปดูคุณเฟิงเองครับ”

จากนั้นรองหัวหน้าเหวยก็จากไป

เราไว้วางใจในตัวเฟิงอวี้ซูมาก เรื่องพวกนี้สามารถบอกเขาได้

ขณะเดียวกันทางฝั่งฟูจิวาระไม่ได้ออกไปหาคนแต่อย่างใด แต่กำลังแอบทำบางอย่างอยู่ในห้องเล็ก ๆ

เขาเป็นหัวหน้าคณะผู้แทนของประเทศญี่ปุ่น ฉะนั้นจะออกหน้าไม่ได้!

แค่ทำลายความศรัทธาของเด็กนั่นซะ จะไปยากอะไร?

เขาวางแผนให้คนยัดเงินเสี่ยวเถียน

ฟูจิวาระไม่รู้จักเธอ รู้แค่ว่าเป็นล่าม และเป็นล่ามที่สวยมาก

เด็กสาวแบบนี้ไม่อาจละสายตาได้เลย!

สาวจีนหลายคนโดยเฉพาะสาวสวยมักคิดว่าอะไรที่เป็นต่างประเทศจะดีกว่าเสมอ และหวังอย่างยิ่งว่าจะได้ไปใช้ชีวิตที่นั่น

นั่นรวมถึงประเทศของเขาด้วย

ฟูจิวาระได้พบกับเด็กสาวหลายคนที่ยอมขายตัวเองเพื่อแลกกับการได้มาที่ประเทศญี่ปุ่นอย่างราบรื่น!

หากให้ของแถมนิด ๆ หน่อย ๆ คาดว่าต้องเต็มใจยินยอมแน่

คงจะดีถ้าเอาเธอมาเป็นของตัวเอง

เห็นความงดงามมามากไม่อาจสู้เด็กสาวตรงหน้านั่นได้เลย

ประเทศจีนเป็นแหล่งผลิตความงามจริง ๆ

แค่นึกถึงซูเสี่ยวเถียน เขาก็ตื่นเต้นและมีเรี่ยวแรงแล้ว

คงวิเศษกว่านี้หากคนงามยินดีเอาอกเอาใจ คงจะเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก

แล้วถ้าซื้อเธอได้ สำหรับต้วนจื่อหมิงถือเป็นการโดนโจมตีครั้งใหญ่เชียวละ

อยากรู้จริง ๆ ว่ามันจะรู้สึกยังไงถ้าคนงามทรยศพรรคพวกและประเทศชาติตัวเองน่ะ?

ที่จริงเขาเองก็มีข้อสงสัยในความสัมพันธ์ของสองคนนั้น ทำไมถึงพาล่ามสวย ๆ แบบนี้มาด้วย

ฟูจิวาระหัวเราะเบา ๆ ปล่อยให้คนของตนไปจัดการ

ที่จริงเขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ลงทุนอะไรมากมายเลย

หากใช้เธอทำลายผ้านั่นได้สำเร็จ วันนี้เราจะได้ผลประโยชน์มหาศาล!

ระหว่างนั้นซูเสี่ยวเถียนอยู่ในห้องทำงานยังไม่ได้ออกมา

มีคนเฝ้าระวังอยู่ตลอด คนที่ฟูจิวาระส่งมาจึงหาโอกาสไม่ได้

เขาเดินวนไปมาอยู่ครึ่งชั่วโมง แต่ไม่เห็นอีกฝ่ายออกมาเสียที จึงเริ่มวิตกจริต

ฟูจิวาระยังคงสงบนิ่ง

แค่ครึ่งชั่วโมงเอง ไม่มีทางออกมาไวหรอก

อดทนต่อไป!

ภาษาจีนพูดว่าอะไรนะ?

หากใจร้อนกินเต้าหู้ร้อนไม่ได้!*[1]

หลังจากที่รองหัวหน้าเหวยบอกสถานการณ์ให้ฟัง ผู้อาวุโสเฟิงอวี้ซูก็ไม่ได้ใส่ใจนัก

เรื่องแบบนี้ขึ้นอยู่กับตัวเรา หากไม่ยินยอมมันจะไปทำอะไรได้?

ซูเสี่ยวเถียนเองก็ไม่ได้สนใจ เธอไม่ใช่ตัวสำคัญอยู่แล้ว

ถ้ามันจะลงมือไม่มีทางทำอันตรายเธอแน่ ๆ

รองหัวหน้าเหวยไม่อยู่รบกวนแล้วเดินจากไป

คนทั้งสองแข็งแกร่งมาก ตั้งใจทำงานเพื่อสร้างความตื่นตาให้กับผู้คน

รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มีคนมาเคาะประตูเรียกไปกินข้าว

อาหารกลางวันเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ที่ทางผู้จัดงานจัดไว้ให้ ด้วยจำนวนผู้คนการต้อนรับแบบอื่นคงไม่เหมาะ

ระหว่างนั้นเองที่คนของฝ่ายฟูจิวาระจึงสบโอกาสคุยกับซูเสี่ยวเถียน

เด็กสาวตกใจมากเมื่อได้ยินคำขอของเขา

เคยได้ยินอะไรแบบนี้มาก่อนแต่ไม่นึกว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง

และในไม่ช้าก็ได้เข้าใจ ว่าจุดประสงค์ของพวกมันคือหาวิธีทำลายผ้าเสีย

เป้าหมายคือคนที่ไม่ใช่คนสำคัญ

น่าเสียดายที่ต้องทำให้ผิดหวัง

พวกมันไม่รู้ว่าเธอเป็นคนจัดหาผ้ามาให้ รวมถึงออกแบบเองด้วย

เด็กสาวได้แต่มีความสุข

ถ้าผู้อาวุโสเฟิงเอาลูกมือคนอื่นแทนที่จะเป็นเธอ คงได้เกิดปัญหาแน่

ไม่ว่ายุคสมัยใด หัวใจมนุษย์ล้วนทนต่อสิ่งล่อลวงได้ไม่นานหรอก

ยิ่งถ้าเงื่อนไขดีพออาจจะยอมด้วยซ้ำไป

เด็กสาวอดนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้

เป็นไปได้ไหมว่าคนคนนั้นมาจากประเทศญี่ปุ่น?

ถ้าใช่ อย่างนั้นก็ต้องรู้อะไรแล้วสิ?

ดูท่าเราจะตกอยู่ในอันตรายเสียแล้ว

[1] ใจร้อนกินเต้าหู้ร้อนไม่ได้ หมายถึง ต้องอดทนรอคอยเพื่อที่จะทำการได้สำเร็จ