เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 1238 ขอบคุณซูเสี่ยวเถียน

บทที่ 1238 ขอบคุณซูเสี่ยวเถียน

บทที่ 1238 ขอบคุณซูเสี่ยวเถียน

ภารกิจไม่สำเร็จไม่พอ พวกคณะผู้แทนจีนยังได้หน้าไปอีก

ถ้าฝั่งนั้นทราบเรื่อง ไม่รู้เลยว่าจะจัดการตนยังไง

เพียงเท่านี้ก็ปวดหัวแทบแย่

ต้วนจื่อหมิงคือตัวซวยชัด ๆ

ฟูจิวาระในตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่า รัฐบาลจีนได้รับความสนใจมากกว่าที่คิด และสิ่งที่เขาต้องเผชิญหน้าหลังจากนั้นรุนแรงกว่าที่จินตนาการไว้มาก

อีกสองวันต่อมา ฟูจิวาระยังง่วนกับการติดต่อตู้อวี่กั๋ว แต่ติดต่อไม่ได้เลย

ต้องมีเรื่องอะไรแน่ ๆ

เขาขว้างแก้วระบายความโกรธ แต่มันกลับไม่ลดลงสักนิด

ไหนจะต้องดูพวกจีนมันขึ้นโชว์ทุกวันอีก

สถานการณ์เป็นไปตามที่เสี่ยวเถียนคิด เสื้อผ้าที่เราออกแบบได้ผลตอบรับจากผู้ชมไม่น้อย

ด้วยเนื้อผ้าที่เอามาทำ ทำให้หลาย ๆ คนอยากติดต่อขอทำธุรกิจด้วย

ฟูจิวาระที่เดิมคิดจะปราบจีนกลับล้มเหลวเสียอย่างนั้น

ฝ่ายนักธุรกิจในกลุ่มตัวเองก็เริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ

เพราะโรงงานทางฝั่งจีนไม่อยากเซ็นสัญญาแบบรายบุคคลด้วย

ฝ่ายรัฐมนตรีต้วนตอนนี้ยิ้มจนปากแทบฉีก ความภาคภูมิใจเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

คราแรกก็นึกว่าจะเป็นการเจรจาทางค้าธรรมดา ๆ คงได้กำไรบ้างไม่มากก็น้อย แต่ไม่คิดว่าจะได้เยอะขนาดนี้

ในฐานะคนวงใน เขาจึงรู้ถึงสถานการณ์ในอุตสาหกรรมสิ่งทอของประเทศจีนอย่างดี ซึ่งผลลัพธ์ในคราวนี้ดีกว่าที่จินตนาการไว้มาก

ต้องขอบคุณรัฐมนตรีต้วนและซูเสี่ยวเถียนด้วย

มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ผู้รับผิดชอบของแต่ละโรงงานย่อมรู้ดี

เมื่อเป้าหมายสัมฤทธิผล ล่ามผู้ต่ำต้อยอย่างซูเสี่ยวเถียนจึงได้รับผลงานอันยิ่งใหญ่กลับไป

หลาย ๆ คนได้รับผลประโยชน์ จึงไม่อาจเมินเฉยการตอบแทน

พวกเขาจึงปรึกษากันและตัดสินใจในเรื่องนี้

ชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของจีน ทำให้รัฐมนตรีต้วนมีความสุขจนแทบยกซูเสี่ยวเถียนเป็นสมบัติล้ำค่า

เฟิงอวี้ซูเองก็ชื่นชมเช่นกัน และยังคิดหาทางให้เด็กสาวมาเป็นลูกศิษย์ด้วย

แต่รัฐมนตรีต้วนไม่สนใจ

“คุณควรยอมแพ้นะ ผมเคยสอบถามมาแล้วละ ถึงเด็กคนนี้จะอายุยังน้อย แต่เป็นสมบัติล้ำค่าของกระทรวงต่างประเทศ ทางกระทรวงพาณิชย์ก็อยากได้ตัวเธอเหมือนกันครับ แต่โดนปฏิเสธ”

เฟิงอวี้ซูถึงกับเงียบกริบ “…” งั้นไม่พูดแล้วกัน

เธอเป็นต้นกล้าที่ดี แต่การแข่งขันขนาดนี้เขาสู้ไม่ไหวหรอก

การคมนาคมขนส่งในยุคนี้ยังไม่พัฒนา ดังนั้นพอต้องออกเดินทางมาทำงาน คนจึงนิยมแบกอาหารของท้องถิ่นไปฝากญาติพี่น้องที่บ้าน เรียกได้ว่าเป็นครึ่งวันที่มีค่ามาก

พวกเขาเดินทางไปช็อปปิง

เสี่ยวเถียนอยากไปเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้ จากบทเรียนครั้งล่าสุดทำให้เธอไม่อยากลองของอีก

ถ้าตกเป็นเป้าหมายอีกต้องเกิดปัญหาแน่

และรู้ดีกว่าต่อให้มันเป็นแค่ออกไปซื้อของก็ไม่อยากเสี่ยง

ตอนนี้ในระบบร้านค้ามีแต้มเหลืออยู่เยอะ ถ้าอยากเอาไปฝากที่บ้านก็แลกเอาในนั้นดีกว่า

เพราะแบบนั้นจึงอยู่แต่ในห้อง

รัฐมนตรีต้วนพึงพอใจมาก

ถึงช่วงนี้จะไม่พบความเคลื่อนไหวแต่ยังไงก็ยังเสี่ยงอยู่

กว่าจะทำงานจนเสร็จ เขายังไม่อนุญาตให้เธอไปไหนมาไหนหรอกนะ

“อยากซื้ออะไรกลับไปไหม จดรายการมาให้ฉันก็ได้เดี๋ยวหาคนไปซื้อให้”

รัฐมนตรีต้วนยังมีมนุษยธรรมอยู่บ้าง

โอกาสมาประเทศไม่ได้หากันง่าย ๆ หลายต่อหลายครั้งที่รับฝากซื้อของไปให้ญาติพี่น้องที่บ้าน

เราไม่สามารถปฏิเสธได้อยู่แล้ว

สัตว์สังคมเช่นมนุษย์ต้องสร้างปฏิสัมพันธ์กับผู้คนเสมอ ไม่มีทางอยู่คนเดียวหรอก

“ไม่มีค่ะ ท่านออกไปเที่ยวเถอะ” ซูเสี่ยวเถียนยิ้ม

รัฐมนตรีต้วนมองด้วยสายตาลำบากใจ

“แล้วจะรีบกลับมานะ”

แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ออก ทำได้แค่ฝากรายการของให้คนอื่นไปซื้อแทน

ทางหัวหน้าของสถานีตำรวจอยากขอบคุณเสี่ยวเถียนที่ช่วยจับคนร้ายให้ในวันนั้น

หลายวันมานี้พวกเขายุ่งมาก เลยต้องจัดการปัญหาให้เสร็จสรรพ

ซูเสี่ยวเถียนเป็นฝ่ายออกตัวช่วยเอง ซึ่งหัวหน้าตกใจมากและอยากมอบรางวัลให้ด้วยตัวเอง

เด็กสาวประหลาดใจ มูลค่าของรางวัลไม่ได้สูงมากแต่ไม่ได้แสดงถึงความมีเกียรติน้อยเกินไป

ได้รับเกียรติจากต่างประเทศเชียวนะ

ต่อให้ไม่ได้มีมูลค่ามากแต่ทุกคนย่อมชอบอยู่แล้ว ซูเสี่ยวเถียนก็ด้วย

เธอรับมันมาและเอ่ยขอบคุณ

อีกฝ่ายประหลาดใจตอนเห็นเธอ เขารู้อยู่แล้วว่าคนตรงหน้ายังเด็กมาก

มีกลิ่นอายความแข็งแกร่งที่ยากจะจินตนาการ เก่งกว่าลูกน้องเขาอีก

ไม่แปลกใจที่หลาย ๆ คนว่าคนจีนเก่งนัก

ไม่เคยเชื่อเลยจนกระทั่งวันนี้

เพราะอีกฝ่ายเป็นแค่ล่าม แถมเก่งกว่าลูกน้องที่ฝึกมาอีกไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะ?

รัฐมนตรีต้วนมีส่วนร่วมในการมอบรางวัลครั้งนี้ด้วย ทั้งยังเห็นทัศนคติของเจ้าหน้าที่ที่เปลี่ยนไป

เขาถอนหายใจ เด็กคนนี้นำความรุ่งโรจน์มาสู่ชาติบ้านเมืองอีกแล้ว

ช่างน่าเสียดายที่กระทรวงต่างประเทศชิงตัวไป

คราวนี้เด็กสาวไม่ได้ออกไปเที่ยวข้างนอก ทุกคนทราบกันหมด

บางส่วนรู้ว่าเธอเคยทำอะไรไว้ แต่บางส่วนก็ไม่

ทว่าพวกเขาชอบเด็กคนนี้

เธอตั้งใจทำงาน และงานหนักกว่าคนอื่น ๆ

เป็นคนเข้าถึงง่ายมากเมื่อต้องทำงานร่วมกัน

เวลางานยุ่งก็ได้เธอช่วยเหลือ

ระหว่างซื้อของกลับไปฝากที่บ้าน พวกเขาซื้อไปฝากให้เธอโดยเฉพาะด้วย