เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 693 อิจฉาริษยา
บทที่ 693 อิจฉาริษยา
บทที่ 693 อิจฉาริษยา
เดิมทีสาวผิวขาวชอบฉืออี้หย่วน เรียกได้ว่าเป็นแฟนคลับเลยทีเดียว พอเห็นสองคนนี้ยืนอยู่ด้วยกัน เธอกลับรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก ทั้งยังไม่อยากเชื่อว่าเสี่ยวเถียนจะสอบได้ที่หนึ่ง
ในใจอดคิดไม่ได้ว่าเด็กคนนี้เป็นพวกต้มตุ๋นหรือเปล่า?
“น้องสาว เธอคือซูเสี่ยวเถียนจริง ๆ หรือ?” สาวผิวขาวเอ่ยน้ำเสียงห้วน ๆ
เพราะประโยคเตือนสติ คนอื่น ๆ จึงคิดว่านี่อาจจะเป็นเสี่ยวเถียนตัวปลอม!
“เธอหมายความว่ายังไง?” ฉืออี้หย่วนเริ่มหมดความอดทน แค่รายงานตัวทำไมต้องเรื่องเยอะขนาดนี้?
ปีของเขาไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรแบบนี้เลย! อะไรที่ควรเตรียมมาก็เอามาหมดแล้ว ยังไม่ชัดเจนอีกหรือ? หรือต้องทำอย่างอื่นอีก?
พออีกฝ่ายเอ่ยน้ำเสียงเย็นเยือก ทุกคนก็คิดได้ว่าตนคิดมากไป จะไปมีคนแอบอ้างได้ยังไง? อันดับหนึ่งเลยนะ ถ้ามีคนมาแอบอ้างก็ไม่น่าเป็นไปได้หรือเปล่า?
“เดี๋ยวพวกเราจะลงทะเบียนให้นะ สหายตัวน้อย หอพักของเธออยู่ที่ตึก 7 ห้อง 314 นะ ส่วนอันนี้คือตารางเรียน…” มีคนหนึ่งรีบเข้ามาจัดการให้
หลังจากวุ่นวายอยู่ครู่ก็จัดการให้เสร็จเรียบร้อย
“ไปกันเสี่ยวเถียน พวกเราจะจัดเตียงให้!”
ซื่อเลี่ยงหยิบข้าวของแล้วออกเดิน
ฉืออี้หย่วนมองน้องด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนหยิบใบเสร็จอะไรต่าง ๆ ในมือมาถือไว้เอง
“เดี๋ยวพวกเราไปส่ง ปกติหอพักไม่ให้ผู้ชายเข้า แต่วันนี้วันรายงานตัวเลยไปได้!”
เสี่ยวเถียนเดินตามอย่างเชื่อฟัง
เหล่าผู้อาวุโสมองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นตาตื่นใจ ก่อนทอดถอนหายใจ มหาวิทยาลัยเป็นสถานที่ที่ดีจริง ๆ!
“นักศึกษาที่ชื่อเสี่ยวเถียนมีรถมาส่งตั้งสองคันเลยนะ!” มีคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาด้วยความอิจฉา
พวกเราแบกสัมภาระมาด้วยตัวเอง มีแค่เสี่ยวเถียนเท่านั้นที่มีรถมาส่ง ทั้งยังมีคนช่วยแบกของด้วย ไม่ว่าจะมองยังไงก็น่าอิจฉา!
“รถสองคัน? ซูเสี่ยวเถียนเป็นใครกันแน่?” สาวผิวขาวถาม
เพราะชอบฉืออี้หย่วนก็เลยไปสืบมาได้ความว่า ครอบครัวเขาไม่ธรรมดาเลย ปู่เขาก็คือผู้อาวุโสฉือ หรือฉือเก๋อ ส่วนสมาชิกคนอื่นอยู่ต่างประเทศกันหมด หรือซูเสี่ยวเถียนจะอยู่สถานะเดียวกับเขา?
ทุกคนส่ายหัว ไม่มีใครรู้อะไรเลย
“เหอะ ก็พอมีสถานะอยู่หนิ นอกจากฉืออี้หยวนก็มีจูอีหมิงจากสาขาบริหารอีกคน ไม่มีใครสถานะสูงส่งเท่าเธอแล้ว!” สาวผิวขาวกำหมัดแน่น
ซูเสี่ยวเถียนน่ารังเกียจจริง ๆ ดึงความสนใจคนอื่นได้ตั้งแต่วันแรกที่มาถึง แถมฉืออี้หย่วนยังปฏิบัติต่อเด็กนั่นอย่างดีด้วย!
“แล้วสองคนนั้นเป็นอะไรกัน? ทำไมฉืออี้หย่วนปฏิบัติต่างไปจากคนอื่น!” สาวตัวเล็กข้าง ๆ เอ่ยด้วยความอิจฉา
เธอก็ชอบเขาเหมือนกัน แต่ทำได้แค่มองไกล ๆ เพราะรู้ว่าไม่คู่ควรกับเขา และไม่คิดจะสานสัมพันธ์อะไรด้วย แค่เฝ้ามองเงียบ ๆ ก็พอแล้ว!
“น่าจะเป็นญาตินะ แต่ซูเสี่ยวเถียนกับซื่อเลี่ยงเขาเป็นพี่น้องกันหรือเปล่า? เคยได้ยินว่าอี้หย่วนกับซื่อเลี่ยงสนิทกันมาก เหมือนจะเป็นความสัมพันธ์ของผู้อาวุโสนะ!” ชายหนุ่มข้าง ๆ
“ฉืออี้หย่วนเป็นหลานฉือเก๋อนี่ เป็นไปได้ไหมที่สองพี่น้องคู่นี้จะสนิทกันด้วย” ชายหนุ่มอีกคนถาม
ถึงพวกผู้ชายจะคิดว่าฉืออี้หย่วนเก่งกาจไร้เทียม แต่ต้องยอมรับว่าเขาโดดเด่นจริง ๆ
บรรยากาศเปลี่ยนไปเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูลนี้ทันที รวมไปถึงภูมิหลังคนบ้านซูด้วยว่าเป็นยังไง
สาวผิวขาวมองทิศทางไปยังคนกลุ่มนั้น อยากจะเอ่ยถามออกมาแต่ก็ไม่กล้า ฉืออี้หย่วนเย็นชากับผู้หญิงทุก ไม่เคยปริปากคุยกับเธอด้วยซ้ำ ขนาดเธอเป็นฝ่ายเข้าหาก่อนยังไม่มีความสุขเลย
ระยะเวลาหนึ่งปี มีหลายคนที่แสดงออกต่อเขา แต่ไม่มีใครอยู่ในสายตาสักนิด และเขายังแสดงท่าทีปฏิเสธคนอื่นด้วยท่าทีเย็นชาเสมอทว่าวันนี้ก็ได้เห็นด้านอื่นของเขา
คนที่อ่อนโยนแบบนั้นกำลังทำให้เราชอบมากกว่าเดิม
พวกเสี่ยวเถียนออกไปแล้ว จึงไม่รู้ว่าตนเองกำลังถูกพูดถึงอยู่
ตึก 7 ห้อง 314 หาง่ายมากสำหรับคนรู้ทาง
มีชายหนุ่มสามคนช่วยขนของแบบนี้ ถึงสัมภาระเสี่ยวเถียนจะเยอะแต่สบายบรื๋อ
คุณป้าผู้ดูแลหอพักเห็นกลุ่มคนมาส่งเด็กหญิงประหลาดใจมาก และเอ่ยถามอยู่หลายข้อ
พอรู้ว่าเด็กคนนี้เป็นอันดับหนึ่งของการสอบ แกอุทานออกมาอยู่หลายประโยค ตื่นตั้นใจเหลือเกิน เข้ามหาวิทยาลัยได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ครอบครัวแบบไหนนะที่เลี้ยงดูลูกหลานได้ออกมาเก่งแบบนี้
เสี่ยวเถียนขอบคุณป้าผู้ไม่คิดเยอะ ก่อนจะเอ่ยต่อพร้อมรอยยิ้ม
ส่วนอวี่รุ่ยหยวนแสดงความสนิทสนมอีกรอบด้วยการขอให้ช่วยดูแลหลานสาว สรุปแล้วหลังจากพยายามอยู่นาน เสี่ยวเถียนได้กลายเป็นที่ชื่นชอบของป้าแกแล้ว
จากนั้นแกก็พาไปยังห้อง 314
ภายในห้องยังไม่มีใครมาเลย เสี่ยวเถียนคือคนแรก คนมาก่อนได้เปรียบเสมอด้วยการเลือกเตียงดี ๆ เพราะห้องนี้คือที่ที่จะต้องอยู่ไปอีกสี่ปี เตียงที่ดีมีความสำคัญมาก ดังนั้นคุณป้าผู้ดูแลหอจึงเป็นฝ่ายช่วยเลือกเตียงให้
“ตรงนี้ดีเลยนะ ใกล้หน้าต่าง ใกล้ระบบทำความร้อน พอถึงหน้าหนาวจะได้อุ่น ๆ มีขอบหน้าต่างไว้วางของได้ด้วย”
“ขอบคุณค่ะคุณป้า ตรงนี้ดีมากเลยค่ะ!” เสี่ยวเถียนยิ้ม
แค่รูดผ้าม่านพื้นที่ตรงนี้ก็จะเป็นส่วนตัวแล้ว เสี่ยวเถียนคิดว่าไม่มีอะไรที่ดีไปกว่านี้
คุณป้ามีความสุขเมื่อทำให้เด็กหญิงชอบได้
ส่วนอวี่รุ่ยหยวนรู้สึกข้างบนดีกว่า เพราะมันสะอาด แต่พอคิดถึงอายุของหลาน คงไม่ดีเท่าไรถ้าเธอกลิ้งตกลงมาตอนนอน เลยไม่ได้โน้มน้าวให้เลือกเตียงล่าง จากความช่วยเหลือของคุณป้าคนที่มาด้วยกันแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย
“สาวน้อยเอาของมาเพียบเลย! เอามาครบด้วย” คุณป้าผู้ดูแลหอมองที่นอนแล้วยิ้มอย่างมีความสุข
คนไม่รู้ก็คงคิดว่าแกมาส่งลูกสาว
เสี่ยวเถียนและคุณย่าบุญธรรมรีบขอบคุณแก
“เด็กผู้หญิงตัวน้อยเป็นที่รักเสมอ ถ้ามีเรื่องอะไรมาหาป้าได้เลยนะ” คุณป้ากลัวเด็กคนนี้จะโดนรังแกเพราะอายุน้อยเกินไป
แต่สำหรับเสี่ยวเถียนไม่ได้ห่วงเท่าไร เธอเชื่อในความสามารถของตัวเอง ต่อให้เด็กก็ไม่โดนรังแกหรอก
