เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 763 หลานยังเด็ก
บทที่ 763 หลานยังเด็ก
บทที่ 763 หลานยังเด็ก
“แย่งใครหรือ?” ฟ่านชูฟางไม่เข้าใจอยู่ครู่หนึ่ง
“เจ้าเหล่าต้ามันบอกว่าอยากให้เสี่ยวเถียนไปเป็นทหาร คุณเองก็อยากให้เสี่ยวเถียนไปทำงานที่แผนกการแปลกับคุณไม่ใช่หรือไง?” ต่งหยวนจงหัวเราะดังลั่น
ต่งหยวนจงขายลูกชายให้ภรรยาฟัง
อย่างที่คิด หญิงชราเดือดดาลขึ้นทันที เธอหมายตาเด็กคนนี้มาตั้งหลายปี คิดมาตลอดว่าจะหลอกล่อมาทำงานกับเธอยังไงดี แล้วทำไมเจ้าลูกชายต้องเข้ามาร่วมวงด้วยนะ
“ไอ้เด็กคนนี้ เรื่องที่บอกให้แกมีเมียมีลูกแล้วแกผัดไปเรื่อยฉันยังทนได้นะ แต่นี่แกคิดจะแย่งคนของแม่แกอีกหรือ ใช้ชีวิตสุขสบายเกินไปหรือเปล่า?”
ฟ่านชูฟางรับโทรศัพท์จากสามีได้ก็พูดฉอด ๆ ทันที
ลูกชายบ้านนี้มันทำตัวน่าโมโหจริง ๆ
ทั้งรัฐมนตรีฉางและรัฐมนตรีอู๋เองก็คิดจะแย่งตัวหลานสาวไปเหมือนกัน เธอละอายใจไม่น้อยที่จะต้องกำจัดพวกเขา แล้วไอ้ลูกไม่รักดีกลับเอากับเขาด้วยหรือ? จะเอาเด็กสาวน่ารักอ่อนหวานอย่างเสี่ยวเถียนไปเป็นทหารจริง ๆ หรือ?
มันคือที่ที่เด็กผู้หญิงควรไปหรือยังไง? แล้วเสี่ยวเถียนเพิ่งจะอายุเท่าไรเอง?
ต่งเหล่าต้าที่อยู่อีกฝั่งของปลายสายตะลึงงัน ทำไมกลายเป็นว่าเขาไปแย่งคนของแม่ได้เล่า? เหมือนเฉียวกวางหย่วนจะไม่ได้บอกว่ากระทรวงต่างประเทศก็ต้องการเด็กคนนี้เหมือนกันนี่!
แม่พูดแบบนี้แล้ว ไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำว่าจะแย่งตัวมาได้หรือเปล่า?
คืนคำพูดตอนนี้ยังทันไหม?
เหล่าต้าขบคิด แล้วก็เรื่องมีหลานให้แม่มันก็อีกเรื่องไม่ใช่หรือไง เห็นชัด ๆ ว่าพูดขึ้นมายั่วยุกัน และมันก็สำเร็จด้วย เพื่อเลี่ยงไม่ให้แม่ทารุณตัวเองต่อ เขาตัดสินใจล่าถอยอย่างมีชั้นเชิง
[แม่ครับ ผมมีเรื่องต้องจัดการต่อ ไว้ค่อยคุยกันนะ!]
เหล่าต้าร้อนรนหมายจะวางสาย
“ถ้าแกกล้าก็ลองดู!” แต่มีหรือที่คนเป็นแม่จะไม่รู้ทันกลลวงลูกชาย จึงสวนกลับทันควัน
และเหล่าต้าก็ไม่กล้าทำจริง ๆ จึงทำได้แค่เอ่ยเบา ๆ
[แม่ ผมไม่รู้ว่าแม่หมายตาเด็กคนนี้ไว้นี่ ถ้ารู้ก่อนก็คงไม่คิดแย่งหรอกครับ!]
ตอนนี้เขากำลังไม่พอใจเฉียวกวางหย่วนสุด ๆ ไอ้เวรนี่ ทำไมไม่พูดให้มันชัดเจนเล่า ลืมคนจากกระทรวงต่างประเทศที่สำคัญแบบนี้ไปได้ยังไง?
ถ้ามันเอ่ยปากบอกกันสักหน่อย เขาคงไปถามข่าวคราวมาก่อนแล้ว แต่ว่าเด็กคนนี้คือใครกัน ทำไมมีแต่คนอยากแย่งตัวขนาดนี้
ต่งเหล่าต้ารู้ว่าแม่ตัวเองเป็นคนยังไง การที่ทำให้แม่ชื่นชอบได้ แสดงว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่คนธรรมดา หรือว่าเขาควรลองถามสักหน่อยดีไหม?
“เหอะ อย่างน้อยแกก็ไม่กล้าแย่งไปจากฉัน!” ได้ยินคำตอบลูกชาย คนเป็นแม่อารมณ์ดีขึ้นมาก
[ครับแม่ ผมจะกล้าแย่งไปจากแม่ได้ยังไงกันล่ะ?]
“เสี่ยวเถียนเก่งมากเลยนะ ถ้าชอบเด็กคนนั้นแสดงว่าตามีแวว!” น้ำเสียงฟ่านชูฟางเต็มไปด้วยความโอ้อวด
เฮ้อ เหล่าต้าไม่รู้จะพูดอะไรกับแม่เลย!
ฟังจากน้ำเสียง คนไม่รู้ก็คิดว่าเสี่ยวเถียนเป็นลูกรักบ้านนี้
[แม่ แล้วเสี่ยวเถียนคือใครหรือ?] เขาลองถาม
“ไอ้เด็กคนนี้ เวลาโทรหาฉันมัวแต่คิดอะไรอยู่? ไม่ได้ฟังที่พูดเลยหรือไง?” ฟ่านชูฟางหงุดหงิดรำคาญกับคำถามนี้เหลือเกิน
ลูกชายคนนี้เกิดมาเพื่อให้เธออกแตกตายหรือยังไง?
ไม่ใช่ลูกแล้ว นี่มันบาปกรรมชัด ๆ!
“…” เหล่าต้า
มันเกี่ยวกับเรื่องไม่ตั้งใจฟังเวลาคุยโทรศัพท์หรือ? เวลายายแก่ที่บ้านโทรมา ก็เอาแต่พูดเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อย เขาก็เลยรู้สึกคร้านจะฟัง
หรือแม่จะเคยพูดถึงเด็กคนนี้มาก่อน?
“ฉันบอกแกตั้งหลายรอบแล้วว่า เสี่ยวเถียนเป็นหลานสาวลุงแกไง ทำไมแกจำไม่ได้เนี่ย!”
ฟ่านชูฟางรู้สึกว่าถ้าลูกชายคนโตอยู่ตรงนี้ คงถูกเธอเตะไปสักสองสามทีแล้ว
เหล่าต้าขบคิด แม่เคยพูดเรื่องนี้ด้วยนี่นา แต่เขาจะไปรู้ได้ยังไงล่ะว่าหลานสาวที่น่ารักของแม่ จะเป็นเด็กที่ใครต่อใครก็แย่งชิงตัวกัน
แถมยังโดดเด่นด้านทหารด้วย?
เดี๋ยวก่อนนะ เด็กสาวอ่อนหวานแบบนั้นจะเป็นไปได้ยังไง?
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
เฉียวกวางหย่วนหรือแม่กันแน่ที่บอกผิด?
แต่ตอนนี้เขาเกือบจะเป็นลมแล้ว ถึงขนาดปล่อยเสียงด่าลอยเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา รับรู้แค่ว่าแม่กับเด็กคนนั้นรู้จักกันแน่นอน
จากนั้นฟ่านชูฟางวางสายด้วยความโมโห ไอ้ลูกเวรนี่มันคิดอะไรอยู่? เสี่ยวเถียนเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักอ่อนหวาน จะให้ไปเป็นทหาร? จะให้เธอไปเป็นคนป่าเถื่อนหรือไง?
ไม่อายบ้างหรือ?
มีไอ้พวกเก่ง ๆ ตั้งหลายคนให้เลือกไม่เอา มาเลือกเด็กผู้หญิง!
“เหล่าต่ง คุณคิดว่าลูกชายคุณคิดอะไรอยู่?”
“เราต้องมองสองด้าน ถ้ามีคนแย่งชิงเสี่ยวเถียนกันแบบนี้ แสดงว่าเธอเก่งไง!” ต่งหยวนจงรินน้ำให้ภรรยา
ชายชรายิ้มเบิกบานใจ คนไม่รู้มาฟังคงคิดว่าเขาชมลูกตัวเอง!
เพราะเขายังไม่มีหลานให้อุ้มก็เลยปฏิบัติต่อเด็ก ๆ บ้านซูเหมือนลูกหลานตัวเอง โดยเฉพาะกับซูเสี่ยวเถียน
ฟ่านชูฟางรู้สึกว่าสมเหตุสมผลมาก!
“เหล่าต่ง คุณว่าถ้าฉันต้องแย่งเสี่ยวเถียนกับทุก ๆ คน ฉันจะทำสำเร็จไหม?” หญิงชรารู้สึกท้อ
เด็กคนนั้นมีความสามารถเหลือล้น ทำไมต้องเลือกเรียนภาษาจีนที่ไร้อนาคตด้วยล่ะ? ถ้าจะเรียนภาษา อย่างน้อยก็เลือกภาษาต่างประเทศสิ! คงไม่ได้ตั้งใจจะไปเป็นนักเขียนหรืออะไรใช่ไหม?
เป็นนักแปลไม่ดีกว่าหรือ?
“หลานยังเด็ก อาจยังไม่ได้ตัดสินใจก็ได้ เผลอ ๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโตขึ้นอยากทำอะไร!” ต่งหยวนจงขบคิด เพิ่งจะอายุสิบปีเองนะ
วัยเท่านี้เขาก็เรียนมัธยมต้นกันทั้งนั้น แต่เสี่ยวเถียนเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เธออายุยังน้อยอยู่เลย จะไปเข้าใจอะไร?
ได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจ
เสี่ยวเถียนยังเด็กจริง ๆ อาจไม่เข้าใจอะไรเลยก็ได้
รอไปก่อนแล้วกัน!
ช่วงนี้ลองเป่าหูดีกว่า อาจจะทำสำเร็จก็ได้
คิดได้เช่นนั้นฟ่านชูฟางพลันมีความสุข
“นี่ก็ดึกแล้วนะเข้านอนได้แล้วล่ะ ยายเฒ่า เธอบอกเองไม่ใช่หรือว่าไม่ใช่หัวหน้า แล้วทำไมต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยล่ะ?”
เขาไม่อยากให้หลานสาวไปทำงานที่นั่น มันเป็นสถานที่ที่ฟังดูหรูหรา แต่เรื่องความกดดันเรียกได้ว่า…สุดยอดมากจริง ๆ
