เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 785 ฝ่ายนู่นมีตั้งหลายคน

บทที่ 785 ฝ่ายนู่นมีตั้งหลายคน

บทที่ 785 ฝ่ายนู่นมีตั้งหลายคน

สองปีที่ผ่านมา สภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ของเสี่ยวเถียนดีมาตลอด คนรอบข้างเห็นยังรู้สึกถึงความเปล่งประกายนี้ได้ชัดเจน

แต่ไม่ได้รู้เลยว่าอีกมุมหนึ่งของสังคม มีใครบางคนคิดจะฉวยโอกาสจากช่องโหว่ในการก่ออาชญากรรม

ธุรกิจของถานจื่อสือและภรรยากำลังไปได้สวย ที่จริงมันไม่ได้เป็นที่ดึงดูดความโลภของผู้อื่นเพียงวันสองวันหรอกนะ คนที่ชื่นชอบธุรกิจคอยติดตามมานานแล้ว นานจนมั่นใจว่าคนแก่ทั้งสองมาเป็นคนงานที่เมืองหลวง ไม่มีภูมิหลังเลยกล้าลงมือ

ก่อนหน้านี้เคยมาถึงบ้านเลยนะ แต่อดใจไหวคิดแค่ว่าอยากจะซื้อสูตรอาหารในราคาร้อยสองร้อยหยวนกลับไปก็พอ แต่หลังจากมาอยู่หลายครั้งจึงค่อย ๆ หมดความอดทน เลยยกพวกมาบุกถึงบ้านเพื่อชิงสูตรไป

ทำไมถึงชอบขนาดนี้น่ะเหรอ?

ก็ดูสิ ถึงมันจะเป็นธุรกิจขนาดเล็กแต่ทำกำไรได้มหาศาลเลยนะ แม้ราคาเฉาก๊วยหนึ่งถ้วยจะต่ำมาก แต่มันไม่น่าต่ำได้กว่านี้อีกแล้วละ แล้วถ้าดูเฉพาะสิ่งนี้ จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าธุริกิจของสองสามีภรรยาถานเติบโตไวมาก

พวกเขาไม่ได้มีชีวิตอย่างที่เคยเป็นแล้ว ตอนนี้เราอยู่ในเมืองหลวง มีบ้านมีธุรกิจ ทั้งยังมีเงินเก็บสำหรับชีวิตหลังเกษียณด้วย เพราะยังไงเราไม่คิดจะกลับไปตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว และตั้งใจจะอยู่เมืองหลวงคอยช่วยเหลือกันกับพวกคุณย่า

แต่ใครจะรู้เล่าว่าในตอนที่กำลังพยุงตัวได้ก็โดนข่มขู่อยู่ทุกวัน โดยเฉพาะช่วงที่ผ่านมาจนไม่สามารถทำธุรกิจได้ด้วยซ้ำ ทั้งสองคิดว่าการรบกวนคุณปู่คุณย่าซูมันไม่ใช่เรื่องดี จึงพยายามอดทนเอาไว้

ในตอนที่เสี่ยวเถียนคิดจะบุกเข้าไปก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวข้าง ๆ เมื่อหันไปมองก็จะพบกับหญิงชราวัยห้าสิบกว่ามองมาทางเรา คาดว่าเธอคงเห็นเด็ก ๆ หน้าบ้านเลยโบกมือให้

พวกเสี่ยวเถียนไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร แต่เราสามารถสอบถามสถานการณ์ได้ จึงเดินเข้าไปหาอย่างเงียบเฉียบ

น้ำเสียงอีกฝ่ายไม่ได้ดังนัก แต่เต็มไปด้วยความกังวล “เด็ก ๆ มาทำอะไรที่นี่? บ้านหลังนั้นมันอันตรายนะ!”

กลุ่มพี่น้องมองหน้า ทำไมอันตรายล่ะ?

“ข้างบ้านเขาเป็นใครน่ะ? พวกเธอคงไม่ใช่ลูกหลานเขาใช่ไหม?”

เสี่ยวเถียนครุ่นคิดแล้วพยักหน้าหนัก ๆ ถึงจะไม่ใช่ลูกหลานโดยสายเลือดแต่ก็ยังถือว่าเป็นอยู่ดี

“พวกเธออย่าคิดสั้นเลย ไม่เข้าไปตอนนี้คงจะดีกว่า กลับบ้านไปเรียกผู้ใหญ่มาเถอะ”

เสียงหญิงชราแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน เหมือนว่าเจ้าตัวจะกลัวไม่ต่างกัน

เกิดอะไรขึ้นที่บ้านถานจื่อสือ?

“สวัสดีค่ะคุณยาย หนูถามหน่อยค่ะ เกิดอะไรขึ้นที่บ้านนี้เหรอคะ?” เสี่ยวเถียนเบาเสียงถาม

เป็นการดีที่อีกฝ่ายเตือน เราจะสร้างปัญหาให้ท่านไม่ได้

“เวรกรรมเหลือเกิน พวกมันเห็นว่าธุรกิจกำลังไปได้สวยเลยจะมาแย่งสูตรอาหาร แต่สองสามีภรรยาคู่นั้นหนักแน่นมาก ให้ตายก็ไม่ยอมให้!”

หญิงชราเล่าให้ฟังสั้น ๆ และมันก็เหมือนที่เสี่ยวเถียนคิดเอาไว้ ธุรกิจก๋วยเตี๋ยวเย็นเป็นที่หมายปองของเจ้าพวกนั้น

เด็กหญิงพูดไม่ออก

ขอแค่ชอบมันก็จะเอาไปเก็บไว้ นี่แหละสิ่งที่พวกโจรมันทำ

“คุณยายไม่ได้แจ้งตำรวจเหรอคะ?”

“ยายจะแจ้งยังไงล่ะ ฝ่ายนู่นมีตั้งหลายคน แจ้งไปก็ไม่มีประโยชน์!”

“…” เสี่ยวเถียน

เป็นเรื่องน่าอายจริง ๆ เหมือนว่าเรื่องนี้มันจะเป็นปัญหามาตลอดหลายสิบปีเลยนะ

“สาวน้อย ยายจะกลับเข้าบ้านแล้ว พวกเธอก็รีบออกไปด้วยล่ะ ไปตามพวกผู้ใหญ่มา แล้วพวกเธอก็อย่าเข้าไปล่ะ”

ว่าจบก็ปิดประตูลงเงียบ ๆ

เด็ก ๆ มองหน้ากันด้วยความตกใจ

เอายังไงดี?

ถ้าไม่ช่วย คุณปู่คุณย่าถานจะต้องพบกับความทุกข์ทรมานอยู่อย่างนี้ต่อไปหรือ แล้วถ้าเราเข้าไปทั้งที่ไม่รู้สถานการณ์ เกิดมันมีพวกเยอะจะทำยังไงดี? ถึงเราจะสู้เก่งแต่ก็ยังเป็นแค่เด็ก แถมยังมีจำนวนน้อยด้วย หากพวกนั้นมีมากกว่าเราจะลำบากเอา

ต้องสู้ด้วย ต้องปกป้องคุณปู่คุณย่าอีก

ขณะที่ทุกคนกำลังตัดสินใจ ก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากลานบ้านถานจื่อสือ

“เห็นอะไรได้ก็ทุบทิ้งให้หมดซะ ข้าวของของเจ้าพวกนี้ทำลายมันให้หมด! กล้าขายก๋วยเตี๋ยวเย็นบูด ๆ ให้เรากิน วันนี้ฉันจะลงทัณฑ์แกเอง!”

เสียงนั้นดังขึ้นจนพวกเราได้ยินชัดเจน

“…” เสี่ยวเถียน

ไอ้คนประเภทกดขี่ข่มเหงคนอื่นแล้วบอกจะมาทวงคืนความยุติธรรมเนี่ยนะ?

“พี่หก เข้าไปข้างในกันเถอะ!” เสี่ยวเถียนรอไม่ไหวแล้ว

เกิดมันทำลายข้าวของเสร็จเมื่อไรอาจหันมาทำร้ายร่างกายได้นะ

ถ้าพวกเราไม่เห็นตั้งแต่ทีแรกก็คงไม่เท่าไร แต่เราเห็นเหตุการณ์แล้ว เราควรปกป้องคุณปู่คุณย่าและคนอื่น ๆ

ถ้าเดินหนีไปวันนี้ เราอาจเสียใจไปตลอดชีวิต

เสี่ยวลิ่วสนับสนุนการตัดสินใจน้องสาว

พวกเราวางของเอาไว้แล้วรีบเข้าไปในบ้าน

เสี่ยวลิ่วนำทัพ ถีบประตูเปิดเสียงดังปัง!

ถีบจริง ๆ นะ เดิมทีมันก็เป็นประตูเก่าสภาพชำรุดอยู่แล้ว พอโดนแรงถีบอันรุนแรงมันเลยพังจนล้มลงกับพื้น

“…” เสี่ยวเถียน

พี่หก เรามาช่วยคนนะ ไม่ได้มาสมบทพวกเขา

แต่นี่ไม่ใช่เวลาสนใจเรื่องนี้เสียหน่อย

กลุ่มคนในลานบ้านต่างตกใจกับเสียงประตูร่วงลงพื้น เพราะคิดว่ามีคนแบบพวกเขามาแย่งสูตรอาหารอีกเช่นกัน แต่พอเห็นเด็ก ๆ ก็โล่งใจอย่างเห็นได้ชัด

“ไอ้หนู ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกแกควรมานะ ออกไปซะ!”

ชายในชุดลายดอกไม้แต่งตัวดูดีพูดจาข่มขู่

ชัดเลยว่าเสียงเจ้าตัวการเมื่อครู่

เสี่ยวเถียนมองอีกฝ่ายด้วยความรังเกียจ หน้าตาก็ดีแต่ทำร้ายคนรุ่นแม่เนี่ยนะ ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ

แต่อีกฝ่ายกลับคิดว่าตัวเองหล่อมาก

จะบอกเป็นคนดีที่หน้าตาไม่ดีก็ได้ เพราะนี่นิสัยก็ไม่ดีด้วย ใครจะไปทนไหว

“พวกเราแจ้งตำรวจไว้แล้ว ถ้าพวกแกไม่ออกไปตำรวจได้มาแน่!” เสี่ยวชีเอ่ยเสียงดังลั่น

ที่จริงคุณยายข้างบ้านบอกเจ้าพวกนี้มีคนหนุนหลังด้วย แต่ไม่คิดเลยว่าเจ้าพวกนั้นกลับตกใจ

ถึงเราจะพูดไปแบบนั้นแต่จะทำให้ตัวเองเสียเปรียบไม่ได้นะ

“ใช่ เราแจ้งตำรวจแล้ว!”

คนอื่น ๆ เอ่ยสนับสนุน

เสี่ยวเถียนสังเกตสีหน้าฝ่ายตรงข้าม

ถ้าฝ่ายนั้นมีคนหนุนหลังอยู่ ก็ต้องแสดงความมั่นใจหน่อยสิ