เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 963 ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งมากความคิด
บทที่ 963 ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งมากความคิด
บทที่ 963 ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งมากความคิด
ชั่วขณะหนึ่งที่ความโกรธปะทุจนไม่สามารถระงับไว้ได้
“เสี่ยวเถียน ฉันดูแลเธออย่างดี มาทำร้ายกันทำไม?” แววตาของภรรยาฉางจิ่วแดงก่ำ ได้แต่ขบเคี้ยวเขี้ยวฟันถาม
เสี่ยวเถียนไม่สบายใจ แต่ไม่ได้ปฏิเสธ
เพราะรู้สึกว่ามันเป็นความผิดตนด้วย
ถ้าไม่มีเธอเป็นสะพาน เรื่องพวกนี้คงไม่เกิดขึ้นและคงไม่มีใครรู้ด้วยว่าพี่เสี่ยวเฉ่าไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของลุงฉางจิ่ว
ซูฉางจิ่วได้ยินเช่นนั้นก็รีบเข้าไปรั้งภรรยาไว้
“แม่เสี่ยวเฉ่า เสี่ยวเถียนคงไม่ได้ตั้งใจ เราจะไปโทษหลานได้ยังไงล่ะ!”
ตั้งแต่วินาทีแรกที่เก็บเด็กคนนั้นมาเลี้ยง เขาคิดไว้แล้วว่าสักวันพ่อแม่แท้ ๆ ของเด็กต้องตามหาแน่นอน
แต่ว่าเรื่องนี้กลับช้ากว่าที่คาดไว้เล็กน้อย
แต่ภรรยาไม่คิดแบบนั้น
เจ้าตัวคิดว่าเสี่ยวเถียนช่วยคนนอก หลอกลวงพวกเธอแล้วล่อคนเนรคุณเข้ามาในบ้าน
“ซูเสี่ยวเถียน บอกฉันมา เธอแค้นอะไรฉัน? ทำไมต้องไปช่วยเหลือคนนอกด้วย?”
จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งเข้าไปกระชากแขนเด็กสาวเอาไว้ ก่อนจะตะโกนใส่
เสี่ยวเถียนเจ็บแขนมาก แต่ไม่กล้าขัดขืนเพราะกลัวจะเผลอทำร้ายคุณป้า
“อย่าทำแบบนี้เลย เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดเสี่ยวเถียน อย่าไปโทษหลานมันเลย”
ซูฉางจิ่วกลัวว่าภรรยาจะพลั้งมือทำร้ายเสี่ยวเถียนจึงรั้งตัวไว้
พอเกิดความโกลาหลขึ้น ชาวบ้านละแวกรอบ ๆ จึงวิ่งมาดู
บางส่วนก็อยากมาร่วมชมด้วย ในขณะที่อีกส่วนแค่อยากมาดูเอามันเท่านั้น
ชีวิตในหมู่บ้านน่าเบื่อมาก เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้สามารถเป็นสิ่งบันเทิงที่สุดในชีวิตได้
ยายฉางนำเรื่องหญิงชาวเมืองมาบ้านผู้ใหญ่บ้านไปบอกต่อ ๆ กัน ใครหลายคนจึงรู้เรื่องนี้
อยู่ ๆ สาวงามมาพบกับผู้ใหญ่บ้าน แต่แล้วก็เกิดการทะเลาะเบาะแว้งขึ้นที่บ้าน ไม่ว่าจะคิดยังไงก็เป็นเรื่องซุบซิบแน่นอน!
เสี่ยวเถียนนิ่งเงียบ อดทนต่อความเจ็บปวดเอาไว้
เซี่ยหนานเพิ่งได้สติ พอเห็นภรรยาฉางจิ่วกำลังทำร้ายเสี่ยวเถียนก็ไม่สนใจความเสียใจอีกต่อไป
เธอรีบเข้าไปกอดแขนเอาไว้แล้วขอร้อง
“พี่สะใภ้ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเสี่ยวเถียนค่ะ เด็กมาด้วยความตั้งใจดี ถ้าจะตีหรือดุด่าก็ทำฉันเถอะค่ะ มันเป็นความผิดฉันเอง คุณจะทำร้ายเด็กไม่ได้นะ!”
ภรรยาฉางจิ่วไม่มีความตั้งใจแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นเธอกำลังหัวตื้อน่ะ
แต่พอได้ยินแบบนั้นก็เปิดฉากใส่เซี่ยหนานทันที
“ออกไปซะ ในเมื่อรู้ว่าเป็นความผิดตัวเองก็ออกไป อย่ามารบกวนชีวิตครอบครัวฉัน”
คนข้างนอกเริ่มพูดคุยกันแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น
บ้างก็ว่าผู้ใหญ่บ้านทำเรื่องมิดีมิร้าย ไม่มีความชัดเจนต่อหญิงเมืองกรุงจนเจ้าตัวต้องมาหาถึงบ้าน
และเรื่องราวเล็กน้อยพวกนี้กำลังจะถูกปั้นน้ำเป็นตัวในไม่ช้า
มีบางคนเดินเข้ามาในบ้านเพื่อดูจากระยะใกล้ ๆ
สองสามีภรรยาเก็บความลับนี้ไว้ยี่สิบกว่าปี ไม่มีใครรู้เลยสักคน
ถึงคนในหมู่บ้านจะอยากคาดเดาก็คงคิดไม่ถึงเรื่องนี้หรอก
เมื่อเห็นคนเยอะขึ้นเรื่อย ๆ เสี่ยวเถียนก็เริ่มเป็นกังวล ถ้าทะเลาะอยู่แบบนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ
“ลุงฉางจิ่ว เราเข้าบ้านดีกว่าไหมคะ?”
ไม่มีใครอยากให้ชาวบ้านรู้ความลับของเสี่ยวเฉ่าหรอก
เพราะฉะนั้น อย่าให้พวกเขาได้รับรู้เลย
ชาวบ้านปากมาก ขี้นินทา ถ้าข่าวแพร่งพรายออกไปจะต้องเกิดความวุ่นวายเป็นแน่
ซูฉางจิ่วมองภรรยา จากนั้นก็มองเซี่ยหนานที่มีสีหน้าตื่นกลัว ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี
เสี่ยวเฉ่าไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเรา ต่อให้เลี้ยงมาเองจนโต เราก็ไม่มีสิทธิ์ไม่ให้ลูกเจอแม่ผู้ให้กำเนิดนะ
แถมคนคนนี้ยังเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ชีวิตดีกว่าพวกเราเยอะ ถ้ามีเส้นสายกับคนระดับบน ๆ อาจจะช่วยให้เสี่ยวเฉ่ามีชีวิตที่ดีขึ้นได้
แต่ถ้าจะยกลูกให้คนอื่น เขาก็ทำใจไม่ได้
ซูฉางจิ่วกุมหัว
ตนดำรงตำแหน่งหัวหน้ามาครึ่งชีวิต แต่พอเจอปัญหาครอบครัวตัวเองกลับไม่รู้จะทำยังไงดี โนเวล-พีดีเอฟ
ไม่ว่าอะไรก็ปวดหัวปวดใจไปหมด
เสี่ยวเถียนรู้สึกว่าตัวเองทำเกินไป
ถ้าให้ย่ามาแทน เรื่องราวคงไม่บานปลายใช่ไหม?
แต่ที่มันกลายเป็นแบบนี้เพราะเธอ เสี่ยวเถียนจึงทำได้แค่เผชิญหน้าและพยายามจัดการทุกอย่างให้ชัดเจน
สิ่งแรกคือขอโทษคุณป้าก่อน
“คุณป้า มันเป็นความผิดหนูเองค่ะ หนูสงสารอาจารย์… ถ้าโมโหช่วยดุหรือด่าหนูแทนได้ไหมคะ?”
เสี่ยวเถียนเอ่ยเสียงแผ่ว
ภรรยาฉางจิ่วโมโหจึงว่าเสี่ยวเถียนที่พาเซี่ยหนานมาที่บ้าน
แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่า ถึงเสี่ยวเถียนจะไม่พามา เซี่ยหนานย่อมมีทางมาที่นี่เองอยู่ดี
ขอแค่ได้รู้ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางยอมแพ้แน่
ไม่ว่ายังไงก็ต้องเกิดเรื่องแบบนี้อยู่ดี
แต่เธอไม่อยากยกลูกสาวให้
อุตส่าห์บากบั่นทำงานเลี้ยงดูจนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้ ทำไมต้องให้คนอื่นได้ผลประโยชน์ไปด้วย?
ตอนนี้ความโกรธของภรรยาฉางจิ่วหายไปแล้ว จึงเริ่มมีเหตุมีผลขึ้นมาบ้าง
จะเป็นการดีกว่าถ้าไม่พูดต่อหน้าคนเยอะ ๆ เราเข้าไปพูดในที่ส่วนตัวจะดีกว่า
ภรรยาฉางจิ่วมองชาวบ้านรอบ ๆ “ไม่มีงานการทำหรือไง? ถอนหญ้าถอนอะไรเสร็จหมดแล้วหรือยังไง ถึงได้มาสนใจเรื่องชาวบ้านเขา?”
เธอหันไปพ่นคำผรุสวาท ดูก็รู้ว่าไม่อยากให้คนอื่น ๆ มายืนดู
แต่บางคนที่อยากใส่ใจเรื่องชาวบ้านก็อยากจะรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“พี่สะใภ้ ผู้ใหญ่บ้านทำอะไรให้พี่เสียใจใช่ไหม? ถ้าจริงก็บอกเราเถอะ เราจะช่วยพี่เองนะ!”
คนพูดไม่สนใจอะไรสักนิด คิดแต่จะดูเอาสนุก
ภรรยาฉางจิ่วพลันตวาดใส่ “แกก็เพิ่งทำให้ภรรยาเสียใจไม่ใช่หรือไง ผัวฉันเป็นคนยังไง ชาวบ้านเขาจะไม่รู้เลยหรือไง? ปากมากจริง ๆ ลองพูดอีกสิฉันจะฉีกปากแกเป็นชิ้น ๆ เลย!”
อย่าหาว่าภรรยาฉางจิ่วเป็นคนเกรี้ยวกราดแบบนี้เลยนะ ถึงทุกวันนี้จะไม่เหมือนเมื่อก่อน แต่เราก็ยังต้องระวังความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงอยู่ดี
ถ้าข่าวหลุดออกไปว่าผู้ใหญ่บ้านมีปัญหาชีวิตส่วนตัว เขาโดนจับกุมแน่ ๆ อาจจะไม่ได้ดำรงตำแหน่งนี้ต่อด้วยซ้ำ
เธอไม่อยากส่งลูกสาวคืน และไม่อยากให้ตัวเองมีโทษติดตัวหรอกนะ
เดิมทีเธอก็เป็นคนมีอำนาจอยู่แล้ว พอได้ยินชายคนนี้พูดพล่ามไร้สาระก็คว้าไม้กวาดมาไล่
——————————————————-
