เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 978 ถูกเตือนสติ

บทที่ 978 ถูกเตือนสติ

บทที่ 978 ถูกเตือนสติ

อิ่นหรูอวิ๋นยืนนิ่ง

นึกถามตัวเอง จะกลับไปได้จริงหรือ?

มาจนถึงจุดนี้แล้ว ถ้าจะกลับไปจะทำได้ใช่ไหม?

หญิงสาวไตร่ตรอง

เธอนึกเสียใจกับตัวเอง

และนึกถึงสมัยมัธยมปลายที่พยายามเป็นอย่างหนัก

แต่สิ่งที่เคยจินตนาการไว้ตอนนั้นไม่ใช่แบบนี้เลย

เธอเป็นหญิงสาวผู้ทะเยอทะยาน มีความฝัน มีเป้าหมาย

แล้วทำไมถึงออกมาเป็นแบบนี้?

ทุกอย่างมันเป็นเพราะซูเสี่ยวเถียนหรือ?

ไม่หรอก มันเป็นปัญหาของเธอเอง

ถ้าไม่ใช่ความคิดของตัวเองก็คงไม่กลายเป็นแบบนี้

และตอนนี้ก็อาจจะเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่แสนรุ่งโรจน์อยู่ก็ได้

อนาคตยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย เผลอ ๆ มีงานดี ๆ ทำด้วยซ้ำ

มีสามี มีลูก

ตอนนี้เธอตื่นเต็มตาแล้ว

ตัดสินใจว่าจะไม่ลงรถไฟไปพร้อมกับเซียวหย่วนหยาง

เธออยากกลับเมืองหลวงแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่

เหลือเวลาอีกสองเดือนก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัย เธอมีพื้นฐานอยู่แล้ว ถ้าตั้งใจก็ใช่ว่าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยธรรมดาไม่ได้

และต่อให้สอบเข้าไม่ได้ก็ยังมีเวลาปีหน้าอยู่นะ

เยาวชนวัยยี่สิบปีสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า!

แต่เสี่ยวเถียนไม่รู้ว่าสาวเจ้าคิดอะไรอยู่

พอกลับมาถึงห้องโดยสารก็ยื่นแก้วให้อาจารย์ จากนั้นชวนคุยต่ออีกเล็กน้อย

เธอไม่อยากเห็นเจ้าเซียวหย่วนหยาง เลยปีนขึ้นไปนอนบนเตียงทันที

รถไฟรอบนี้ผู้โดยสารน้อยมาก เราดวงซวยเหลือเกินที่ต้องมาเจอพวกเขา

เด็กสาวเพิ่งนึกได้ว่าสองวันนี้ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย จึงหยิบขึ้นมาอ่าน

เธอเป็นประเภทที่ถ้าได้เริ่มอ่านเมื่อไรจะจดจ่ออยู่กับมันทันที

ตอนอิ่นหรูอวิ๋นกลับมา เสี่ยวเถียนจมอยู่กับหนังสือไปแล้ว ไม่ได้สนใจใครเลยสักนิด

หญิงสาวมองคนบนเตียงชั้นกลาง ก่อนตนจะปีนขึ้นเตียงตัวเองบ้าง

เซียวหย่วนหยางอยากคุยกับหญิงสาว แต่เจ้าตัวไม่แม้แต่จะมองเลยด้วยซ้ำเลยรู้สึกหงุดหงิด

นี่คิดจะเมินกันใช่ไหม?

แค่สองสามวันนี้ไม่ได้ดูแลก็เลยจำไม่ได้หรือไงว่าเคยขอใครกินอยู่น่ะ?

เซียวหย่วนหยางกำลังนึกสงสัย หรือซูเสี่ยวเถียนไปพูดอะไรตอนพวกเธอออกไปข้างนอกหรือเปล่า?

เพราะตั้งแต่อิ่นหรูอวิ๋นคอยติดตามตนมา เป็นคนที่ค่อนข้างเชื่อฟังมาก

ต่อให้โดนทุบตี แค่หว่านล้อมไม่กี่คำก็ยอมแล้ว

อิ่นหรูอวิ๋นตอนนี้กำลังนอนวางแผนอนาคต

เธอติดตามเซียวหย่วนหยางมานานกว่าหนึ่งปี ชีวิตไม่ได้เรียกว่าดี

แค่รู้สึกว่ามันไม่มีทางเลือกอื่นจึงยอมเขา

เธอลูบแผลเป็นที่หลงเหลือจากการถูกทำร้ายร่างกาย ตนเริ่มเก็บเงินไว้แล้ว และเตรียมแผนการสำหรับอนาคต

ตอนนี้มีเงินเก็บเกือบสามร้อยหยวน ค่าสมัครเรียนคงสักสี่สิบห้าสิบหยวนคงพอ ที่เหลือไว้เป็นค่าครองชีพสองเดือนต่อจากนี้

หลังจากสอบเข้าได้เมื่อไร จะหางานทำควบคู่ไปด้วย

ต่อให้เข้าเรียนได้ แต่เงินส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้จ่ายอะไรอยู่แล้ว ถือได้ว่าเป็นโอกาสที่ดี

รวมกับเงินนี้และงานที่ทำในช่วงวันหยุดคงพอให้เรียนในอีกสี่ปีข้างหน้า

เจ้าตัวถอนหายใจ รู้สึกมั่นใจในแผนการมากขึ้น

แม้จะเรียนด้วยกัน แต่เด็กผู้หญิงสองคนนี้กลับแตกต่างกันมาก

คนหนึ่งทำได้แค่นอนหลับไปเสียเฉย ๆ ในขณะที่อีกคนตั้งใจอ่านหนังสือ

เซียวหย่วนหยางไม่พอใจอิ่นหรูอวิ๋นมากกว่าเก่าที่เมินกัน แต่กลับไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝ่ายวางแผนจะหนีไป

เซี่ยหนานล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้า

เมื่อเห็นเสี่ยวเถียนอ่านหนังสือก็อดถอนหายใจไม่ได้ สมควรแล้วที่เด็กคนนี้เรียนเก่ง

เหมือนไม่ได้แค่ฉลาด แต่ยังขยันมากเลยด้วย

——————————————————-