เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ - บทที่ 997 เป็นผลงานของเธอนี่นา
บทที่ 997 เป็นผลงานของเธอนี่นา
บทที่ 997 เป็นผลงานของเธอนี่นา
ชุยถงหลานสงสัยมากว่าน้องสามีไปรู้จักเสี่ยวเถียนได้ยังไง?
ทั้งสองคนไม่มีจุดให้เชื่อมกันเลยนี่นา
เพราะคนของเราก็ทำงานมาหลายปีแล้ว แต่เสี่ยวเถียนยังเรียนอยู่เลย
ทั้งสองคนไม่ได้อยู่ในสังคมเดียวกันด้วยซ้ำ ไม่มีทางรู้จักกันหรอก
กู้เฉิงเซวียนไม่คิดว่าผู้มีพระคุณที่พี่สะใภ้บอกว่าช่วยชีวิตหลานชายเขาเอาไว้จะเป็นเด็กคนนี้
ก่อนหน้านั้นเขาขับรถไฟชนอีกฝ่ายมาก็นึกว่าจะโดนขู่เสียแล้ว
แต่ทั้งสามคนไม่มีใครทำแบบนั้น ถือว่าใจดีกับคนทำผิดแบบเขามาก
ตอนที่เสนอให้เรียกค่าเสียหายเพิ่มยังโดนปฏิเสธเลยด้วย
วันนั้นคิดว่าจะตามหาผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บ จะได้แน่ใจว่าเธอปลอดภัยจริง ๆ
ถึงตนจะดูไม่ใส่ใจอะไร แต่จริง ๆ ก็ยังมีแววอยู่กับเขานะ และรู้ว่าคนแบบนี้แหละที่ควรเป็นเพื่อน และควรจริงใจด้วย
สองพี่น้องคู่นี้ควรเป็นคนที่สนิทด้วยจริง ๆ
พวกเธอต่างก็เป็นคนดีมาก
“น้องสาม รู้จักเสี่ยวเถียนได้ยังไงเนี่ย?”
กู้เฉิงเซวียนรู้ว่าถึงเวลาที่ต้องบอกแล้ว
เขาเล่าเรื่องราวในวันนั้นให้พี่สะใภ้ฟังสั้น ๆ
โดยเน้นเรื่องจ่ายค่าเสียหายเพิ่มเติม แต่พวกเขาปฏิเสธที่จะรับ
ชุยถงหลานมองน้องสามีด้วยสายตาตำหนิ “น้องสาม เรื่องนี้เป็นความผิดเธอนะ ถึงพวกเสี่ยวเถียนจะไม่อยากได้ค่าชดเชยเพิ่มแต่ควรขอที่อยู่มาสักหน่อยสิ จะได้มาเยี่ยมไง”
“ก็จริงครับ ผมมาคิดได้ในตอนหลังน่ะ เลยพยายามตามหาพวกเธอแต่ก็ไม่เจอ”
ชุยถงหลานไม่ได้ว่าอะไรต่อเมื่อเห็นว่าน้องสามียอมรับผิด
เธอเป็นแค่พี่สะใภ้ ถ้าพูดมากไปเขาจะเกลียดขี้ปากเอา ไม่พูดแล้วดีกว่า
แต่โชคดีที่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้งนะ
“เสี่ยวเถียน พี่ไม่คิดเลยว่าครอบครัวเราจะมีชะตาต้องกันแบบนี้ พี่ขอโทษแทนน้องสามด้วยนะ อย่าใส่ใจเจ้าคนไร้ไหวพริบคนนี้เลย” ชุยถงหลานรู้ว่าเสี่ยวเถียนไม่ใช่คนใจแคบจึงบอกตรง ๆ
คนฟังรู้สึกละอายใจ จึงตอบกลับไปว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว อีกอย่างสหายกู้เองรู้จักยอมรับผิด แถมยังพาพี่เสี่ยวเฉ่ากับอาจารย์เซี่ยไปรักษาด้วยนะ”
“เขาบอกด้วยนะว่าจะพาเราไปส่งที่บ้านน่ะค่ะ”
ชุยถงหลานสบายใจขึ้นเยอะ
จากนั้นเธอเพิ่งตระหนักได้ว่าวันนี้มีคนที่ร้านเยอะมาก แต่เหมือนไม่ใช่ลูกค้าที่มากินข้าว แต่เป็นแขกที่มาร่วมงานมงคล
แต่ไม่เห็นมีป้ายบอกไว้ที่ประตูร้านเลยนี่นา?
“วันนี้ที่ร้านมีงานฉลองค่ะพี่ถงหลาน ไหน ๆ พี่ก็มาแล้ว อยู่ดื่มสักแก้วสิคะ”
ชุยถงหลานรีบปฏิเสธ “พี่แค่แวะมาน่ะ คงไม่อยู่รบกวนหรอก อันนี้เป็นของขวัญที่เตรียมไว้ให้เธอนะ รับไว้เถอะเดี๋ยวพี่ก็ไปแล้ว”
ทีแรกเธอตั้งใจมาคุยกับเสี่ยวเถียนด้วย แต่กลายเป็นว่าที่บ้านอีกฝ่ายกำลังมีงานรื่นเริง
“จะว่าไปแล้ว งานนี้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับสหายกู้ด้วยนะคะ พวกคุณอยู่ดื่มกับพวกเราก่อนสิ” เสี่ยวเถียนอยากขอบคุณกู้เฉิงเซวียน
ถ้าชายคนนี้ไม่ประมาท พวกเธอก็คงไม่ได้โอกาสเช่นนี้หรอกนะ
“เสี่ยวเถียน เธอเรียกพี่สะใภ้ฉันว่าพี่สาวทั้งที ทำไมไม่เรียกฉันว่าพี่กู้ล่ะ? สหายกู้ดูไม่น่าฟังเลย”
กู้เฉิงเซวียนรู้สึกว่าคำเรียก ‘สหายกู้’ เหมือนเวลาคนอื่น ๆ เรียกพ่อเขาเลย ดูแก่มาก เขายอมรับเรื่องนี้ไม่ได้จริง ๆ
เขาเป็นลูกชายคนที่สามของบ้าน การจะให้สาวน้อยคนนี้เรียกตนว่าพี่สามก็ใช่ว่าจะไม่ได้เสียหน่อย
“อาสาม อาสาม!” ไม่ทันได้ตอบ เจ้าตัวน้อยในอ้อมแขนมารดากลับพูดขึ้นเสียก่อน
เสี่ยวเถียนหัวเราะ
“เจ้าเด็กน้อย อาสามของหนูไง!”
เด็กน้อยไม่เข้าใจ เขาได้แต่ยิ้มเผล่
ชุยถงหลานถาม “เรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องยังไงกับน้องสามหรือจ๊ะ?”
จากนั้นเสี่ยวเถียนก็เล่าเรื่องราวให้ฟัง ก่อนตบท้ายว่าอาจารย์เซี่ยหนานอยากรับพี่เสี่ยวเฉ่าเป็นลูกบุญธรรม
ชุยถงหลานยิ้ม “เกี่ยวกันจริงด้วย ไม่คิดเลยว่าความผิดของเธอจะส่งผลแบบนี้นะ”
ครู่หนึ่งที่กู้เฉิงเซวียนรู้สึกว่าเขาทำเรื่องดีจริง ๆ
“งั้นเราควรอยู่แสดงความยินดีแล้วละ”
ไหน ๆ ก็เกี่ยวกับน้องสามีทั้งที งั้นอยู่ต่อแล้วกันเนอะ
แต่เราจะต้องมอบของขวัญแสดงความยินดีด้วยนี่นา แล้วจะไปหาเหมาะ ๆ จากที่ไหนล่ะ?
ชุยถงหลานเติบโตในตระกูลใหญ่ และแต่งงานกับคนจากตระกูลใหญ่เช่นกัน ถึงเรื่องการศึกษาจะไม่เหมือนเมื่อก่อน แต่ตัวเธอนั้นได้เรียนในสิ่งที่ควรเรียน และเรียนในสิ่งที่จำเป็นต้องศึกษา
โชคดีที่ในบรรดาของขวัญที่เอามามอบให้เสี่ยวเถียนมีบางอย่างที่นำมาใช้เป็นของขวัญแสดงความยินดีได้
ถุงผ้าไหมใช้ทำเป็นบรรจุภัณฑ์ ดูดีไม่หยอก ของที่ใส่ไว้ในนั้นก็ไม่หรูหราหรือแพงจนเกินไปด้วย
มือข้างที่ว่างหยิบถุงผ้าไหมสีแดงมาจากกู้เฉิงเซวียน
“เสี่ยวเถียน ทีแรกของขวัญพวกนี้พี่เตรียมไว้ให้เธอนะ แต่มันตรงกับงานรื่นเริงของอาจารย์เซี่ยพอดี พี่เลยต้องแสดงความยินดีน่ะ ถ้าพี่ถงหลานคนนี้ขอเอากลับไปสักหน่อยจะว่าอะไรไหม?”
ชุยถงหลานเป็นคนทำอะไรเปิดเผย เวลาพูดจึงกล่าวกันตรง ๆ ไม่คิดหลบซ่อน และเชื่อด้วยว่าเด็กสาวคนนี้จะไม่ใส่ใจเช่นกัน
อย่างที่คิด เสี่ยวเถียนยกยิ้ม ก่อนกล่าวว่า “พี่ถงหลานเกรงใจกันเกินไปแล้วค่ะ แค่ได้รับของขวัญจากพี่หนูก็ละอายใจจะแย่แล้ว ตอนนั้นแค่คิดช่วยไว้เฉย ๆ ไม่ต้องขอบคุณกันหรอกนะคะ เจ้าหนูว่าจริงไหม?”
เสี่ยวเถียนบีบใบหน้าอิ่มของเด็กชายด้วยความรักใคร่
เจ้าตัวน้อยไม่รู้เรื่อง ได้แต่พยักหน้าซ้ำ ๆ
“เด็กดื้อ หนูรู้อะไรเนี่ย แค่พยักหน้าเองนี่นา!” ชุยถงหลานขบขันกับพฤติกรรมของลูกชาย
จากนั้นเซี่ยหนานก็เข้ามาทักทาย
ชุยถงหลานยิ้ม “ขอแสดงความยินดีกับอาจารย์เซี่ยและลูกสาวด้วยนะคะ”
“ถงหลาน มาได้ยังไงคะเนี่ย? อุ๊ยตาย สหายเสี่ยวกู้ก็ด้วยหรือ?”
เธอคิดไว้อยู่แล้วว่าสองคนนี้ต้องเป็นญาติกัน ถึงอย่างนั้นเมื่อได้มาเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันก็ยังคงแปลกใจอยู่ดี
“ฉันมาขอบคุณเสี่ยวเถียนเขาน่ะค่ะ เห็นว่ามีงานรื่นเริงพอดีเลยอยากดื่มฉลองด้วย”
เซี่ยหนานยิ้มรับ แล้วรีบเชิญทุกคนไปนั่ง
ชุยถงหลานยื่นกระเป๋าถึงใบนั้นให้อีกฝ่าย
“ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สาว ๆ มักให้เพื่อแสดงความรักกันค่ะ”
เซี่ยหนานไม่คิดสุภาพ เธอเอ่ยขอบคุณก่อนรับไว้
++++++++++++++++++++++++++++
