เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 159 หวังเจียเหยาจะแต่งงานวันมะรืน

เย่เฉินและฉินหงเหยียนไม่เพียงแต่อยู่ในวิลล่าเฝยชุ่ยเหมือนสองคนนั้น แต่วิลล่าของพวกเขาสองคนยังอยู่ข้างกันอีก

ทั้งสี่คนกลายเป็นเพื่อนบ้านกัน!

หลิ่วอวี่เจ๋อถามเย่เฉิน “เย่เฉิน! นายจงใจซื้อบ้านข้างๆ ฉันล่ะสิ! นายตั้งใจจะทำอะไร! นายยังชอบเจียเหยาอยู่ใช่ไหม คิดจะฉวยโอกาสตอนที่ฉันไม่อยู่ไปยั่วยวนเมียฉันล่ะสิ!”

หลิ่วอวี่เจ๋อลนลาน ก่อนหน้านี้เย่เฉินและเขามีเรื่องกันใหญ่โต จึงไม่สามารถตัดความน่าจะเป็นที่อีกฝ่ายจะตามสืบเรื่องเขา

แต่เย่เฉินไม่เคยเห็นอีกฝ่ายอยู่ในสายตามาก่อนดังนั้นเขาถึงไม่เคยตามสืบว่าอีกฝ่ายบ้านอยู่ไหน

คิดไม่ถึงว่าจะเป็นศัตรูกันแล้วยังต้องมาเจอหน้ากัน ไม่เพียงเท่านั้นยังอาศัยอยู่ในเขตวิลล่าเดียวกันหนำซ้ำยังเป็นเพื่อนบ้านกันอีก

พอได้ยินหลิ่วอวี่เจ๋อพูดแบบนี้ หวังเจียเหยาก็ตัวแข็งไป

“หรือว่าเย่เฉินจงใจเลือกซื้อบ้านหลังข้างๆ ฉัน? คิกคิก ต่อให้ฉันทำผิดต่อเขาแต่หมอนี่ก็น่าจะยัง”

หวังเจียเหยารู้ว่าเย่เฉินเป็นคนรักใครรักจริง ในใจลึกๆ ก็หวังว่าเย่เฉินจะชอบตนเองอยู่

เดิมทีเจ้าหล่อนก็ชอบเป็นเจ้าหญิงให้พวกผู้ชายทะนุถนอม ผู้ชายคนเดียวไม่เพียงพอต่อความทะเยอะทะยานของตนเอง ไม่เพียงพอจริงๆ

และในเวลานี้เองฉินหงเหยียนจึงเปิดปากเอ่ย “ฉันเป็นคนเลือกวิลล่าเฝยชุ่ยเองไม่เกี่ยอวะไรกับเย่เฉิน พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกคุณสองคนอาศัยอยู่กันที่ไหน ถ้ารู้ล่ะก็ต่อให้พวกคุณขอร้องอ้อนวอนพวกเราก็ไม่ไปซื้อบ้านที่นั้นหรอก”

คำพูดนี้ของฉินหงเหยียนทำให้ความลิงโลดในใจของหวังเจียเหยาหายวับไปในพริบตา

แต่ว่าหลิ่วอวี่เจ๋อก็ยังไม่วางใจ ภรรยาของตนเองอยู่ใกล้กับสามีเก่าขนาดนั้น เกิดวันไหนถ่านไฟเก่าเกิดคุขึ้นมาจะทำอย่างไร?

หลิ่วอวี่เจ๋อเป็นคนที่รักหน้าตัวเองอย่างมาก เขาเคยสวมเขาให้คนอื่นแต่ไม่ยอมให้คนอื่นสวมเขาให้ตนเอง!

จู่ๆ หลิ่วอวี่เจ๋อก็เกิดกังวลใจขึ้นมาแล้วถามเย่เฉินอีกครั้ง “เย่เฉิน วันมะรืนฉันกับหวังเจียเหยาจะแต่งงานกัน แล้วนายก็มาเทียนไห่พอดีแถมยังอยู่วิลล่าใกล้ๆ พวกเราขนาดนั้น เขาคงจะไม่ได้มาพังงานแต่งของพวกเราใช่ไหม? ฉันขอบอกนายไว้เลยนะว่าฉันไม่เชิญนายไปร่วมงานแต่งแน่!”

พวกเพื่อนๆ ของหลิ่วอวี่เจ๋อรู้จักหวังเจียเหยากันหมดแล้ว พวกเขายังชมว่าหญิงสาวเป็นคนสวยอีกด้วย

แต่หลิ่วอวี่เจ๋อปกปิดเรื่องที่หวังเจียเหยาเคยแต่งงานมาก่อน เขากลัวว่าเย่เฉินจะไปแฉเรื่องนี้ที่งาน

หวังเจียเหยาเองก็เหมือนจะรู้ใจว่าที่สามีว่าตนเองกังวลอะไร จึงกล่าวกับเย่เฉิน “นายมานี่หน่อย”

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนหวังเจียเหยาเรียกให้เขาเดินไปหา เขาก็คงไปแล้ว

แต่ตอนนี้เย่เฉินเป็นแฟนของฉินหงเหยียน เขาไม่มีทางว่าง่ายเชื่อฟังคำพูดของหวังเจียเหยาแบบนี้

เย่เฉินมองฉินหงเหยียน ถ้าแฟนสาวของเขาอนุญาตเขาอาจจะพอรับมาพิจารณาได้

หวังเจียเหยากล่าวด้วยโทสะ “ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย! บอกให้แฟนนายสบายใจเถอะน่า ฉันไม่พลอดรักอะไรกับนายหรอก!”

ฉินหงเหยียนพอจะมองออกว่าอีกฝ่ายมีความลับบางอย่างจะพูด โดยไม่อยากให้หล่อนได้ยิน จึงหันไปกล่าวกับแฟนหนุ่ม “คุณไปเถอะค่ะ”

“อื้ม”

เย่เฉินเดินไปแล้วพวกเขาสองคนก็หลบไปอีกทาง

หวังเจียเหยากล่าวถาม “นายมาที่เทียนไห่ทำไม? จะเหมือนคราวก่อนที่ฉันแต่งงานกับฟางเชาใช่ไหม? ที่นายมาหาเรื่องถล่มงานแต่งของฉันทำให้ตระกูลหวังขายหน้า เพื่อล้างแค้นฉันให้ตัวเองสะใจใช่ไหม?”

เย่เฉินกล่าวพลางระบายยิ้ม “ผมไม่ได้ไร้สาระแบบนั้นหรอก ไม่เคยคิดจะล้างแค้นคุณ แล้วยิ่งไม่กว่านั้นผมไม่เคยคิดจะไปร่วมงานแต่งงานของพวกคุณด้วยซ้ำไป ถ้าหากไม่ได้ยินจากปากพวกคุณ ผมก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกคุณจะแต่งงานกันวันมะรืน แต่ก็นะ ผมล่ะนับถือคุณจริงๆ เลย เพิ่งหย่ากับผมก็ไปแต่งเข้าตระกูลเศรษฐีที่ร่ำรวยได้รวดเร็วแบบนี้ แถมยังหอบลูกในท้องของผมไปด้วย”

หวังเจียเหยากดเสียงเบาราวกระซิบ “เพื่อนของหลิ่วอวี่เจ๋อและครอบครัวของเขา ไม่มีใครรู้ว่าฉันเคยแต่งงานมาก่อน และไม่รู้เรื่องที่ฉันท้องด้วย ถ้าหากว่าตั้งใจจะทำให้สามีฉันขายหน้ากลางงานแต่งงานล่ะก็ ฉันขอแนะนำว่าอย่าดีกว่า! อย่างไรเสียเราก็เคยเป็นสามีภรรยามาสามปี นายอย่าตัดรอนกันนักเลย!”

เย่เฉินพูดไม่ออก “ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ผมไม่มีทางไปที่งานแต่งงานของพวกคุณ ผมเห็นคุณใส่ชุดเจ้าสาว แล้วพูดคำสาบานรักพวกนั้นแล้วมันขยะแขยง!”

“นาย…”

หวังเจียเหยาง้างมือขึ้นอยากตบหน้าอีกฝ่าย

แต่หล่อนก็คิดได้ว่าตนเองไม่ใช่ภรรยาของเขาอีกต่อไป ไม่มีคุณสมบัติจะไปตบตีเขาอีก

อีกทั้งฉินหงเหยียนก็อยู่ที่นี่ หล่อนเกรงว่าเกิดตนเองพลั้งมือไปตบเย่เฉิน ฉินหงเหยียนจะเดินมาสวนตนเองแทนชายหนุ่ม

หล่อนออกจะกลัวหญิงสาวคนนี้อยู่เล็กน้อย!

“ก็ได้ ขอแค่นายไม่ทำงานแต่งฉันพังก็เป็นอันใช้ได้!”

หวังเจียเหยากล่าว

และในเวลานี้เอง จู่ๆ เสียงคุ้นหูของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น

“เจียเหยาเธออยู่ที่นี่ไหม?”

เย่เฉินและพวกหวังเจียเหยาหันไปมองพร้อมกัน นั่นมันซ่งหงเย่นี่นา!

ซ่งหงเย่เป็นเพื่อนสนิทของหวังเจียเหยา ในวันที่หญิงสาวแต่งงาน ซ่งหงเย่ย่อมต้องมาก่อนวันงาน

ซ่งหงเย่เองก็เพิ่งจะขับรถมาถึงเทียนไห่ หวังเจียเหยาส่งที่อยู่ให้หญิงสาวบอกว่ามาซื้อเตียงที่นี่ ซ่งหงเย่จึงขับรถตรงมาหาหญิงสาวที่นี่ทันที

แต่หลังจากที่ซ่งหงเย่เดินไปแล้ว เห็นเย่เฉินกับหวังเจียเหยาอยู่ด้วยกัน ส่วนหลิ่วอวี่เจ๋อและฉินหงเหยียนยืนอยู่ด้วยกัน ก็ยืนนิ่งงันอย่างงุนงง

“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้น? เธอกับเย่เฉิน…อยู่ด้วยกันได้ยังไง?”

หวังเจียเหยารีบร้อนเดินไปหาเพื่อนสนิทแล้วกล่าวกับอีกฝ่าย “อ้อฉันกับสามีมาซื้อของแล้วบังเอิญเจอพวกเขาเข้า”

“อ๋อ ฉันตกใจหมดเลย”

ซ่งหงเย่ยังคิดว่าหวังเจียเหยา จะโง่กลับไปคืนดีกับเย่เฉินอีกรอบแล้วแอบนัดเขามาเดท จากนั้นก็โดนหลิ่วอวี่เจ๋อจับได้

เย่เฉินเห็นซ่งหงเย่ก็ไม่ได้ทักทายอีกฝ่าย เขาสังเกตเห็นว่าซ่งหงเย่ดูอิดโรยอ่อนล้ากว่าเดิมไม่น้อย

อีกทั้งจากที่เขาได้ยินมาก็คือ ซ่งหงเย่หย่ากับเจิ้งปินแล้ว

เดิมเย่เฉินอยากจะไปจากที่ร้าน แต่ซ่งหงเย่กลับเรียกเขาเอาไว้

“เย่เฉิน!” ซ่งหงเย่เดินมาแล้วถามเขา “ฉันถามนายหน่อยเถอะ ที่เจิ้งปินขอหย่ากับฉันเป็นเพราะนายใช่ไหม? นายใส่ร้ายฉันให้เขาฟังใช่ไหม?”

เรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของเย่เฉินแน่นอน!

ถึงขนาดที่ว่าเรื่องไมค์ฝรั่งสุดหล่อที่นอนกับหล่อนอาจจะเป็นฝีมือของเย่เฉินด้วยซ้ำไป!

เย่เฉินไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่รับคำ “ถ้าตัวคุณสะอาดบริสุทธิ์จะไปกลัวคำคนทำไม”

“นายแม่ง…”

ซ่งหงเย่หัวเสีย สูญเสียเจิ้งปินไป หล่อนก็เสียค่าเลี้ยงดูระยะยาว จะให้ไปหาสามีดีๆ แบบนี้อีกก็คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว!

ดังนั้นหล่อนถึงได้สบถคำหยาบคายออกมา!

เพี้ยะ!

คำพูดสุดท้ายยังไม่หลุดออกจากปากซ่งหงเย่ ฉินหงเหยียนก็ประเคนฝ่ามือฟาดใส่หน้าอีกฝ่ายทันที!

ฉินหงเหยียนโกรธจัดแล้วกล่าวอย่างวางอำนาจ“เย่เฉินเป็นแฟนฉัน เธอจะพูดอะไรให้มันระวังปากหน่อย!”

ซ่งหงเย่อพอจะรู้กิตติศัพท์ของฉินหงเหยียน หล่อนเอามือกุมหน้าแล้วกล่าวเสียงอู้อี้ “เธอ..เธออยู่เทียนไห่ยังกล้าโอหังวางท่าขนาดนี้เลยเหรอ!”

จากนั้นก็มองไปที่หวังเจียเหยาและหลิ่วอวี่เจ๋อด้วยท่าทีเสียใจ”

เย่เฉินไม่อยากให้การวิวาทนี้ดำเนินต่อไป เขาลากมือฉินหงเหยียน “พวกเราไปกันเถอะครับ”

ซื้อเตียงเสร็จแล้วไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อเสียหน่อย

ในสายตาเย่เฉิน หวังเจียเหยา ซ่งหงเย่และหลิ่วอวี่เจ๋อ เป็นเพียงคนน่าสงสาร

หวังเจียเหยาสูญเสียการเป็นสะใภ้ของตระกูลที่ลึกลับที่สุดในโลก ส่วนซ่งหงเย่ก็หย่ากับสามีต้องกลับไปมีชีวิตแบบเดิมต่อไปทำได้แค่เลี้ยงเด็กหนุ่มเท่านั้นเอง

ส่วนหลิ่วอวี่เจ๋อชาตินี้ทั้งชาติก็จะมีลูกไม่ได้อีก

เย่เฉินล้างแค้นพวกเขาสามคนเรียบร้อยแล้ว

แต่ใครจะรู้ว่าในทันใดนั้นเองจู่ๆ ซ่งหงเย่ก็ตะโกนออกมา “ไม่มีความรับผิดชอบเลยนะ สนใจแต่จะเสวยสุขกับแฟนตัวเอง ไม่รู้จักซื้อเตียงเด็กอ่อนให้ลูก สารเลวจริงๆ!”