เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 197 แฟนของนายนี่มันราคาถูกดีจริงๆ

ในวินาทีนี้เย่เฉินก็คิดถึงหวังเจียเหยา

หวังเจียเหยาเองก็เป็นผู้หญิงที่รักแต่เงินทอง หลังจากแต่งงานแล้ว ทันทีที่ไม่มีเงินก็จะโดนหล่อนทิ้งไปเหมือนกัน!

แฟนคนนี้ของเฉิงว่านหลี่ก็เหมือนกัน ถ้าหากว่าหล่อนรักผู้ชายคนนี้จริงๆ ก็จะไม่สนใจเงินแสนที่ขาดไปหรอก

เฉินว่านหลี่นิ่งไปเมื่อโดนเย่เฉินสั่งสอน

ไหนเลยเขาจะไม่เคยพูดกับแฟนสาวตนเองแบบนี้!

เขาเคยถาม!

เขาถามหญิงสาววว่าเพียงแค่แสนเดียวได้หรือไม่ ถามหล่อนว่าทำไมต้องมีสินสอดสองแสนถึงจะได้ยอมแต่งงานกับเขา ถามว่าหญิงสาวรักเขาหรือไม่

แต่ว่าก็ไม่มีประโยชน์ หล่อนพูดกับเขาอย่างไร้ซึ่งความรู้สึกผิดใดๆ ถ้าไม่มีเงินสินสอดสองแสนจะไม่ยอมแต่งงาน ถ้าไม่มีบ้านที่ไม่ไร้หนี้ก็จะไม่แต่งงาน อีกทั้งบ้านยังต้องมีชื่อของหล่อนด้วย!

สวี่ฉู่หมิงดื่มไวน์อึกหนึ่ง แล้ววางแก้วไวน์ลง “เย่เฉินนายทำอะไรน่ะ? นายไม่ช่วยเขาก็ควรจะเงียบไป คิดไม่ถึงว่าจะยั่วยุไม่ให้เสี่ยวเฉิงจ่ายเงินสินสอด? นี่เท่ากับว่านายกำลังบีบให้เขาสองคนเลิกกันไม่ใช่หรือไง? คนเราต้องโน้มน้าวให้คนรักพูดคุยกันไม่ใช่เลิกกัน หรือว่านายไม่เข้าใจเหตุผลนี้?”

เย่เฉินย้อนถามสวี่ฉู่หมิง “หรือคุณคิดว่าบ้านหนึ่งหลัง รถหนึ่งคันกับสินสอดสองแสนมันสมเหตุสมผลมากหรือไง?”

สวี่ฉู่หมิงตอบ “ก็ต้องสมเหตุผมสิ! เงินสินสอดสองแสนยังน้อยไปเลย ถ้าเป็นฉันต้องเริ่มที่ล้านหยวน! กระทั่งบ้านนายยังไม่มี ลูกสาวคนอื่นแต่งงานกับนายจะให้หล่อนกัดก้อนเหลือกินเหรอ?

สินสอดไม่กี่แสนยังไม่มี ไร้ประโยชน์! ขยะ! มีแค่ผู้ชายไร้ความสามารถถึงได้กลัวสินสอดราคาแพง!”

เย่เฉินยิ้มเย็น สวี่ฉู่หมิงมีเงิน เขาย่อมชอบพูดจาแบบนี้

ถ้าหากว่าเย่เฉินเป็นคนจนจริงๆ บางทีอาจจะรู้สึกว่าสวี่ฉู่หมิงพูดมีเหตุผลจริงๆ แต่ว่าเขาเคยเจอคนมามากมายเกินไป เคยเห็นเรื่องราวต่างๆ มาก็มากเช่นกัน คำพูดที่ตรรกะบิดเบี้ยวนี้ของสวี่ฉู่หมิงไม่อาจทำให้เขาสะทกสะท้านได้แม้แต่น้อย!

เย่เฉินชี้สวี่ฉู่หมิงแล้วกล่าว “มิน่าเด็กผู้หญิงตอนนี้ต่างก็เป็นพวกวัตถุนิยม ถึงได้ไม่เหลือบแลผู้ชายที่อายุเท่ากัน เพราะโดนผู้ชายแก่อย่างคุณล้างสมองไปแล้ว!

พวกผู้ชายสูงอายุที่อยู่สูงส่งร่ำรวย มีเงิน มีอำนาจอย่างคุณ เอาแต่ล้างสมองเป่าหูผู้หญิงที่อายุน้อยอยู่ได้ เอาแต่บอกให้หล่อนให้ไขว่คว้าหาชีวิตที่หรูหราฟู่ฟ่า ต่อให้ของพวกนั้นเดิมทีไม่ใช่สิ่งที่พวกหล่อนจะสามารถครอบครอง

จากนั้นพวกคุณก็จะสามารถเอาชนะข้อด้อยในเรื่องของอายุ แล้วแย่งผู้หญิงไปจากพวกผู้ชายอายุน้อยๆ สวี่ฉู่หมิง ผมล่ะก็คิดว่าคุณเป็นนักธุรกิจที่รับผิดชอบต่อสังคม ตอนนี้ถึงได้พบว่าคุณเป็นคนหน้าด้านแบบนี้!”

สวี่ฉู่หมิงหัวเสีย “นาย…เลอะเทอะ! นายมันคนจน ตัวเองไม่มีปัญญาแล้วยังโทษคนอื่นอีกเหรอ? ถ้าพวกนายมีความสามารถ ใครจะแย่งเมียนายไปได้ล่ะ?”

สวี่ฉู่หมิงเองก็ละอายใจมากแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดคำจาของเย่เฉินก็รู้สึกเหมือนแทงใจดำเขา

หลายปีมานี้ สวี่ฉู่หมิงเขาได้ครอบครองผู้หญิงอายุน้อยหน้าตาสะสวยจากเงินทองของเขา ในบรรดาหญิงสาวเหล่านี้มีบางส่วนที่มีสามีหรือแฟนหนุ่ม อีกทั้งยังรักและหลงหล่อนมาก

สวี่ฉู่หมิงเองก็เป็นเหมือนที่เย่เฉินพูด นอกเหนือจากข้อเสนอเรื่องการทำงานแล้ว ก็จะพูดถึงวิลล่า รถหรู ท่องเที่ยวหรือพวกของแบรนด์เนมเป็นต้น

บอกพวกหล่อนว่าผู้หญิงควรจะมีของพวกนี้ ชีวิตถึงจะคุ้มค่า

ถ้าหากว่าแฟนไม่สามารถหามาให้หล่อนได้ พวกหล่อนจะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นไม่ได้

เมื่อโดนล้างสมองไปเรื่อยๆ สวี่ฉู่หมิงแทบจะไม่ต้องไล่ตามจีบหล่อน แต่ทันทีที่เจ้าหล่อนเริ่มคล้อยตามความคิดนี้แล้วเช่นนั้นการได้นอนกับสาวๆ เหล่านั้นก็เป็นเรื่องแน่เหมือนแช่แป้ง

ความจริงแล้ว ตอนนั้นสวี่ฉู่หมิงก็หลอกล่อให้ฉินหงเหยียนเป็นผู้หญิงของเขาด้วยวิธีการเดียวกัน!

ไม่เพียงเท่านั้น ในระยะเวลาสามปีนั้นที่เลี้ยงดูหล่อน สวี่ฉู่หมิงเองก็เอาแต่ล้างสมองหล่อนบอกหล่อนว่าไม่ต้องหาผู้ชายที่ชอบแต่จงหาผู้ชายที่มีความสามารถ

ดังนั้นสวี่ฉู่หมิงถึงได้มั่นใจว่าฉินหงเหยียนและเย่เฉินไม่มีทางคบหากันได้เกินครึ่งปี

“ความสามารถ?”

เย่เฉินย่อมมีความสามารถ ไม่ว่าจะต่อยตี วิวาท เปียโนหรือในขอบเขตความสามารถอื่นๆ เย่เฉินต่างก็ถือว่าเป็นระดับสุดยอด

แต่นี่คือเกิดขึ้นมาเพราะเขาได้รับความทุกข์ทรมานตั้งแต่เด็ก และได้รับการฝึกฝนอย่างเป็นมืออาชีพแต่เด็ก

ผู้ชายทั่วๆ ไปอายุ 20 กว่าปี เหมือนคนอย่างเฉิงว่านหลี่จะมีความสามารถอะไรได้?

เย่เฉินถามสวี่ฉู่หมิง “ตอนคุณอายุ 20 กว่าๆ มีความสามารถอะไรบ้าง?”

คราวนี้ชายสูงวัยพูดไม่ออก ตอนตัวเขาเองอายุ 20 นั้นไม่เป็นโล้เป็นพายอยู่เลย

เขาเริ่มตั้งตัวได้ตอนอายุ 40 กว่านู่น

เย่เฉินหันไปมองเฉิงว่านหลี่แล้วถาม “นายคบกับแฟนายมากี่ปี? เป็นเพื่อนในมหาวิทยาลัยหรือเปล่า? ถ้าหากว่าใช่ล่ะก็ ฉันขอแนะนำให้นายลองคุยกับหล่อนดู ถ้าหล่อนจะยอมละทิ้งกับความสัมพันธ์ครังนี้เพียงเพื่อเงินหลักแสน ภรรยาแบบนี้ไม่มีก็ได้!”

เฉิงว่านหลี่ส่ายหน้า “ไม่ใช่ครับ ผมเจอแฟนของผมจากการดูตัว เราคุยกันไม่ถึงครึ่งปี บ้านของหล่อนอยู่ที่ชนบท ประวัติการศึกษาไม่ได้สูง ก่อนนี้ขายเสื้อผ้าแต่ตอนนี้ไม่ได้ทำงานแล้ว”

เย่เฉินชะงักไป ด้วยคุณสมบัติของฝ่ายหญิงเห็นว่าด้อยกว่าหมอนี่ชัดๆ

เย่เฉินถาม “หล่อนสวยเหรอ?”

เฉิงว่านหลี่พยักหน้ารับอย่างเก้อเขิน

เย่เฉินแค่นเสียง นี่มันผู้ชายหลงคนสวยอีกแล้ว เย่เฉินเอก็งไม่มีสิทธิ์ไปว่าอีกฝ่าย เพราะตัวเขาเองก็เป็นคนหลงคนสวยเช่นกัน!

“ขอฉันดูรูปหล่อนหน่อยได้ไหม?”

เย่เฉินเองก็ประหลาดใจทีเดียว ผู้หญิงแบบไหนทำให้คนเรียนจบปริญญาสู้สุดใจแบบนี้ กระทั่งต้องก้มหัวให้คนอื่นเพื่อให้ได้สินสอดมาก็ยอม

เฉิงว่านหลี่หยิบมือถือออกมาแล้วเปิดคลังภาพ เย่เฉินปรายตามอง ก็หน้าตาดีใช้ได้ แต่สำหรับเย่เฉินแล้วนี่ไม่นับว่าเป็นคนสวยอะไร

บางทีขนาดแฟนสาวสองคนที่เย่เฉินมี ล้วนแต่เป็นผู้หญิงอย่างฉินหงเหยียนและหวังเจียเหยา จึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงหน้าตาดีทั่วๆ ไป

แต่ผู้หญิงหน้าตาประมาณนี้ถือว่าสวยมากแล้วสำหรับผู้ชายธรรมดาๆ

เย่เฉินเปิดดูอีกสองรูป จู่ๆ ก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คุ้นตาพิกลเหมือนเคยเจอที่ไหน

เมื่อครู่เฉิงว่านหลี่เองบอกว่าเขาและแฟนสาวเป็นคนอวิ๋นโจว เย่เฉินนั้นเคยอยู่ที่นั่นมาถึงสามปี ไม่แน่ว่าอาจจะเคยเจอหน้าค่าตากันจริงๆ

“แฟนของนายชื่ออะไร?” เย่เฉินถาม

เฉิงว่านหลี่ตอบ “หลิวอวี่ถิง”

เย่เฉินรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหาหลิวเจิ้งคุน “นายลองถามซีกกวาทีว่ารู้จักผู้หญิงอายุ 25 ปีชื่อหลิวอวี่ถิงไหม”

ไม่ถึง 5 นาทีวีแชทของเย่เฉินก็มีเสียงดังขึ้น

เป็นหลิวเจิ้งคุนส่งรูปถ่ายหลายใบมาให้เขา

ทันทีที่เขาเปิดดูก็พบว่าทั้งหมดเป็นภาพของหลิวอวี่ถิงแฟนสาวของเฉิงว่านหลี่ หนำซ้ำในรูปถ่ายนั้น เจ้าหล่อนยังใส่ชุดกี่เพ้าสีขาวเบาบาง แต่งหน้าหนาเตอะ แล้วกำลังดื่มเหล้ากลางวงผู้ชายเป็นขโยง!

“ก่อนนี้หล่อนทำงานเป็นเด็กนั่งดริ้งค์อยู่ในจินคว่าง เป็นตัวเด็ดเลยครับ คุณชายชอบหล่อนเหรอครับ?”

“หล่อนอยู่ทีเทียนไห่ ซีกวาให้เงินหล่อนไปสองหมื่นเพื่อให้หล่อนไปอยู่เป็นเพื่อนคุณชาย ตอนนี้ไปเปิดห้องรอที่โรงแรมแล้วครับ เดี๋ยวผมจะส่งเลขห้องไปให้นะครับ”

หลิวเจิ้งคุนสำทับ

มิน่าเย่เฉินถึงได้คุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้นัก!

ก่อนนี้เพราะเย่เฉินอยากจะทำตัวเป็นราชาแห่งโลกธุรกิจของอวิ๋นโจว เขาอยากจะผูกขาดทั้งวงการอาหาร คาราโอเกะทั้งหมด

เขาซื้อคาราโอเกะทุกแห่งในอวิ๋นโจว

ถ้าจะพูดกกันตรงๆ หลิวอวี่ถิงก็คืออดีตพนักงานของเย่เฉิน!

เย่เฉินไม่พูดอะไร เขาส่งมือถือให้เฉิงว่านหลี่ดู “นายดูเองเถอะ ดูแล้วนายน่าจะใช้เงินที่พ่อแม่นายลำบากลำบนหามาทั้งชีวิตไปแล้ว นายเรียนหนังสือมาตั้งหลายสิบปีแต่ดันเลือกแต่งงานกับผู้หญิงประเภทไหนกันเนี่ย!”

เฉิงว่านหลี่ซื้อบ้านและรถ เตรียมสินสอด ใช้เงินไปตั้งหลายล้านไปแต่งกับผู้หญิงคนหนึ่ง

ส่วนเย่เฉินใช้เงินแค่สองหมื่นก็ได้นอนกับหล่อนแล้ว!

แฟนของนายนี่มันราคาถูกชะมัด!