เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 379 ล้างสมองล้มเหลว

ตอนที่ 379 ล้างสมองล้มเหลว

ในห้องด้านข้าง เฉียนช่วนจื่อที่มองเห็นซูมู่ชิงค่อยๆ เปิดเปลือกตาก็กล่าวอย่างลนลานทันที “แย่แล้วคุณหนูซูจะได้สติแล้ว! หล่อนโดนสะกดจิตนานคนแรกที่ตื่นมาแล้วเจอควรเป็นคุณชายหลี่นะครับ!”

หลี่เฉิงเจี๋ยลนลาน เขารีบวิ่งออกมาจากห้องข้างๆ พุ่งพรวดไปห้องที่เย่เฉินและซูมู่ชิงอยู่ราววัวคลั่ง ตรงดิ่งไปหาเย่เฉิน แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาวแทนที่เขาทันที

“บ้าชิบ!”

เย่เฉินหกล้มลงกระแทกพื้น ถึงแม้ว่าเขาจะเอาชนะหลี่เฉิงเจี๋ยได้ แต่อีกฝ่ายน้ำหนักมากกว่าเขา แค่ใช้แรงกระแทก อีกฝ่ายก็เป็นฝ่ายได้เปรียบกว่า

และในตอนนี้เอง ร่างแบบบางที่นอนอยู่ของซูมู่ชิงก็ลืมตาขึ้น หญิงสาวอยู่ในสภาวะงุนงง ขยี้ตาไม่หยุด ท่าทางน่าเอ็นดูเหมือนเด็กสาวอายุ 15-16 ปี

จนทัศนวิสัยของหญิงสาวค่อยๆ ชัดเจนขึ้นแล้วพบว่าคนที่หญิงสาวเห็นเป็นคนแรกก็คือหลี่เฉิงเจี๋ย

“พี่เฉิงเจี๋ย”

ซูมู่ชิงเรียกเขาอย่างสนิทสนมและอ่อนหวาน ทั้งน้ำเสียงและสรรพนามที่หล่อนเรียกขานอีกฝ่ายก็อ่อนหวานกว่าเดิมมาก

ทำให้เย่เฉินรู้สึกแปลกใจอย่างมาก ก่อนหน้านี้ซูมู่ชิงเรียกอีกฝ่ายด้วยชื่อเต็มเสมอไม่ใช่หรือไง? ทำไมวันนี้ถึงได้เรียกพี่ขึ้นมา?

ทว่าประโยคต่อมาของซูมู่ชิงยิ่งทำให้เย่เฉินประหลาดใจอย่างมากเพราะเรื่องที่ไม่คาดฝันนี้!

ทันใดนั้นเองซูมู่ชิงก็มองหลี่เฉิงเจี๋ยพลางกล่าว “ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลกใบนี้…”

“ฮ่าๆ สำเร็จแล้ว!”

เฉียนช่วนจื่อที่อยู่ด้านหลังอุทาน

เพราะสิ่งที่หลี่เฉิงเจี๋ยและหมอกัวพยายามล้างสมองซูมู่ชิงมาตลอดสามวันก็เพื่อต้องการให้หญิงสาวรู้สึกว่าหลี่เฉิงเจี๋ยเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุด!

เย่เฉินอ้าปากค้าง“ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้!”

หลี่เฉิงเจี๋ยดีใจแทบบ้าเขากุมมือหญิงสาวแล้วกล่าว “ครับ ผมก็คือผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลกใบนี้ ผมเป็นผู้ชายที่คุณรักที่สุดในโลกใบนี้! มู่ชิง ผมรักคุณนะ!”

หลี่เฉิงเจี๋ยรีบสุมไฟขณะที่ยังร้อนอยู่ ฉวยโอกาสที่ซูมู่ชิงกำลังชื่นชมบูชาเขาจุมพิตหล่อนสาว!

แต่ในตอนที่หลี่เฉิงเจี๋ยกำลังจะแนบหน้าเข้าไปหาหญิงสาว ก็โดนหมัดประเคนใส่หน้า!

ผลัวะ!

หลังจากที่เย่เฉินลุกขึ้นแล้ว เขาก็ประเคนหมัดใส่อีกฝ่าย จนเขาล้มลงพื้น

จะให้เขายืนดูหลี่เฉิงเจี๋ยเอาเปรียบซูมู่ชิงต่อหน้าต่อตาได้อย่างไร!

จากนั้นเย่เฉินก็หันมองซูมู่ชิงพลางกล่าว “มู่ชิง คุณอย่าโดนเขาหลอกนะ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอะไรเลย เขาเป็นผู้ชายสารเลว!”

หลังจากที่ซูมู่ชิงเห็นเย่เฉินก็มีท่าทีแตกตื่น!

“เย่เฉิน! คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? นิ้วคุณไม่เป็นอะไรใช่หรือเปล่า? ร่างกายคุณล่ะ?”

ทันใดนั้นเองน้ำตาก็เอ่อคลอเต็มเบ้าตาหญิงสาว ในแววตาที่มองเขาเหมือนเห็นคนที่ตายไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

หญิงสาสวกุมมือเขาแล้วพินิจดูนิ้วมือเขาทีละนิ้วอย่างตั้งใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายอีกนิ้วครบ หลอ่นก็ระบายยิ้มออกมา แต่น้ำตากลับยังคงหยดลงบนมือเขา

“มู่ชิงผมไม่เป็นไร สบายใจเถอะนะ” เย่เฉินปลอบ

ซูมู่ชิงตื้นตันจนควบคุมตัวเองไม่ได้ จนโผเข้าอ้อมอกเย่เฉินแล้วเป็นฝ่ายจูบเขาก่อน!

หลี่เฉิงเจี๋ยมองภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างตกตะลึง เขาตะคอกใส่กัวเยว่หมิง “เป็นแบบนี้ได้ยังไง? เราล้งสมองหล่อนแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมหล่อนยังชอบเย่เฉินอยู่อีก?”

หลี่เฉิงเจี๋ยและเย่เฉินต่างก็รู้ว่าตอนนี้ซูมู่ชิงยังอยู่ในโลกความฝัน ไม่อย่างนั้นหล่อนคงไม่ทำแบบนี้ เพราะเจ้าตัวเป็นคนเรียบร้อยมากคนหนึ่ง

กัวเยว่หมิงส่ายหน้า “ผมเคยเตือคุณแล้วว่าในใจซูมู่ชิงรักเย่เฉินอย่างลึกซึ้ง ไม่ว่าใครก็อย่าคิดจะแตะต้องเขา ตอนนี้หล่อนคงนับถือคุณ แต่สำหรับเย่เฉินเขาคือรักแท้ของหล่อน!”

“สวะเอ้ย!”

หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเสีย ในฐานะที่เขาเป็นคู่หมั้นของหญิงสาวจะให้ยืมมองว่าที่ภรรยาตนเองใกล้ชิดกับชายอื่นได้อย่างไร!

หลี่เฉิงเจี๋ยค้วาทีี่เชี่ยบุหรี่บนโต๊ะ ตั้งท่าจะทุบใส่ท้ายทอยชายหนุ่ม!

ครั้งนี้กัวเยว่หมิงเดินเข้าไปขวาง “คุณชายหลี่อย่าร้อนใจไป! ให้ผมปลุกคุณหนูซูก่อน”

กัวเยว่หมิงถือเหยือกทรงยาวที่เหมือนจะเอาไว้ใช่พ่นน้ำ จากนั้นก็ฉีดใส่หน้าหญิงสาว

ซูมู่ชิงจึงคลายมือออกจากเย่เฉินทันที เหมือนหญิงสาวได้สติกลับมา หญิงสาวหันมองเย่เฉินเล็กน้อยอย่างเขินอาย

“ขอ…ขอโทษด้วยค่ะ เมื่อครู่ฉัน”

เย่เฉินมองซูมู่ชิงด้วยใบหน้าอ่อนโยนพลางกล่าว “ไม่เป็นไร คุณได้สติก็ดีแล้ว”

จากนั้นเย่เฉินก็หันมองคนที่เหลือด้วยใบหน้าไม่พอใจพลางถาม “สามวันมานี้พวกคุณทำอะไรกับมู่ชิง!”

ซูมู่ชิงเองก็ตตกใจ “อะไรนะ? ฉันอยู่ที่นี่มาสามวันแล้วเหรอ?”

ทันใดนั้นเองกัวเยว่หมิงก็ทรุดตัวคุกเข่าลงตรงหน้าซูมู่ชิง แล้วกล่าวด้วยใบหน้าสำนึกผิด

“ขอโทษนะครับ คุณหนูซู ผมหลอกคุณ สามวันมานี้ผมสะกดจิตคุณ ฝังความคิดว่าหลี่เฉิงเจี๋ยเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบแทนเย่เฉิน”

“อะไรนะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูมู่ชิงและเย่เฉินก็ตกใจทันที

กัวเยว่หมิงกล่าด้วยใบหน้าที่เหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ “ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ หลี่เฉิงเจี๋ยใช้พ่อแม่มาขู่ผม ถ้าผมไม่ทำแบบนี้พ่อแม่ผมจบเห่แน่!”

เย่เฉินรู้ว่ากัวเยว่หมิงดีกับซูมู่ชิงมาโดยตลอด ก่อนนี้ยังลงมือทำร้ายตนเองเพียงเพราะคนเองเคยทำร้ายซูมู่ชิงมาก่อน

ทั้งหมดนี้เกิดเพราะหลี่เฉิงเจี๋ยเป็นคนสร้างเรื่องขึ้น!

เย่เฉินถาม “สามวันมานี้ ตอนพวกคุณฝังความคิดให้หล่อนคุณทำอะไรกับผม? ตัดนิ้วผมหรือเปล่า?”

เมื่อครู่หลังจากที่ซูมู่ชิงตื่นแล้ว อย่างแรกที่ทำก็คือสำรวจว่านิ้วมือเย่เฉินครบถ้วนหรือไม่ เขาจึงเดาว่าในโลกความฝันนั้นนิ้วตนเองน่าจะโดนตัดทิ้ง

กัวเยว่หมิงไม่กล้าปิดบังเขา “ครับ ไม่ใช่แค่นิ้วมือนะ คุณยัง…โดนตอนด้วย ตามคำเรียกร้องของหลี่เฉิงเจี๋ย คุณไม่ใช่ผู้ชายเต็มตัวแต่ถึงจะเป็นแบบนี้ แต่คุณหนูซูก็ยังคงไม่ทอดทิ้งคุณไปไหน!”

“แกมันไอ้ชั่ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่เฉินก็ทนไม่ไหวอีก เขาพุ่งพรวดไปหาหลี่เฉิงเจี๋ยทันที

หลี่เฉิงเจี๋ยหวาดกลัว อย่างไรเสียเขาก็ละอายใจเพราะมีชนักติดหลัง จึงถอยร่นไปเล็กน้อย

เฉียนช่วนจื่อก้าวออกมายืนอย่างหวาดกลัว “แกคิดจะทำอะไร? ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก ไม่ใช่เรื่องจริงเสียหน่อย”

โครม!

เย่เฉินเตะเฉียนช่วนจื่อที่ตัวเก้งก้างจนปลิวออกไป จากนั้นก็ตะบันหมัดใส่หน้าหลี่เฉิงเจี๋ย

หลี่เฉิงเจี๋ยไม่ใช่คนที่จะยอมโดนรังแกง่ายๆ เขาเองก็เกลียดเย่เฉินเหมือนกัน!

หลี่เฉิงเจี๋ยเองก็ปล่อยหมัดใส่เขาเหมือนกัน ทั้งสองคนแลกหมัดกันนัวเนียกลับพบว่าหมัดเย่เฉินแข็งราวก้อนหิน ถมตนเองยังไม่อาจทำให้อีกฝ่ายสะทกสะเทือนแม้แต่น้อย!

หลี่เฉิงเจี๋ยเองรู้ดีว่าเขาไม่น่าเอาชนะเย่เฉินได้ด้วยมือเปล่า ดังนั้นเขาจึงใช้ร่างกายที่ใหญ่โตกว่ากระแทกใส่เย่เฉิน!

ทันใดนั้นเองเมื่อหลี่เฉิงเจี๋ยก็ย่อตัวลงจนตัวเตี้ยกว่าเย่เฉิน หลังจากนั้นก็ใช้มือสองข้างคว้าเข้าช่วงล่างของเย่เฉิน ใช้ศีรษะกระแทกใส่ร่างกายของเย่เฉินอย่างบ้าคลั่ง โดยพยายามจะกระแทกเย่เฉินใส่กำแพง!

“เย่เฉินระวัง!”

ซูมู่ชิงเห็นเย่เฉินตกอยู่อัตรายก็ร้องเตือน

เย่เฉินตัวเบาบวกกับที่ไม่ได้ระวังตัวเอาไว้ก่อน เขาถอยกรูดไปด้านหลัง ดูเหมือนว่าตัวเย่เฉินเองกำลังจะกระแทกเข้าใส่ที่กำแพง

แต่วเย่เฉินกลับใช้เท้าดันกำแพงเอาไว้ จากนั้นก็ใช้เท้าถีบกำแพงเพื่อลอยตัวขึ้นมา แล้วใช้หลังมือสับคอหลี่เฉิงเจี๋ยและเอาชนะเขา!