เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 389 ให้คำตอบตระกูลซู

ตอนที่ 389 ให้คำตอบตระกูลซู!

หลี่เฉิงเจี๋ยในตอนนี้หวาดกลัวจับหัวใจ!

ผู้ชายที่เป็นปิตาธิปไตยอย่างเขา กลับเสนอให้เย่เฉิน มาอยู่กับภรรยาของเขาที่บ้านได้ตลอดเวลา

นี่เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขากำลังจะยินยอมที่จะให้เย่เฉินติดต่อกับซูมู่ชิงได้ตลอดเวลา

ใครจะคาดคิดว่าคุณชายของตระกูลหลี่อย่างเขาจะต้องมาพูดอะไรแบบนี้?

แต่ว่าอีกฝ่ายจะขอร้องก็สายเกินไปเสียแล้ว!

เย่เฉินหันหมองหลี่เฉิงเจี๋ยด้วยใบหน้าเรียบเฉย “หลี่เฉิงเจี๋ย ตั้งแต่ผมมาที่เมืองหลวง คุณก็หาเรื่องผมนับครั้งไม่ถ้วน ผมยังไม่เคยทำอะไรคุณเลย แต่วันนี้คุณทำร้ายลูกสาวผม คุณได้ทำผิดอย่างมหันต์แล้ว! คุณคิดว่าผมจะปล่อยคุณไปแบบนี้เหรอ!”

พ่อของหลี่เฉิงเจี๋ยเห็นเย่เฉินในตอนนี้ท่าทางเอาเรื่อง จึงรีบร้อนกล่าว “พ่อหนุ่ม อย่าทำเรื่องที่ตัวเองต้องเสียใจทีหลังเลยนะ! ถ้าเธอแตะต้องลูกชายฉันละก็ฉันจะทำให้นายจะอยากตายเลยล่ะ!”

เย่เฉินปรายตามองชายวัยกลางคนพลางแค่นเสียง “ผมขอพูดอีกครั้ง เขาทำร้ายลูกสาวผม เขาไม่มีสิทธิ์มาต่อรองอะไรกับผมทั้งนั้น!”

“นาย…นายจะทำอะไร!” หลี่เฉิงเจี๋ยตกใจจนถอยกรูด

เย่เฉินมองหลี่เฉิงเจี๋ย “คุณสบายใจเถอะ ผมไม่ฆ่าคุณหรอก ผมเป็นคนยุติธรรม คุณทำอะไรกับผม ผมก็แค่เอาคืนคุณไปแบบนั้น หลายวันก่อนที่โรงพยาบาลหมอกัว คุณทำอะไรผ่านทางการฝังความคิดอะไรให้หล่อนนะ? ยังจำได้ไหม?”

สีหน้าหลี่เฉิงเจี๋ยซีดเผือดทันที!

หลายวันก่อนเขาเคยใช้การสะกดจิต ตัดนิ้วของเย่เฉินและตอนเขาในโลกความฝัน!

หลี่เฉิงเจี๋ยส่ายหน้า “ไม่เลย เย่เฉิน ฉันไม่ได้ทำ! นายอย่าไปเชื่อคำพูดเหลวของไอ้สารเลวคนนั้นนะ เขาพูดเรื่องโกหกทั้งเพ เขามันเป็นหมอที่ไร้จรรยาบรรณ เป็นคนหลอกลวง! ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้นเสียหน่อย! นายอย่าเชื่อกัวเยว่หมิงเลยนะ เขาเป็นคนชั่วช้า! หลายปีที่ผ่านมา ตอนเขาช่วยรักษาให้ซูมู่ชิง ก็เอาเปรียบหล่อนไปตั้งเยอะ เขายังเคยนอนกับหล่อนด้วย! คนเมั่วขนาดนี้น่านายจะเชื่อไม่ได้!”

เย่เฉินแค่นเสียงเย็น “ไม่เชื่อเขาจะให้เชื่อคุณเหรอ?”

“ใครก็ได้!”

“ครับ!”

ซีกวาเดินมาหาเขาทันที

เย่เฉินหันไปสั่งซีกวา “ให้เขากลายเป็นฟางเชาคนต่อไป!”

“ครับ!”

ซีกวารีบผ่านคนเดินไป หลี่เฉิงเจี๋ยที่พอจะมีวิชาติดตัวบ้างก็ดีดดิ้น แต่ก็ไม่แรงพอ คนแค่สามคนก็จัดการเขาได้

จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนของลูกชาย

“ลูกพ่อ!”

พ่อของหลี่เฉิงเจี๋ยคำราม

ซีกว่าเดินมาหยุดตรงหน้าเย่เฉิน แล้วชี้ไปที่บิดาเขา “แล้วจะให้จัดการหมอนี่ยังไง?”

เย่เฉินเพิ่งเคยเจอพ่อของหลี่เฉิงเจี๋ยเป็นครั้งแรก ทั้งสองก็ไม่ได้มีความแค้นอะไรกัน เขาเองก็ไม่ได้ทำร้ายซือซือและซูมู่ชิง ดังนั้นเย่เฉินถึงไม่คิดจะทำร้ายบิดาอีกฝ่าย

แต่เขารู้ดีอย่างยิ่งว่าตนเองแตะต้องลูกชายเขาแบบนี้แล้ว เขาจะต้องใช้เส้นสายทั้งหมดที่มีจัดการตน

ดังนั้นเย่เฉินจึงต้องการจะตัดทอนขุมกำลังนี้!

“เสี่ยวหวัง” เย่เฉินเรียกหวังเอ้อร์เชอมา “นายค้นมือถือเขาหน่อย แล้วก็ไปห้องเขาหน่อย ลองหาของที่หน้าตาเหมือนสัญญาไม่ก็เอกสาร ที่ตระกูลหลี่ของพวกเขามีวันนี้ได้ ฉันเชื่อว่าจะต้องได้รายรับที่สกปรกมาไม่น้อยแน่ ให้บั้นปลายชีวิตเขาอยู่ในคุกเถอะนะ”

“ครับ!”

หวังเอ้อร์เชอชอบจัดการคนรวยพวกนี้อย่างมาก

เมื่อจัดการเรื่องพวกนี้เสร็จแล้ว เย่เฉินก็รีบวิ่งขึ้นไปรับซือซือและซูมู่ชิงที่บนบ้าน แล้วพวกเขาก็ออกไปจากที่อย่างรวดเร็ว

แต่ว่าเพิ่งออกด้านนอก เย่เฉินก็พบว่ารถ JEE ของซูมู่ชิงนั้นโดนทุบ จนสภาพรถเละเทะไปหมด

“สารเลว ใครทุบรถนายท่าน ต่ำช้าจริงๆ!”

ซีกวาสบถ

แล้วลูกน้องคนหนึ่งก็รีบเดินปราดมา “พี่กวา พี่ทำครับ”

ซีกวาชะงักแล้วรีบร้อน รีบร้อนตบหน้าตัวเอง “ขอโทษด้วยครับ ผมไม่เคยเห็นรถของคุณนายน้อย”

ซูมู่ชิงยิ้มน้อยๆ เพื่อบอกว่าตนเองไม่ถือสา

ส่วนซือซือเองยังพอจะจำคุณอาหัวล้านคนนี้ได้ รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าทันที “คุณอาหัวล้าน”

เย่เฉินกล่าว “เดี๋ยวไว้ผมชดใช้รถคุณให้นะ”

ซูมู่ชิงส่ายหน้า “ไม่ต้องล่ะ อย่าคิดเล็กคิดน้อยเลย เราออกไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ”

ซีกวานำทางไปพลางกล่าว “เราจอดรถที่เอามาด้วยไว้ตรงดานนอกเขตวิลล่า เสียบกุญแจคารถไว้ทุกคัน คุณชายเลือกเอาตามอัธยาศัยเลยครับ”

เย่เฉินพยักหน้ารับ เขาหันไปสั่งซีกวา “พวกนายเองก็รีบพาคนออกจากที่นี่เร็วๆ เถอะ”

จากนั้นเย่เฉินก็ขับรถ Cadillac รุ่น ESCALADE พาสองคนแม่ลูกไปจากที่นี่

SUV คันนี้เป็นรถเหล็กแผ่นดำ กันกระสุน

ตอนอยู่อเมริกาอย่าได้ล่วงเกินคนขับรถ Cadillac เชียว เพราะคนในรถส่วนมากล้วนแต่เป็นคนยิ่งใหญ่ โหดเหี้ยมอย่างมาก อีกทั้ง 99%

ในระหว่างทางที่เดินออกมาจากเขตวิลล่า เมื่อมือถือมีสัญญาณ มือถือของซูมู่ชิงก็ดังขึ้น

“ฮัลโหลค่ะ คุณปู่ ใช่ค่ะ หนูกับเย่เฉินอยู่ด้วยกัน ค่ะ หนูรู้แล้ว”

เมื่อกดวางสายแล้ว ซูมู่ชิงกล่าวกับเย่เฉิน “คุณปู่บอกว่าคุณส่งฉันกับซือซือไปที่บ้านคุณปู่ แล้วก็คุณปู่เองก็อยากจะเจอคุณด้วย”

“อื้ม ได้สิ”

เย่เฉินขับรถตรงไปยังวิลล่าของซูเจิ้นหาง

แต่รถที่ซีกวาขับรถตามมาก็ตามไปติดๆ

มาถึงเรือนสี่ประสานของซูเจิ้นหาง รถของเย่เฉินก็มาถึงอย่างราบรื่น แต่ว่าในรถคันที่ซีกวาขับตามมาแต่กลับโดนขวางเอาไว้

ซีกวารีบร้อนโทรหาเย่เฉิน “คุณชายเย่ รถของเราเข้าไปไม่ได้ จะให้ทะลวงเข้าไปเลยไหม? ”

เย่เฉินถาม “ไม่ต้องหรอก พวกนายรอฉันอยู่ที่นี่ ตระกูลซูไม่มีทางทำอะไรฉัน”

บุญคุณความแค้นระหว่างเขากับตระกูลซูลบล้างกันไปนานแล้ว อีกทั้งครั้งนี้เขาเพิ่งจะช่วยซูมู่ชิง ตระกูลซูยังน่าจะต้องซาบซึ้งใจด้วยซ้ำ

เย่เฉิน ซูมู่ชิงและซือซือเดินเข้าไปในห้องรับแขก

เย่เฉินประหลาดใจอย่างมาก เมื่อพบว่าในห้องรับแขกนั้นเต็มไปด้วยคนตระกูลซู!

นี่เป็นเหมือนครั้งแรกที่เขามาถึงที่นี่ ที่นี่ไม่ได้มีแค่ซูเจิ้นหาง แต่ยังมีพ่อของซูมู่ชิงด้วย แถมยังมีมารดาหล่อนและแม่เลี้ยง ซูมู่เสวี่ย ซูมู่ชิวรวมไปถึงคู่ครองของพวกเขา

ถึงขนาดที่ว่ากระทั่งซูมู่หลินที่ขายังไม่หายก็ออกมาจากโรงพยาบาล!

“แปลกจัง คนตระกูลซูทำไมมากันครบแบบนี้ล่ะ?”

เย่เฉินเองแอบรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างแปลกพิกล

“ท่านซู” เย่เฉินเดินไปเรียนซูเจิ้นหาง

“คุณปู่” ซูมู่ชิงก็เรียกเขา

ซูเจิ้นหางพยักหน้ารับ ด้วยใบหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก เขาเหลือบมองซือซือที่ร้องไห้จนหน้าตามอมแมม “ใครก็ได้พาซือซือไปอาบน้ำหน่อย ส่วนมู่ชิง เธอเองก็ไปแต่งตัวในห้องไป”

ตอนนี้ผมและเสื้อผ้าของซูมู่ชิงเลอะเทอะ อย่างไรเสียเพราะพวกเขาตระกูลใหญ่ ทำให้ซูเจิ้นหางเองก็ให้ความสำคัญกับมารยาทอย่างยิ่ง

ซูเจิ้นหางเหลือบตามองเย่เฉิน หล่อนกังวลว่าคุณปู่จะทำให้อีกฝ่ายลำบากใจ จึงไม่อยากทิ้งเย่เฉินเอาไว้

ซูเจิ้นหางอ่านความคิดหลานสาวออก “ก่อนที่หลานจะลงมา เราจะไม่เริ่มคุยกับเย่เฉิน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวใหม่ดีๆ สาวงามลำดับที่หนึ่งในเมืองหลวงก็ควรต้องมีภาพลักษณ์ของสาวงามลำดับหนึ่งในเมืองหลวงสิไป”

เย่เฉินเองก็กล่าวพลางยิ้มกับซูมู่ชิง “คุณไปเถอะ ผมไม่เป็นอะไร”

ซูมู่ชิงพยักหน้ารับ แล้วเดินขึ้นไปด้านบน

เย่เฉินหาที่นั่งดีๆ แล้วทรุดตัวนั่งลง แต่ห้องขนาดใหญ่ขนาดนี้ กลับไร้ซึ่งสรรพเสียงใดๆ คนเยอะแยะขนาดนี้กลับไม่มีใครอะไรเลย!

แต่พวกเขาหลายคนกลับเอาแต่จับจ้องมาที่ตนเอง!

“ตระกูลซู…คิดจะทำอะไรกันแน่!”

เย่เฉินลนลาน