เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 399 ทั้งงานตกตะลึง

ตอนที่ 399 ทั้งงานตกตะลึง!

ซูมู่หลินได้ยินก็ตะโกนใส่วจน “พี่สาวฉันไม่อยากได้ของที่เธอเคยใช้หรอกนะ นั่งเลย!”

เย่เฉินที่อบู่บนเวทีก็ขายหน้าอย่างมาก

“ฮ่าๆ เมียเก่าของเจ้าบ่าวนี่ใจกว้างมากเลย ช่วยเจ้าบ่าวแก้สถานการณ์ด้วย ไม่อย่างนั้นคุณหนูตระกูลซูคงไม่มีเครื่องประดับสักชิ้นเลย”

“นั่นสิ กฎของเศรษฐีในเมืองหลวงเราคือเครื่องประดับที่ผู้หญิงใส่ฝ่ายชายต้องเป็นคนให้”

เย่เฉินรู้ว่าหวังเจียเหยาตั้งใจจะให้ตนเองและซูมู่ชิงเสียหน้า

หล่อนริษยา หึงหวง หล่อนยังอยากจะอยู่กับเขา!

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น “ไม่ต้องหรอก คุณเก็บสร้อยเอาไว้เอง!”

จากนั้นเย่เฉินก็ถามซีกวาที่อยู่ด้านล่างเวที “ซีกวาก่อนหน้านี้ที่ฉันให้นายเอาถุงใบที่ฉันเอาไว้ในโรงแรม นายเอาไปไว้ที่ไหนแล้ว?”

ซีกวาตอบ “ใช่ถุงพลาสติกของ RT-Mart ใบนั้นไหมครับ? ผมเอาไว้หลังรถจอดอยู่ในลานจอดรถโรงแรม”

เย่เฉินกล่าว “ดี นายไปเอามาเดี๋ยวนี้เลย ในนั้นมีของขวัญที๋ฉันเตรียมเอาไว้ให้ซูมู่ชิง”

“ได้เลยครับ!”

ซีกวากล่าวแล้ววิ่งออกไปทันที

ทว่าแขกที่อยู่ในงาน แต่กลับหัวเราะคิกคัก

“คิดไม่ถึงว่าของขวัญที่เจ้าบ่าวจะเตรียมให้คุณหนูซูจะอยู่ในถุง RT-MART เหรอ?”

“ฮ่าๆ หรือว่าซื้อมาจาก RT-MART เหรอ? เสื้อผ้าสองตัวสิบหยวนเหรอ?”

ทุกคนต่างก็ดูถูกเย่เฉิน มองเจ้าบ่าวที่แต่งเข้าอย่างเหยียดหยาม และตีความหมายของงานแต่งงานนี้ผิดไป!

เย่เฉินยังไม่ได้พูดอะไร แต่ยืนรอซีกวาเงียบๆ แล้วซีกวาก็เอาถุงใบนั้นมาให้เขาอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินเอื้อมมือไปรับมา แต่ก็โดนแม่ยายแย่งไป

จางเชี่ยนจือคว้าถุงใบนั้นหมับแล้วโยนออกไปอย่างไม่พอใจ

“ลูกเขยที่ชวนให้ขายหน้า! แกไม่มีเงินซื้อของให้ลูกฉัน ลูกฉันถึงจะไม่ใส่เครื่องประดับอะไรก็ยังดูสูงส่งเหมือนเดิม! แต่ฉันไม่มีทางยอมให้แกเอาของขวัญห่วยๆ แบบนี้ให้ลูกสาวฉัน!”

พูดจบก็โยนถุงพลาสติกใบนี้ออกไปด้านนอก

เย่เฉินเครียดทันที เขากระโดดลงจากเวที แล้ววิ่งออกไปคว้าถุงใบนั้นเอาไว้ !

จางเชี่ยนจือหัวเสียกว่าเดิม “น่าอายจริงๆ! ขายขี้หน้าจริงๆ! แค่ถุงเน่าๆ ใบเดียวแกถึงกับต้องกระโดดลงไปมานอนบนพื้นแบบนี้หรือไง! สวรรค์โปรด ชาติก่อนฉันไปทำบาปทำกรรมอะไรถึงได้เขยแบบนี้!”

แขกในงานต่างก็หัวเราะ

ลองดูสิแค่ถึงพลาสติกจากร้านค้าราคาถูกๆ ต้องทำขนาดนี้เลยหรือไง?

จนทำให้เจ้าบ่าวไม่คิดอะไรอีกแล้ว

ซูมู่ชิงเองก็ทนดูต่อไปไม่ไหว หล่อนตำหนิมารดาทันที

“แม่คะ ทำไมแม่ทำแบบนี้ล่ะคะ? เย่เฉินเป็นสามีหนู เขาเตรียมของขวัญให้หนู ต่อให้มันราคาแค่ 30 หยวน หนูก็ชอบค่ะ แม่ทำแบบนี้น่าเกลียดเกินไปนะคะ!”

“แก…นังลูกโง่ไม่รู้จักอายแล้วใช่ไหม? แกสนใจแค่ว่าแกชอบมัน แต่แกเคยคิดถึงหน้าตระกูลซูเราบ้างไหม?”

จางเชี่ยนจือหันไปสั่งสอนลูกสาวทันที

และในเวลานี้เอง เย่เฉินเดินมาพร้อมถุงพลาสติกพอดี

“มู่ชิง ผมมีสร้อยจะให้”

พูดจบเขาก็หยิบกล่องที่ค่อนข้างสวยงามอย่างมากออกมา วินาทีที่เหล่าแขกเห็นกล่องก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติทนัที

ด้านนอกของมันดูแล้วมีราคาอย่างมากไม่มีทางใช่ของที่จะหาซื้อได้ใน RT-MART แน่นอน!

เย่เฉินแค่นเสียง คนตาถั่วพวกนี้ที่ชอบดูถูกคนอื่นจะรู้ไหมว่านี่คือสร้อยที่ราคาแพงที่สุดในโลก!

มันคือสร้อย A Heritage Bloom ที่เย่เฉินเจอในตู้เซฟในห้องพี่รอง !

แล้วเย่เฉินก็เปิดกล่องออกมา วินาทีที่สร้อยออกมาเผยโฉมต่อสายตาสาธารณะชนนั้น คนจำนวนไม่น้อยต่างก็รู้สึกว่าตนเองตากำลังจะบอด!

“สวรรค์! นี่มันอะไรกัน!”

“โห ตาฉันจะบอด! สีแบบนี้ ระดับประกายของมัน ทำให้ฉันจะบ้า!”

ทั้งหวังเจียเหยาและจางเชี่ยนจือต่างก็ตกตะลึงไป!

แล้วเย่เฉินก็หยิบสร้อยเส้นนั้นขึ้นมา โชวให้แม่ยายดู

“แม่ครับสร้อยเส้นนี้ชื่อ A Heritage Bloom หรือแปลว่า มรดกบุปผา เพชรด้านบนมีขนาด 507 กะรัตขุดมาจากเหมืองคูรินทั้งหมด คนออกแบบเป็นจีน มันหลอมรวมเอกลักษณ์ของประเทศเรามาก ผู้หญิงชาติเราควรจะสวมใส่มันเป็นที่สุด ไม่ทรบว่าผมจะสวมมันบนคอลูกสาวแม่ได้ไหมครับ? อ้อแล้วลืมบอกสร้อยเส้นนี้มีมูลค่าสองพันดอลลาร์นะครับ”

เมื่อเอ่ยจบงานแต่งงานก็มีเสืองฮือฮาดังขึ้น!

“สองพันดอลลาร์เลยเหรอ! สวรรค์ สร้อยเส้นเดียวราคา 1,400 ล้านเหรอ? นี่มันของจริงไหมเนี่ย?”

“นี่มันใช่เขยที่แต่งเข้าที่ไหน? เจ้าบ่าวรวยกว่าเจ้าสาวเยอะเลย!”

จางเชี่ยนจือเองก็ชะงักไป ทรัพย์สมบัติของเย่เฉินโดนอายัดไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?

แล้วสร้อยนี่มันอะไรกัน?

จางเชี่ยนจือกล่าว “ไม่ใช่ของปลอมใช่ไหม? สร้อยที่แพงที่สุดในโลกมีของแต่ไม่มีขาย ต่อให้มีเงินก็อาจจะหาซื้อไม่ได้ ถ้าแกเอาของปลอมมาให้ลูกสาวฉัน ก็จะดูหมิ่นตระกูลซู!”

เย่เฉินแค่นเสียง “ทุกท่านในงานมีใครชอบสะสมเพชรไหมครับ?”

แล้วในเวลานี้เอง ชายวัยกลางคนก็ยกมือขึ้นแล้วเดินมากล่าวกับจางเชี่ยนจืออย่างนับถือ

“คุณนายซู ผมเป็นประธานบริษัทจิลเวอรี่ฟ่านสือ และเป็นคนตรวจเพชรมืออาชีพด้วย อยู่ในสายงานนี้มา 40-50 ปี คิดว่าผมจะช่วยเขาได้”

จางเชี่ยนจือรู้ว่าแขกที่มาล้วนแต่เป็นคนใหญ่โตที่ซ่อนเขี้ยวเล็บเอาไว้เป็นอย่างดี แล้วรีบร้อนกล่าว “รบกวนด้วยนะคะ”

เย่เฉินส่งสร้อยเส้นนี้ให้ชายคนนั้นดู แล้วเขาหยิบดูโดยละเอียด กล่าวชมไม่หยุด

“ฝีมือละเอียดประณีตจริงๆ ทั้งเพชร ทั้งหยกขาว หยกใส ไม่ใช่ของปลอม!”

“1,2,3…26,27”

“สร้อยเส้นนี้จัดเรียงแบบสร้อยประคำ และสามารถสวมได้ 27 แบบ!”

“คุณนายซูสร้อยเส้นนี้เป็นสร้อยคอที่มีราคาแพงที่สุดในโลกจริงๆ ครับ มีมูลค่าสองร้อยล้านดอลลาร์จริงๆ!”

จางเชี่ยนจือแทบช็อค เดิมหล่อนยังตั้งใจจะดูถูกเย่เฉินในงานให้เต็มที่

เพื่อให้แขกในงานจะได้รู้ว่าเขยแต่งเข้าแบบเย่เฉิน จะมาเกาะลูกสาวหล่อนกิน

แต่ว่าใครจะรู้ คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะให้สร้อยมูลค่าแพงขนาดนี้กับลูกสาวหล่อน!

ซูมู่ชิงยืนตัวแข็ง “เย่เฉิน…”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ แล้วบรรจงสวมสร้อยในมือให้หญิงสาวด้วยตนเอง

ในตอนที่สวมสร้อยเสร็จ แขกในงานก็ร่วมกันปรบมือ!

“เหมาะกันจริงๆ! มีแค่คนสูงส่งอย่างคุณหนูซูที่คู่ควรจะใส่สร้อยคอที่แพงที่สุดในโลกใบนี้!”

“ใช่ๆ สาวงามเหมาะกับเพชร สมบูรณ์แบบจริงๆ”

ในตอนนั้นเองหวังเจียเหยาเองก็หยิบสร้อยลายดอกกุหลาบมูลค่าหลักล้านของตนเอง ยืนนิ่งๆ เหมือนคนโง่

หล่อนกัดริมฝีปาก แล้วจิตใจหล่อนก็เกิดเพลิงริษยาขึ้นมา!

“น่ารังเกียจ! เย่เฉินคนสารเลว ฉันกับซูมู่ชิงต่างกันตรงไหน? นายให้สร้อยราคา 1,400 ล้านให้หล่อน แต่เอาสร้อยหลักล้านให้ฉันเนี่ยนะ? นายตีราคาฉันถูกเกินไปแล้ว! สร้อยเส้นนี้ไม่ควรจะเป็นของซูมู่ชิง!”

ที่จริงแล้วในใจเย่เฉินตอนนี้ก็คิดแบบนี้

“สร้อยเส้นนี้เดิมควรเป็นของหงเหยียน…”