เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 436 หงเหมินเยี่ยน งานเลี้ยงสังหาร

ตอนที่ 436 หงเหมินเยี่ยน งานเลี้ยงสังหาร!

เย่เฉินตื่นตระหนกทันที เขาแค่ถามส่งๆ ไปอย่างนั้นเอง แต่คิดไม่ถึงว่าคุณช่ายคนสวยจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ที่รุนแรงขนาดนี้!

เย่เฉินรีบร้อนอธิบาย “เปล่าครับ พี่สะใภ้รอง เขาไม่ได้ส่งรูปถ่ายอะไรมาให้ผม ผมไม่เคยเห็นรูปอะไรทั้งนั้น!”

ผู้จัดการช่ายยังบ่นต่อ “เหลวไหล! เธอไม่เคยเห็นรูปแล้วรู้ได้ยังไงว่ามีรอยสักชื่อเขาบนตัวฉัน!”

“ผมเดาเอา แค่สงสัยล้วนๆ เลย” เย่เฉินพูดไม่ออก

ผู้จัดการช่ายกล่าว“เป็นไปไม่ได้! เธอจะต้องเคยเห็นรูปถ่ายของฉันแน่ๆ! รีบบอกทีว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปบ้านเธอแล้วบอกเรื่องนี้กับภรรยาเธอ!”

เย่เฉินรีบร้อนวางสายแล้วถอนหายใจ

เขาเองก็เพิ่งจะเจอก้นบุหรี่ที่มีชื่อพี่รองของเขาในบ้านคุณหมอกัวเมื่อไม่กี่วันก่อน ดังนั้นถึงได้นึกถึงคำพูดของพี่ชาย

เย่เซวียนล้วนแต่กำกับชื่อของเขาไว้ที่ผู้หญิงกับบุหรี่

“ดูแล้วเย่เซวียนน่าจะมีความเคยชินแบบนี้ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน บุหรี่มวนนั้นเป็นของเขาจริงๆ”

เย่เฉินส่ายหน้า ภาวนาว่าอย่าไปเจอกับผู้จัดการช่ายเลยไม่อย่านั้นคงวุ่นวายมากแน่ๆ

หลังจากนั้นเย่เฉินก็กดเบอร์ของหลงฉีอวิ้นที่พี่สะใภ้รองส่งมาให้

“ฮัลโหล ใครครับ?”

ปลายสายกดรับอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าจะเป็นกลางคืนแต่เหมือนว่าเสียงของปลายสายยังมีเสียงดนตรีลอดเข้ามา เป็นเพลงภาษาอังกฤษที่โด่งดัง ‘ It Never Rain In Southern California ’

เมื่อได้ยินเสียงดนตรีที่รื่นเริงนี้ก็ทำไห้นึกถึงนิสัยใจคอของหลงฉี่อวิ้น เย่เฉินก็รู้สึกว่าชายชราวัย 60 กว่าคนนี้ตอนนี้น่าจะอยู่ที่ร้านเหล้าสักแห่ง

บางทีอาจจะมีคู่ขาเป็นผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าซูมู่ชิงอยู่เคียงข้างด้วยซ้ำไป

“ผมเย่เฉิน”

เย่เฉินแนะนำตัวง่ายๆ

หลงฉี่อวิ้นเงียบไปครู่หนึ่งก็เอ่ยถาม “เย่เฉินไหน?”

“เย่เฉินจากระกูลเย่!”

“ตระกูลเย่! งั้นมีสายเลือดเดียวกับเย่เทียนกับเย่เซวียนหรือเปล่า?”

เย่เฉินเซอร์ไพรส์ทันที คิดไม่ถึงว่าตาเฒ่านี่จะรู้จักทั้งพี่ชายคนโตและคนรองของเขาในเวลาเดียวกัน

เย่เทียนและเย่เซวียนล้วนแต่เคยทดสอบในด้านธุรกิจในประเทศนี้ อีกทั้งยังเคยอยู่มาตั้งหลายปีเสียด้วย

หลงฉี่อวิ้นในตอนนั้นยังไม่เกษียณเขาก็คลุกคลีในวงการธุรกิจเช่นกัน พวกเขาจะเคยเจอกันบ้างก็ไม่แปลกอะไร

เย่เฉินยิ้ม “ผมทายถูกจริงด้วย คุณหลงรู้จักพี่ชายสองคนของผมจริงๆ ด้วย”

เมื่อครู่เย่เฉินลองหาข้อมูลของหลงฉี่อวิ้นในอดีต ก็พบว่าเขาคนนี้ไม่เพียงแต่ชอบคนสวย แต่ยังชอบคบค้าสมาคมกับพวกคนรวยๆ

ด้วยรสนิยมในการคบค้าสมาคมของเขาแล้ว เป็นไปได้อย่างมากว่าจะเคยเจอเย่เทียนและเย่เซวียน

เมื่อเขาได้ยินแบบนี้ก็รีบกดปิดเพลงทันที แถมยังบอกให้หญิงสาวข้างกายเขาให้เบาเสียงลงด้วย

จากนั้นหลงฉี่อวิ้นก็กล่าวพลางหัวเราะ “ฮ่าๆ ที่แท้เย่เฉินน้องชายของเย่เทียนกับเย่เซวียนนี่เอง! ผมจำได้ว่าเมื่อหลายปีก่อน ตอนคุณเย่เซวียนจะออกจากประเทศก็บอกผมเอาไว้ว่าเขามีน้องชายชื่อเย่เฉินจะมาปรากฏตัวในวงการธุรกิจของประเทศเราในหลายปีข้างหน้า แถมยังกำชับบอกให้ผมคอยช่วยคุณ”

เย่เฉินตกใจทันที เย่เซวียนคนนี้ทำร้ายเขา แต่ก็ยังคอยช่วยเหลือเขาด้วย!

เย่เฉินไม่รู้จริงๆ ว่าเย่เซวียนคนนี้เป็นคนแบบไหนกันแน่!

“เย่เซวียนเขา…พูดแบบนี้จริงเหรอครับ?” เย่เฉินถาม

หลงฉี่อวิ้นกล่าว “แน่นอน เย่เซวียนเขาดีกับคุณมากนะ ยังบอกว่าให้เตรียมดาราตัวเด็ดๆ เอาไว้ให้คุณด้วย ผมก็ทำตามนั้นเลย”

“……”

พอได้ยินประโยคนี้ เย่เฉินก็แน่ใจว่าเขาต้องรู้จักเย่เซวียนแน่ๆ เพราะนี่คือสไตล์ของเขา!

หลงฉี่อวิ้นเหมือนจะดีใจอย่างมาก “แหม คิดถึงตอนที่เย่เซวียนอยู่ที่นี่ ตอนนั้นเราเหมือนจะขลุกอยู่ด้วยกันทุกวัน ทั้งดื่มเหล้าเคล้านารี เจอคนที่คุยกันถูกคอไม่ง่ายเลยจริงๆ หลังจากเย่เซวียนไปแล้ว หลายปีมานี้ผมเบื่อจะตายอยู่แล้ว โชคดีที่คุณมาพอดี เราจะได้เสพสุขกันทุกวันเหมือนฉันกับเย่เซวียน! จริงสิน้องเย่เฉิน ชอบดาราคนไหน? บอกมาได้เลยตรงๆ ด้วยสถานะของผม ที่ขลุกมาอยู่ใวงการบันเทิงมาหลายปี ไม่ว่าคุณจะชอบใครเดี๋ยวผมจะจัดให้!”

เย่เฉินรีบร้อนกล่าว “คุณหลง ผมกับพี่คนรองของผมไม่ใช่คนในประเภทเดียวกัน ไม่ชอบเล่นผู้หญิง แล้วยิ่งไม่ชอบดารา น้ำใจของคุณผมขอรับเอาไว้”

หลงฉี่อวิ้นถอนหายใจ “เฮ้อ นายเหมือนเย่เทียนล้วนแต่เป็นคนที่ใช้ชีวิตวัยรุ่นได้สิ้นเปลืองไปอย่างสิ้นเปลือง นายเองก็รู้ว่าตอนผู้ชายเราตอนเด็กๆ ร่างกายเรามีมูลค่าเท่าไหร่? ในตอนนี้นายมีผู้หญิงแค่คนเดียวเป็นการพังยับเยินจริงๆ!”

เย่เฉินเหนื่อยหน่าย เขาจึงเข้าเรื่องทันที “คุณหลง ที่ผมโทรหาคุณ เพราะอยากให้คุณช่วยหน่อย”

“คุณคิดดูนะ คุณเย่เซวียนช่วยผมมาไม่น้อย และเป็นเพื่อนที่คบค้ากันมานาน คุณมีเรื่องอะไรบอกได้เลยผมจะรับปากคุณแน่นอน!”

เย่เฉินกล่าวช้าๆ “เป็นเรื่องของหลงอีเยี่ยนลูกสาวคุณ”

……

ตอนเที่ยงในวันถัดมา ร้านอาหารหูหนานชื่อดังในเมืองหลวง

เย่เฉินมาถึงร้านอาหารที่นัดกันเอาไว้ เปิดประตูห้องที่เหมาเอาไว้แล้วเดินเข้าไป

ในตอนนี้หลงอีเยี่ยนและวังเหม่ยฉีต่างก็รออยู่ในห้อง VIP ที่ว่า

เมื่อเจอตัวหลงอีเยี่ยน เย่เฉินก็พบว่าผู้หญิงคนนี้ดูใจดำ และคบหายาก

ในตอนนี้หลงอีเยี่ยนเองก็มองเขาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอย่างมาก

ในตอนที่เย่เฉินเดินเข้ามา ทันใดนั้นเองในห้องที่เหมาเอาไว้ก็มีคนเดินออกมา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นสวี่เจี๋ย!

“นี่ นี่มันคุณเย่จากเฉินเย่เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ไม่ใช่เหรอ! พวกนายรีบมาเจอสามีของซูมู่ชิงสิ คุณเย่ลูกพี่ในวงการบันเทิงอยู่นี่แล้วเนี่ย”

สวี่เจี๋ยหันไปตะโกนใส่ห้อง แล้วมีคนเดินออกมาเจ็ดแปดคน ไม่ใช่คนอื่นไกล แต่เป็นพวกหญิงชายที่มารวมตัวกันในวันนั้น

สวี่เจี๋ยเดินเข้ามาแล้วแสร้งทำท่าประหลาดใจ “คุณเย่ครับ คุณเองก็มาทานข้าวที่นี่เหรอครับเนี่ย?”

เดินมาถึงปากประตูห้องอาหารเห็นวังเหม่ยฉีที่อยู่ด้านในแล้วก็ยิ่งทำท่าทีประหลาดใจมากกว่าเดิม “น้อง! บังเอิญจังเลย! นี่คงจะเป็นคุณหลงผู้บริหารบริษัทชิงกั่วเอ็นเตอร์เทนเมนท์แน่นอนเลยใช่ไหม?”

สวี่เจี๋ยเป็นฝ่ายเดินเข้าไปทักทายหลงอีเยี่ยน

หลงอีเยี่ยนกล่าวพลางหัวเราะ “คุณน่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผอ. คนนั้นของวังเหม่ยฉีใช่ไหมล่ะ? ดีใจด้วยที่ได้พบคุณ นั่งดื่มชาด้วยกันสักหน่อยสิ”

สวี่เจี๋ยเองก็ไม่เกรงใจแต่อย่างใด “เพื่อนๆ ในเมื่อคุณหลงไม่รังเกียจ ทุกคนก็อยู่นั่งที่นี่ดื่มชาสักเดี๋ยวเถอะ แล้วเดี๋ยวเราค่อยไปแล้วกัน”

เพื่อนนักเรียนกลุ่มนี้ของซูมู่ชิงต่างก็พร้อมใจกันเดินเข้ามาในห้อง

เย่เฉินยืนอยู่ตรงนั้นแล้วแค่นเสียง

บังเอิญเจอ? พอดิบพอดี?

คิดจะหลอกใครเนี่ย!

สวี่เจี๋ยจะต้องรู้สถานที่และเวลาที่เขาและหลงอีเยี่ยนนัดกันก่อนหน้านี้ อาจจะเป็นเพราะเขาเอาไปฟ้องหลงอีเยี่ยน หญิงสาวถึงได้นัดตนเองด้วยซ้ำ!

คนพวกนี้มาที่นี่เพื่อเยาะเย้ยตนเองชัดๆ!

เย่เฉินหันมองพวกสวี่เจี๋ย “คุณหัวหน้าห้อง เพื่อนสมัยมัธยมต้นชองพวกคุณนี่สนิทกันจริงๆ เมื่อคืนเพิ่งจะมีงานเลี้ยงรุ่นเสร็จ เที่ยงวันนี้ก็มาเจอกันอีกแล้ว”

สวี่เจี๋ยหัวเราะร่วนพลางกล่าว “คืนเมื่อวานยังดื่มกันไม่สะใจเลย ที่ทำงานเราอยู่ใกล้ๆ นี้พอดีก็เลยมากินข้าวด้วยกัน คุณเย่วางใจเถอะ เราดื่มชาแก้วเดียวก็จะไปแล้ว ถ้าไม่เสียเวลาพวกคุณมากเกินไป คุณจัดการเรื่องของคุณเถอะ”

สวี่เจี๋ยผายมือเชื้อเชิญ

เย่เฉินแค่นเสียงแล้วไม่สนใจพวกเขาอีก เขาเดินเข้าไปด้านใน หันมองหลงอีเยี่ยนแล้วเรียกอีกฝ่าย “คุณหลง”

แต่ใครจะรู้หลงอีเยี่ยนกลับกระเง้ากระงอดอย่างประหลาด “ว้า เรียกคุณหลงแบบนี้ ฉันล่ะแปลกใจจริงๆ ฉันคิดว่าคุณจะเรียกฉันอีเยี่ยนหรือว่าเสี่ยวหลงเสียอีก!”