เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 442 ฉันเป็นราชาวงการบันเทิง

ตอนที่ 442 ฉันเป็นราชาวงการบันเทิง!

สวี่ฉู่หมิงเองก็เกลียดชังเย่เฉิน!

ในเมื่อเย่เฉินไม่แต่งงานกับเฉินหงเหยียนแล้วทำไมต้องแย่งหล่อนไปด้วย?

ถ้าหากไม่ใช่เย่เฉิน ตอนนี้สวี่ฉู่หมิงก็คงจะได้ครอบครองฉินหงเหยียนตัวจริง ไม่ใช่ตัวปลอมแบบนี้!

เย่เฉินแค่นเสียง “ผมไม่มีสิทธิ์พูดถึงฉินหงเหยียนเหรอ? เหอะๆ จะให้พาฉินอ้าวหมิงมาพบคุณไหม?”

“ลูกพี่ฉินอ้าวหมิง!”

ทันทีที่ได้ยินชื่อฉินอ้าวหมิงพ่อของฉินหงเหยียน สวี่ฉู่หมิงเหงื่อตกทันที ใบหน้าเปลี่ยนไปเป็นตึงเครียดและละอายใจ!

ตั้งแต่ได้รู้ว่าฉินอ้าวหมิงยังไม่ตาย สวี่ฉู่หมิงนอนหลับก็ฝันร้าย มักจะฝันว่าฉินอ้าวหมิงจะมาหาตัวเอง บีบคอเขาตนเองแล้วตะคอกใส่เขา

“ฉันยกลูกสาวให้แก คิดไม่ถึงว่าแกจะหลับนอนกับหล่อน! ฉันจะบีบคอไอ้คนเนรคุณอย่างแก!”

ทุกครั้งเขาจะตื่นขึ้นกลางดึก ด้วยตัวเปียกซ่ก

จากนั้นฉินหงเหยียนตัวปลอมคนนั้นที่นอนกับสวี่ฉู่หมิงก็สะดุ้งตื่นตาม แล้วถามเขาอย่างเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่สวี่ฉู่หมิงเห็นวงหน้านั้นของฉินหงเหยียน ก็รีบผลักหล่อนลงเตียงไป หรือไม่ก็ตนเองเป็นฝ่ายออกจากห้องแล้วไม่กล้านอนกับหล่อนอีก

สาวหน้าพลาสติกไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร

เย่เฉินรู้ว่าสวี่ฉู่หมิงหวาดกลัวฉินอ้าวหมิงก็กล่าว “สวี่ฉู่หมิง ทั้งหมดที่คุณมีวันนี้ ล้วนแต่ได้มากจากฉินอ้าวหมิง ตอนนี้คุณกลายเป็นผู้บริหารบริษัทแสนล้าน เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเสินเฉิง ถ้าหากว่าฉินอ้าวหมิงมาเห็นความสำเร็จของคุณในวันนี้จะต้องดีใจมากแน่ คุณว่ายังไงล่ะ”

สวี่ฉู่หมิงกลืนน้ำลายไม่หยุด “คุณ…นายรู้ว่าตอนนี้พี่ฉินอ้าวหมิงอยู่ที่ไหน?”

เย่เฉินกล่าว “ไร้สาระ สิบปีมานี้เขาอาศัยบ้านผมอยู่ ผมจะไม่รู้ได้ยังไง?”

ความจริงแล้วเย่เฉินไม่ได้รู้ว่าฉินอ้าวหมิงอยู่ที่ไหนหรอก เพราะถือเป็นความลับของตระกูล

แต่สวี่ฉู่หมิงไหนเลยจะรู้ว่าความลับของตระกูลเย่ ก็รู้สึกว่าในเมื่อฉินอ้าวหมิงอยู่ที่ตระกูลเย่ อย่างนั้นแล้วเย่เฉินจะต้องติดต่อฉินอ้าวหมิงได้แน่

สวี่ฉู่หมิงไม่กล้าเจอหน้าฉินอ้าวหมิง จึงยอมแพ้ “เย่เฉิน อยากให้ฉันทำอะไร ว่ามาเลย ฉันเชื่อฟังนายทุกอย่าง!”

เย่เฉินแค่นเสียงเย็น ชี้ไปที่ฉินหงเหยียนตัวปลอมพลางกล่าว “รีบยกเลิกสัญญากับหล่อนไปเลย จากนั้นก็ให้หล่อนถอนตัวจากการแข่งขันนี้เสีย! แล้วต่อไปห้ามหล่อนเข้าวงการบันเทิง! ผมจะไม่ยอมให้ผู้หญิงต่ำช้าคนนี้ทำลายชื่อเสียงของฉินหงเหยียน!

สวี่ฉู่หมิงหันมองหญิงสาวคนนั้นแล้วกล่าว “เธอโดนยกเลิกสัญญาแล้ว ต่อไปไม่ต้องมาติดต่อฉันมาอีก”

“พ่อบุญธรรม อย่านะคะ หนูเป็นลูกสาวบุญธรรมของพ่อบุญธรรมนะคะ พ่อบุญธรรมจะทอดทิ้งหนูได้ยังไงคะ?”

สาวหน้าพลาสติกคว้าแขนของสวี่ฉู่หมิงอ้อนวอนด้วยน้ำตา

สวี่ฉู่หมิงคว้าแขนของหญิงสาวคนนั้นแล้วตำหนิ “เรียกผมว่าคุณสวี่! ผมไม่ใช่พ่อบุญธรรมคุณ!”

จากนั้นสวี่ฉู่หมิงก็เดินไปหาโปรดิวเซอร์เติ้งคนนั้นแล้วกล่าว “คุณเจิ้งขอโทษด้วยนะครับ ฉินหงเหยียนต้องถอนตัวออกจากการแข่งขัน รบกวนคุณช่วยลบซีนที่มีหน้าหล่อนด้วย”

โปรดิวเซอร์เติ้งมีท่าทีลำบากใจ “เอ่อ..นี่…”

สวี่ฉู่หมิงกล่าว “คุณวางใจเถอะเงินค่าปรับ ผมจะจ่ายคืนให้สิบเท่าเลย”

ได้ยินว่าสวี่ฉู่หมิงยินดีจะจ่ายค่าผิดสัญญาตั้งสิบเท่า ใบหน้าของโปรดิวเซอร์เติ้งถึงได้ระบายยิ้มออกมา

หลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว สวี่ฉู่หมิงก็เตรียมจะกลับ

ทว่าก่อนจะไปเขาก็แอบกระซิบกับเย่เฉิน “ถ้าหากว่าวันนี้คุณเจอฉินหงเหยียนตัวจริง คุณจะทำยังไง? คุณจะแต่งงานซูมู่ชิงอยู่ไหม?”

คำถามนี้ทำให้เย่เฉินอึ้งไปชั่วครู่

เขาไม่ได้ตอบคำถาม เขาไม่รู้ว่าควรจะต้องตอบอย่างไร แล้วยิ่งไม่รู้ว่าตนเองควรจะต้องทำยังไง

นั่นสิ ถ้าหากว่าเจอฉินหงเหยียนจริงๆ งั้นเย่เฉินจะเลือกคบหากับฉินหงเหยียน หรือว่าจะใช้ชีวิตกับซูมู่ชิง?

“ว้าว คุณเย่ร้ายกาจจริงๆ กระทั่งคนที่รวยที่สุดในเมืองเสินเฉิงยังต้องฟังเขา!”

“คุณเย่ ฉันอยากเป็นศิลปินในสังกัดคุณ คุณช่วยดันให้ฉันดังได้ไหมคะ?”

“ฉันอยากเป็นศิลปินในสังกัดคุณเย่เหมือนกัน บริษัทคุณเย่ชื่ออะไรคะ?”

ในเวลานี้เองพวกผู้หญิงที่เข้าร่วมการแข่งขันพวกนี้ เห็นเย่เฉินวางท่าแบบนี้ต่อหน้าสวี่ฉู่หมิง รู้ว่าเย่เฉินไม่ใช่ลูกคนรวยเฉยๆ แน่นอน ก็เริ่มวิจารณ์กันเซ็งแซ่

เย่เฉินได้สติกลับมา เขาหันไปกล่าวกับทุกคน “บริษัทของผมชื่อเฉินเย่เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ตั้งจากชื่อของผมเอง ถ้าอ่านเย่เฉินจากด้านหลังก็คือเฉินเย่ เฉินเย่เอ็นเตอร์เทนเมนท์ มูลค่าทรัพย์สินในตอนนี้ทะลุล้านล้าน! ถือเป็นบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศนี้ ทั้งเอเชีย หรือจะทั้งโลก!”

แน่นอนว่าเย่เฉินพูดเลอะเทอะ เขาไม่ได้มีบริษัทเฉินเย่อะไรด้วยซ้ำไป

ทว่าเด็กสาวกลุ่มนี้ไม่ได้เข้าใจธุรกิจอะไรทั้งนั้น จึงเชื่อกันหมด

“สวรรค์! ล้านล้านเหรอ! มีศูนย์กี่ตัวกัน ฉันประสาทเสียอยู่แล้ว!”

“ขอแค่สิบล้าน ฉันขอเงินแค่สิบล้านเท่านั้นดันฉันให้ดังที ฉันก็จะกลายเป็นดาราแนวหน้า! สิบล้านก็เป็นแค่เศษเงินคุณเย่เท่านั้น!”

“โอ้ย! ฉันอยากแต่งงานกับเขา! ฉันอยากอุ่นเตียงให้คุณเย่!”

เห็นพวกผู้หญิงที่เหมือนเสียสติไป เย่เฉินก็พึมพำต่อ

“ผมก็คือราชาแห่งวงการบันเทิง! ผมต้องการให้ใครดังคนนั้นก็จะดัง ผมอยากให้ใครดับคนนั้นก็ต้องดับ! พวกคุณมาจากบริษัท 58 แห่ง วันนี้ผมจะบอกพวกคุณให้เลย ความเป็นอยู่ของทั้ง 58 บริษัทของพวกคุณก็ขึ้นอยู่กับผม ผมควบคุมทั้งหมดเอาไว้แล้ว!”

ทุกคนต่างก็พูดจาจอแจ หรือว่าบริษัทของพวกหล่อนก็เป็นบริษัทลูกของเฉินเย่? หรือว่าเย่เฉินก็ควบคุมด้วย?

เย่เฉินกล่าวต่อ

“บังเอิญเลย สามวันหลังจากนี้ก็จะเป็นวันฉลองครบรอบ 20 ปีของบริษัทเฉินเย่เรา ผมกะจะเตรียมจัดงานเลี้ยงฉลองครบครอบเฉินเย่ 20 ปีที่ศูนย์ประชุมเสินเฉิง! พอถึงตอนนั้นศิลปินทั้งโลกจะต้องมาเข้าร่วมงาน อย่าง Leonardo DiCaprio หรือ Taylor Swift ผู้กำกับเจียง จาง แล้วก็ดาราชื่อดังระดับโลกอีกหลายคน!”

ทุกคนต่างก็อ้าปากค้าง

เย่เฉินกล่าว “ตอนนี้พวกคุณโทรหาต้นสังกัดคุณเดี๋ยวนี้ อีกสามวันให้มาที่งานเลี้ยงแล้วมาร่วมเป็นบริษัทลูกของเฉินเย่เรา ผมรับรองได้เลยว่าหนทางในภายหน้าของพวกเขาจะราบรื่น! กลับกัน คนไม่อยากเข้าร่วม ผมจะทำให้ดับไปจากวงการเลย!”

ทุกคนต่างก็ตกใจ เย่เฉินต้องการจะรวมวงการบันเทิงให้เป็นหนึ่ง!

ไม่มีใครกล้าสงสัยในคำพูดของเย่เฉิน ทุกคนต่างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเจ้านายของตนเอง

……

กลางคืนเย่เฉินเข้าพักผ่อนที่โรงแรม มีบริการนวดแผนไทยพอดี ดังนั้นเย่เฉินจึงแวะไปพักผ่อน

นวดแผนไทยไม่ได้ทำที่โรงแรม แต่เป็นที่สปา

เพราะว่าห้องที่นี่ตกแต่งแบบไทยแท้ ในห้องมีพระพุทธรูป เทียนสลัวๆ มีกลิ่นหอม มีงานฝีมือ

สภาพแวดล้อมแบบนี้ผ่อนคลายที่สุด

หลังจากเข้าไปแล้ว ลำดับแรกก็มีผู้หญิงสวยๆ มาล้างเท้าให้คุณ เรียกว่าการทำความสะอาดเท้า

จากนั้นเย่เฉินก็นอนราบแล้วรอคนนวดให้เขา

ทว่าในเวลานี้เอง…

“กลิ่นแปลกๆ”

เพราะเย่เฉินนอนราบทำให้ไม่เห็นตำแหน่งในห้อง บวกกับแสงเทียนสลัวๆ ทำให้มองเห็นไม่ชัดเจน

ทว่าเย่เฉินกลับรู้สึกได้ว่ามีการเปลี่ยนตัวคนนวดให้ตนเอง!

เย่เฉินผุดลุกขึ้น แล้วพลิกไปกดตัวหมอนวดที่เข้ามาใกล้ตนเองลงพื้น!

“ที่รัก!”

ภาพที่มืดๆ ปรากฏขึ้นในสายตาเขา เย่เฉินมองหญิงสาวใต้ร่างตนเองแล้วพบว่าเป็นใบหน้าที่คุ้นเคย

ฉินหงเหยียน!