เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 475 เพื่อนร่วมห้องสมัยมหาวิทยาลัยของซูมู่ชิง

ตอนที่ 475 เพื่อนร่วมห้องสมัยมหาวิทยาลัยของซูมู่ชิง!

ซีกวาโดนเย่เฉินส่งไปตามหาฉินหงเหยียน เขาตามอีกฝ่ายออกนอกเมืองหลวง

แต่หลังจากที่ออกจากเมืองหลวงไปแล้ว ซีกวาก็ไม่ติดต่อมา เย่เฉินเองก็กำลังกังวลว่าอีกฝ่ายจะเกิดเรื่องหรือไม่

ฉินหงเหยียนไม่มีทางมาที่นี่คนเดียวแน่ เย่เซวียนเองก็อาจจะกลับมาด้วย

ทุกคนต่างก็เป็นสายเลือดตระกูลเย่ จึงทำให้สามารถไหวตัวและรู้สึกได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเย่เซียนรู้ว่าซีกวาสะกดรอยเขาล่ะก็ ซีกวาอาจจะโดนเย่เซวียนทำร้ายไปแล้วก็ได้!

เย่เฉินไม่อยากให้ซูมู่ชิงรู้เรื่องของฉินหงเหยียนในตอนนี้จึงกล่าว “ซีกวาเขามีธุระต้องไปจัดการครับ ออกจากเมืองหลวงไปแล้ว อีกประเดี๋ยวเขาจะตามเราไปที่อังกฤษครับ”

“อ้อ”

ซูมู่ชิงมองสิ่งของที่เก็บเรียบร้อยแล้วพลันรู้สึกอิ่มเอมใจและมีความสุขอย่างเต็มปรี่ล้นหัวใจ หญิงสาวอดยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูแปแล้วแชร์ลงในโซเชียลแล้วโพสต์แคปชั่นว่า เริ่มไปฮันนีมูนได้ (^^）

ซูมู่ชิงไม่ค่อยแชร์โพสต์อะไรในโซเชียล ทันทีที่หล่อนแชร์ เพื่อนๆ ในโซเชียลก็ฮือฮา

เย่เฉินเองก็ตื่นตกใจเช่นกัน “ที่รัก เพื่อนคุณในวีแชทนี่ไม่หลับไม่นอนเลยเหรอ? ตีสองแล้วนะครับ ยังมากดไลก์กันเต็มไปหมด”

ซูมู่ชิงหัวเราะคิกคักอย่างเก้อเขิน ใครใช้ให้หล่อนเป็นสาวสวยระดับประเทศแบบนี้ คนที่มีวีแชทหญิงสาว ใครบ้างจะไม่กด‘ติดดาว’หล่อนกัน

ซูมู่ชิงเองยื่นมือถือให้เย่เฉินดู “ที่รัก อย่าหึงฉันเลยนะคะ ส่วนมากก็ผู้หญิงทั้งนั้นค่ะ ผู้ชายที่เหลือก็เป็น…”

เย่เฉินไม่รอให้ภรรยาอธิบาย “เถอะน่า ผมเชื่อคุณครับ คุณไม่ต้องอธิบายเรื่องพวกนี้กับผมหรอก”

ได้แต่งงานกับหญิงสาวที่สวยแบบนางฟ้า ถ้าไม่อยากให้หล่อนมีเพื่อนต่างเพศในวีแชทก็คงจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

บวกกับที่ตระกูลซูเป็นตระกูลยิ่งใหญ่ ต่อให้ผู้ชายพวกนั้นไม่หลงใหลไปกับรูปลักษณ์ภายยนอกของซูมู่ชิงก็เข้าหาหล่อนเพราะซูเจิ้นหาง

และจู่ๆ โทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น

เย่เฉินและซูมู่ชิงประหลาดไม่น้อย ใครกล้าโทรเข้ามาตอนตีสองนะ?

ทันทีที่ซูมู่ชิงเหลือบดูก็พบว่าคนโทรมาคือฟางชิง

ฟางชิงคนนี้เป็นรูมเมทสมัยมหาวิทยาลัยของซูมู่ชิง สนิทสนมกันมากในช่วงมหาวิทยาลัยและเป็นลูกเศรษฐีในเมืองหลวงเหมือนกัน เจ้าหล่อนแต่งงานไปที่อังกฤษ ได้ยินว่าสามีของหญิงสาวใช้ได้มากทีเดียว

เมื่อครู่ฟางชิงคอมเม้นท์ถามซูมู่ชิงว่าจะไปฮันนีมูนที่ไหน

ซูมู่ชิงเพิ่งจะตอบว่าไปอังกฤษ คิดไม่ถึงว่าเจ้าหล่อนก็กดโทรออกมาทันที

“ฮัลโหล” ซูมู่ชิงรับสาย

“เธอจะมาฮันนีมูนที่อังกฤษเหรอเนี่ย!” ฟางชิงถามอย่างตื่นเต้น

“ใช่แล้ว เธอเองก็อยู่ลอนดอนใช่ไหม? บางทีเราน่าจะหาเวลาว่างๆ มาเจอกันสักหน่อยนะ”

ซูมู่ชิงเองก็รู้ว่าเจ้าหล่อนแต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ที่ลอนดอน พวกหล่อนไม่ได้เจอกันสองปีแล้ว จะได้สังสรรค์กันพอดี

ฟางชิงอุทาน “สวรรค์ หาเวลามาเจอกันเหรอ? เธอเข้าใจผิดหรือเปล่าแม่คุณ เธอมาที่อังกฤษมาถึงถิ่นฉัน ฉันจะต้องรับรองเธอให้ดีตลอดการเดินทางต่างหาก!”

ซูมู่ชิงกล่าวพลางหัวเราะ “ไม่ต้องหรอก คุณปู่ของสามีฉันเขาก็อาศัยอยู่ที่อังกฤษ ไม่รบกวนเธอหรอกจ้ะ”

ฟางชิงจึงกล่าว “อ้อ คุณตระกูลเย่สุดลึกลับสินะ? ฉันได้ยินพวกจางเหมิงเล่าแล้วล่ะ จริงสิ เมื่อกี้จางเหมิงกับเป้ยเป้ยเองก็ว่างๆ แล้วร่ำร้องอยากจะมาหาฉันที่อังกฤษพอดี เธอมาฮันนีมูนที่นี่พอดี ฉันจะให้หล่อนสองคนจองตั๋วมาพร้อมเธอเลย เราสี่คนจะได้เจอกันหน่อย”

ซูมู่ชิง ฟางชิง จางเหมิงและหลินเป้ยเป้ยล้วนแต่เป็นรูมเมทสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน สนิทสนมกันมากทีเดียวอีกทั้งพวกหล่อนยังหน้าตาสะสวยไม่น้อย

ถ้านับเรื่องหน้าตาแล้ว จางเหมิงและหลินเป้ยเป้ยได้คะแนนระดับ A ฟางชิงจัดอยู่ในระดับ S ส่วนซูมู่ชิงจัดอยู่ในระดับ SSS

แต่ถ้าเทียบกับปุถุชนคนเดินไปมาบนถนนแล้วพวกหล่อนล้วนแต่เป็นสาวสวย

ซูมู่ชิงกล่าว “หา? ให้ชวนจางเหมิงกับเป้ยเป้ยด้วยเหรอ?”

ฟางชิง“ใช่สิ หล่อนสองคนเอาแต่โวยวายอยากมาหาฉันที่อังกฤษเลยนะ พรุ่งนี้จะได้มาที่นี่พร้อมพวกเธอ พวกเธอซื้อตั๋วรอบไหนยังไงเหรอ?”

ซูมู่ชิงกล่าว “เรานั่งเครื่องบินส่วนตัวไปน่ะ”

ฟางชิงเองก็ไม่ได้มีท่าทีประหลาดใจแต่อย่างใด หล่อนพอจะรู้เรื่องครอบครัวของซูมู่ชิงอยู่บ้าง “พอดีเลย ฉันจะบอกให้แม่พวกนั้นรีบแพ็คกระเป๋า เจอกันพรุ่งนี้นะจ๊ะเพื่อนรัก!”

“ฮัลโหล”

ในขณะที่ซูมู่ชิงยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ฟางชิงกลับวางสายไปอย่างรีบร้อนเพื่อไปโทรบอกรูมเมทอีกสองคนที่เหลือ

ซูมู่ชิงถอนหายใจ แต่พอคิดๆ ดูแล้วมีเพื่อนสนิทไปเที่ยวด้วย ไปสนุกด้วยกันที่อังกฤษก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน

“ที่รัก ฉันมีเพื่อนสมัยมหาลัยชื่อฟางชิง หล่อนแต่งงานแล้วใช้ชีวิตอยู่ลอนดอน แล้วก็มีจางเหมิงกับหลินเป้ยเป้ยด้วย พรุ่งนี้หล่อนสองคนอาจจะไปอังกฤษพร้อมเราได้ไหมคะ?”

ซูมู่ชิงหันมาถามความเห็นของสามี

เครื่องบินส่วนตัวเป็นของตระกูลซู ไม่มีเหตุผลอะไรให้เย่เฉินต้องปฏิเสธ

เขาจึงกล่าว “เพื่อนๆ ได้ไปเที่ยวกันที่เมืองนอกก็ดีนะครับ พอไปถึงที่นั่นผมจะได้เลี้ยงดูปูเสื่อพวกหล่อนให้ดีเลยแต่ว่าเรื่องที่พัก คงต้องเช่าโรงแรมให้นะครับ ให้ไปนอนที่บ้านเราคงไม่ได้ คุณเองก็รู้ว่าตระกูลเย่เป็นตระกูลที่ลึกลับ จะให้คนอื่นรู้ว่าอาศัยอยู่ที่ไหนไม่ได้เด็ดขาด”

ซูมู่ชิงพยักหน้ารับอย่างมีความสุข “ค่ะๆ”

……

บ่ายสองของวันต่อมา เย่เฉิน ซูมู่ชิง ซูหมิงเจ๋อและซือซือก็อยู่ที่รันเวย์

ซือซือตื่นเต้นอย่างมาก เด็กหญิงถามนั่นนี่ไม่หยุด

“คุณพ่อคะ หนูควรจะเรียกคุณปู่ของคุณพ่อว่ายังไงเหรอคะ?”

“แล้วน้องสาวที่อายุน้อยที่สุดของคุณพ่ออายุเท่าไรคะ? จะเล่นเป็นเพื่อนหนูได้ไหมคะ?”

“ที่ประเทศอังกฤษมีดิสนี่ย์แลนด์ไหมคะ?”

เย่เฉินอุ้มลูกสาวขึ้นเครื่องบินแล้วอธิบายให้เด็กหญิงฟังอย่างใจเย็น

ทันทีที่ก้าวขึ้นไปบนเครื่องบินก็ได้ยินเสียงแหลมของหญิงสาวสองคน

“มู่ชิง!”

ที่แท้ก็คือเพื่อนในสมัยมหาวิทยาลัยสองคนของซูมู่ชิง ที่ชื่อจางเหมิงและหลินเป้ยเป้ย

จางเหมิงเป็นคนหน้าตาน่ารัก หญิงสาวตัวไม่สูงมากน่าจะสูงประมาณ 150 ซม. กว่าๆ แต่หน้าตาสะสวยใช้ได้

ส่วนหลินเป้ยเป้ยนั้นหุ่นดีใช้ได้ แต่เหมือนจะบำรุงดูแลใบหน้าได้ไม่ดีนักพอเทียบกับซูมู่ชิงแล้ว ดูแก่กว่าหล่อนถึงห้าปี ไม่เหมือนจะเป็นรูมเมทกันเลย

“จางเหมิง เป้ยเป้ย”

ซูมู่ชิงทักทายเพื่อนสองคนอย่างมีความสุข

“สวัสดีครับ”

เย่เฉินเองก็ทักทายหญิงสาวสองคนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

จางเหมิงถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ฮัลโหล เย่เฉิน เราเจอกันอีกแล้วนะคะ คราวนี้พวกคุณจะไปฮันนีมูนที่อังกฤษ เราสองคนขอเกาะไปเป็นกขค. ด้วยนะคะ คุณคงไม่โกรธฉันใช่ไหมคะเนี่ย?”

เย่เฉินยังไม่ทันตอบ แต่ใครจะรู้ว่าซือซือกลับเป็นฝ่ายแย่งตอบเสียแทน “ไม่เป็นไรค่ะ หนูก็เป็นกขค.เหมือนกัน!”

“ฮ่าๆ…”

คำตอบน่ารักของซือซือเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนมาได้ไม่น้อย

เย่เฉินบีบแก้มยุ้ยๆ ของซือซือแล้วกล่าว “แม่กขค. ตัวจิ๋วของพ่อ อถึงอังกฤษแล้วก็จะโยนหนูทิ้งไว้กับคุณทวด จะได้ไม่ต้องเกะกะเป็นก้างพ่อกับแม่”

หลินเป้ยเป้ยก็กล่าวขึ้นมาบ้าง “เย่เฉิน คุณสบายใจเถอะนะ เราเองก็จะเป็นกขค.ของทั้งสองคนไม่นานหรอกนะ ฟางชิงบอกว่าจะมารับเราเอง แล้วพาเราไปกินเหล้า นั่งชิลล์ เราก็สังสรรค์ด้วยกันแค่ครั้งเดียวพอ หลังจากนั้นเชิญคุณพาซูมู่ชิงไปมีความสุขในโลกส่วนตัวของพวกคุณเลย!”

“ไปร้านเหล้าเหรอครับเนี่ย”

เย่เฉินครุ่นคิด ถ้าจะไปร้านเหล้า ซือซือคงจะไปด้วยไม่ได้

ซูหมิงเจ๋อเองก็ไม่อยากจะตามไปร้านเหล้าด้วยจึงกล่าว“เย่เฉิน ไม่งั้นเอาแบบนี้ พอไปถึงอังกฤษก็ให้มู่ชิงกับเพื่อนๆ สังสรรค์กันก่อน แล้วเธอก็พาเราไปพบคุณปู่ของเธอก่อนก็ได้นะ”