เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 514 ชนมันตายไปเลย

ตอนที่ 514 ชนมันตายไปเลย!

เดือนแปดถือยาสีชมพูออกมาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉินเสี่ยวตั่ว “มาสิมา สาวสวย พี่มีของดีให้กิน”

ฉินเสี่ยวตั่วขยับตัวไม่ได้แล้วส่ายหน้าอย่างสุดชีวิต “ไม่นะ ฉันไม่กิน!”

เดือนเก้าเห็นฉินเสี่ยวตั่วที่หวาดกลัวจนขดตัวก็กล่าว “ฉินเสี่ยวตั่ว ถ้าไม่อยากโดนหมอนี่เล่นล่ะก็ ทางที่ดีที่สุดก็รีบบอกข่าวของพี่สาวเธอกับเย่เซวียนมาเสียดีๆ เดือนแปดคนนี้สารเลวมากนะ ฉันเอาสิ่งที่เขาเคยทำมาก่อนให้เธอดูดีไหม”

เดือนเก้าพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า แล้วเจอคลิปวีดีโอในคลังภาพแล้วกดเล่นให้ฉินเสี่ยวตั่วดู

ในคลิปวีดีโอมีแต่ภาพไม่น่าชมทั้งหมด

เดือนเก้ากล่าว “ผู้หญิงในคลิปกินยาเข้าไปเลยมีสภาพแบบนี้ ถ้าหากว่าเธอไม่อยากจะโดนหมอนี่แตะต้องล่ะก็ รีบบอกที่อยู่ของพวกเขามาเลยเร็วๆ”

เดือนแปดหงุดหงิด “เดือนเก้านายเป็นโรคอะไรใช่ไหม? ทั้งว่าฉันเจ้าชู้ บอกว่าฉันสารเลว นายนิสัยดีมากมั้ง?”

พูดจบก็หันมองฉินเสี่ยวตั่วด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วกล่าวอย่างอ่อนโยน “มาสิมา ที่รัก กินยานะ ไม่ต้องฟังเขาพูดเหลวไหล ฉันเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกเลย คิกคิก”

“ไม่เอา ฉันไม่กิน!”

ฉินเสี่ยวตั่วดิ้นรนขัดขืนสุดชีวิต แต่ว่าหล่อนเองก็รู้ดีว่าหล่อนขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์

“ฉันบอกแล้ว! ฉันยอมบอกที่อยู่ของเย่เซวียนแล้ว!”

ประโยคนี้ของฉินเสี่ยวตั่วทำให้เดือนแปดหยุดจริงๆ แล้วพวกเขาก็มีท่าทีตั้งใจฟังทันที

เย่เฉินเดาไว้ไม่มีผิด ฉินเสี่ยวตั่วรู้ข่าวของเย่เซวียนจริงๆ อย่างที่คิด!

ในช่วงเวลาที่ผ่านมาหล่อนก็อยู่กับฉินหงเหยียนและเย่เซวียนตลอดเวลา!

“รีบบอกมา บอกมาว่าเย่เซวียนอยู่ที่ไหน! ทำไมเราหาตัวพวกเขาตั้งนานแต่ไม่เจอเขาเลย!”

เดือนเก้าถามอย่างไม่ลดละ เห็นได้ชัดว่าเขาอยากรู้เรื่องเย่เซวียนแทบคลั่ง

ฉินเสี่ยวตั่วค่อยๆ สงบสติอารมณ์แล้วกล่าว “พี่เย่เซวียนอยู่ที่เกาะเซเบิล”

เกาะเซเบิล!

ทันทีที่ได้ยินชื่อนี้พวกผู้ชายตัวใหญ่ก็เหงื่อตก

เกาะเซเบิลตั้งอยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติกค่อนไปทางเหนือของทวีปอเมริกาเหนือและตะวันออกของแคนาดา

ได้ยินมาว่าเกาะนี้ไม่มีหญ้าด้วยซ้ำ คนก็ไม่มี หรือจะขนาดสัตว์ หรือนกทะเลก็ยังไม่มี!

หลายร้อยปีที่ผ่านมา มีนักสำรวจจำนวนมากเคยไปสำรวจที่เกาะ แต่ก็ไม่มีอะไรเลย

ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าเย่เซวียนที่ชอบสาวสวย เงินทองและความหรูหราจะไปหลบอยู่ที่เกาะนั้น

เดือนเก้ายกมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออก

เดือนเก้ากล่าวว่า “นายครับ ฉินเสี่ยวตั่วคายความลับแล้วครับ เย่เซวียนอยู่ที่เกาะเซเบิล ครับนาย เราจะไปเกาะเซเบิลเพื่อจับเขาเดี๋ยวนี้ อ้อจริงด้วยครับจะให้ผมจัดการฉินเสี่ยวตั่วยังไงดีครับ? ให้ฆ่าหล่อนทั้งไหมครับ? อ้อได้ครับ เข้าใจแล้วครับนาย”

เมื่อกดวางสายเดือนเก้าก็หันไปกล่าวกับคนอื่น “นายท่านสั่งให้เรารีบไปเกาะเซเบิลให้เร็วที่สุด แล้วก็ปล่อยฉินเสี่ยวตั่วไปด้วย”

ทันทีที่ได้ยินว่าจะปล่อยหล่อนไปหญิงสาวก็ถอนหายใจ ร่างกายที่เกร็งเขม็งก็ผ่อนคลายลง

แต่ที่หล่อนไม่รู้ก็คือ หล่อนที่มีเรือนร่างอ้อนแอ้น ตอนเมื่อครู่ที่เกร็งด้วยความเครียดนั้นดูยั่วยวนกว่าเดิมเสียอีก

ไม่สู้ทำตัวผ่อนคลายยังดีเสียกว่า จะได้ไม่ปลุกอารมณ์ของคนชั้นต่ำพวกนี้

ทว่าเดือนแปดกลับหยิบยาสีชมพูขึ้นมาไม่ยอมเก็บ “เดือนเก้า เกาะเซเบิลตั้งไกลคงไม่ต้องรีบไปเดี๋ยวนี้หรอก ผู้หญิงสวยๆ อย่างฉินเสี่ยวตั่วนี่เป็นของดีเลยนะ ได้ยินมาว่าเป็นแอร์โฮสเตส อายุก็ยังน้อย เหมือนเพิ่งจะ 20 เองไม่แน่ว่าอาจจะยังซิงอยู่”

ฉินเสี่ยวตั่วได้ยินดังนั้นก็หวาดกลัว ร่างกายเกร็งเขม็งแล้วกล่าวอย่างหวาดกลัว “แกจะทำอะไร! ฉันบอกที่อยู่พี่เย่เซวียนแล้ว รีบปล่อยฉันได้แล้วเร็ว!”

เดือนแปดหัวเราะ “ฉันจะรู้ได้ไงว่าเธอพูดจริงหรือโกหกน่ะ? ให้เธอกินยานี่แล้วค่อยถามอีกทีตอนเธอมึนๆ จะได้แน่ใจ ฮ่าๆ”

ฉินเสี่ยวตั่วดิ้นรน “ฉันไม่ได้โกหก ฉันพูดความจริงนะ พี่เย่เซวียนเขาอยู่ที่เกาะเซเบิลจริงๆ ฉันไม่ได้หลอกพวกนายนะ ขอร้องล่ะปล่อยฉันไปเถอะ”

แต่ว่าไม่ว่าฉินเสี่ยวตั่วจะอ้อนวอนขอร้องอย่างไรเหมือนว่าเดือแปดคนนี้หมายมั่นปั้นมืออยากได้หล่อน เขายัดยานั่นใส่ปากหญิงสาวแล้วบังคับให้หล่อนกลืนยาลงไป

“ฮ่าๆ”

เดือนแปดและผู้ชชายคนอื่นหัวเราะลั่น

เดือนเก้าที่เคร่งขรึมมองเรียวขาสวยๆ ของหญิงสาวแล้วกล่าว “ฉินเสี่ยวตั่วคนนี้จะนอนกับหล่อนก็ได้ ไปเกาะเซเบิลคราวนี้อาจไม่มีชีวิตรอดก็ได้ จูเชว่นั่นโหดจะตายถ้าโดนเขาจับไป ไม่ตายก็อนาถกว่าตายอีก ก่อนจะตายขอลองสักที”

เดือนแปดหัวเราะ “ฮ่าๆ ใช่แล้ว ฉันก็คิดแบบนี้ ไม่นอนกับหล่อนเสียดายแย่”

จากนั้นก็มีชายคนหนึ่งในนั้นชิงเดินหนีไป

“เดือนสิบนายจะไปไหน? ไม่เอาซักหน่อยเหรอ?” เดือนแปดถามขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายชิงเดินหนีไป

เดือนสิบเป็นผู้ชายเย็นชา จากสีผิวของเขาดูเหมมือนเป็นคนไม่ใคร่แข็งแรงนัก

เสียงเขาแหบทุ้ม “ฉินเสี่ยวตั่วคนนี้เป็นน้องสาวแท้ๆ ของแฟนเก่าคุณชายเย่เฉิน ฉันไม่อยากมีเรื่องกับเขา ขอตัวก่อนล่ะ นายไม่กลัวตายกันก็เอาเลย”

พูดจบเดือนสิบก็หายไปในความมืด

“แม่ง!”

เดือนแปดโวยวาย “เดือนสิบนี่มันใจป๊อดจริงๆ น้องสาวแฟนเก่าเย่เฉินแล้วทำไม? เขาาตอนนี้น่าจะยังอยู่ในคอนเสิร์ตของไอ้หน้าอ่อนคนเกาหลีอยู่เลย เขาจะรู้ได้ยังไงว่าฉินเสี่ยวตั่วโดนเราหิ้วมา? กว่าเขาจะรู้ กว่าจะหาเจอ อย่างน้อยๆ ก็ปาไปหลายชั่วโมงแล้ว นอกจากว่าเขาเป็นเทพรู้ว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหนเท่านั้นแหละ”

ฉินเสี่ยวตั่วได้ยินเดือนสิบเรียกเย่เฉินว่าคุณชายก็รีบตะโกน “พวกแกอย่าทำอะไรบ้าๆ น่ะ พี่เย่เฉินเขารักฉันมากนะ ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะบอกเขา ฉันจะให้เขาฆ่าพวกแกให้หมดเลย!”

เดือนแปดหัวเราะ “สาวน้อย รออีกสิบนาที เดี๋ยวพอยาออกฤทธิ์แล้ว ฉันไม่บังคับเธอ เธอก็จะเป้ฯคนเรียกร้องหาเราเอง ฮ่าๆ”

15 นาทีต่อมา

เดือนแปดสูบบุหรี่เสร็จ เขาโยนเศษบุหรี่ลงพื้น “ได้เวลาแล้ว พี่น้อง ฉันขอเปิดล่ะ!”

หญิงสาวในตอนนี้สติเลือนราง ไม่มมีเรี่ยวแรงจะต่อต้านเขาอีก

แต่ว่าฉินเสี่ยวตั่วยังไม่หยุดภาวนา “พี่เย่เฉิน ช่วยด้วย…”

ได้ยินเสียงฉินเสี่ยวตั่ว เดือนแปดก็กหัวเราะร่วน “ฉินเสี่ยวตั่ว อย่าว่าแต่พี่เย่เฉินของเธอมาช่วยเธอไม่ได้ ต่อให้เป็นองค์ชายมาก็ช่วยเธอไม่ได้!”

ในตอนที่เดือนแปดกำลังจะเริ่มงมือลวนลามหญิงสาว ก็มีรถ GL8 ที่ถูกดัดแปลงแล้วคันหนึ่งขับพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วอย่างมาก

“แย่แล้ว มีศัตรูมา!”

พวกเดือนแปด และเดือนเก้าเตรียมตัวตั้งรับกัน

ตอนนี้ซีกวาขับรถ หวังเอ้อร์เชอนั่งข้างๆ ส่วนเย่เฉินและชิงหลงนั่งด้านหลัง

ซีกวาเห็นชายคนนั้นเหมือนจะลวนลามฉินหงเหยียน ดวงตาแดงก่ำ ฉายแววกระหายเลือดทันที!

ซีกวา “คุณชายเย่ ผู้ชายคนนี้จะช่วงเกินคุณหนูเสี่ยวตั่ว ควรจะต้องจัดการยังไงครับ!”

เย่เฉินเองก็เห็นภาพเหตุการณ์เมื่อครู่เช่นกัน เขากล่าวห้วนๆ

“ชนมันตายไปเลย!”