เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 516 ซีกวาจะทรยศ

ตอนที่ 516 ซีกวาจะทรยศ?

“อะไรนะ?”

เย่เฉินสำรวจฉินเสี่ยวตั่วอย่างละเอียด ก็พบว่าใบหน้าหญิงสาสวแดงก่ำ เสื้อผ้าโดนทึ้ง ดูแล้วว่าคงมีอะไรผิดปกติจริงๆ

“พี่เย่เฉิน… หนูทรมาน…”

ฉินเสี่ยวตั่วกำมือเย่เฉินแล้วกล่าวเสียงกระท่อนกระแท่น

เย่เฉินปลอบหล่อน “เสี่ยวตั่วไม่ต้องกลัวนะ ผมมียาถอนพิษ กินยานี้เข้าไปเดี๋ยวก็หายแล้ว”

เย่เฉินหยิบเอากล่องยาประจำครอบครัวออกมา ในนั้นมียาถอนฤทธิ์ยาพวกนี้

“มา กินเข้าไป”

เย่เฉินป้อนยานี่ให้หญิงสาวด้วยตัวเอง ฉินเสี่ยวตั่วดื่มโซดาเพื่อกลืนยาลงไป

เย่เฉินเห็นตัวหญิงสาวร้อนก็หันไปสั่งซีกวา “เปิดแอร์แรงที่สุด”

“ครับ!”

ซีกวารีบหันไปเพิ่มแอร์

และในตอนนี้เองชิงหลงก็กล่าวขึ้นมาว่า “คุณชาย ผมสั่งให้คนมาจัดการกับศพพวกนี้แล้ว เราไม่ควรอยู่ที่นี่นาน รีบไปกันน่าจะดีกว่าครับ”

เย่เฉินพยักหน้ารับ อย่างไรเสียก็มีคนตายไปตั้งหลายคน ถึงแม้ว่าสามคนที่เหลือจะฆ่าตัวตาย แต่ถ้ามีคนจับได้ขึ้นมาคงจะยุ่งยาก

พวกเย่เฉินทยอยขึ้นรถ ซีกวาขับรถ พาพวกเขาขับรถออกไปจากที่นี่ กลับไปที่เขตเมืองเสินเฉิง

ซีกวาที่กำลังขับรถอยู่ ก็มองสภาพของฉินเสี่ยวตั่วผ่านกระจกมองหลัง

ซีกวาขับรถไปพร้อมกับถามว่า “คุณชายเย่ ยาที่คุณชายให้คุณหนูเสี่ยวตั่วกินต้องรออีกนานไหมครับกว่ายาจะออกฤทธิ์?”

เย่เฉินกล่าวว่า “ปกติต้องรอห้านาที”

ซีกวากล่าวว่า “ผมคำนวณแล้วนะครับคุณชาย ตั้งแต่ที่คุณชายเอายาให้คุณหนูกิน จนตอนนี้ก็หกนาทีกว่าแล้ว แต่ดูสภาพคุณหนูเสี่ยวตั้งเหมือนจะไม่ค่อยดีเลย”

เย่เฉินหันมองฉินเสี่ยวตั่ว สภาพของหล่อนเหมือนจะไม่ดีขึ้นจริงๆ

เย่เฉินจึงถาม “เสี่ยวตั่ว คุณรู้สึกดีขึ้นบ้างไหม? เย็นขึ้นบางหรือเปล่า รู้สึกไม่ค่อยครั่นเนื้อครั่วตัวแล้วใช่ไหม?”

ฉินเสี่ยวตั่วส่ายหน้าอย่างจริงจัง “ไม่เลย… เหมือนยาจะไม่ช่วยอะไร”

“อะไรนะ? ไม่ช่วยอะไรได้ยังไง!”

ยาของเย่เฉินได้มาจากคนในตระกูล เขาเคยลองแล้ว ยาของที่บ้านเขาสามารถล้างพิษของพวกยาปลุกเร้าอารมณ์ในตลาดได้อย่างง่ายดาย

ทำไมถึงไม่มีผลอะไรกับฉินเสี่ยวตั่ว?

นอกเสียจากว่ายาที่พวกนั้นป้อนฉินเสี่ยวตั่วไม่ใช่ยาที่วางขายกันทั่วไปตามท้องตลาด ดังนั้นยาเลยไม่มีผลอะไร!

ชิงหลงกล่าวว่า “คุณชาย ยาพวกนั้นของคุณชายล้วนแต่เป็นยาที่ตระกูลสร้างเอง สรรพคุณดีกว่าพวกยาในตลาดหนึ่งระดับ ไม่มีทางจะแก้ไม่ได้ ยกเว้นเสียแต่ว่ายาที่พวกเขาใช้จะเป็นยาระดับสูงมากด้วยจะเป็นยาของ…”

ชิงหลงกับเย่เฉินในตอนนี้คิดถึงใครคนหนึ่งขึ้นมาทันที

เย่เทียน!

ในโลกใบนี้คนที่มียากล่อมประสาทที่เย่เฉินแก้ไม่ได้เกรงว่าไม่ได้มีมาก

เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้น ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือจะรักษาฉินเสี่ยวตั่วได้อย่างไร!

เดิมทีฉินเสี่ยวตั่วเองก็รู้สึกไม่สบายตัวมากแล้ว ตอนนี้ยังต้องนั่งเบียดกับผู้ชายตัวใหญ่ๆ อย่างชิงหลงและเย่เฉินที่บริเวณด้านหลังรถ

นี่ทำให้หล่อนยิ่งอึดอัดกว่าเดิม

ทันใดนั้นเองฉินเสี่ยวตั่วก็โพล่งออกมา “พี่เย่เฉิน พี่จ้างอปป้าจีจอนฮีมาให้ฉันโดยเฉพาะเลยเหรอคะ?”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “ใช่แล้วล่ะ ผมรู้ว่าคุณชอบเขาดังนั้นก็เลยตั้งใจจ้างเขามาเปิดคอนเสิร์ต เพื่อล่อให้คุณปรากฏตัวขึ้นมา ขอโทษด้วยนะถ้าไม่ใช่เพราะผม คุณคงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้… ตอนนี้ที่คุณต้องลำบากแบบนี้ผมก็มีส่วนต้องรับผิดชอบ”

ถ้าเป็นเรื่องอื่นล่ะก็ต่อให้ต้องเสียเลือดเสียน้ำตา เย่เฉินย่อมยินดีทำเพื่อหล่อน

แต่ว่าเรื่องแบบนี้เขาเป็นพี่เขยจะให้ช่วยหล่อนยังไง?

ทันใดนั้นเองฉินเสี่ยวตั่วก็มีท่าทีเขินอาย กล่าวเสียงแผ่ว “เอ่อ… พี่เย่เฉิน พี่พอจะ…พอจะ…”

เห็นฉินเสี่ยวตั่วกล่าวอย่างเขินอายเย่เฉินจึงตอบ “คุณอยากให้เป็นจีจอนฮีไม่ใช่เหรอ? คุณพูดมาได้เลย เขารับเงินผมไปห้าสิบล้าน ขอแค่ผมเอ่ยปากไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็จะทำตามอย่างว่าง่าย”

ฉินเสี่ยวตั่วหน้าแดงก่ำ “พี่พอจะ…ส่งฉันไปหาเขาได้ไหม?”

เย่เฉินนิ่งไป “ตอนนี้เหรอ”

หญิงสาวพยักหน้า

เวลาในตอนนี้จีจอนฮีน่าจะแสดงคอนเสิร์ตเสร็จแล้วกลับโรงแรมไปแล้ว

แต่ว่าสภาพของฉินเสี่ยวตั่วในตอนนี้จะไปเจอคนอื่นได้ยังไง!

หรือฉินเสี่ยวตั่วคิดจะ…

เย่เฉินกล่าว “คุณตั้งใจจะ…”

ฉินเสี่ยวตั่วกล่าวอย่างขัดเขิน “จีจอนฮีเป็นดาราที่ฉันชอบ ถ้าเขาเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉันล่ะก็ ฉัน…ฉันทำใจยอมรับได้…”

“ไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาด!”

จู่ๆ ซีกวาก็โวยวายเสียงดัง “เสี่ยวตั่ว คุณจะไปนอนกับคนเกาหลีนั่นไม่ได้เด็ดขาด! หมอนั่นจะคู่ควรกับคุณได้ยังไง! ผมคัดค้านหัวเด็ดตีนขาดเลย!”

หวังเอ้อร์เชอก็ไม่ค่อยจะพอใจ “หมอนั่นสบายเกินไปแล้ว ให้เงินเขาห้าสิบล้าน โฆษณาให้เขาแถมยังจะประเคนสาวสวยให้เขาอีกเหรอ? บ้าชิบ! เขามีสิทธิ์อะไร!”

เย่เฉินมีท่าทีลำบากใจ เขาไม่อยากจะพาคนดีๆ อย่างฉินเสี่ยวตั่วไปประเคนให้ดาราเกาหลีนั่นเหมือนกัน

แต่หญิงสาวพูดแล้ว ส่วนผู้ชายยคนนั้นก็เป็นคนที่หล่อนชอบอีก เย่เฉินจะมีเหตุผลอะไรไปปฏิเสธหญิงสาว?

และในเวลานี้เองจู่ๆ ซีกวาก็เหยียบเบรคกึก จอดรถไว้ข้างทางแล้วกล่าว “พี่หลง เสี่ยวหวัง นายสองคนลงรถหน่อย!”

ตอนซีกวาลงรถเขาดึงกุญแจรถออกมาด้วย

พอหวังเอ้อร์เชอและชิงหลงลงจากรถ ซีกวาก็กดล็อครถ!

เมื่อรถโดนล็อค เย่เฉินและฉินเสี่ยวตั่วก็ออกจากรถไม่ได้!

ชิงหลงระแวงทันที เขาตำหนิ “ซีกวา นายจะทรยศนายเหรอ? นายขังคุณชายไว้ในรถทำไม?”

หวังเอ้อร์เชอรู้จักซีกวาเป็นอย่างดี เขารับรู้เจตนาของซีกวาทันที จึงรีบเสนอตัวออกมาอธิบาย “พี่หลงอย่าเพิ่งโกรธนะครับ ที่พี่กวาทำแบบนี้ก็เพื่อเปิดโอกาสให้คุณชายและคุณหนูเสี่ยวตั่ว”

ซีกวากล่าว “ใช่ฉันคิดแบบนี้! สรุปเลยคือฉันไม่มีทางยกฉินเสี่ยวตั่วให้หมอนั่นหรอก!”

ชิงหลงตำหนิ “เรื่องที่เจ้านายตัดสินใจขี้ข้าอย่างนายเปลี่ยนได้เหรอ? รีบเปิดรถเดี๋ยวนี้ พาฉินเสี่ยวตั่วไปส่งโรงแรม แล้วทำในสิ่งที่เจ้านายสั่ง ไม่อย่างนั้นฉันจัดการนายแน่!”

ซีกวารู้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชิงหลง!

เมื่อครู่ชิงหลงสั่งสอนเดือนเก้าแทนเขา เขาเองก็รู้สึกขอบคุณอีกฝ่ายมาก

ซีกวาหันมองรอบๆ แล้วเห็นแม่น้ำด้านหน้า เขาวิ่งพรวดพราดไปด้านหน้าและโยนกุญแจลงน้ำทันที!

“ไม่รู้จักประมาณตนเอง!”

ชิงหลงส่ายหน้าอย่างเหยียดหยาม ด้วยสภาพร่างกายของซีกวาให้ไปวิ่งแข่งกับชิงหลง ชิงหลงสาวเท้ายาวๆ ก็ชนะเขาแล้ว

ชิงหลงก้าวยาวๆ สองก้าวก็ประชิดตัวเขา สามารถทุ่มเขาลงพื้น

แต่ว่าที่เขาคิดไม่ถึงก็คือซีกวาจะชิงโยนกุญแจลงน้ำไปก่อน

จ๋อม!

กุญแจรถโดนโยนลงน้ำไปแล้ว

ในกลางคืนมืดๆ แบบนี้ หาไม่เจอด้วยซ้ำ

“แกใจกล้าเกินไปแล้ว! ไม่รู้ว่าทำไมคุณชายถึงได้ปล่อยให้แกอยู่กับคุณชายนานขนาดนี้!”

ชิงหลงตำหนิซีกวา

เป็นลูกน้องของเย่เฉินเหมือนกัน แต่ชิงหลงโดนตระกูลเย่สั่งสอนเข้มงวดมานาน ทำให้เขาซื่อสัตย์ภักดีกับอีกฝ่ายอย่างสุดหัวใจ

ภักดีต่อเจ้านายอย่างสุดหัวใจ ไม่ว่าเจ้านายจะสั่งอะไร เขาก็ยินดีทำตามโดยไม่ขัดขืน

ส่วนซีกวานั้นเดิมติดตามหลิวเจิ้งคุน เขาจงรักภักดีกับเย่เฉิน แต่ยังมีอยากทำตามใจตัวเองมากกว่าชิงหลง

ชิงหลงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาเย่เฉิน “คุณชาย ซีกวาโยนกุญแจรถคุณชายลงน้ำไปแล้ว จะให้ทุบกระจกรถแล้วช่วยคุณชายออกมาไหมครับ?”

“ไม่ต้อง!”

แต่ใครจะรู้ว่าคนปลายสายที่ตอบกลับมาจะเป็นเสียงผู้หญิง!