เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 517 ได้ครอบครองฉินเสี่ยวตั่ว

ตอนที่ 517 ได้ครอบครองฉินเสี่ยวตั่ว!

ในรถมีแค่เย่เฉินและฉินเสี่ยวตั่วเพียงสองคน และมีหญิงสาวเพียงคนเดียวก็คือฉินเสี่ยวตั่ว

คนที่พูดประโยคนี้ย่อมเป็นหล่อนโดยไม่ต้องสงสัย!

ณ เวลาเดียวกันในรถ

“เสี่ยวตั่ว…”

เย่เฉินเองก็ประหลาดใจอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าฉินเสี่ยวตั่วจะปฏิเสธแทนตัวเอง

เย่เฉินถามว่า“คุณอยากไปหาจีจอนฮีไม่ใช่เหรอ?”

แววตาเลื่อนลอยของฉินเสี่ยวตั่วหันมองเย่เฉิน “ไม่อยากแล้วค่ะ ตอนนี้ฉันอยากอยู่กับพี่…”

พูดจบหญิงสาวก็โน้มตัวลงมาจุมพิตเย่เฉิน

หนึ่งชั่วโมงต่อมา…

เย่เฉินโทรหาชิงหลง “ทุบกระจกรถที”

ชิงหลงก็ทุบกระจกรถด้านหน้าทันที เย่เฉินก็เดินมาอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินในตอนนี้เหงื่อเปียกซ่ก เพราะไม่ได้เปิดหน้าต่างรถ เอากุญแจออก แอร์ก็ไม่ได้เปิด ทำให้เย่เฉินร้อนจะแย่

แต่ว่าที่ร้อนรุ่มกว่าคือหัวใจ

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงว่าตนเองจะกลายเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉินเสี่ยวตั่ว…

ฉินเสี่ยวตั่วนิสัยร่าเริง แถมยังเป็นแอร์โฮสเตส รู้จักเพื่อนต่างชาติก็มาก เย่เฉินยังคิดว่าหล่อนจะเคยผ่านผู้ชายมาก่อน

ดูแล้วฉินหงเหยียนที่เป็นพี่สาวจะสั่งสอนหล่อนมาเป็นอย่างดี

บางทีก่อนหน้านี้ที่ฉินเสี่ยวตั่วมีความรัก แต่ไม่นอนกับผู้ชายคนอื่นง่ายๆ

เพียงแต่ว่าถ้าทำแบบนี้เย่เฉินจะมองหน้าฉินหงเหยียนได้ยังไง?

“เฮ้อ กว่าจะได้ข่าวของฉินหงเหยียนก็แสนยากเย็นจนจะได้เจอหล่อน แต่ว่าเรากลับนอนกับน้องสาวหล่อน! ตอนแรกก็มีซูมู่ชิงโผล่มา เรายังไม่รู้ว่าจะตอบฉินหงเหยียนยังไงเลย ตอนนี้…”

เย่เฉินกังวลใจอย่างมาก

แน่นอนว่าที่กังวลใจส่วนมากเป็นเพราะรู้สึกผิด ได้ครอบครองแอร์โฮสเตสสุดสวยอย่างฉินเสี่ยวตั่ว ไม่ว่าจะผู้ชายคนไหนก็ต้องดีใจ

เย่เฉินเองก็เป็นผู้ชายธรรมดา เขาเองก็พูดไม่ได้ว่าตนเองไม่เคยคิดอะไรกับฉินเสี่ยวตั่วมาก่อน

ชิงหลงมองอารมณ์ซับซ้อนของเย่เฉินอออก เขาสาวเท้าเดินมา “คุณชาย ซีกวาตั้งใจจะขัดคำสั่งคุณชาย ทำอะไรโดยพลการ ล็อคคุณชายไว้ในรถ ลูกน้องแบบนี้ ผมคิดว่าคุณชายไม่ควรเก็บเอาไว้”

หวังเอ้อร์เชอเห็นเข้า รีบร้อนเดินไปขอร้องแทนเพื่อนตัวเอง “คุณชายเย่ พี่กวาหวังดีกับคุณชายนะครับ เขาไม่มีทางทำร้ายคุณชาย คุณชายครับให้อภัยพี่กวาเขาเถอะ”

แต่ซีกวากลับทรุดตัวลงไปคุกเข่าบนพื้นทันที รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า “คุณชายเย่ ผมผิดไปแล้ว! ทว่าผมไม่เสียใจทีหลัง! จะให้ผมพาหล่อนไปส่งให้เกาหลีนั่นผมทำไม่ได้!”

เย่เฉินเตะซีกวาแล้วตะคอก “นายจะช่วยฉันให้ได้สมหวังกับเสี่ยวตั่วก็ทิ้งกุญแจเอาไว้หน่อยสิ รถไม่มีแอร์ แกจะให้ฉันร้อนตายหรือไง!”

เดิมทีหวังเอ้อร์เชอยังกลัวว่าเย่เฉินจะโกรธซีกวาจริงๆ แต่ว่าพอได้ยินคำพูดของเย่เฉินแล้วก็ยิ้มออกมา

เย่เฉินไม่คิดจะลงโทษซีกวาจริงๆ หรือจะไล่เขาออก

ซีกวาคนนี้ค่อนข้างซื่อสัตย์และทุ่มเทเต็มที่ เย่เฉินเองก็รู้ว่าเขาเป็นคนสนับสนุนฉินเสี่ยวตั่วมาเสมอ

ซีกวาชอบฉินเสี่ยวตั่ว แต่เย่เฉินเคยเตือนเขาแล้วเขาเป็นแค่ลูกน้องห้ามจะคิดเกินเลยกับฉินเสี่ยวตั่ว

ดังนั้นเย่เฉินจึงพอเข้าใจการกระทำนี้ของซีกวา

ซีกวาโดนเตะลงไปกองกับพื้น แต่ใบหน้าเขากลับยิ้มแย้มแล้วลุกขึ้นมายืนอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มเผล่ “ขอโทษด้วยนะครับ คุณชายเย่ครับ ผมเลอะเลือนไปแล้ว คราวหน้าถ้าคุณชายต้องทำอะไรในรถผมจะเปิดแอร์ให้คุณชายนะครับ!”

โครม!

เย่เฉินเตะเข้าอีกที “นายยังอยากจะมีครั้งต่อไปอีกเหรอ? เราจะได้เจอหน้าฉินหงเหยียนเร็วๆ นี้แล้ว ฉันจะปล่อยนายไป ถ้าหากว่าหงเหยียนไม่ปล่อยนายไป ถึงตอนนั้นอย่าร้องไห้มาอ้อนวอนฉันล่ะ!”

ตอนนี้ชิงหลงเดินมาถาม “คุณชาย ได้ข่าวของคุณชายเย่เซวียนกับคุณหนูฉินแล้วเหรอครับ?”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “เมื่อกี้ฉันถามเสี่ยวตั่วแล้ว หล่อนบอกว่าเย่เซวียนกับหงเหยียนอยู่ที่เกาะเซเบิล”

หวังเอ้อร์เชอถามด้วยใบหน้าสงสัย “เกาะเซเบิลคือสถานที่อะไร? ชื่อน่ากลัวดีจัง”

หน้าซีกวาเปลี่ยนสี “ผมได้ยินท่านหลิวเคยพูดว่าที่นั่นไม่มีสิ่งมีชีวิตอะไรเลย ของที่มีมากที่สุดคือซากศพเท่านั้น!”

สีหน้าชิงหลงเรียบเฉย “ผมเคยไปที่นั่น คุณชายจะออกเดินทางเลยไหมครับ? หรือว่าจะรอก่อน?”

ตอนที่ชิงหลงพูดจบก็หันไปมองรถด้านหลังเล็กน้อย

ตอนนี้เองฉินเสี่ยวตั่วยังอยู่ในรถไม่ได้ลงมาจากรถ

ซีกวารีบร้อนกล่าว “ไม่ต้องรีบไปเกาะเซเบิล ปล่อยให้พวกเขาสองคนนัวเนียกันอีกหน่อย เรารอได้!”

“รอบ้าอะไร!” เย่เฉินกลอกตาใส่ซีกวา “ฉันให้หล่อนกินยาแล้ว ตอนนี้หล่อนดีขึ้นมาก เราจะออกเดินทางไปเกาะเซเบิลเดี๋ยวนี้!”

ชิงหลง ซีกวาและหวังเอ้อร์เชอประสานเสียง“ครับ!”

เหอเฟิงหมายเลข 3 ก็เปิดโหมดพรางตัวแล้วขึ้นบินไปเกาะแอตแลนติกอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินนั่งอยู่บนเครื่องบินที่หรูหรา ในมือถือแผนที่ กำลังดูกลยุทธ์ที่ชิงหลงวางแผนเอาไว้

ทันใดนั้นเองเสียงหวานที่อ่อนโยนและมืออาชีพดังขึ้น

“คุณผู้ชาย ชาหรือกาแฟดีคะ?”

เย่เฉินแหงนหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าเป็นฉินเสี่ยวตั่ว และยังสวมชุดแอร์โฮสเตสเสียด้วย!

จำเป็นต้องยอมรับว่าเสี่ยวตั่วในชุดแอร์โฮสเตสดูมีสเน่ห์เพิ่มขึ้นอย่างน้อยๆ สิบเท่า

เย่เฉินหันมองเรียวขาเรียวยาวสองข้าง จนวันนั้นยังไม่อยากจะเชื่อว่าหล่อนเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว

ฉินเสี่ยวตั่วเป็นแอร์โฮสเตสมาสองปี รับรองแขกมาจำนวนนับไม่ถ้วน แขกผู้ชายจำนวนหลายหมื่นหลายพันคนเป็นอย่างน้อยน่าจะอยากได้หล่อน

คิดไม่ถึงว่าจะโดนเย่เฉินตัดหน้า…

“เสี่ยวตั่ว คุณ…คุณไปเอาชุดมาจากไหน?” เย่เฉินมองหญิงสาวเกร็งๆ

หลังจากที่ฉินเสี่ยวตั่วมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเย่เเฉินแล้ว ก็ใจกว้าง ไม่หลบหน้าหลบตาเย่เฉิน แต่ยังสวมชุดแอร์โฮสเตสมาดูแลเขาอีกด้วย

ฉินเสี่ยวตั่วกล่าวด้วบใบหน้าเปื้อนยิ้ม “พี่กวาเตรียมให้ฉันค่ะ!”

“ซีกวาไอ้คนสารเลว…”

เย่เฉินว่าแล้วว่าที่ซีกวาสะสมชุดแอร์โฮสเตสทั่วโลกเพราะมีแผนอะไรในใจ!

เห็นเย่เฉินทำท่าทีห่างเหิน เด็กสาวก็เข้าประชิดตัวเขาแล้วคว้ามือเขา “เย่เฉินเรามาลืมเรื่องเมื่อครู่กันเถอะ! ถือเสียว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ฉันจะไม่บอกพี่สาวฉัน นายสบายใจได้เลย! พี่หลง พี่คงจะไม่ขายคุณชายพี่ใช่ไหม?”

ชิงหลงพยักหน้ารับ “แน่นอนครับ”

ซีกวากับเสี่ยวหวังเดินมา “เราจะเก็บความลับให้คุณชายแน่นอน!”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “งั้นก็ปิดบังหงเยียนไปก่อน รอเราดีกันแล้ว ผมจะหาโอกาสเหมาะๆ ไปสารภาพกับหล่อเอง จริงสิเสี่ยวตั่ว คุณเคยอยู๋ที่เกาะเซเบิล คุณพอจะรู้ตำแหน่งแน่ๆ ของพี่สาสวคุณกับเย่เซวียนไหม แล้วก็บนเกาะมีคนของเย่เซซียนกี่คน?”

ฉินเสี่ยวตั่วกล่าว “พี่เย่เซวียนเองก็มีเครื่องบินแบบนายนะ น่าจะมีคนสักร้อยสองร้อย แล้วทุกคนก็หน้าตาหล่อกันมากเลย! ส่วนเรื่องตำแหน่งแน่ๆ ฉันพอจะจำได้ แต่บอกไม่ถูก พอถึงเกาะนั่นฉันแยกทิศอะไรไม่ได้เลย”

เย่เฉินถาม “งั้นพวกคุณอยู่ที่ไหนบนเกาะน่ะ?”

ฉินเสี่ยวตั่วกล่าว “วิลล่าสิ วิลล่าที่มีสวนดอกไม้ด้วย สวยสุดยอด มีต้นไม้ ดอกไม้ สระว่ายน้ำ มีกระต่ายด้วย!”

พวกเขานิ่งไป เกาะเซเบิลไม่มีสิ่งมีชีวิตนี่นา กระทั่งนกทะเลยังไม่มีเลยไม่ใช่เหรอ?

ทำไมถึงได้มีวิลล่า?

แถมยังมีกระต่ายอีกเหรอ?

แน่ใจนะว่ากระต่ายไม่ได้หมายถึงตัวเองน่ะ?