เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 525 ฉินเสี่ยวตั่ว ฉันรักนาย!

ตอนที่ 525 ฉินเสี่ยวตั่ว : ฉันรักนาย!

แน่นอนว่าฉินเสี่ยวตั่วไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องอีกต่อไปแล้ว หล่อนได้มอบครั้งแรกของตนเองให้เย่เฉินไปแล้ว

แต่ว่าเรื่องนี้หล่อนเคยรับปากเขาว่าจะไม่บอกพี่สาว เพื่อไม่ให้เรื่องนี้ส่งผลกระทบกับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่สาวของหล่อน

ฉินเสี่ยวตั่วกล่าว “หนูไม่เป็นไรค่ะ โชคดีที่ได้เย่เฉิน แล้วก็พี่ซีกวา กับพี่ชิงหลงมาช่วยหนูได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นหนูคงโดนอันธพาลพวกนี้ล่วงเกินไปแล้วค่ะ ขอบใจนะเย่เฉิน ตอนที่เมืองเสินเฉิงนายเท่มากเลย…”

ฉินเสี่ยวตั่วพูดพลางเป็นฝ่ายเอื้อมมือมาจับมือเย่เฉินเพื่อขอบคุณ

เย่เฉินเก้อเขินอย่างมาก แม่หนูคนนี้เหมือนจะพูดจาสองแง่สองง่าม!

ฉินหงเหยียนรักน้องสาวคนนี้อย่างมาก หลังจากที่พ่อแม่จากไปแล้ว หล่อนก็ดูแลน้องสาวเหมือนเป็นลูกสาวของตนอง ถึงขนาดที่ว่ายอมเป็นเด็กของสวี่ฉู่หมิเพื่อน้องสาวของตนเอง!

ดังนั้นพอได้ยินว่าฉินเสี่ยวตั่วโดนทำร้าย แววตาสังหารก็ลุกโชนขึ้นในดวงตาฉินหงเหยียนแล้วมาดของผู้บริหารหญิงที่อวิ๋นโจวแบบในอดีตก็กลับมา

“คิดไม่ถึงว่าจะมีคนอยากทำร้ายเธอ ใครกันแน่ ได้แจ้งตำรวจจับพวกเขาหรือยัง! ฉันจะต้องจับพวกเขาขังคุกตลอดชีวิตให้ได้”

ฉินเสี่ยวตั่วกล่าว “พี่คะ พวกเขาตายหมดแล้วล่ะค่ะ”

ฉินหงเหยียนกล่าว “ตาย…ตายแล้วเหรอ?”

ฉินหงเหยียนเองก็ถือว่าเป็นผู้หญิงธรรมดาๆ ต่อให้เป็นคนโหดบ้าง แต่ก็ไม่เคยอยากจะฆ่าใคร

ฉินเสี่ยวตั่วกล่าว “ก็อันธพาลที่กำลังจะรังแกหนูก็โดนพี่ซีกวาขับรถชนตาย ส่วนคนอื่นๆ ที่เหลือเหมือนจะฆ่าตัวตาย”

ฉินอ้าวหมิงขมวดคิ้วมุ่นแล้วถาม “รู้ไหมว่าใครทำ?”

เย่เฉินชะงักไป เขาไม่ได้พูดชื่อของพี่ชายออกมา

หนึ่งคือเย่เฉินไม่แน่ใจว่าเป็นฝีมือเย่เทียน

สองคือถ้าเป็นคนของเย่เทียนจริงๆ แต่ก็บอกฉินอ้าวหมิงรู้ไม่ได้ เพราะฉินอ้าวหมิงสู้เย่เทียนไม่ได้

เย่เฉินกล่าว “ยังหาอยู่ครับ คุณอาสบายใจเถอะ เสี่ยวตั่วโดนจับครั้งนี้เป็นเพราะอยากรู้เรื่องของพวกคุณจากปากหล่อน ต่อไปผมรับประกันว่าเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก”

ฉินอ้าวหมิงพยักหน้ารับ “คุณเย่เฉิน…”

เย่เฉินได้ยินเสียงคำสรรพนามที่เกรงใจแบบนนี้ก็เขินอายอย่างมาก บางทีเพราะฉินอ้าวหมิงเองอยู่ในระดับต่ำกว่าเย่เฉินเล็กน้อย

ถ้าหากว่าเย่เฉินไม่ได้ทายผิดล่ะก็ ฉินอ้าวหมิงน่าจะเป็นเหมือนพนักงานลูกจ้างของที่บ้าน ส่วนเย่เฉินเองน่าจะถือว่าเป็นบอสของเขา

แต่ฉินอ้าวหมิงเป็นพ่อของฉินหงเหยียนด้วย เขาไม่อยากให้พ่อตาของตัวเองเรียกตนเองแบบนี้

เย่เฉินกล่าว “คุณอาฉิน คุณอาเรียกชื่อผมเถอะครับ หรือจะเรียกเสี่ยวเย่ เสี่ยวเฉินก็ได้ หรือจะเรียกคริสชื่อภาษาอังกฤษของผมก็ได้”

ฉินอ้าวหมิงยิ้ม “เย่เฉิน ผมอยากจะถามคุณว่าคุณตั้งใจจะทำอะไรต่อ? คิดว่าจะอยู่บนเกาะนี้อีกนานเท่าไหร่?”

ฉินเสี่ยวตั่วโพล่งออกมา “เดือนหนึ่ง ฉันอยากให้นายสอนฉันว่ายน้ำ!”

ซีกวาเองก็อยากเห็นฉินเสี่ยวตั่วสวมชุดว่ายหน้า ก็มีท่าทีตื่นเต้น “ดีครับๆ คุณชายเย่ของเราว่ายน้ำเก่งมากเลยล่ะ!”

ฉินอ้าวหมิงกลับกล่าวว่า “เย่เฉิน คุณไม่เหมือนกับลูกคนรวยคนอื่นๆ ตระกูลของคุณมีทรัพยากรและอิทธิพลมหาศาลที่คนนอกไม่มี คุณอายุก็มากแล้ว ผมคิดว่าคุณควรจะให้ความสำคัญกับภารกิจที่บ้านเป็นหลัก พยายามผ่านบททดสอบทั้งหมดของตระกูลให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้รู้ศักยภาพและความสามารถทั้งหมดของตระกูล ไม่ใช่ทุ่มเทความสนใจทั้งหมดและเวลาไว้ที่เรื่องผู้หญิง ไม่รู้ว่าคุณเห็นด้วยกับความคิดของผมหรือเปล่า?”

เย่เฉินตอบกลับด้วยท่าทีตั้งใจ “คุณอาฉิน ผมไม่ได้จะอยู่ที่เกาะเซเบิลนานหรอกครับ ขอแค่พี่รองไปถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ผมก็จะรีบไปจับเขาทันที ส่วนเรื่องหงเหยียนผมหวังว่าตคุณจะไปเมืองหลวง ไปหาซูมู่ชิง สานสัมพันธ์กัน คุณคิดว่ายังไง?”

ฉินหงเหยียนพยักหน้ารับ “ได้ค่ะ ฉันเองก็อยากจะทำความรู้จักซูมู่ชิงเหมือนกัน”

ฉินเสี่ยวตั่วได้ยินว่าเย่เฉินจะรีบไปก็แค่นเสียง “ฮึ ไปกันให้หมดเลย จะได้ไม่ต้องมาดูพวกพี่ๆ รักกัน”

ฉินหงเหยียนระบายยิ้ม เมื่อเห็นน้องสาวโกรธเลยรีบปลอบเย่เฉิน “เย่เฉิน เสี่ยวตั่วอยากเรียกว่ายน้ำท่ากรรเชียงมาตั้งแต่เด็ก ก่อนจะไปคุณสอนหล่อนหน่อยสิ”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “ได้สิ กินข้าวเสร็จเดี๋ยวผมสอน”

พอฉินเสี่ยวตั่วได้ยินก็รีบวางย่องไก่ในมือแล้ววิ่ไปหาเย่เฉิน “ฉันอิ่มแล้ว ไปกันเถอะ สอนฉันเดี๋ยวนี้เลย”

เย่เฉินโดนมือมันๆ ของหล่อนจับเข้าก็มีท่าทีเอือมระอา “นี่ คุณอิ่ม ผมยังไม่อิ่มนะ!”

สิบนาทีต่อมา ทั้งสองคนก็สวมชุดว่ายน้ำเดินมาที่สระว่ายน้ำของวิลล่า

การได้ว่ายน้ำในสระหรูหราราวโรงแรมห้าดาวบนยอดเขาของเกาะเซเบิล เป็นเรื่องหาได้ยากจริงๆ เย่เซวียนนี่เป็นคนใช้ชีวิตได้ดีจริงๆ!

ฉินเสี่ยวตั่วสวมบิกินี่สีเหลือง อวดเรือนร่างที่ทำให้คนเลือดกำเดาพุ่ง

แต่ว่าถึงแม้ว่าเรือนร่างจะงดงาม แต่เนื้อตัวของหญิงสาวดูใสซื่อของสาวน้อย

ฉินเสี่ยวตั่วจับมือเย่เฉินอย่างไม่หวาดกลัวอะไร “เย่เฉิน สอนฉันว่ายน้ำหน่อยสิ ฉันอยากเรียนว่ายน้ำท่ากรรเชียง!”

เย่เฉินเดินลงน้ำกับฉินเสี่ยวตั่วแล้วกล่าว “คุณลองฝึกลอยตัวก่อนเถอะ ตอนว่ายท่ากรรเชียงตาคุณต้องมองข้างบน จะลอยตัวไม่ได้เพราะร่างกายไม่กางออกจริงๆ ถ้าอยากเรียนว่ายท่ากรรเชียงคุณจะต้องงพยายามลอยตัวบนน้ำให้ได้สบายๆ ก่อน”

ฉินเสี่ยวตั่ว “อืมๆ นายสอนฉันหน่อย สอนฉันหน่อย!”

เย่เฉินสอนฉินเสี่ยวตั่วไปเรื่อยๆ เสียดายที่แม่หนูคนนี้หุ่นดีเกินไป พอเรียนท่ากรรเชียงทำให้เย่เฉินเผลอไผลมองเรือนร่างหญิงสาวอยู่บ่อยๆ

โชคดีที่เย่เฉินนอนกับฉินหงเหยียนไปสองชั่วโมง ตอนนี้ร่างกายเขาสงบไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาจะทนได้อย่างไร!

ฉินเสี่ยวตั่วกลับไม่ได้คิดอย่างนั้น หล่อนไม่ได้จะหลีกเลี้ยงเย่เฉินแต่อย่างไร เรียนไปครู่หนึ่งก็จับมือเย่เฉิน “เย่เฉิน นายจะต้องไปหาพี่เย่เซวียนอีกเหรอ ไม่อยู่บนเกาะเซเบิลต่ออีกหน่อยเหรอ?”

เย่เฉินใช้มือดีดหน้าผากฉินเสี่ยวตั่ว “คุณอยากให้ผมสอนคุณจนว่ายน้ำเก่แล้วค่อยไปเหรอ? ผมมีเรื่องต้องทำ อย่าหัวเสียเลยน่า”

ฉินเสี่ยวตั่วทำปากยื่น “งั้นตอนเราเจอกันคราวหน้า นายก็น่าจะรู้ความลับของตระกูลแล้วใช่ไหม?”

เย่เฉินได้ยินแบบนี้ก็ยิ้มออกมา “ใช่ ของมันแน่อยู่แล้ว! พอตอนนั้นฉันก็น่าจะทำภารกิจเสร็จลุล่วงแล้ว!”

ตอนนี้เรื่องเดียวที่เขาอยากทำคือการได้รู้ความลับของตระกูล!

ฉินเสี่ยวตั่วซักไซร้ “งั้นถ้านายรู้ว่าตระกูลนายจริงๆ แล้วพิเศษมากๆ นายไม่ใช่ลูกเศรษฐีทั่วๆ ไป แต่อาจจะเจ๋งกว่าที่นายจินตนาการไว้งั้นนายจะเห็นหัวคนธรรมดาๆ แบบเราๆ ไหมฮึ? นายจะเลิกชอบพี่สาวฉันไหม?”

เย่เฉินพอจะมองออกว่าฉินเสี่ยวตั่วชอบเขาเข้าแล้วเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นบนรถ!

และเป็นไปได้ว่าเรื่องที่เกิดในรถอาจจะทำให้หล่อนเข้าใจผิด

เย่เฉินจึงกล่าวว่า “เสี่ยวตั่วผมจำเป็นต้องบอกคุณอย่างชัดเจนหน่อยนะว่า ผมจะชอบพี่คุณตลอดไป แต่ว่าเรื่องของคุณกับผมเป็นไปไม่ได้ ลืมเรื่องที่เกิดก่อนหน้านี้เถอะนะ คุณน่ะควรจะหาผู้ชายสักคนที่สนใจแต่คุณ ถ้าคุณคบหากับผมไป คุณจะต้องเดินตามพี่สาวคุณกับซูมู่ชิงตลอดไปนะ”

แววตาฉินเสี่ยวตั่วเป็นประกายวิบวับ แววตาล่อกแล่กแล้วพยักหน้ารับ “ก็ได้ ฉันจะแต่งงานกับผู้ชายที่รักแต่ฉัน”

เย่เฉินพยักหน้ารับอย่างพอใจ แต่ว่าจู่ๆ ฉินเสี่ยวตั่วเองกลับเขย่งปลายเท้าขึ้นจุมพิตเขา

ฉินเสี่ยวตั่ว “ฉันรักนาย”