เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 534 ไม่มีใครคู่ควรกับคุณผู้หญิง!

ตอนที่ 534 ไม่มีใครคู่ควรกับคุณผู้หญิง!

ลีมินจีกล่าวพลางยิ้มเจื่อน “คุณเย่เฉิน คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ น้องชายคนนี้คงจะฟังผิดไป ผมไม่เคยพูดเลยครับว่าจะแย่งผู้หญิงของคุณ! เรื่องที่จะข่มขืนคุณหวังเจินอวี่คุณอันจากประเทศคุณเป็นคนวางแผนทั้งนั้น ผมไม่รู้อะไรเลยนะครับ!”

เย่เฉินกล่าวพลางหัวเราะ “นายไม่รู้จริงเหรอ? งั้นฉันถามนายหน่อย ตอนนี้หวังเจินอวี่อยู่ที่ไหน!”

ลีมินจีเหงื่อแตกพลั่ก หวังหยวนหยวนในตอนนี้อยู่ในห้องนอนเขาแถมยังไม่ได้สวมเสื้อผ้าด้วย!

ขอแค่เย่เฉินผลักประตูเข้าไป ลีมินจีพูดมากแค่ไหน อธิบายเยอะเท่าไหร่ก็ไร้ประโยชน์

“พี่เย่เฉิน… พี่เย่เฉิน พี่ใช่ไหมคะ? ช่วยด้วยค่ะ ฉันอยู่ที่นี่!”

หวังหยวนหยวนที่อยู่ในห้องนอนโวยวายออกมา

หลังจากที่ซีกวาได้ยินแล้วก็รีบร้อนกล่าว “ผมไปช่วยคุณหนูออกมาก่อนนะครับ”

แต่ใครจะคิดว่าหวังหยวนหยวนกลับรีบตะโกนออกมาเสียงดัง “ไม่เอา! นอกจากพี่เย่เฉินแล้วคนอื่นห้ามเข้ามานะ!”

ซีกวาชะงักไป ทำอะไรไม่ถูก

เย่เฉินจึงกล่าวว่า “เดี๋ยวค่อยไปช่วยหล่อน น่าจะไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ”

ซีกวาพยักหน้ารับ

เย่เฉินมองดูเวลาเล็กน้อย เขาไม่อยากจะเสียเวลากับลีมินจีให้มันมากมายเกินไปนัก

เขามาที่ประเทศเกาหลีเพื่อมาจับตัวเย่เซวียน เพื่อทำภารกิจของครอบครัวให้ลุล่วงไป

ตอนนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความลับของตระกูลอีกแล้ว!

เย่เฉินหันไปกล่าวกับหวังเอ้อร์เชอ “เสี่ยวหวังมีแค้นต้องชำระ เมื่อกี้เขาซ้อมนายยังไง นายก็ซ้อมเขาแบบนั้นเลย”

หวังเอ้อร์เชอมีท่าทีลิงโลด “ได้ครับ!”

หวังเอ้อร์เชอกำหมัดแน่น ตะบันใส่หน้าลีมินจี!

“โอ้ย! อย่าซ้อมกันเลย! ฉันเอาเงินให้นายได้! ฉันเป็นประธานของธนาคารเกาหลีเลยนะ! พวกนายอยากได้เงินสด ทองแท่งหรือเงินโอน ฉันให้นายได้หมดเลย!”

มือของลีมินจีได้รับบาดเจ็บ จะเอาคืนก็ยังไม่ได้

เย่เฉินระบายยิ้ม “ประธานลี สมบัติราคาแปดพันล้านอยู่ในกำมือฉัน นายจะเอาเงินสดที่ไหนมาให้ฉันเหรอ?”

หลังจากที่ลีมินจีได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็ตกใจไปในทันที!

เมื่อครู่เขาไล่ตามโจรธนาคาร แล้วไล่ตามไปนอกเมือง แต่ว่าตอนกลับถึงบ้านถึงได้รับแจ้ง ว่าบนบัตรไม่มีเงิน!

ลูกน้องของชิงหลงหลังจากโดนปล้นแล้วก็ย้ายเงินไปที่รถอีกคันหนึ่ง

ลีมินจีหัวเสีย “บ้าชิบ! แกนี่มันไอ้สารเลวใจกล้า! คิดไม่ถึงว่าจะกล้าปล้นธนาคารของฉัน!”

โครม!

ผลัวะ!

โครม!

หวังเอ้อร์เชอต่อยเขาสามหมัดติดต่อกัน ตะบันใส่จมูกลีมินจีทั้งหมด “บังอาจ! คิดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดกับคุณชายเย่ของเราแบบนี้ รนหาที่ตาย!”

ลีมินจีหัวเสีย เขาก็รู้ว่าอ้อนวอนไปก็ไร้ประโยชน์ หรือถึงขนาดที่ว่าอยากจะต่อต้านด้วยซ้ำ

แต่ว่าเขาเพิ่งจะเริ่มตั้งท่าก็โดนซีกวาเตะเข้าใส่รุนแรง

แค่เพียงสองนาทีสั้นๆ ลีมินจีก็โดนต่อยทั่วทั้งหน้าอนาถกว่าหวังเอ้อร์เชอเสียอีก

ลีมินจีตกอยู่ในสภาพบ้าคลั่ง เขาตะโกนเสียงขรม “โอ้ย! ไอ้พวกคนจีนสารเลว คิดไม่ถึงว่าจะกล้าเหยียดหยามฉัน! ฉันเชยชมผู้หญิงชาติแก พวกแกควรจะรู้สึกภาคภูมิใจต่างหาก! แกมันพวกคนสารเลวพวกนี้นี่ เย่เฉิน! ไอ้หน้าโง่! กล้าล่วงเกินฉันเพียงเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว เพื่อลูกน้องที่ต่ำต้อย! ลองใช้สมองแกคิดสักหน่อยเถอะนะ ฉันกล้าฆ่าคนที่โรงพยาบาลโดยที่ไม่กลัวอะไรเลย นั่นแปลว่าฉันไม่ใช่แค่ประธานธนาคารธรรมดาๆ! ในจุดนี้แกมองไม่เห็นหรือไง?!”

เย่เฉินหัวเราะเสียงเย็น “ฉันมองออกซี่ แต่ว่าแล้วมันจะทำไม? ก็แกซ้อมลูกน้องฉัน ไม่ว่าแกจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน ฉันก็จะให้แกชดใช้อย่างสาสม!”

ลีมินจีระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “โอหัง! ไอ้โง่! จำเอาไว้ ที่นี่คือเกาหลี! ถ้ากล้าล่วงเกินฉัน พวกแกยังคิดว่าจะกลับออกจากที่นี่ได้เหรอ? จะบอกให้นะ ฉันเนี่ยคือผู้มีพระคุณของพัคอินอา”

ลีมินจีทำเหมือนพูดชื่อคนใหญ่คนโตนักหนาออกมา เสียดายที่ไม่ได้ทำให้พวกเย่เฉินตกใจแต่อย่างใด

เย่เฉินจึงถาม “พัคอินอาคือใคร?”

ซีกวาและชิงหลงต่างกล่าว “ไม่เคยได้ยินมาก่อนเหมือนกันครับ”

“บ้าชิบ!” ลีมินจีโกรธจัด “พวกแกไม่รู้จักชื่อคุณพัคอินอา ก็น่าจะรู้จักล่ะมั้งคุณชอยฮันโฮเป็นใครล่ะมั้ง! หล่อนก็เป็นภรรยาของเขาไง”

ซีกวาหัวเราะร่วน “ฉันรู้จักแต่หลี่หรงฮ่าว เป็นแฟนคลับเขาด้วย ฮ่าๆ”

หวังเอ้อร์เชอก็กล่าวเสริม “เหมือนกันเลย ฉันชอบเพลง BUJIANGJIU ของเขาที่สุด พี่กวาชอบเพลงอะไรของเขาเหรอครับ?”

ซีกวาจึงตอบ “ผมชอบฟัง LAOJIE”

หวังเอ้อร์เชอ “แหมๆ ฉันก็ชอบเพลงนี้เหมือนกัน”

หลังจากที่ซีกวากับหวังเอ้อร์เชอระบายอารมณ์แล้ว แต่ยังมาคุยกันเรื่องเพลงแบบนี้ต่อหน้าของลีมินจีที่ใบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผล ทำให้ลีมินจีหัวเสียจัด!

“บ้าเอ้ย!” ลีมินจีโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง “โง่เง่า! สมองกลวง! พวกแกยืนอยู่บนดินแดนเกาหลี คิดไม่ถึงว่าจะไม่รู้จักชอยฮันโฮ แถมยังภูมิใจนักหนาอีก ไม่รู้เรื่องอะไรเลย!”

และในเวลานี้เองชิงหลงก็หยิบมือถือขึ้นมา เสิร์ชหาชื่อคนทั้งสองที่ลีมินจีพูดถึงเมื่อครู่

และเป็นเช่นนั้นจริงๆ ชอยฮันโฮเป็นคนมีชื่อเสียงทันทีที่กดหาก็ปรากฏกข้อมูลของอีกฝ่ายออกมา

“คุณชาย”

ชิงหลงส่งมือถือให้เย่เฉินดู เย่เฉินปรายตามองแล้วพบว่าชายวัยกลางคนคนนี้ เป็นว่าที่ประธานาธิบดี

มิน่าลีมินจีถึงได้ตื่นเต้นแบบนี้

เย่เฉินปรายตามองจอมือถือแล้วไปเห็นรูปคู่ของชอยฮันโฮกับพัคอินอา

ตอนเห็นรูปคู่ภาพนี้เย่เฉินก็ตกใจ มือสองข้างขยายภาพให้ใหญ่ขึ้น เขาอยากจะดูภาพของพัคอินอาให้ชัดๆ

หลังจากขยายใหญ่แล้ว เขาก็เห็นผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย สูงส่ง ใสสะอาดและมีสง่าราศีอย่างมากคนหนึ่ง

“คุณผู้หญิงเหรอเนี่ย?”

เย่เฉินอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว!

ที่แท้พัคอินอาคนนี้ก็คือผู้หญิงที่เย่เฉินเคยปกป้องหล่อนในตอนที่เขารบที่ซีเรียในตอนนั้น!

พวกชิงหลง ซีกวาตอนที่ขับเหอเฟิงหมายเลข 3 ไปบังเอิญเจอเข้าคุณผู้หญิงเข้าตอนที่มาเกาหลี พวกเขาต่างก็รีบวิ่งมารุมมือถือทันที

เขาจึงพบว่าผู้หญิงในภาพกับผู้หญิงที่พวกเขาเจอตรงชนบทเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน!

ซีกวาและเสี่ยวหวังสบตากัน พวกเขาเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่า ลีมินจีคนนี้จะเป็นลูกน้องก็คนที่เคยมีอดีตกับเย่เฉิน

ในตอนนี้เองเมื่อได้ยินเย่เฉินเรียกพัคอินอาว่าคุณผู้หญิง ลีมินจีก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆ เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ? คุณผู้หญิงเหรอ? น่าสนใจนี่ มีแค่พวกลูกน้องอย่างเราๆ ถึงจะเรียกแบบนั้น เย่เฉิน ที่แท้แกก็ทำงานให้คุณผู้หญิงเหรอเนี่ย!”

ที่จริงสิ่งที่ลีมินจีพูดก็ไม่ผิด

เพราะตอนที่รบอยู่ที่ซีเรียนั้น เย่เฉินเป็นบอดี้การ์ดให้หญิงสาว ถือว่าเป็นลูกน้องของหล่อนจริงๆ ไม่ได้ต่างอะไรกับลีมินจี

หวังเอ้อร์เชอตวาดใส่เขา “พ่อแกสิ! คุณผู้หญิงของพวกแกเป็นคนเคยๆ ของคุณชายเย่! แกคิดว่าคุณชายเย่ของเราจะเป็นแค่สุนัขรับใช้ของผู้หญิงคนนั้นเหมือนแกหรือไง?”

ลีมินจีหัวเราะร่วน “อย่าคุยโวเลย! อำนาจของคุณผู้หญิงยิ่งใหญ่เกินกว่าคนเกาหลีคนใดๆ จะเปรียบได้! ต่อให้เป็นสามีของหล่อน ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือจากหล่อนก็ไม่มีทางมาถึงวันนี้! ถ้าพูดกันแบบตรงๆ ก็คือสามีของคุณผู้หญิงก็เป็นแค่หุ่นเชิดของหล่อน! ไอ้เด็กอายุ 20 อย่างแก กล้าเรียกคุณผู้หญิงเป็นคนเคยๆ เหรอ? อ้วกน่า! แกบอกว่าแกเป็นแฟนของหวังเจินอวี่ฉันยังพอจะเชื่อได้ ดาราตัวเล็กๆ แบบนี้ มีดีแค่หุ่นสวยๆ จะพิชิตใจหล่อนก็แค่หน้าตาดีก็ใช้ได้แล้ว! แต่แกเนี่ย ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับคุณผู้หญิงได้แน่นอน! เพราะแก ฉัน รวมไปถึงผู้ชายคนไหนๆ ในโลกใบนี้ก็ไม่มีใครคู่ควรกับคุณผู้หญิง”