เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 536 ล้างแค้นคนตระกูลหวัง!

ตอนที่ 536 ล้างแค้นคนตระกูลหวัง!

เมื่อพูดชื่อตัวเองจบแล้ว เย่เฉินก็กดวางสาย

ชิงหลง ซีกวาและหวังเอ้อร์เชอยืนงง พวกเขายังคิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะเป็นคนลงมือทำร้ายลีมินจีด้วยตัวเอง

แน่นอนว่าลีมินจีคนนี้สมควรตาย เพราะถ้าปล่อยให้เขารอดชีวิต เขาจะต้องล้างแค้นเย่เฉินแน่นอน 100%

เมื่อครู่ลีมินจีเองก็พูดอย่างชัดเจนว่าต้องการจะสังหารเย่เฉิน เย่เฉินก็ไม่มีเหตุผลที่จะให้คนแบบนี้มีชีวิตรอดอยู่บนโลกแล้วกลายเป็นภัยคุกคามให้ตนเอง

หวังเอ้อร์เชออ้าปากค้างอยู่พักใหญ่แล้วกล่าว “คุณชายเย่…สุดยอดครับ!”

ซีกวาเองกล่าวว่า “ฆ่าเดียรัจฉานแบบนี้ สกปรกมือคุณชายจริงๆ คุณชายน่าจะให้ผมหรือไม่ก็พี่หลงทำยังดีกว่า!”

ในวินาทีนี้เย่เฉินดูยิ่งใหญ่และสูงส่งขึ้นกว่าเดิมในใจพวกเขา

ก่อนอื่นให้ลีมินจีโทรหาคุณผู้หญิง ในเวลาเดียวกันที่เขากำลังพูดก็ลงมือจัดการลีมินจี!

เย่เฉินทำให้คุณผู้หญิงเห็นชัดๆ อีกทั้งเย่เฉินยังจงใจทำให้คุณผู้หญิงรู้ด้วยว่าเขาเป็นคนลงมือสังหารลีมินจีด้วย

พวกชิงหลงรู้สึกได้เลยว่าเหมือนเย่เฉินกำลังจะพิสูจน์กำลังประกาศอะไรบางอย่างกับคุณผู้หญิง

ที่จริงแล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย่เฉินฆ่าคน ตอนอยู่ในสนามรบ เขาก็ฆ่าคนมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่

หลังจากที่ฆ่าคนแล้วทุกครั้ง เย่เฉินจะรู้สึกวุ่นวายใจ และมักจะกระวนกระวาย จิตใจไม่สงบ อยากจะระบายอารมณ์ออกมา!

เย่เฉินโยนปืนทิ้ง หลังจากนั้นก็เดินไปที่ห้องของหวังหยวนหยวนด้วยใบหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์

ทันทีที่เขาผลักประตูเข้าไป ก็รู้สึกเย็นวาบ สิ่งที่ทำให้เย็นวาบนี้ไม่ใช่แค่เครื่องปรับอากาศในห้อง แต่ยังรวมไปถึงภาพในห้องด้วย

“พี่เย่เฉิน!”

หวังหยวนหยวนที่โดนจับมัดบนเตียง เห็นเย่เฉินก็เรียกเขาอย่างตื่นเต้น

เย่เฉินรีบปิดประตูทันที เพื่อไม่ให้พวกซีกวาที่อยู่ด้านนอก เห็นสภาพหวังเจียเหาในตอนนี้

เย่เฉินพยายามที่จะทำให้ตนเองมองข้าม บังคับสายตาให้ไปมองสิ่งที่เขาไม่ควรจะได้เห็น

เขาเดินไปที่เตียงแล้วแกะเชือกที่รัดแขนและขาของหวังเจียเหยาออก แล้วกล่าว “เดี๋ยวฉันไปหาชุดมาให้เธอใส่”

ใครจะรู้หวังหยวนหยวนกลับกอดเย่เฉินแน่น “พี่เย่เฉินคะ! หนูรู้ว่าพี่จะต้องมาช่วยหนู! หนูกลัวมากเลย หนูกลัวจริงๆ ว่าครั้งแรกของหนูจะโดนหมอนั่นปู้ยี่ปู้ยำเอา ถ้าหนูเสียตัวให้เขาจริงๆ ชีวิตนี้หนูก็จะคบหากับพี่ไม่ได้ ฮือๆ…”

เย่เฉินเหนื่อยหน่ายอย่างมากเขาจึงกล่าว “หยวนหยวน พี่เคยบอกแล้วว่าพี่ไม่ได้ชอบเธอ ใช่ เธอดัง เป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายหลายคน แต่ไม่ว่าเธอจะเซ็กซี่และสมบูรณ์แบบขนาดไหน ฉันก็ไม่ชอบเธอ!”

หวังหยวนหยวนไม่พอใจอย่างมาก “ทำไมล่ะ? ฉันศัลยกรรมเพื่อพี่ ฉันออกกำลังกายวันละหลายชั่วโมงเพื่อพี่ ทำไมล่ะฉันทำให้ผู้ชายทั้งประเทศนี้หลงรักฉัน แต่พี่กลับไม่ชอบฉันล่ะ? เจียเหยามีชู้ พี่ยังให้อภัยแล้วชอบหล่อนเลย แต่ฉันเนี่ยชอบพี่มากๆ ชอบพี่แค่คนเดียวทั้งหัวใจเลย ทำไมพี่ไม่ชอบฉันล่ะ? ถ้าหากว่าตอนั้นพ่อไม่ได้ผัดผ่อนเรื่องงานแต่งของเรา ฉันก็จะกลายเป็นผู้หญิงของพี่ตั้งนานแล้ว! จะพวกนังแพศยาไม่ว่าจะซูมู่ชิงหรือฉินหงเหยียน ก็ไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้พี่หรอก!”

เพี้ยะ!

เย่เฉินฟาดฝ่ามือใส่วงหน้าสวยๆ ของหวังหยวนหยวน

เดิมทีเขาก็อารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่มีที่ให้ระบายอารมณ์ ในเมื่อหวังหยวนหยวนกล้าว่าภรรยาสองคนของเขาเป็นผู้หญิงแพศยาแล้วก็เหมือนรนหาที่ชัดๆ!

เย่เฉินหัวเสีย “หวังหยวนหยวน เธอช่วยเลิกพูดถึงเรื่องงานแต่งของเราในสมัยก่อนที เธออย่าลืมสิว่าตอนที่พ่อเธอบอกเรื่องนี้ เธอคิดยังไง! เธอบอกว่าเธอไม่เสียดายผู้ชายแบบฉัน แถมยังบอกโชคดีที่พ่อเธอช่วยผัดผ่อนเรื่องงานแต่งงานของเราทำให้เธอโชคดีรอดเคราะห์กรรม! เธอถามตัวเธอเองสิ ว่าถ้าตอนนั้นเราแต่งงานกัน สามปีให้หลังเธอจะต่างกับหวังเจียเหยาตรงไหน? ในสายตาเธอ ฉันเป็นแค่ขยะที่แต่งเข้า! เธอก็ดูถูกฉันเหมือนกัน ทรยศฉันเหมือนกัน ไปหาผู้ชายคนอื่นเหมือนกัน!”

หวังหยวนหยวนโดนแขวะจนพูดไม่ออก หล่อนรู้ว่าสิ่งที่เย่เฉินพูดเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น

ถ้าหากทั้งสองคนแต่งงานกันจริงๆ แล้วชีวิตคู่ตลอดสามปีที่ผ่านมานี้ หวังหยวนหยวนเองจะต้องแยกกันอยู่กับเย่เฉิน และจะต้องไม่ยอมให้เขาตะต้องหล่อนแน่

ส่วนเรื่องนอกใจ หวังหยวนหยวนยังอายุน้อย บางทีอาจจะไม่นอกกายจริงๆ แต่การนอกใจต้องมีแน่ๆ

หล่อนมีแฟนคลับตั้งมากมายในโลกอินเตอร์เน็ต ผู้ชายเยอะแยะมาถามไถ่เป็นห่วงหญิงสาว หล่อนเองก็เรียกผู้ชายคนอื่นเป็นที่รักๆ มาตั้งนานแล้ว

ต่อให้เป็นเช่นนั้น หวังหยวนหยวนก็ยังร้องไห้กอดเย่เฉิน “พี่เย่เฉินคะ ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก ฉันไม่ทำหรอกค่ะ ฉันจะไม่ทำร้ายพี่เหมือนพี่เจียเหยาหรอก พี่เชื่อหนูนะคะ”

ทันทีที่ได้ยินชื่อหวังเจียเหยา ริ้วโทสะพลันแล่นขึ้นเป็นริ้ว

พอคิดๆ ถึงตลอดสามปีที่ผ่านมา ความน้อยเนื้อต่ำใจที่แต่งเข้าตระกูลหวัง เย่เฉินจึงฟาดฝ่ามือใส่หน้าหวังหยวนหยวนอย่างห้ามใจไม่ไหว !

เพี้ยะ!

เย่เฉินกล่าวอย่างหัวเสีย “พวกเธอคนตระกูลหวัง รังแกฉันมาสามปีเต็มๆ! สามปีที่ผ่านมา หวังจื้อเฉียงพ่อเธอ หวังซ่าวเจี๋ยพี่เธอ ดูถูกเหยียดหยามฉันมาไม่น้อยกว่าร้อยครั้ง! ตอนแรกฉันเห็นแก่ที่เธอยังอายุน้อย เลยอยากให้เธอทะนุถนอมครั้งแรกเอาไว้ เพื่อสามีในอนาคตของเธอ แต่ในเมื่อเธอไม่เห็นค่า ก็ได้ ฉันจะทำให้เธอสมหวัง ถือเสียว่าเป็นการชดเชยจาตระกูลหวังแล้วกัน!”

……

20 นาทีต่อมา

เย่เฉินและหวังหยวนหยวนเดินออกมาจากห้องนอน

เย่เฉินที่ยังอารมณ์ปุดๆ ตอนเดินเข้าไป เย่เฉินในตอนนี้ดูอารมณ์ดีผ่อนคลายกว่าเดิมมาก

ส่วนหวังหยวนหยวนเองกลับดูกระมิดกระเมี้ยนเหมือนสาวแรกรุ่น รอยยิ้มแห่งความสุขแต่งแต้มบนใบหน้า

ส่วนซีกวาและหวังเอ้อร์เชอมองทั้งสองคน พลางยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่หยุด

หวังเจินอวี่ดาราที่หุ่นดีและสวยที่สุดในประเทศจีนเสร็จเจ้านายของพวกเขาไปแล้ว

หวังเอ้อร์เชอกระเซ้า “พี่ว่าถ้าแฟนคลับหวังหยวนหยวนรู้เรื่องนี้เข้า จะโมโหจนฆ่าตัวตายเลยไหม? ฮ่าๆ”

ชิงหลงกลับรักษาความเป็นอาชีพแบบที่ผ่านมา ไม่พูดไม่ยิ้ม เมื่อเห็นเย่เฉินเดินออกมาจากห้องก็รีบเดินไปรายงาน

“คุณชาย เมื่อครู่มีคนมาลำรถหนึ่งครับพกอาวุธครบมือ โดนคนของเราจัดการไปหมดแล้ว ผมเดาว่าน่าจะเป็นคนที่คุณผู้หญิงส่งคุณผู้หญิง…

พอได้ยินชื่อนี้แล้ว เย่เฉินก็หวั่นไหว ผู้หญิงที่เก่งเหมือนแบล็ควิโดว์คนนี้!

เย่เฉินกล่าว “ลีมินจีโดนฆ่าตายไป หล่อนจะต้องส่งคนมาดูแน่ว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราก็จัดการคนพวกนี้หล่อนก็จะต้องส่งคนมาเพิ่มอีกแน่ๆ เป้าหมายที่เรามากันในครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อมาหาเรื่องผู้หญิงคนนี้เพื่อจับเย่เซวียน อย่าอยู่ที่นี่นานนักเลย เราไม่จำเป็นต้องปะทะกับหล่อน เราออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”

ชิงหลงตอบ “ครับ!”

เย่เฉินเองสาวเท้าเดินออกไป ส่วนหวังหยวนหยวนเอื้อมมือมาแกะแขนเขาแล้วถามเสียงออดอ้อน “พี่เย่เฉินคะ พวกพี่จะไปไหนกัน? หนูตามไปด้วยได้ไหมคะ?”

เย่เฉินตอบหล่อน “เธอรีบกลับประเทศไปเถอะไป ฉันว่าหน้าเธอก็สมบูรณ์แบบมากแล้ว ไม่ต้องมาเสริมเติมแต่งอะไรที่โรงพยาบาลศัลยกรรมแล้วล่ะ ในเมื่อตั้งใจจะเดินสายดาราศิลปินแล้ว ก็ตั้งใจร้องเพลง ซ้อมเต้นไปเถอะ ตั้งใจเรียนการแสดง อย่าทำให้แฟนคลับผิดหวังเลย”

หวังหยวนหยวนพยักหน้าหงึกๆ “ค่ะๆ ฉันจะต้องขยัน จะไม่ทำให้พี่เย่เฉินแล้วก็แฟนคลับของฉันผิดหวังค่ะ!”