เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 537 จับเย่เซวียน!
ตอนที่ 537 จับเย่เซวียน!
หวังเจินอวี่ที่ผู้ชายชาวจีนหลงใหลจำนวนนับไม่ถ้วนเป็นเพียงแค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้นในสายตาเย่เฉินผู้เป็นทายาทเศรษฐี
เย่เฉินสั่งให้ชิงหลงส่งคนมาหนึ่งคนเพื่อไปส่งหวังหยวนหยวน
จากนั้นพวกเย่เฉินก็ออกไปจากที่นี่
พวกเขามาถึงโรงแรมชื่อพาร์คไฮแอท ที่นี่เป็นโรงแรมหรูหรา เจ้าของเดิมคือเย่เทียน แต่ตอนนี้กลายเป็นของเย่เฉินแล้ว
ในฐานะที่เย่เฉินเป็นเจ้าของโรงแรม ที่นี่สามารถรับประกันความเป็นส่วนตัวของพวกเขาได้
สี่ทุ่มครึ่ง
เย่เฉินมองตำแหน่งของเย่เซวียนจากโปรแกรมติดตามในมือถือ
“เย่เซวียนเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว คืนนี้เป็นโอกาสที่เราจะได้ลงมือ ชิงหลงเราต้องรีบตามไป!”
ที่เย่เฉินไม่จับเย่เซวียนในตอนกลางวัน เพราะว่ากลางวันวุ่นวายเกินไป เย่เซวียนจะสามารถหาโอกาสหนีไปกับฝูงชนได้ง่าย
ที่เย่เซวียนเดินออกจากประตูโรงแรมในคืนนี้แปลว่าเขาจะต้องไปแอ้ม ‘สาวน้อยที่ไม่บรรลุนิติภาวะที่สวยเหมือนนางฟ้า’
คนที่บ้าราคะแบบนี้ไม่ตายดีหรอก
เย่เซวียนบ้าผู้หญิงขนาดนี้ เป็นโอกาสเหมาะๆ ให้เย่เฉินตามจับเขา!
พวกเย่เฉินขับรถจนมาถึงที่พักอาศัยในพื้นที่คนร่ำรวย แล้วหยุดรถลง
เย่เฉินมองตำแหน่งของเย่เซวียนในแอพติดตามแล้วกล่าว “ที่นี่แหละ เย่เซวียนอยู่ข้างใน”
ซีกวาเปิดหน้าต่างรถแล้วมองไปด้านนอกพลางกล่าว “ฮ่าๆ ที่นี่เหมือนจะเป็นย่านที่อยู่อาศัยของเศรษฐี คุณชายเย่เซวียนชอบเที่ยวผู้หญิงไฮโซจริงๆ ด้วย”
หวังเอ้อร์เชอที่มีผ้าพันใบหน้ากล่าวขึ้นมาว่า “ตำแหน่งของคุณชายเย่เซวียนอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน หรือว่าเขาเริ่มแล้วหรือเปล่า? ฮ่าๆ”
ซีกวากล่าว “จะต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ คุณชายครับไปจับเย่เซวียนในตอนนี้ จะต้องจับได้แน่นอน เขาต้องต่อต้านไม่ได้เลย! ฮ่าๆ”
เย่เฉินเองก็รู้ว่าตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการจะจับเย่เซวียน ถ้าพลาดคราวนี้ไปแล้วเกรงว่าหลังจากนี้คงจะไม่มีโอกาสแล้ว!
เย่เฉินกล่าว “ซีกวา เสี่ยวหวัง พวกนายสองคนรออยู่ในรถ เตรียมตัวมารับเราตลอดเวลา ชิงหลง ตามฉันลงมา”
ชิงหลง “ครับ!”
ชิงหลง “ครับ!”
ชิงหลงและซีกวาเดินบนทางเดินในพื้นที่นั้นแล้วกล่าว “ชิงหลง จูเชว่จะต้องอยู่แถวนี้คอยคุ้มกันเขา นายไปหาจูเชว่สิแล้วล่อเขาไป ห้ามให้เขามาช่วยเย่เซวียน”
“ส่วนเย่เซวียนน่ะฉันจัดการเขาเองคนเดียวก็ได้”
ชิงหลงพยักหน้ารับ “ครับ คุณชายระวังตัวด้วยนะครับ!”
ชิงหลงพูดพลางหายตัวไปในถนนท่ามกลางความมืดมิด
เย่เฉินสูบบุหรี่ แสร้งทำท่าเดินเล่นไปจนถึงประตูที่พักของเย่เซวียน จากนั้นก็หันมองรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีคนแล้วก็กระโดดข้ามกำแพงเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้วพลิกตัวเข้าไปในตัวบ้าน
ที่พักของที่นี่ไม่ใช่ตึกสูงใหญ่โต แต่เป็นบ้านคล้ายๆ กับเรือนสี่ประสานที่เมืองหลวงที่เป็นบ้านเดี่ยว
แต่ว่าหลังจากที่ปีนกำแพงเข้าไปแล้วเย่เฉินก็ต้องตกใจ
“เป็นบ้านที่ใหญ่มากจริงๆ”
บ้านพักที่นี่ใหญ่กว่าบ้านของเย่เฉินและซูมู่ชิงมากกว่าสามสี่เท่าด้วยซ้ำ ความร่มรื่น การตกแต่ง หรูหรากว่าบ้านของพวกเขาหลายเท่า เย่เฉินเองก็ค่อยๆ เดินไปตามตำแหน่งของเย่เซวียนช้าๆ
แต่ว่าเดินไปไม่ถึงสองก้าว จู่ๆ ก็พบว่าด้านหน้า มีผู้ชายในชุดสูทเดินปรี่มาหา
เย่เฉินรีบไปหลบบด้านหลังต้นไม้ ทำให้ไม่โดนจับได้
เย่เฉินรีบเดินไปข้างหน้า แต่เพิ่งเดินมาถึงศาลาแห่งหนึ่ง ก็มีชายในชุดสูทสองคนเดินคุยกันผ่านมา
เย่เฉินรีบปีนออกจากศาลา แล้วนอนราบไปกับพื้น ทำให้หลบเลี่ยงสายตาคนพวกนั้นได้อีกครั้ง
เพิ่งจะลุกขึ้นเดินไปได้ไม่ไกลก็ไปเจอชายในชุดสูทอีกสองคน!
“บัดซบ! นี่มันบ้านใครเนี่ยทำไมมีบอดี้การ์ดเอะขนาดนี้!”
เย่เฉินตกใจไม่น้อยเขายังคิดว่าที่นี่เป็นแค่บ้านของเศรษฐีธรรมดาๆ เท่านั้นเอง
แต่บ้านเศรษฐีทั่วๆ ไป ที่บ้านอาจจะมีคนใช้เยอะแยะ แต่ไม่มีทางมีบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่ท่าทางน่ากลัวแบบนี้ อีกทั้งแต่ละคนยังสวมชุดสูทอีก แค่ดูก็รู้แล้วว่าเขาจะต้องเป็นมืออาชีพมากแน่ๆ
เย่เฉินลอบกล่าวในใจ “ไม่ได้การล่ะ ยังไม่ทันได้เข้าบ้านก็เจอบอดี้การ์ดไปตั้ง 6 คนแล้ว หลังจากที่เข้าไปแล้วเกรงว่าบอดี้การ์ดจะต้องเยอะขึ้นกว่านี้แน่นอนเลย”
เย่เฉินตัดสินใจว่าจะไม่แอบบุกเข้าไปอย่างระมัดระวังหลบๆ ซ่อนๆ อีก เขาเองตั้งใจจะปลอมตัวเป็นบอดี้การ์ดแล้วปะปนเข้าไปด้านใน!
ดังนั้นเย่เฉินก็ไปพขบกับชายในชุดสูทที่เดินอยู่ด้านหลัง เขาปราดเข้าไปประชิดตัวแล้วใช้มือขวาสับลงบนต้นคออีกฝ่าย เขาก็ล้มพับลงไปทันที
จากนั้นเย่เฉินก็รีบสวมชุดของเขาอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเย่เฉินก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์อย่างแนบเนียน
โชคดีที่พอคนรับใช้ในคฤหาสน์ที่เห็นเย่เฉินในชุดนี้รวมไปถึงท่าทางการเดินที่สุขุมของเขาแล้วนั้นก็ไม่สงสัยเขา กระทั้บอดี้การ์ดกันเองยังไม่สงสัยเขาเช่นกัน
เย่เฉินเข้าไปใกล้ตำแหน่งของเย่เซวียนช้าๆ!
“ดีจริงๆ อีกแค่ 50 เมตรก็จะเจอเย่เซวียนแล้ว!”
เย่เฉินใกล้จะจับเย่เซวียนที่กำลังหลงระเริงเป็นปลาได้น้ำแล้ว!
หลายปีมานี้เย่เซวียนเที่ยวทอดเสน่ห์กับสาวๆ ทั่วโลก เขาหลงระเริงไปกับหญิงงามจนหลงลืมไม่ได้ฝึกฝนป้องกันตัวเอง
เย่เฉินเชื่อมั่นอย่างมากว่าหากสู้กันแบบตัวต่อตัวจะต้องเอาชนะเย่เซวียนได้!
ยิ่งไปกว่านั้น สภาพในตอนนี้ของเย่เซวียนน่าจะสู้อะไรเย่เฉินไม่ได้ด้วยซ้ำ
แล้วเขาก็มาถึงตึกทางปีกขวาของคฤหาสน์
นอกห้องเองก็มีบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่เช่นกัน
เย่เฉินเพิ่งเดินเข้าไปใกล้ บอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่ก็ยกมือขึ้นห้ามเขา “คุณหนูสั่งเอาไว้ว่าต่อให้อุกกาบาตชนโลกจนระเบิดก็ห้ามเข้าไปรบกวนคุณหนู นายไปเดินตรวจที่อื่นเถอะ อย่าอยู่แถวนี้เลย”
เย่เฉินพอจะเข้าใจภาษาเกาหลีอยู่บ้าง แต่ไม่ดีมากขนาดนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยเข้าใจคำว่าอุกกาบาตชนโลกที่อีกฝ่ายกล่าว
แต่เย่เฉินพอจะมองออกว่าคนตรงหน้าไม่อยากให้เขาอยู่แถวนี้
เย่เฉินไม่ได้พูดอะไรอีก เขาพยักหน้ารับแล้วหันหลังเดินไป
แต่ในตอนนี้เองเป็นช่วงที่บอดี้การ์ดเผลอพอดี
แล้วเย่เฉินก็หันไปคว้าอีกฝ่ายจับทุ่มลงพื้น แล้วใช้เข็มทิ่มใส่คออีกฝ่ายเขาสลบไปทันที
เย่เฉินหัวเราะแล้วมองบานประตูห้องที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของอิสตรี “พี่รอง ในที่สุดผมก็เจอพี่สักที!”
เย่เฉินผลักประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว พยายามจะบุกเข้าไปในห้องด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ในห้องขณะนี้มีหญิงสาวหน้าตางดงามปานนางสวรรค์อยู่จริงๆ ออกจะเหมือนดาราสาวที่รับบทเป็นเซียวเหล่งนึ่งที่โด่งดังในประเทศจีน ท่าทางนุ่มนิ่ม งามสง่า ดูแล้วน่าจะอายุประมาณ 14-15 ปีเท่านั้นเอง
เด็กหญิงในตอนนี้สวมชุดกระโปรงสีขาวเนื้อผ้าพลิ้ว แต่ตรงกระโปรงโดนใครคนหนึ่งถลกขึ้นมา
ส่วนคนที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังเด็กหญิงก็คือเย่เซวียน!
“โอ๊ะ!”
หญิงสาววัยแรกรุ่นคนนี้เห็นเย่เฉินบุกเข้ามาก็อุทาออกมาทันที มือนุ่มนิ่มสองข้างปิดหน้าเอาไว้ เพื่อไม่ให้เย่เฉินเห็นหน้าตาของหล่อน
ก็ไม่เปลกหรอกเด็กสาววัยแรกรุ่นอายุประมาณแค่ 15 ปีเท่านั้น ถ้าโดนผู้ชายคนอื่นเห็นภาพแบบนี้เข้า จะไม่เขินได้อย่างไร?
เย่เซวียนเองก็ตกใจ “น้องสามเหรอ? แม่ง! นายรู้ได้ไงว่าพี่อยู่ที่นี่!”
เห็นได้ชัดว่า เย่เซวียนที่เป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการ ยังคิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะเจอตัวเขา
เย่เฉินหัวเระเสียงเย็น ผมรู้ว่าพี่อยู่ที่นี่ได้ไงน่ะเหรอ?
พี่มันคนทะลึ่ง ถ้าไม่เพราะอยากเห็นรูปเซ็กซี่ของฉินเสี่ยวตั่วล่ะก็ ผมจะเจอพี่หรือไง?
เย่เฉินไม่พูดพร่ำทำเพลง และไม่สนใจความรู้สึกของแม่นางฟ้าตัวน้อย เขาพุ่งพรวดเข้าไปจิ้มเข็มใส่คอเย่เซวียนทันที!