เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 538 เจอคุณผู้หญิงอีกครั้ง!!
ตอนที่ 538 เจอคุณผู้หญิงอีกครั้ง!!
เย่เซวียนลนลาน “บ้าเอ๊ย! น้องสาม นายฉีดยาอะไรให้ฉัน!”
เย่เฉินยิ้มน้อยๆ เมื่อเขาได้จัดการฉีดยาให้เย่เซวียนแล้ว เขาก็สบายใจ ไม่ต้องกังวลว่าพี่ชายคนนี้จะหนีไปไหนอีก เพราะว่าต่อให้เขาหนีไปก็ต้องยอมกลับมาหาเขาอย่างว่าง่าย!
เย่เฉินจึงกล่าวว่า “นี่เป็นยาที่ทำให้หน้าขยับไม่ได้ ภายในสามวันถ้าพี่ไม่ได้ยารักษาจากผม หน้าของพี่จะแสดงสีหน้าอะไรไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิต! กลายเป็นเหมือนผู้หญิงที่ศัลยกรรมแล้วพัง จะน่าเกลียดสุดๆ แล้วจะไม่มีทางหายตลอดไป!”
เย่เฉินรู้ว่าพี่ชายเขาคนนี้ให้ความสำคัญกับหน้าตาอย่างมาก สิ่งที่เขาทนไม่ได้ที่สุดคือกลายเป็นคนหน้าตาน่าเกลียด
ดังนั้นเย่เซวียนไม่มีทางยอมให้ตัวเองกลายเป็นคนอัปลักษณ์แน่นอน นี่มันแย่กว่าการจะเอาชีวิตเขาเสียอีก
เย่เซวียนสวมกางเกงแล้วกล่าว “น้องสาม นายไร้หัวใจจริงๆ! ฉันดีกับนายขนาดนั้น แนะนำแฟนสวยๆ ให้นายตั้งสองคน แถมยังช่วยพ่อของแฟนนายอีก คิดไม่ถึงว่านายจะทำแบบนี้กับฉัน”
ตอนนี้เย่เซวียนตกอยู่ในเงื้อมมือของเย่เฉินแล้ว ภารกิจของเขาลุล่วงแล้ว
เขาก็จะได้รู้ความลับของตระกูลในเร็วๆ นี้แล้วว่าคืออะไร!
และในตอนนี้ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกห้อง อีกทั้งยังมีเสียงผู้หญิงดังตามมาด้วย
“ซวยแล้ว แม่เสือพาพวกมาแล้ว เราต้องรีบหนีแล้วล่ะ!”
ทันใดนั้นเองเย่เซวียนก็มีท่าทีตึงเครียด
เย่เฉินเอื้อมมือไปคว้าเย่เซวียน “พี่จะไปไหน!”
เย่เซวียนกล่าวอย่างร้อนรน “ถ้ายังไม่รีบเผ่นอีก เราสองคนตายอยู่ที่นี่แน่! เหอเฟิงหมายเลข 2 ของฉันโดนนังบ้านั่นทำลายจนเละเลย! คนแซ่พัคนั่นจะล่วงเกินไม่ได้ หล่อนไม่ใช่คนธรรมดา… ช่างเถอะ ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว เราหนีออกไปก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ!”
เย่เซวียนกล่าวแล้วรีบสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุมของน้องชาย แล้วกระโดดหนีออกทางหน้าต่าง!
“พัคเหรอ?”
เย่เฉินลังเลไปครู่หนึ่งแล้วในทันใดนั้นเอง…
โครม!
ประตูห้องโดนกระแทกจนเปิดออก ทันใดนั้นเองก็มีชายในชุดสูทสิบกว่าคนกรูเข้ามา แล้วในกลุ่มพวกเขานั้นมีหญิงสาวท่าทางสูงส่งในชุดกระโปรงยาวสีดำเดินออกมา!
ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว ผู้หญิงที่ยังแต่งหน้าเต็มและแต่งตัวเป็นทางการแบบนี้ที่บ้านตัวเองแบบนี้ ไม่ใช่ผู้หญิงในครอบครัวทั่วไปจะทำกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งทั้งที่อยู่กลางวงบอดี้การ์ดแบบนี้ ยังดูทรงพลังอย่างมาก!
กึก… กึก… กึก…
เสียงรองเท้าส้นสูงสีดำดังขึ้นอย่างเป็นจังหวะ
หญิงสาวที่ดูสูงศักดิ์คนนี้ ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว
ส่วนเย่เฉินก็ชะงักไปทันทีที่เห็นหญิงสาว
ไม่ใช่เพราะใบหน้าที่สะสวย ที่บุคลิกที่เย่อหยิ่งของหล่อน แต่เพราะเขารู้จักหล่อน!
“คุณผู้หญิง…”
ผู้หญิงคนนี้ก็คือคุณผู้หญิงที่เขาเคยคุ้มกันตอนอยู่ในสนามรบที่ซีเรีย พัคอินอา!
หลังจากที่พัคอินอาเดินเข้ามาด้านในแล้วเห็นว่าแม่นางฟ้าน้อยเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ก็ตวาดเสียงดัง “ทุกคนปิดตา!”
บอดี้การ์ดพวกนี้เหมือนได้ยินคำสั่งศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาปิดตาทันที ไม่กล้ามองสิ่งที่พวกเขาไม่สวมควรจะเห็นทันที
ส่วนแม่นางฟ้าตัวน้อยคนนั้นมีท่าทีหวาดกลัวทันทีที่เห็นพัคอินอา
“คุณแม่…”
เด็กสาวเห็นอีกฝ่ายก็อุทานออกมาเสียงสั่น
“เพี้ยะ!”
พัคอินอาฟาดฝ่ามือไปบนใบหน้างดงามของลูกสาว “ยังไม่สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วออกไปเสีย!”
“ค่ะ”
เด็กสาวรีบก้มเก็บเสื้อผ้าบนพื้นแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่บุตรสาวออกไปแล้ว พวกบอดี้การ์ดถึงกล้าเปิดตาดู
และในตอนนี้เองพัคอินอาถึงได้หันมองเย่เฉิน!
เย่เฉินเองก็หันมองพัคอินอาเช่นกัน!
ทั้งสองคนประสานสายตากัน แถมยังอยู่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งเมตร!
ใจของเย่เฉินเองค่อยๆ เต้นระรัวโดยไม่รู้ตัว!
คิดไม่ถึงว่าเขาจะตื่นเต้น!
คราวก่อนที่ทั้งสองคนสบตากันในระยะที่ใกล้แบบนี้ น่าจะเป็นตอนที่อยู่ในถ้ำ HOTA ที่แสนโรแมนติกในสนามรบซีเรีย
นั่นเป็นวินาทีที่แสนงดงามที่เย่เฉินไม่อาจลืมได้เลยในชีวิตของเขา
พวกเขาอยู่ที่นั่นด้วยกันสิบกว่าชั่วโมง คุยกันเรื่องความรัก วิถีชีวิต ความฝัน ความตาย คุยกันมากมายจริงๆ…
ที่นั่นพวกเขาเผลอไผลจูบกัน…
ได้มองหล่อนอีกครั้งแบบนี้ เย่เฉินยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มอย่างอดไม่ได้
เย่เฉินคิดในใจ “คุณผู้หญิง เราเจอกันอีกแล้วนะ ไม่รู้ว่าได้มาเจอผมในอีกสี่ปีต่อมา คุณจะรู้สึกยังไงนะ?”
เย่เฉินอยากรู้อย่างเหลือเกินว่าผู้หญิงที่ดึงดูดใจเขาคนนี้ พอมาได้เจอกับเขาอีกรอบแล้วจะรู้สึกอย่างไร
จะเหมือนกับเย่เฉินไหมที่ย้อนคิดถึงเรื่องที่น่าประทับใจของพวกเขาเมื่อสี่ปีก่อน
แต่ว่า…
เพี้ยะ!
เสียงเนื้อกระทบกันดังกังวาน
พัคอินอาเงื้อมือขึ้นตบหน้าเย่เฉินด้วยโทสะ!
ตัวเย่เฉินเองที่กำลังดีใจเพราะได้พบกันอีกครั้งก็ห่อเหี่ยวใจไปทันที!
พัคอินอาหลังจากที่ตบเย่เฉินแล้วก็หันหลังเดินออกไป โดยไม่แม้แต่จะมองเขาอีกจากนั้นก็หันไปบอกบอดี้การ์ดรูปร่างสูงใหญ่ “ฆ่าเขาทิ้งเลย”
“ครับ!”
บอดี้การ์ดคนนั้นหยิบปืนมาเล็งเย่เฉิน!
ตัวเย่เฉินเองเสียใจมากเกินกว่าจะหวาดกลัวจากการโดนข่มขู่!
เย่เฉินแสบจมูก น้อยครั้งนักที่เขาจะเสียใจแบบนี้!
ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นแค่คุณผู้หญิงที่บ้านร่ำรวยทั่วๆ ไป เย่เฉินไม่ได้สนใจเลยว่าหล่อนจะฆ่าตนเองหรือว่าจะทำอะไร
แต่ว่าผู้หญิงคนนี้คือคุณผู้หญิง!
หญิงสาวเป็นผู้หญิงที่เย่เฉินเคยชอบมาก่อน และเขาเคยพยายามปกป้องหล่อนอย่างสุดความสามารถ!
ทำไมหล่อนถึงทำแบบนี้!
เมื่อสี่ปีก่อน หล่อนกล่าวกับเย่เฉินเองกับปากว่าให้มหาหล่อนที่เกาหลี!
“คุณจะฆ่าผมเหรอ?”
เย่เฉินใช้ภาษาอังกฤษตะโกนถามเสียงของพัคอินอาด้วยเสียงลำบากใจ
ทันใดนั้นเองพัคอินอาหมุนตัวมามองประเมินเย่เฉินอีกครั้ง ใบหน้าที่เย่อหยิ่งนั้นก็เผยแววตื่นตระหนกออกกมา
บางทีเป็นความตื่นตกใจที่เกิดขึ้นเพราะชายตรงหน้าใช้ภาษาอังกฤษในการสนทนากับหล่อน
ภาษาอังกฤษของพัคอินอาเองก็ดีมากเช่นกัน
หญิงสาวถามเสียงเย็น “แกแตะต้องลูกสาวฉัน แต่ฉันไม่ควรฆ่าแกหรือไง? ลูกสาวฉันเพิ่งอายุ 15! แกมันไอ้เดียรัจฉาน!”
เย่เฉินรู้ว่าพัคอินอามีบุตรสาวหน้าตาสะสวยตั้งแต่เมื่อ 4 ปีก่อน แต่ในตอนนั้นหล่อนอายุเพียง 11 ปี
ส่วนพัคอินอาในตอนนั้นอายุ 31 ปี
ตอนนี้หญิงสาวอายุ 35 ปีแล้ว
ถึงแม้ว่าอายุจะเพิ่มขึ้น แต่ว่าเสน่ห์ของหญิงสาวก็ไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด อีกทั้งยังดูมีสง่าราศีมากกว่าเดิม ส่วนผิวพรรณก็ดีเหมือนที่ผ่านมา
เย่เฉินไม่อยากจะอธิบายว่าเขาไม่แตะต้องบุตรสาวของหล่อนแม้แต่น้อย ตอนนี้เขาแค่อยาจะรู้แค่เรื่องเดียวเท่านั้น!
พัคอินอาจะจำได้ไหมว่าเย่เฉินคือใครกันแน่!
เย่เฉินเคยเรียนหลักจิตวิทยามาบ้าง เขาพอจะมองออกมาในแววตาพัคอินอานั้น นอกจากความโกรธแล้วไม่ได้มีร่องรอยของความตกใจแฝงอยู่ในนั้นด้วยซ้ำ
เหมือนหล่อนไม่ได้รู้เลยว่าเย่เฉินคือใคร!
เย่เฉินตื่นเต้น กังวลอยู่นาน แต่ใครจะคิดกลายเป็นว่าอีกฝ่ายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร!
เย่เฉินหันมองพัคอินอาแล้วกล่าว “คุณผู้หญิง คุณจะฆ่าผมจริงเหรอ?”
ทันทีที่พัคอินอาได้ยินสรรพนามคำว่าคุณผู้หญิง ทันใดนั้นเองก็เสมือนหลุดไปอีกโลก เกิดความรู้สึกคุ้นเคยบางอย่างเกิดขึ้น!
หญิงสาวหันมองเย่เฉินแล้วถาม “นายคือ…”
เย่เฉินหัวเราะเสียงเย็น “กลายเป็นผมที่คิดไปเองเสียอย่านั้น คิดไปว่าคุณจะจำผมได้ตตลอดชีวิต คิดไม่ถึงเลยว่าแค่สี่ปีเท่านั้น คุณก็ลืมผมไปหมดแล้ว!”
YOU MAY ALSO LIKE
