เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 562 ให้ฉันไปทางนี้เหรอ

ตอนที่ 562 ให้ฉันไปทางนี้เหรอ?

ผู้ช่วยอัจฉริยะของรถพอร์ชกล่าว “เลี้ยวขวาแล้วตรงไป 1.3 กม. หลังจากนั้นก็เลี้ยวขวาไปถึงถนนเคอย่วน ระวังถนนเคอย่วนกำลังซ่อมแซม ปิดถนนอยู่”

ปิดถนนเหรอ?

เรื่องปิดถนนอย่างรถธรรมดาๆ คงจะเป็นปัญหาใหญ่โต แต่สำหรับรถพอร์ช 888 ที่บินได้ล่ะก็ไม่ได้มีผลอะไร!

เพราะเย่เฉินสามารถขับรถคันนี้บินทะลุผ่านไปได้!

อีกทั้งเพราะว่าเหตุผลในการซ่อมถนนทำให้ทางนั้นไม่มีรถ ก็จะไม่มีคนเห็นภาพนี้

โครม… โครม… โครม…

รถเฟอร์รารีทางซ้ายของเย่เฉินชนรถเย่เฉินไม่หยุด แล้วเบียดเขาไปทางขวา

“ฮ่าๆ ชนเขาแม่ง รถของเขาเรียบร้อยหมดจด แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นรถใหม่ ฝากรอยไว้บนรถให้เขาสักหน่อยแล้วกัน”

ในรถเฟอร์รารีเพื่อนๆ ของหัวจื่อหัวเราะเจ้าเล่ห์

เย่เฉินโกรธจัด คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าชนรถเขาเล่นเชียวเหรอ?

พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่ารถคันนี้แข็งแรงขนาดไหน!

ต่อให้เป็นรถวอลโว่ รถพอร์ช 888 ของเย่เฉินเองก็สามารถชนจนยับ นับประสาอะไรกับรถเฟอร์รารีที่สวยแต่ใช้ประโยชน์จริงไม่ค่อยได้!

รถเฟอร์รารีแข็งน้อยกว่าออดี้ด้วยซ้ำไป!

โครม!

เย่เฉินกำลังโมโห เขาหมุนพวงมาลัยไปทางซ้ายจนสุดแล้วเหยียบคันเร่ง พลางเบียดรถเฟอร์รารีไปอีกฝั่งจนไนกับที่ขวางถนนทางซ้าย

โครม!

ทันทีที่ได้ยินเสียงดังโครม แล้วเฟอร์รารีชนใส่บาริเออร์ตรงกลางถนน แต่กลับไม่ยอมหยุด รถกลับดันทุรังชนบาริเออร์ไปเรื่อยๆ แต่ไม่ยอมหยุด จนไปชนเข้ากับอีกฝั่งฟุตบาท

โครม!

รถเฟอร์รรารีชนกับรถที่อยู่ตรงข้าม!

“แม่ง! ไอ้บ้านี่ชนฉัน! ทำไมรถเขามันแข็งจังเลย!”

เจ้ของรถเฟอร์รารีโดนชนจนสมอมึน เพราะหัวโขกเข้ากับพวงมาลัย ทันใดนั้นเองก็ตาลาย วิงเวียนไปหมด

ส่วนหัวจื่อที่อยู่ด้านหน้าเห็นภาพเหตุการณ์นี้ก็ตกใจ

“เป็นไปไม่ได้! เป็นรถแข่งเหมือนกัน รถพอร์ชของเย่เฉินเองทำไมถึงชนเฟอร์รารีได้รุนแรงแบบนี้!”

รถพอร์ช 888 ของเย่เฉินเหมือนกับรถถังเลย!

“รนหาที่ตาย!”

เย่เฉินปรายตามองเฟอร์รารี แล้วเลี้ยวซ้ายขับหนีไป

เด็กสาวในรอยสักเห็นรถเยเฉินแข็งแกร่งได้แบบนี้ ก็ลนลานทันที “พี่หัวทำยังไงกันดีล่ะ? รถของเขาแข็งแรงดีจัง เขาจะชนพวกเราไหม?”

เด็กสาวคนนี้สักลวดลายเต็มแขน ดูไปแล้วเหมือนกับเด็กสาวตัวร้ายๆ สักคน ไม่ว่าจะแต่งตัวแบบไหนก็ดูเปรี้ยวเหลือเกิน

แต่ว่าพอเจอเรื่องนี้ก็กลัวใจจะขาด

ทันใดนั้นเองหัวจื่อก็หัวเราะร่วน “กลัวอะไรไป! ไอ้โง่นั้นมันเลี้ยวซ้ายไปแล้ว! เขาแพ้แน่ ฮ่าๆ!”

เด็กสาวในรอยสักสับสน “ทำไมเลี้ยวซ้ายแล้วจะแพ้แน่เลยล่ะคะ? ไหนนายบอกว่าเลี้ยวขวาแล้ววรถติดไม่ใช่เหรอ? แต่สมมติถ้าฝั่งซ้ายรถไม่ติด แล้วเขาเกิดตามมาทันล่ะ?”

หัวจื่อกล่าวพลางระบายยิ้ม “ด้านซ้ายรถไม่ติดจริงๆ แต่ทางซ้ายกำลังซ่อมถนนอยู่! รถขับผ่านไปไม่ได้! ไอ้คนต่างจังหวัดคนนี้ไม่รู้ทางจริงๆ ด้วย กระทั่ง GPS ยังไม่มีเลย กว่าเขาจะกลับรถมา อย่างน้อยๆ ก็คงเสียเวลาเขาไป 5 นาทีแล้ว การแข่งแบบนี้ฉันชนะแน่!”

เด็กสาวในลายดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้ “ฮ่าๆ ฉันอยากจะให้เย่เฉินคุกเข่าให้ฉัน ฮึ ทำเป็นมาดูถูกลายสักของฉันเลย เดี๋ยวแม่จะให้เขาเลียลายสักฉันสักรอบเลย!”

หัวจื่อเหยียบคันเร่งพลางกล่าว “บ้าบอ ที่รัก ผมไม่ยอมหรอก จะให้เขาแตะอั๋งคุณได้ไง”

เด็กสาวกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นนะ เขาคู่ควรที่ไหนล่ะ ฮ่าๆ”

หัวจื่อกับเด็กสาวขับรถด้วยความเร็ว คิดไปว่าชัยชนะอยู่ในกำมือพวกเขาแล้ว

ส่วนเย่เฉินเองหลังจากเลี้ยวซ้ายไปเจอบริเวณที่เขาปิดถนนแล้ว เห็นว่ารอบๆ ไม่มีคนแล้วก็จัดแจงทำลายกล้องวงจรปิด แล้วเปิดโหมดเครื่องบิน!

รถของเย่เฉินบินขึ้นเหนือเมืองหลวง!

ถ้าหากว่ามีคนเห็นภาพนี้เข้าคงจะเป็นลมแน่!

ว่าทำไมถึงมีรถลอยอยู่กลางอากาศได้!

สำหรับคนเมืองหลวงแล้วนี่เป็นเทคโนโลยีจากอนาคต นี่จะเป็นภาพเหตุการณ์ที่อาจปรากฏขึ้นได้ในหลายสิบปีต่อมา

ส่วนเรื่องจะเกิดขึ้นจริงไหมนั้น ต้องดูทั้งแปดตระกูลก่อนว่าพวกเขาจะยอมปล่อยเทคโนโลยีนี้ออกมาหรือไม่!

ในระหว่างที่ลอยอยู่เหนือเมืองหลวงนั้น เย่เฉินก็รู้สึกขึ้นมาว่านอกเหนือจากทั้งแปดตระกูลแล้ว คนอื่นๆ ก็เป็นเพียงมดปลวกเท่านั้น!

เย่เฉินลอยตัวข้ามบริเวณที่ปิดถนนอย่างรวดเร็ว เขาร่อนลงพื้น แล้วขับไปที่วิลล่าซีซานด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ผ่านไปเพียงครู่เดียว รถพอร์ช 911RSR คันนี้ก็มาถึงปากทางของวิลล่าที่ซีซาน

หัวจื่อเองก็ลงมาจากรถ เขาสูบบุหรี่ด้วยใบหน้าพอออกพอใจอย่างมากแล้วกล่าว “เย่เฉินน่ะ คิดว่ากว่าจะถึงคงอีกเจ็ดแปดนาทีนู้นแหละ ที่รัก เรารอเขาอยู่ทีนี่กันเถอะ”

เด็กสาวคนนั้นลงมาจากที่นั่งข้างคนขับด้วยท่าทีดีใจ “อื้มๆ พี่หัวเดี๋ยวตอนเขาคุกเข่า อย่าลืมอัดคลิปให้ฉันนะ”

“ได้…”

หัวจื่อกำลังจะตอบว่าได้ แต่จู่ๆ เ ขาก็เห็นรถพอร์ช 911 สีแดงคันหนึ่งจอดอยู่ที่บริเวณปากปนระตูของสำนักนิติ!

“บ้าชิบ!”

หัวจื่อสังเกตเห็นความผิดปกติทันที นั่นมันรถเย่เฉินไม่ใช่เหรอไง!

“ไม่สิ เป็นไปไม่ได้ เขาไม่มีทางเร็วกว่าฉัน จะต้องเป็น 911 ของคนอื่นแน่ๆ แต่แค่สีกับรุ่นเดียวกันเฉยๆ”

พอร์ช 911 ก็ไม่ใช่รถรุ่นลิมิเต็ดอะไร ยิ่งในเมืองหลวงแบบนี้มีรถซ้ำๆ กันเยอะแยะถมเถ ไม่มีอะไรแปลกประหลาด

แต่ทั้งสองคนนั้นก็เดินทางรถคันนั้นอย่างสงสัย

รถนั้นไม่มีป้ายเหมือนกัน

หัวจื่อคันนุบนิบที่หัวใจ

คงจะไม่บังเอิญแบบนี้ล่ะมั้ง?

หลังจากนั้นก็เห็นเงาที่คุ้นตาเดินออกมาจากที่ทำงานของนิติ

เย่เฉิน!

เย่เฉินหัวเราะคิกคักไปกับตาแก่ของสำนักนิติ แล้วถือไฟแช็คในมือ

“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! ทำไมแก…ถึงมาถึงก่อนได้นะ!”

หัวจื่อชี้เย่ฉินด้วยท่าทีเหมือนเห็นผี

พอเห็นหัวจื่อกับเด็กสาวในรอยสัก เย่เฉินก็กล่าว “พวกนายนี่ช้าจริงๆ เลยนะ ฉันสูบบุหรี่กับพวกคนในสำนักงานหมดไปมวนหนึ่แล้วเนี่ย เพิ่งถึงเหรอเนี่ย?”

หัวจื่อกับเด็กสาวในรอยสักได้ยินแล้ว ก็ชะงักนิ่งไป

“แกบอกว่าอะไรนะ? แกสูบบุหรี่หมดไปแล้วมวนหนึ่งเหรอ?”

ต่อให้เย่เฉินเร็วกว่าเขา แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่เชื่อที่เย่เฉินบอกว่าเขาไม่เพียงแต่มาเร็วกว่า แต่ยังสูบบุหรี่เสร็จไปแล้วมวนหนึ่งด้วย!

ในตอนนี้เองคนจากในสำนักงานนิติบุคคลก็เปิดปากเอ่ยออกมา “ใช่แล้วล่ะ เพื่อนคุณคนนี้มาถึงน่ะประมาณ 10 นาทีแล้วล่ะ ผมเห็นเขาตากแดดรอด้านนอกเลยเชิญเข้าเข้ามาดื่มชา ส่วนบุหรี่มวนนี้ก็ของเขานะ หัวจื่อ ฉันชอบสูบบุหรี่อันนี้นะ สูบอย่างอื่นแล้วเจ็บคอ เหอะๆ”

เย่เฉินส่งซองบุหรี่ยี่ห้อจงหัวให้อีกฝ่ายแล้วกล่าว “คุณเอาไปสิ”

“อ้าว คุณไม่สูบแล้วเหรอครับ?” เขาถามด้วยความสงสัย

เย่เฉินจึงกล่าว “เดี๋ยวผมจะลองหัวจื่อแล้วล่ะ”

ขายสูงวัยกว่าสับสนไม่เข้าใจความหมายของเย่เฉิน

แล้วในเวลานี้เอง เย่เฉินก็ฟาดฝ่ามือประทับลงบนใบหน้าของหัวจื่อ “ไอ้ลูกหมา! ความสามารถง่อยๆ แบบนายนี่ยังจะกล้าแข่งรถกับฉันอีก! ฉันอ่อนให้ 10 นาทียังแพ้อีก!”

หัวจื่อโดนตบก็ยืนนิ่งไม่ไหวติง

แฟนสาวของเขาทำอะไรไม่ถูก ตั้งท่าจะวิ่งหนีไป

“ฉันอนุญาตให้เธอไปแล้วเหรอ?” เย่เฉินตะคอก