เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 580 อัศจรรย์!
ตอนที่ 580 อัศจรรย์!
วาดรูปส่งๆ กลางอากาศทำไมถึงมีสีได้นะ? แล้วทำไมถึงได้เป็นรูปเป็นร่างได้นะ? ทำไมถึงได้เห็นได้ชัดเป็นรูปเป็นร่างนะ?
เย่เฉินตื่นตระหนกแล้วถาม “ผมฝันไปหรือเปล่าเนี่ย? ตอนนี้ที่ผมเห็นเป็นเรื่องโกหกหรือเปล่า? คุณทำอะไรกับสามัญสำนึกผมหรือเปล่า?”
เย่เฉินสังเกตเห็นว่าสติสัมปชัญญะของตนเองยิ่งเลือนรางไปทุกที รู้สึกเหมือนโดนคนควบคุม แล้วเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ
จงโหย่วเหอกล่าว “คุณชายอย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้ แสร้งว่าตัวเองเป็นคนป่วย ดำดิ่งไปเลย รู้สึกว่าจู้โหยวซู่กำลังรักษาโรคมห้หายดี”
เย่เฉินพยักหน้ารับ เพราะอยากจะรู้ว่าจู้โหยวซู่ร้ายกาจขนาดไหน พอจะสูสีกับตระกูลพัคได้หรือไม่ ตนเองต้องลองก่อนถึงจะรู้
แล้วเย่เฉินก็ไม่ต่อต้านเรื่องไร้สมรรถภาพที่จงโหย่วเหอยัดเยียดให้เขาอีก
เพียแต่เย่เฉินไม่อยากจะคิดเรื่องนี้ ว่าตนเองจะให้ความสุขกับซูมู่ชิงและฉินหงเหยียนไม่ได้
ทั้งสองคนล้วนแต่เป็นสุดที่รักของเย่เฉิน เย่เฉินอยู่ดีๆ จะหาเรื่องซวยใส่ตัวทำไม?
ไม่รู้ทำไมถึงได้มีคนๆ หนึ่งโผล่เข้ามาในหัวของเขา
หญิงสาวคนนั้นงดงาม อ่อนหวาน เรือนร่างดีสุดยอด นั่นคืออดีตภรรยาของเขาหวังเจียเหยา!
“โอ้ย!”
เย่เฉินรู้สึกว่าร่างกายตนเองร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ แล้วไอวิเศษก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นทุกที
และจากการให้ความร่วมมือจากสติสัมปชัญญะของเย่เฉิน บวกกับการควบคุมจากจงโหย่วเหอ จู่ๆ ในหัวของเย่เฉินก็ปรากฏกภาพบางอย่างขึ้น…
ก๊อกๆ
เย่เฉินในชุดพนักงานเดลิเวอรี่กำลังเคาะประตูโรงแรม
ประตูโรงแรมเปิดออก แล้วสิ่งที่ลอดเข้ามาในครรลองสายตาก็คือชายหญิงที่คุ้นตาคู่หนึ่ง
ทั้งสองอยู่ในชุดคลุมของโรงแรม สองคนนั้นก้คือฟางเชาและหวังเจียเหยา!
“ที่รัก! คุณ…คุณมาได้ยังไง?”
หวังเจียเหยาทั้งตกใจทั้งลนลาน เมื่อเห็นเย่เฉินก็มีท่าทีตกใจ
แต่ว่าหลังจากนั้นหวังเจียเหยาก็มีท่าทีเย่อหยิ่งไม่แยแสอะไร “ฮึ เย่เฉิน นายเองจะมาโทษว่าฉันนอกใจนายไม่ได้นะ นายไร้ความสามารถทำให้ฉันมีความสุขไม่ได้เอง ฉันจะมีผู้ชายคนอื่นไม่ได้เชียวเหรอ?”
ฟางเชาเองก็ยืนยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ข้างๆ “เย่เฉิน แกทำให้เมียตัวเองมีความสุขไม่ได้เป็นผู้ชายอยู่ไหมเนี่ยแกน่ะ? แกมีอะไรต่างจากขันทีตรงไหน? ฮ่าๆ…”
คำพูดและท่าทางของทั้งสองคนทิ่มแทงใจเย่เฉินจริงๆ
เย่เฉินหัวเสียทันที!
“คุณชาย วาดยันต์สิครับ! ขอแค่วาดรูปตามยันต์นั้นอาการป่วยของคุณชายก็จะหายไปเลยครับ!”
จงโหย่วเหอกล่าวเตือน เขาเองก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปของเย่เฉิน
เย่เฉินในตอนนี้กำลังดำดิ่งกับอาการป่วยของตนเองอย่างเต็มที่ เขาดิ้นรนอยากจะหายจากอาการป่วยนี้ ดังนั้นจึงพยายามจะจดจ่อที่จะวาดยันต์ตามภาพที่ตนเองจำได้
ลวดลายเส้นนั้นไม่ซับซ้อนแต่ว่าเย่เฉินกลับรู้สึกลำบากลำบนเหลือเกินกว่าจะ วาดได้แต่ละเส้นทั้งที่ไม่ใช่ลวดลายซับซ้อนอะไร
ประหนึ่งราวกำลังขึ้นเขาหิมาลัยอย่างไรอย่างนั้น!
“โอ้ย!”
ในที่สุดลายเส้นสุดท้ายของเย่เฉินก็สิ้นสุดลงแล้วรูปยันต์ก็สิ้นสุดลง
ในทันใดนั้นเองรูปภาพที่เย่เฉินวาดก็ลอยขึ้นไปรวมหนึ่งเดียวกับแผ่นยันต์ที่ลอยอยู่กลางอากาศ สุดท้ายก็เกิดเป็นลูกไฟ เผาไหม้ยันต์จนหายไป
ในตอนนี้เองจงโหย่วเหอก็กดลงบนหลังมือของเย่เฉิน แล้วกระตุกมือเขา
เย่เฉินรู้สึกสดชื่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน!
เขารู้สึกว่าร่างกายของตนเองกลับสู่สภาพเดิม!
“คุณชายรู้สึกยังไงบ้างครับ?” จงโหย่วเหอกล่าวถาม
เย่เฉินผ่อนลมหายใจยาว“ประหลาดจริงๆ ผมไม่ได้ป่วย แต่หลังจากที่รักษาโดยวิธีจู้โหยวซู่แล้วก็รู้สึกว่าวิธีการนี้สามารถรักษาได้ทุกโรคจริงๆ สำหรับพวกคนที่ป่วยนั้น วิธีนี้น่าจะสามารถช่วยเยียวยาจิตใจพวกเขาได้! คุณหมอจงครับทำมตอนที่มือคุณกดลงบนมือผมถึงได้มีควันลอยออกมาเยอะขนาดนั้นล่ะครับ? แล้วก็คุณหมอควบคุมสมองความคิดของผมให้เกิดภาพหลอนพวกนั้นได้ยังไง?”
จงโหย่วเหอหัวเราะ “เรื่องพวกนี้ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนก็ได้ ผมจะค่อยๆ เล่าให้คุณชายฟังแต่ว่าผมว่าคุณชายไปจัดการตัวเองในห้องน้ำน่าจะดีกว่า”
เย่เฉินก้มหน้ามองก็รู้สึกเก้อเขินขึ้นมาทันที
จู้โหยวซู่นี่มันสุดยอดอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย!
จงโหย่วเหอหัวเราะเสียงเจ้าเล่ห์ “คุณชายสามารถโทรหาภรรยาคุณชาย ให้พวกหล่อนข่วยคุณชายได้นะครับ ผมจะใส่หูฟังแล้วฟังเพลง รับรองว่าจะไม่แอบฟัง”
เย่เฉิน “ไม่ต้องหรอกครับ พอดีคนที่ผมนึกถึวมื่อกี้ไม่ใช่ภรรยาผม”
คนที่เย่เฉินนึกถึงเมื่อครู่คือหวังเจียเหยา เสียดายที่ตอนนี้ถึงเย่เฉินจะโหยหาในตัวหวังเจียเหยาแถมสาวเจ้าก็ยินดีจะให้ความร่วมมือกับเขาอย่างเต็มอกเต็มใจเสียด้วย
แต่ว่าโทรศัพท์ที่เขาจะโทรออก ปลายสายไม่มีวันเป็นหล่อนเด็ดขาด!
……
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เย่เฉินก็ออกจากบ้านจงโหย่วเหอมาถึงที่จอดเครื่องบินในสนามบิน
เมื่อกลับไปถึงเหอเฟิงหมายเลข 3 ซูหลานและคนเกาหลีคนนั้นเมื่อเห็นเย่เฉินก็วิ่งเข้ามาหาเขาอย่างตื่นเต้น แล้วสาธยายความตื่นเต้นที่มีกับเครื่องบินล่องหนนี่
คนเกาหลีคนนั้นชื่อคิมจอง เขากล่าวอย่างตื่นเต้น “คุณชายเย่ เทคโนโลยีของเครื่องบินคุณนี่ ก้าวหน้ามากเลยล่ะครับ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย! เกรงว่าจะไม่ด้อยไปกว่าเครื่องิบนตระกูลพัคเลย!”
ตระกูลพัคจะต้องมีเครื่องบินล่องหนที่คล้ายๆ แบบนี้แน่ เพียงแต่ว่าคิมจองมีหน้าที่แค่คัดเลือกคนให้กับฝ่ายการแพทย์ คาดว่าไม่น่าจะเคยเห็นเครื่องบินที่ไฮเทคของตระกูลพัค
ดังนั้นท่าทีเย่อหยิ่งของเขาเมื่อครู่ก็กลายเป็นนับถือเย่เฉินทันที
เย่เฉินหันมองซีกวา “ให้เขากินยาหรือยัง?”
ซีกวากล่าว “กินแล้ว ผมเห็นเขากลืนลงคอเลย”
ก่อนหน้านี้เย่เฉินสั่งให้ซีกวาบังคับคิมจองให้กินยาพิษ แล้วก็หวังว่าหลังจากที่เขาไปเกาหลีแล้วจะยอมทำงานให้เย่เฉินอีก ไม่ว่าพอถึงประเทศตัวเองแล้วก็จะทรยศเขากลับไปหาเจ้านายเก่า
นี่เองก็เป็นวิธีการหนึ่งที่จะใช้ขู่เขา
เย่เฉินหันมองคิมจอง “ทางที่ดีนายช่วยฉันเอายาตระกูลพัคมาแต่โดยดีเถอะนะ อย่าได้คิดจะหักหลังฉัน ไม่อย่างนั้นถ้าไม่มียาถอนพิษของฉัน นายตายอนาถแน่ อีกอย่างทางที่ดีที่สุดอย่าฝากความหวังไว้กับตระกูลพัคเลยนะ ต่อให้เทคโนโลยีทางการแพทย์ของตระกูลพัคจะก้าวหน้าไปขนาดไหนก็ไม่มีทางวิจัยยาช่วยนายได้ในทันทีหรอกนะ ฉันรับรองเลยว่าก่อนที่พวกเขาจะคิดค้นยาได้ นายก็น่าจะตายเพราะยาพิษของฉันแล้ว”
คิมจองกล่าวพลางพักหน้ารับติดต่อกัน “ครับคุณชายเย่ ผมจะว่านอนสอนง่าย ไม่มีทางทรยศคุณแน่นอน!”
เมื่อแห็นคนตรงหน้าว่าง่ายลงแล้ว เย่เฉินก็กล่าวต่อ “ดี ออกเดินทางไปเกาหลีได้!”
……
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เหอเฟิงหมายเลข 3 ก็ร่อนลงจอดที่เมืองซูวอนประเทศเกาหลี
โรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูลพัคนั้นตั้งอยู่ที่เมืองนี้พอดี
ก่อนจะไปโรงพยาบาล เย่เฉินสั่งให้เสี่ยวหวังควบคุม UFO ให้คอยสืบสถานการณ์รอบๆ โรงพยาบาล แล้วสั่งให้ชิงหลงเตรียมคนเอาไว้เพื่อต่อสู้ตลอดเวลา
แล้วสั่งให้อี้หัวที่เพิ่งเข้าร่วมทีมเขา ขับรถวนรอบๆ เพื่อคอยรับส่งเย่เฉินและซูหลาน
หลังจากจัดแจงทั้งหมดเสร็จสรรพแล้ว เย่เฉิน ซูหลานและคิมจองก็เข้าไปภายในโรงพยาบาลของตระกูลพัค
โรงพยาบาลแห่งนี้ ด้านนอกไม่มีตราสัญลักษณ์ของโรงพยาบาลด้วยซ้ำไป ตระกูลพัคเองก็ไม่ได้ดัดแปลงโรงพยาบาลให้ดูเป็นสถานที่อย่างอื่น
ซึ่งไม่ต่างอะไรกับพื้นที่ส่วนตัวของตระกูลเย่ โรงพยาบาลของพวกตระกูลพัคนี้ก็ต้องใช้บัตรผ่านหลายประตู กว่าจะเข้าไปภายในได้
จนในที่สุดก็เข้าไปภายในโรงพยาบาลก็มีคุณหมอชาวเกาหลีในชุดกราวน์สีขาวเดินมาหาพวกเขา
“คุณคิม พาคนมาอีกแล้วเหรอ?”
คุณหมอปรายตามองคิมจอง
คิมจองกล่าวอย่างนอบน้อม “คุณหมออัน สวัสดีครับ ใช่แล้วล่ะ ผมมาอีกแล้วล่ะครับ คนที่ผมพามาคราวนี้ผมเลือกมาจากจีนเลยนะ คุณชายชอบหล่อนมากทีเดียวล่ะ คุณต้องใส่ใจหน่อยนะครับ เพื่อจะได้แน่ใจว่าหล่อนจะกลับมาสวยเหมือนตอนสาวๆ!”
คุณหมออันกวาดสายตามองซูหลานที่อยู่ข้างๆ คิมจอง แล้วใบหน้าก็ฉายแววสงสัย
YOU MAY ALSO LIKE
