เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 582 ขอโทษแม่ยายฉันเลยนะ!

ตอนที่ 582 ขอโทษแม่ยายฉันเลยนะ!

คุณหมอเชิงกล่าวกับคุณหมออันอย่างระมัดระวัง “ทุกจุดของโรงพยาบาลตระกูลพัคเป็นความลับที่จะให้คนนอกรู้ไม่ได้ ทำไมนายถึงได้พาคนแปลกหน้าเข้ามาได้ง่ายๆ ด้วยอีกทั้งยังหาเข้ามาในห้องรักษาหลักของทีมเราด้วยเนี่ย?”

คุณหมออันดึงคุณหมอเชิงลากเขาไปข้างๆ แล้วกระซิบ “เดิมผมเองก็ไม่เห็นด้วยหรอกนะ แต่ว่าผู้หญิงคนนี้พูดภาษาจีนกลางไม่ได้ พูดได้แต่ภาษาถิ่น เลยต้องไหว้วานผู้ชายคนนี้เป็นคนแปล เธอบสบายใจเถอะนะ เดี๋ยวพอรักษาเสร็จฉันจะฆ่าเขาทิ้งเลยโอเคไหม?”

คุณหมอเชิงพยักหน้ารับอย่างตึงเครียด “คนแบบนี้จำเป็นต้องโดนฆ่าปิดปาก!”

ทั้งสองคนคุยกันเสียงเบา แต่ว่าเย่เฉินมีความสามารถในการอ่านปากคน บวกกับที่เขามีลางสังหรณ์ที่แม่นยำรวมไปถึงคาดเดาใจคนได้ แค่เดาก็รู้ว่าพวกเขากำลังคุยอะไรกันอยู่

“ชิ อยากจะฆ่าปิดปากฉันเหรอ? งั้นก็ต้องดูว่าพวกนายมีปัญญาหรือเปล่า!”

เย่เฉินไม่แยแสแม้แต่น้อย

คุณหมออันหยิบเอารูปถ่ายตอนสาวๆ ของซูหลานออกมาแล้วส่งให้คุณหมอเชิง พลางยิ้มเจ้าเล่ห์ “คุณหมอเชิง นายดูสิ ตอนผู้หญิงคนนี้สาวๆ สวยเด็ดไหมล่ะ?”

หลังจากที่คุณหมอเชิงเห็นแล้วก็ตกใจ “ผู้หญิงคนนี้มีการเปลี่ยนแปลงมากเลยนะเนี่ย ถ้าดูแค่ตอนนี้ มองไม่ออกเลยว่าตอนสาวๆ จะสวยขนาดนี้!”

คุณหมออันกล่าวเสียงเบา “นี่ๆ ฉันมีอะไรจะปรึกษาหน่อย อีกเดี๋ยวถ้าเราทำให้หล่อนสาวขึ้น 10 ปีได้แล้ว ฉันหมายถึงว่า… พอจะอย่าเพิ่งแจ้งคุณชายได้ไหม?”

คุณหมอเชิงตกใจ “นี่นายคิดจะ…”

คุณหมออันหัวเราะเจ้าเล่ห์ “ผู้หญิงสวยๆ ขนาดนี้ นายไม่อยากลองหน่อยเหรอไง? เราสนุกกับหล่อนสักวันสองวัน แล้วค่อยรายงานคุณชายก็ไม่สายไปหรอกน่า อย่างไรเสียการรักษาก็ต้องใช้เวลาตั้งหลายวัน นายไม่พูด ฉันไม่พูด ใครจะรู้ว่าทำไปถึงไหนแล้ว?”

คุณหมอเชิงมองซูหลานที่ยืนนิ่งอยู่ไกลๆ โดยเฉพาะเรียวขาขาวนวลเนียนของเจ้าหล่อน บวกกับรูปถ่ายในสมัยสาวๆ ของหล่อน

ลังเลอยู่ครู่ใหญ่ คุณหมอเชิงถึงจะเปิดปากเอ่ย “อื้ม คุณชายพัคมีผู้หญิงตั้งเยอะแยะ เราสั่งสอนหล่อนแทนคุณชายแล้วกันสักวันสองวัน!”

คุณหมออันหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ ฉันก็คิดแบบนี้!”

คุณหมออันดีใจอย่างมาก เขาหันมองซูหลานอีกครั้ง แล้วน้ำลายไหลอย่างอดไม่ได้

ในสายตาคุณหมอทั้งสองคนนี้ ซูหลานใกล้จะกลายเป็นของเล่นในสายตาของพวกเขาสองคน!

แล้วหันมองเย่เฉินอีกครั้ง คุณหมออันก็คิดในใจ “ไอ้ลูกเขยหน้าโง่คนนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะดั้นด้นมาส่งแม่ยายในกำมือเรา ฮ่าๆ ไม่กลัวตายดึงดันจะมาเป็นล่ามให้อีก ฉันต้องขอบคุณเขาหนักๆ สินะ!”

คุณหมออันตั้งใจส่งแก้วน้ำให้เย่เฉิน ขณะที่ส่งให้เขาก็ระบายยิ้มออกมา “ไอ้น้อง ขอบใจนะที่นายพาแม่ยายที่สวยขนาดนี้มาส่ง ฮ่าๆ…”

คุณหมออันกำลังหัวเราะคิกคัก ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็โยนแก้วลงพื้น แล้วปราดเข้าคว้ามือคุณหมออัน

“โอ้ย! ปวด! เจ็บมากเลย! หยุดเลยนะ!”

คุณหมออันร้องโหยหวนด้วยความ็บปวดทันที

เย่เฉินโกรธจัด “ไอ้บ้าเอ๊ย กล้าจะพูดเรื่องแตะต้องแม่ยายฉันต่อหน้าฉันเหรอ? แกเห็นว่าฉันฟังภาษาเกาหลีไม่รู้เรื่องใช่ไหมล่ะ! ถ้าไม่เห็นแก่ว่าแกจะรักษาให้แม่ยายฉันนะ ฉันเอาแกตายที่นี่แล้ว! พสกแกสองคนมันเป็นหมอที่ไร้จรรยาบรรณ ขอโ?ษแม่ยายฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

คุณหมออันที่เป็นหมอหลักของแผนกความสวยงามของโรงพยาลตระกูลพัคนี้ เย่อหยิ่งอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นหัวคน 99.9% นโลกใบนี้เลย นับประสาอะไรกับการต้องลดตัวลงมาขอโทษชาวต่างชาติแบบนี้เหรอ?

คุณหมออันหัวเสีย “บ้าแล้ว ฉันพูดถึงแม่ยายแกต่อหน้าแกแล้วมันทำไมเหรอ? แกส่งหล่อนมาที่นี่ก็น่าจะรู้แล้วนี่ว่าต้องแลกกับอะไร! แถมยังอยากให้จะให้ฉันขอโทษป้าคนนี้เหรอ? ! หยุดเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกคนมาตัดมือตัดเท้าแกทิ้งเลย!”

เย่เฉินกล่าวด้วยเสียงเย็นชา “แกจะเรียกคนมาก็ได้นะ แต่ฉันขอรับรองเลยว่าก่อนที่แกจะเรียกคนมาแขนพวกแกขาดไปหมดแล้ว!”

เพี้ยะ!

แต่เย่เฉินไม่ได้พูดขู่เขาเท่านั้น หลังจากที่พูดจบก็บิดแขนคุณหมออันจนพลิกทันที

“โอ้ย! ฉันขอโทษ! ฉันชอโทษ!”

คุณหมออันมีท่าทีอ่อนลงทันที ชายชาตรีต้องรู้จักจังหวะ ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นถิ่นเขา แต่ตอนนี้เขาโดนเย่เฉินจับอยู่ อาจจะโดนกระดูกหักได้ตลอดเวลา

ต้องจามใจเขาก่อน เพราะอย่างไรเสียเดี๋ยวพอเรื่องจบ เย่เฉินก็จะโดนคนตระกูลพัฆ่าตายอยู่ดี

“ฉันไม่จำเป็นต้องทำเลาะกับคนที่กำลังจะตาย!”

คุณหมออันกล่าวกับตัวเองในใจ

จากนั้นคุณหมออันหันมองซูหลานแล้วค้อมตัวลง “คุณนายครับ เมื่อครู่ผมพูดจาล่วงเกินคุณ คุณอย่าใส่ใจเลยนะครับ ผมไม่ได้คิดจะล่วงเกินอะไรคุณ ไม่มีทางจะล่วงเกินคุณแน่!”

ปากบอกขอโทษ แต่เขาก็ยังคิดในใจ “ชิ นังแก่รอแกอายุน้อยลง 10 ปีก่อนเถอะ พ่อจะเล่นให้สุดเลย!”

เพี้ยะ!

แล้วในเวลานี้เอง เย่เฉินก็ฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าเขา

คุณหมออันกุมใบหน้า มองเย่เฉินอย่างอับอาย ตัวเองก็ขอโทษแล้วไม่ใช่หรือไง? หรือว่าเย่เฉินมีวิชาอ่านใจเหรอ? ถึงได้รู้ว่าเขาคิดอะไร?

เย่เฉินย่อมไม่เข้าใจวิชาอ่านใจแล้วกล่าว “แม่ยายฉันไม่เข้าใจภาษาเกาหลี จะไปรู้เรื่องที่พวกแกพูดได้ยังไง? ใช้ภาษาจีนสิ!”

คุณหมออันไม่พอใจ แม่ยายของแกไม่เข้าใจ หล่อนก็ไม่ได้รู้เรื่องที่เขาพูดจาล่วงเกินหล่อนเมื่อครู่ไม่ใช่หรือไง?

เจ้าหล่อนไม่ได้โกรธด้วยซ้ำ แกให้ฉันขอโทษอะไร!

ในความเป็นจริงแล้ว ซูหลานก็ฟังไม่ออกจริงๆ หล่อนยืนนิ่งไม่ไหวติง ไม่ได้รับรู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

คุณหมออันกัดฟันกรอด แล้วใช้ภาษาจีนกล่าวกับซูหลาน “ขอโทษครับ! ขอโทษ! ผมเป็นหมา เป็นแมว ขอโทษจริงๆ!”

พอเย่เฉินได้ยินแบบนี้ถึงได้ใจเย็นลง จากนั้นเย่เฉินก็หันมองคุณหมอเชิง “ต้องให้ฉันสั่งไหม?”

คุณหมอเชิงเองก็ตกใจจนรีบร้อนค้อมตัวลงขอโทษซูหลาน “ขอโทษครับๆ!”

ภาษาจีนของคุณหมอเชิงแย่ยิ่งกว่า เขาพูดได้แค่ขอโทษเท่านั้น หนำซ้ำยังพูดไม่ชัดอีกต่างหาก

ซูหลานสับสนหันไปถาม “เสี่ยวเฉิน พวกเขาขอโทษฉันทำไมเหรอ?”

เย่เฉินกล่าว “คนเกาหลีก็เป็นแบบนี้กันหมด เอะอะก็ค้อมตัวขอโทษ ไม่ต้องสนใจหรอกครับ”

จากนั้นเย่เฉินก็หันไปสั่งทั้งสองคน “อย่าเสียเวลาเลย รีบรักษาแม่ยายฉันสิ ฉันอยากจะเห็นว่าพวกนายทำให้ให้หล่อนสาวขึ้นได้ยังไง”

แล้วในตอนนี้เองหมอทั้งสองคนก็เริ่มหวาดกลัวเย่เฉินขึ้นมา

คุณหมออันกล่าว “ก่อนจะเริ่มใช้ยา เรายังมีขั้นตอนอื่นๆ ต้องทำ ก่อนอื่นให้แม่ยายนาย ส่วนตอบคำถามจับเท็จก่อน”

“จับเท็จเหรอ? ทำไม?” เย่เฉินถาม

คุณหมออันตอบ “เพราะยาของเราหาได้ยาก อีกทั้งยังมีมูลค่าแพงด้วย ไม่สามารถใช้กับใครก็ได้ ใช้ได้แค่กับผู้หญิงที่สวยสมัยสาวๆ แบบในรูปถ่ายเท่านั้น ถึงจะได้มีสิทธิ์ใช้ ไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่ากำลังผลาญของดีๆ!”