เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 588 วางเดิมพัน!

ตอนที่ 588 วางเดิมพัน!

เรื่องเทพองค์ใหม่ย่อมเป็นคำพูดเหลวไหลเลอะเทอะของเย่เฉิน

แต่ว่าถ้าพูดแบบนี้จะทำให้ตระกูลพัคนับถือพวกเขาบ้าง อีกทั้งพวกเขาก็ไม่มีหลักฐานอะไรจะมายืนยันว่าเย่เฉินโกหก

พัคซุงวูตวาด “เป็นไปไม่ได้! ตระกูลเย่ของพวกแกไม่มีทางมีเทพองค์ใหม่ได้! ต่อให้มีเทพองค์ใหม่รปากฎกายขึ้นมา ก็ไม่มีทางเลือกตระกูลพวกแก! ตระกูลพัคของเราภาวนากับฟ้าทุกวัน อ้อนวอนขอเทพองค์ใหม่ให้เรา พวกแกไม่มีศาสนาด้วยซ้ำ แล้วทำไมเทพองค์ใหม่ต้องเลือกตระกูลพวกแกด้วย”!”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ “เพราะอะไรน่ะเหรอ? แกไปถามเทวดาเองสิ ! อ้อ จริงด้วย บางทีเทวดาคงเห็นว่าแกมันห่วย จะให้เทคโนโลยยีอะไรไปก็เอาไปใช้แค่เล่นสนุกกับผู้หญิง ตลาดล่างจริงๆ!”

พัคซุงวูกล่าวอย่างโกรธจัด “เย่เฉิน อย่าพูดจาเหลวไหล ในเมื่อตระกูลเย่ของแกเก่งขนาดนี้ แล้วยังได้ความช่วยเหลือจากเทพองค์ใหม่ งั้นแกพิสูจน์ให้ฉันดูสิ ว่าเทคโนโลยีทางการแพทย์ของตระกูลเย่แกมันเก่งขนาดไหน! งั้นแกทำให้สการ์เล็ตต์สาวขึ้นอีกสิบปีให้ฉันดูหน่อย!”

เย่เฉินหันมองหญิงสาวแล้วกล่าว “ยาแบบนี้ไม่ใช่ยาสามัญที่ต้องพกติดตัวนี่ ฉันจะพกติดตัวไปทำไม? เอาแบบนี้แล้วกัน แกให้ฉันเอาตัวหล่อนไป สามเดือนหลังจากนี้ ฉันจะให้แกได้เห็นหน้าตาสวยๆ ของแม่ดาราคนนี้”

พัคซุงวูระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “จะให้ฉันดูแกพาหล่อนไป แล้วเสวยสุขกับหล่อนตั้งสามเดือนงั้นเหรอ? ฉันยังไม่ได้แอ้มหล่อน แกมีสิทธิ์อะไร? ถ้าเก่งมากนักก็โชว์ฝีมือของตระกูลเย่ที่นี่สิ!”

เมื่อเห็นท่าทางของพัคซุงวู ถ้าเย่เฉินไม่ทำอะไรให้เขายอมรับมือของตนเองแล้ว เขาไม่มีทางปล่อยให้เย่เฉินได้เดินออกไปจากประตูบานนี้แน่

เดี๋ยวพอถึงตอนนั้นทะเลาะกันไป ถ้าคนในตระกูลอื่นๆ รวมถึงตระกูลพัคและตระกูลเย่รู้เข้า เกรงว่าคงจะไม่ดีนัก

อย่างไรเสียเย่เฉินก็เป็นคนบุกเข้าถิ่นพวกเขาเอง

เย่เฉินจึงกล่าว “ก็ได้ เดิมทีคุณปู่กำชับเอาไว้เลยว่าห้ามฉันแสดงศักยภาพจริๆ ของตระกูลเย่ต่อหน้าคนในตระกูลอื่นๆ เด็ดขาด แล้วให้พี่ชายฉันทำท่าทีอ่อนแอเอาไว้ ให้คนอื่นใจผิดว่าตระกูลเย่ของเราด้อยความสามารถที่สุด แต่ฉันเนี่ยเลือดร้อน จะยอมให้คนอื่นดูถูกได้ยังไง! วันนี้ฉัรจะให้แกได้เห็นทักษะทางการแพทย์ของตระกูลเย่! ตอนนี้แกไปหาคนป่วยที่ตระกูลพัคแกรักษาไม่ได้มาเลย ฉันจะรักษาให้ดู!”

รักษาคนป่วยมที่ตระกูลพัครักษาไม่ได้!

พัคซุงวูเห็นเย่เฉินปากกล้าขนาดนี้เลยกล่าว “ก็ได้ ในเมื่อแกมีความมั่นใจขนาดนี้ ตระกูลเย่ของแกมันเป็นขยะจริงๆ นี่แกแกล้งทำเป็นเก่งชัดๆ!”

พัคซุงวูครุ่นคิดแล้วกดโทรศัพท์

แล้วก็มีคนเข็นผู้หญิงอายุประมาณ 60 ปีที่นั่งบนรถเข็นเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ผู้หญิงคนนี้ดูแล้วไม่ค่อยมีสติ แถมยังดูบอบบาง อ่อนแออย่างมาก

“คุณน้าสาม”

พัคซุงวูเห็นผู้หญิงคนนั้นก็จับมืออีกฝ่ายอย่างนับถือ

น้าสามของพัคซุงวูพยักหน้ารับให้หลานชายเล็กน้อยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่รอยยิ้มของเจ้าหล่อนดูแล้วก็ฝืนๆ ไม่น้อย

พัคซุงวูหันมองเย่เฉินแล้วแนะนำ “เย่เฉิน นี่คือน้าสามของฉัน ปีนี้อายุ 61ไม่สบายมา 6 ปี ป่วยเป็นโรคหัวใจมา 16 ปี เป็นกระเพาะอาหารมา 10 ปี นิ่วในถุงน้ำดี 8 ปี ความดันเลือดที่สูงสุดคือ 160/110mmhg เส้นเลือดส้นเล็กในสมองเสื่อมมา 1 ปีแล้ว ตระกูลพัคของเราใช้เทคโนโลยีที่ก้าวหน้าที่สุดทำการรักษาหล่อนแล้ว ถึงแม้ว่าจะทำให้หล่อนยังมีมสติ พูดจารู้เรื่อง ร่างกายเป็นปกติ แต่น้าสามของฉันก็ยังปวดหัวอยู่ ในหายักที อีกทั้งเวลากลางวันจะไม่ค่อยมีสติด้วย ถ้าวันนี้แกช่วยรักษาน้าสามของฉันได้ ฉันถึงจะเชื่อคำพูดของแก!”

เย่เฉินมองประเมินคนป่วยที่อยู่ตรงหน้า ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่แพทย์มืออาชีพ แต่แสร้งจับชีพจรหล่อน

หลังจากจับชีพจรแล้ว เย่เฉินก็เปิดปากเอ่ย “คุณน้าสามของแกร่างกายร่วงโรย ตับกับม้ามเสื่อม ระบบย่อยไม่ค่อยดี โรคเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ พวกแกกลับรักษาไม่ได้ ทักษะทางการแพทย์ของพวกแกนี่มันห่วยจริงๆ!”

พอเย่เฉินสบโอกาสก็รีบเอาคืนพัคซุงวูทันที

พัคซุงวูตกใจ “แกแน่ใจนะว่าตรวจถูกแล้วเหรอ?”

เย่เฉินกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ “แน่นอน!”

เย่เฉินเพิ่งเรียนวิชา จู้โหยวซู่จากคุณหมอจง รักษาโรคแบบนี้ง่ายดาย!

พัคซุงวูกล่าว “เอาล่ะ แกกล้าพนันกับฉันไหม ถ้าแกรักษาไม่ได้ ฉันอยากให้แกพิสูจน์ว่าแกไม่ได้ขโมยของตระกูลพัคเราโดยการถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าทุกคน แกอย่าเข้าใจผิดล่ะ ฉันไม่อยากดูหรอกนะ เดี๋ยวจะให้พวกผู้หญิงในโรงพยาบาลดู ฉันได้ยินผู้หญิงในประเทศแกพูดอยู่ตลอดว่า พวกผู้ชายประเทศของหล่อนเป็นเหมือนแค่เห็ดเข็มทอง ฮ่าๆ พวกผู้หญิงในชาติแกยังโอดครวญ จะต้องมีสาเหตุบ้างแหละ ฉันจะให้ผู้หญิงในประเทศฉันได้เห็นอาหารคู่ชาบูบ้าง!”

เย่เฉินโกรธจัด จนอยากจะฟาดหน้าพัคซุงวูสักหมัด!

แต่พัคซุงวูพูดถูก เขาไม่ได้ใส่ร้ายผู้หญิงในประเทศของเรา แต่ในเวยป๋อพวกผู้หญิงพวกนั้นก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เจ้าหล่อนชอบดูถูกผู้ชายในประเทศเดียวกัน!

ช่วงก่อนตอนเกิดเรื่องทีมกัปตันอเมริกา ผู้หญิงในเวยป๋อก็เอาแต่ชมเขา แล้วแขวะผู้ชายชาติตัวเองเป็นเห็ด พอเรื่องนี้หลุดออกไปที่ต่างประเทศ ทำให้พวกเขาขายหน้าอย่างมาก!

“บัดซบ!”

เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าจะเสียหน้าต่อหน้าคนต่างชาติ เพราะผู้หญิงร่วมชาติตัวเอง!

เดี๋ยวถ้าเย่เฉินกลับประเทศ อย่าแรกที่เขาจะทำ ก็คือไปช่วยแก้โรคประสาทของพวกผู้หญิงที่เป็นคนเริ่ม!

เย่เฉินกล่าว “งั้นถ้าฉันรักษาหล่อนหายล่ะ?”

พัคซุงวูกล่าว “ถ้าแกรักษาน้าสามของฉันหายล่ะก็ ฉันจะไม่ค้นตัวแก ให้แกพาแม่ยายอ้วนๆ ออกไปจากที่นี่”

เย่เฉินหังเราะเสียงเย็น “ไม่ได้หรอกนะ ไม่ง่ายขนาดนี้หรอก คราวก่อนที่แกขับรถชนฉันในเกม คนตระกูลจอร์จก็เห็น ฉันเสียหน้าสุดๆ ถ้าฉันรักษาน้าแกหาย ฉันต้องการให้แกยอมให้ฉันชนแกบ้าง!”

เย่เฉินยังชอบที่จะเอาคืนคนด้วยสิ่งที่พวกเขาทำ

พัคซุงวูแค่นเสียงเย็น “ดีนี่ ฉันรับปาก! พูดให้มันน้อยๆ หน่อย รีบไปรักษาน้าฉันเถอะ! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าอาการป่วยที่ทีมแพทย์ของตระกูลเรารักษาไม่ได้ แล้วแกจะรักษาได้!”

เย่เฉินหยิบกระดาษสีเหลืองที่พกเอาไว้ออกมา ลังจากนั้น็วาดลวดลายขึ้นมา

หลังจากนั้นเย่เฉินก็โยนกระดาษในมือ ทันใดนั้นเองกระดาษสีเหลืองแผ่นนั้นก็ลายเติ่งกลางอากาศ

“สุดยอดจริงๆ!”

คิมจองและพวกลูกน้องตระกูลตระกูลพัคเห็นเข้าก็ยังรู้สึกอัศจรรย์ ก็ทอดถอนใจ

“ฮึ ก็แค่เล่นปาหี่” พัคซุงวูไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด

เรื่องแบบนี้คนจากทั้งแปดตระกูลก็ทำได้

หลังจากนั้นเย่เฉินก็หันไปกล่าวกับพัคซุงวู “ถอดเสื้อผ้าน้าสามแกสิ”

พัคซุงวูโกรธทันที “เย่เฉิน ไอ้สารเลว! แกกล้าล่วงเกินผู้อาวุโสของบ้านฉันเหรอ!?”