เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 591 เกอร์ธาฉันชอบเธอ!

ตอนที่ 591 เกอร์ธาฉันชอบเธอ!

นี่คือเด็กสาวชาวฝรั่งที่เหมือนเทพธิดา เป็นเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งสวิตเซอร์แลนด์ เกอร์ธา สมิตซ์!

พัคซุงวูโดนเย่เฉินชนจนตัวกระเด็น ล้มลงกองกับพื้น ภาพที่อเนจอนาถแบบนี้กลับไปโดนเด็กหญิงที่ชอบเห็นเข้า

ดังนั้นพัคซุงวูที่อับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี จึงรีบออฟไลน์ทันที ไม่กล้าพูดอะไรกับเกอร์ธา

ในโลกความจริง

หลังจากที่พัคซุงวูออกจากเกมแล้ว ก็ถอดแว่นตา VR ออกแล้วตระโกนออกมาอย่างหัวเสีย

“บ้าชิบ! เย่เฉินไอ้คนสารเลว คิดไม่ถึงว่าจะทำให้ฉันอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าผู้หญิงในดวงใจฉัน ฉันจะฆ่าแก!”

เพราะว่าเย่เฉินยืนอยู่ตรงข้ามเขา พัคซุงวูจึงเตะใส่หัวเข่าของเย่เฉินโครมหนึ่ง!

โครม!

พัคซุงวูแรงเยอะไม่น้อย ทว่าก็ยังเป็นแรงที่ไม่ได้มากอะไรขนาดนั้น บวกกับที่ช่วงล่างของเย่เฉินค่อนข้างมั่นคง ทำให้ตัวเขาเองแทบไม่รู้สึกรู้สาอะไร

ถ้าหากว่านี่เป็นการต่อสู้กันแบบตัวต่อตัวอย่างจริงจังแล้วล่ะก็ แรงเท่านี้ของพัคซุงวูเอง อยากจะเตะเข่าของเย่เฉินเพื่อให้อีกฝ่ายเจ็บปวดล่ะก็ เกรงว่าคงจะเป็นไปไม่ได้

แต่เพราะว่าตอนนี้เย่เฉินสวมแว่นตา VR เขากำลังดำดิ่งในโลกของเกม ดังนั้นเขาจึงมองไม่เห็นว่าพัคซุงวูกำลังจะโจมตีเขาในโลกความจริง

โครม!

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินโดนเตะ เหอเฟิงหมายเลข 3 ก็รีบยิงระเบิดขนาดเล็กมาที่ตึกนี้ทันทีเพื่อส่งสัญญาณเตือน

ในทันใดนั้นเองฝ้าบนหลังคาก็ร่วงลงมา

เย่เฉินเองก็หัวเสียเอาการที่พัคซุงวูลอบโจมตีตนเอง!

ทั้งที่เมื่อครู่ก็พูดกันเป็นดิบดีเองว่าถ้าพนันแพ้เขาจะยอมให้เย่เฉินเอาคืนแบบที่เขาเคยทำกับอีกฝ่าย ตอนนี้กลับมาระบายอารมณ์ใส่เขาเสียอย่างนั้น!

เย่เฉินเองก็พจอจะเดาออกว่าเด็กสาวหน้าตะสะสวยราวตุ๊กตาคนนี้ก็คือเกอร์ธา

เย่เฉินจึงกล่าวอย่าไม่ใคร่จะสบอารมณ์ออกมาว่า “พัคซุงวู! เมื่อกี้นายรับปากเองนะว่าจะยอมให้ฉันชนนายในเกม ฉันก็ไม่ได้บอกให้เกอร์ธาสุดที่รักของนายมาโผล่ที่นี่เสียหน่อย เธอเห็นนายหมดท่าแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน! แล้วก็ผู้ชายที่ฝันหวานอยากจะเกาะตระกูลลึกลับจากสวิตเซอร์แลนด์เนี่ยนะ นายจะไม่เลือกหน่อยหรือไง? จากประสบปารณ์ของฉันนะ ผู้หญิงที่สวยๆ เพอร์เฟคในเกมขนาดนั้นเนี่ย ในโลกความจริงจะต้องเป็นคนหน้าตาอัปลักษณ์สุดๆ ไปเลย!”

เย่เฉินเจอหน้าคนมามาก คนที่ชีวิตจริงหน้าตาน่าเกลียด แต่ในเกมหน้าตาดีสุดๆ ตัวจริงอ้วนฉุ ในเหมจะผอมบาง ส่วนพวกผอมกระหร่องในเกมนี่กล้ามเนื้อแน่นไปทั้งร่างกาย!

ชีวิตจริงขาดอะไรไป ก็จะใช้เกมเติมเต็ม เพื่อจะได้ชดเชยสิ่งที่ขาดหายในชีวิตตัวเอง

นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้คนอยากเล่นเกมไม่ใช่หรือไง?

ดังนั้นเย่เฉินจึงคิดว่าเกอร์ธา ที่ในเกมหน้าตาสะสวย แต่งตัวดีเลิศหรู ชีวิตจริงจะต้องหน้าตาอัปลักษณ์สุดๆ

ส่วนคนหล่อๆ แบบเย่เฉิน หน้าตาในเกมจะเฉยๆ เลือกหน้าตาไปส่งๆ ไม่แยแสอะไร

พอพัคซุงวูได้ยินเย่เฉินพูดว่าเกอร์ธาเป็นผู้หญิงหน้าตาอัปลักษณ์ เขาก็ระเบิดโทสะออกมาทันที!

“แกต่างหากล่ะที่หน้าตาอัปลักษณ์น่ะ! ถึงกับกล้าดูถูกหน้าตาของเทพธิดาของฉัน! แกนี่มันเป็นคนโลกแคบตาบอดไม่รู้อะไรเลย! แกรู้ไหมว่าหน้าตาในเกมของเกอร์ธาก็คือหน้าตาจริงๆ ของหล่อน แบบโขลกออกมาเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยนเลยนะ!”

พอได้ยินแบบนี้แล้วเย่เฉินก็ชะงักไป “อะไรนะ? นี่คือสภาพจริงๆ ของแม่นั่นเลยเหรอ?”

เย่เฉินได้ยินก็ตกตะลึงไปทันที คิดไม่ถึงว่าจะมีคนใช้หน้าตาจริงๆ ของตัวเองในเกมด้วย นี่จะต้องเป็นเพราะเชื่อมั่นในหน้าตาของตัวเองมากๆ แน่ๆ!

เย่เฉินอดใจไม่ไหวจนต้องลอบมองเกอร์ธาที่อยู่ไกลๆ อย่างละเอียด แสงอาทิตย์สาดส่องบนใบหน้าขาวผ่องของหญิงสาว เรือนผมสะบัดแผ่วๆ ตามสายลม…

“เป็นไปไม่ได้… ในโลกใบนี้จะมีผู้หญิงหน้าตาสวยขนาดนี้ได้ยังไง!”

ถ้าหากจะพูดว่าหวังเจียเหยาและซูมู่ชิง เป็นผู้หญิงเอเชียที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นแล้วล่ะก็

เกอร์ธาตรงหน้านี้ก็เหมือนกัน เป็นสาวชาวยุโรปที่สวยที่สุดเท่าที่เย่เฉินเคยเห็นมา!

เพราะว่าชาวยุโรปผิวขาวนัยน์ค่สีฟ้า เรือนผมสีทอง ดังนั้นเกอร์ธาจึงดูสะดุดตากว่าหวังเจียเหยาและซูมู่ชิงอย่างเห็นได้ชัด!

ความแปลกประหลาดแบบนี้ทำให้ผู้ชายที่พบเห็นคันยุบยิบที่หัวใจ

พัคซุงวูแค่นเสียงเย็น “พวกโลกแคบ! แกไม่เคยเห็นไม่ได้แปลว่าไม่มีหรือไง? ฉันน่ะเคยเข้าร่วมการประชุมทั้งแปดตระกูลมาก่อนนะ ฉันน่ะเคยเห็นหน้าตาของเกอร์ธามาแล้วกับตาตัวเอง! ฉันบอกได้แค่ว่าหล่อนตัวเป็นๆ เนี่ยสวยกว่าในเกมร้อยเท่า พันเท่า! โดยเฉพาะอย่างยิ่งหุ่นของหล่อน… สุดยอด หล่อนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ทำไมเรือนร่างถึงได้ชวนให้เลือดกำเดาไหลได้ขนาดนั้นนะ!”

เย่เฉินที่เพิ่งได้รู้ความลับของตระกูล ยังไม่เคยเข้าร่วมการประชุมของทั้งแปดตระกูลมาก่อน ย่อมไม่เคยเจอเกอร์ธา

ทว่าเขากวาดตามองเกอร์ธา แล้วพบว่าหน้าอกอีกฝ่ายแบนราบเรียบ…

เย่เฉินกล่าว “เลือดกำเดาไหลบ้านแกสิ! อกแบนๆ ของหล่อนทำให้แกเลือดกำเดาไหลได้ยังไง? แกอยากจะประจบประแจงคนตระกูลนั้น เพื่อจะขอความช่วยเหลือจากเขา ใจจะขาดแล้วใช่ไหมล่ะ?”

“บ้านแกสิ!” พัคซุงวูโวยวายอีกครั้ง “หล่อนในเกมจงใจทำให้เรือนร่างตัวเองธรรมดา แกก็พูดเองไม่ใช่หรือไง? ว่าหุ่นในเกมกับชีวิตจริงแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงน่ะ! เมื่อตอนที่ฉันเจอหล่อนครั้งแรกตอนปีก่อน หล่อนก็น่าจะคัพดีแล้ว!”

“หา?”

นี่จุดประกายความสงสัยของเย่เฉินทันที คนที่มีหุ่นดีมากๆ แต่กลับทำตัวเองแบนราบเรียบเป็นไม้กระดานในเกมเสียอย่างนั้น

แต่ก็นะพูดจริงๆ ว่าหน้าตาสะสวยราวนางฟ้าของหล่อนในเกมนั้นดูดีกว่าชีวิตจริงอยู่นิดหน่อยเหมือนกัน…

เย่เฉินนับวันยิ่งสนใจเกอร์ธามากขึ้นทุกที ดังนั้นเลยลงจากรถแล้วเดินตรงดิ่งไปหาหญิงสาว

ส่วนในโลกความจริง พัคซุงวูที่เห็นท่ายกเท้าเดินสวบๆ ของอีกฝ่ายก็รีบเตือนเขาทันที “เฮ้ย นี่กำลังเดินอยู่ใช่ไหม? แกห้ามเข้าใกล้เกอร์ธา ห้ามคุยกับหล่อน รีบออกจากเกมเดี๋ยวนี้เลยได้ยินไหม!”

ทว่าเย่เฉินกลับไม่สนใจพัคซุงวูแม้แต่น้อย

พัคซุงวูหัวเสียเขาหันไปเตะขาเย่เฉินอีก “บ้าชิบ ฉันสั่งให้แกออฟไลน์ไงเล่า ได้ยินไหม!”

เย่เฉินโกรธจัด นายสั่งให้ฉันออฟไลน์งั้นเหรอ ได้ ฉันจะไม่ทำตามนั้นหรอก แล้วบอกว่าห้ามทักเกอร์ธาใช่ไหม ได้เลยฉันทักแน่!

“ไอ้คนน่ารำคาญพัคซุงวู คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะเตะฉันไม่หยุดแบบนี้ งั้นอย่าโกรธที่ฉันแกล้งแม่นางในฝันของแกในเกมล่ะ!”

ด้วยความโมโหทำให้เขาเดินไปหยุดตรงหน้าของเกอร์ธา

เกอร์ธามารยาทงามทีเดียว หล่อนเป็นเหมือนนางฟ้าจริงๆ เมื่อเห็นเย่เฉินก็ถามเขาว่า “นายคือคนตระกูลเย่…”

แต่เกอร์ธายังไม่ทันพูดจบ เย่เฉินก็กระชากหล่อนเข้ามาจูบ!

ใบหน้าจิ้มลิ้มไร้สิวฝ้าขอวเกอร์ธาแดงก่ำในทันที แล้วหล่อนก็นิ่งไป

คนในแปดตระกูลมีมารยาทและให้เกียรติกันละกันอย่างมาก ส่วนพัคซุงวูนั้นพออยู่ในเกมก็แสร้งวางท่าเป็นสุภาพบุรุษ รู้จักกันมาตั้งนาน แต่ไม่กล้าแม้แต่จะจับมือของเกอร์ธาด้วยซ้ำไป

แต่เย่เฉินเพิ่งเจอหญิงสาวครั้งแรก ไม่พูดไม่จาก็กระชากหล่อนเข้ามาจูบโดยที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจด้วยซ้ำ!

หลังจากที่กระชากร่างบางเข้ามาจูบแล้ว เย่ฉินก็กล่าวกับเกอร์ธาทันที “ถูกต้องแล้ว ผมคือเย่เซวียนจากตระกูลเย่ คุณน่าจะเคยได้ยินชื่อผมมานานแล้ว ผมไม่เคยปล่อยให้สาวสวยๆ ทั้งโลกหลุดมือมาก่อน เกอร์ธาผมชอบคุณ ไว้ว่างๆ เดี๋ยวจะไปหาที่สวิตเซอร์แลนด์ เราไปดื่มเหล้านอนด้วยกันสักคืนบนภูเขาหิมะที่สวิตเซอร์แลนด์นะ ผมยังมีธุระนิดหน่อย ออฟไลน์ก่อล่ะ บ๊ายบาย!”