เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 602 เกอร์ธาผู้ใสซื่อ!

ตอนที่ 602 เกอร์ธาผู้ใสซื่อ!

เย่เฉินดีใจ “ใช่ คุณสนิทกับหล่อนไหม? ปกติหลังจากที่เข้าเกมแล้วหล่อนไปไหน? ทำอะไร?”

มอนโรกล่าวอย่างริษยาน้อยๆ “ที่แท้นายก็ชอบผู้หญิงคนอื่น”

“…” เย่เฉินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วกล่าว “ไม่ใช่ครับ ผมมีเรื่องสำคัญมากๆ จะคุยกับหล่อน เรื่องนี้เเกี่ยวกับความเป็นความตายของคนอื่น คุณหนูจอร์จถ้าคุณรู้ว่าหล่อนอยู่ไหนล่ะก็ ได้โปรดบอกผมเถอะนะครับ”

มอนโรสะบัดผมลอนสลวยของหล่อนแล้วกล่าว “อยากรู้ว่าหล่อนอยู่ไหนงั้นเหรอ? ก็ได้ งั้นนายจูบกับฉันสามนาที”

“ได้!”

เย่เฉินก็ไม่สนแล้วว่าในโลกความจริงแม่คุณหนูจอร์จคนนี้จะหน้าตาอัปลักษณ์หรือไม่ อย่างไรเสียก็เป็นลูกหลายคนร่ำรวย พันธุกรรมไม่ดีเท่าไร แต่สาวสวยร่ำรวยได้แอ้มเจ้าหล่อนสักหน่อยก็คุ้ม

สามนาทีต่อมา

เย่เฉินสงสัยในความสามารถที่แสนสุดยอดของหญิงสาวเล็กน้อย แต่ก็ยังถาม “เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้บอกผมได้แล้วใช่ไหมว่าเกอร์ธาอยู่ที่ไหน?”

มอนโรลูบไล้ใบหน้าเขาอย่างพออกพอใจแล้วกล่าว “สุดหล่อ นายนี่ขี้อายจริงๆ ไม่เห็นเหมือนในข่าวลือเลย”

เย่เฉินชะงักไป หรือว่าหล่อนจับได้แล้วงั้นเหรอ?

“แต่ก็นะ ฉันชอบนายแบบนี้แหละ ฮ่าๆ”

“เกอร์ธาชอบไปที่ริมทะเลคนเดียว นายไปดูที่ริมทะเลสิไป”

มอนโรกล่าว

“โอเค งั้นไว้เจอกันใหม่นะคุณหนูจอร์จ”

เย่เฉินเองก็ไม่ได้อ้อยอิ่งต่อ เขาขับรถตรงไปที่ริมทะเลในเกมทันที

โลกในเกมนั้นจะขับไปชมวิวทะเลไม่ได้ยากเย็นอะไรเหมือนในโลกจริงๆ ขับไปไม่กี่นาทีก็ถึง

“เกอร์ธา!”

เมื่อเย่เฉินมาถึงริมทะเลก็เดินบนชายหาดพร้อมๆ กับตระโกนเรียกชื่อหญิงสาวไปด้วย

เดินไปเดินมา เย่เฉินก็เห็นเก้าอี้สีขาวตัวหนึ่ง ที่ด้านบนนั้นมีผ้าพันคอผืนหนา แก้ว Mojito และที่มัดผมรูปโบว์สีขมพูน่ารักอันหนึ่ง

เย่เฉินรู้ได้ทันว่าที่นี่มีคนอยู่!

พอหันหลับไปดูก็พบว่าบนทะเลที่มีคลื่นน้อยๆ นั้นมีหัวของเด็กหญิงอยู่

เกอร์ธากำลังว่ายน้ำมาทางนี้ด้วยท่ากบที่ถูกต้อง

เกอร์ธามาถึงชายหาดอย่างรวดเร็ว เจ้าหล่อนสวมแค่บิกินี่สีชมพู เรือนผมเปียกซ่ก ผมสั้นๆ ของหล่อนทำให้ดูน่ารักและรักอิสระไม่น้อย

เกอร์ธาเห็นเย่เฉินเข้า ใบหน้าก็มีรอยยิ้ม “อ้าวคุณเองเหรอเนี่ย?”

ดูแล้วเกอร์ธาจำเย่เฉินได้ แล้วก็ไม่ได้รังเกียจเขาด้วย และไม่ได้จะเอาเรื่องเขาด้วยซ้ำไป

เย่เฉินมองประเมินเด็กหญิงตรงหน้า ใบหน้าของเกอร์ธาสะสวย แบบมากกว่าคนร่วมชาติคนอื่นๆ

แต่เรือนร่างของหล่อน แย่กว่าหวังหยวนหยวนมากจริงๆ เป็นเรือนร่างของเด็กผู้หญิงทั่วๆ ไป

แต่เรือนร่างแบบนี้ก็เหมาะกับฉายาเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์ของหล่อนดี

เทพธิดาศักดิ์สิทธิ์จะต้องทำให้คนที่เห็นรู้สึกว่าเด็กสาวสูงส่ง สะอาดไม่มีมลทินมัวหมอง ถ้าหากเรือนร่างของหล่อนเซ็กซี่เย้ายวน ก็จะไม่ค่อยเหมาะเท่าไร

อย่างดาราสาวของไต้หวันและฮ่อ่กง อย่างโจวฮุ่ยหมินและหยางไฉ่นี พวกคุณจะไม่มีทางได้เห็นหล่อนแสดงบทบาทเซ็กซี่เลย

เย่เฉินหันมองเกอร์ธาแล้วเยาะเย้ย “ได้ยินมาว่าคุณในชีวิตจริงนี่หุ่นดีมากนี่นา ทำไมในเกมถึงได้เลือกเรือนร่างธรรมดาๆ แบบนี้ล่ะ?”

เกอร์ธาได้รับคำชมจากเย่เฉิน ใบหน้าก็แดงก่ำทันที แล้วใช้มือสองข้างปิดเรือนร่างปลอมๆ ที่ตนเองออกแบบเอาไว้ในเกม

ท่าทางนี้ของหล่อนทำให้เย่เฉินรู้สึกว่าน่ารักเป็นบ้า

ในเกมยังระวังปิดบังเนื้อตัวขนาดนี้ ในชีวิตจริงคงจะต้องเป็นผุ้หญิงที่ใสซื่อมากแน่ๆ!

เกอร์ธายืนนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะเดินไปข้างหน้า หล่อนกล่าวกับเย่เฉินว่า “คุณพอจะช่วยส่งผ้าขนหนูที่พาดบนเก้าอี้ให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?”

“แน่นอน”

เย่เฉินรีบส่งผ้าขมหนูที่ยาวพอๆ กับเสื้อผ้าให้อีกฝ่าย หญิงสาวรับมาพันตัวเพื่อปิดบังเรือนร่าที่แสนสะดุดตาของตนเอง

จากนั้นเย่เฉินและเกอร์ธาก็นั่งลง เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงใจ “เกอร์ธา ผมต้องขอโทษคุณจากใจจริงเลยนะ คราวก่อนที่เราเจอกันครั้งแรกผมก็จับคุณมาจูบเลยน่ะ… ที่จริงแล้วผมไม่ใช่คนแบบนั้นเลย และไม่ได้มีเจนตนาจะไม่ให้เกียรติคุณนะ แต่ตอนนั้นผมอยู่กับพัคซุงวู เขาต่อยผม ผมรู้ว่าเขาชอบคุณ ดังนั้นเพราะอารมณ์อยากจะล้างแค้นเขาผมเลยจับคุณมาจูบ… ผมต้องขอโทษคุณมากๆ จริงๆ!”

เย่เฉินในตอนนี้มีเรื่องจะขอร้องอีกฝ่ายจำเป็ฯต้องอธิบายเรื่องเมื่อคราวก่อนให้หล่อนฟังอย่างชัดเจนก่อน

ทว่าหลังจากที่เกอร์ธาได้ยินแล้วกลับมีสีหน้าผิดหวัง “อ๋อ… งั้นที่คุณบอกว่าจะมาหาฉันที่สวิสก็หลอกกันเหรอ?”

เย่เฉินตัวแข็งค้างไปทันที เขาไม่คิดเลยว่าเกอร์ธาจะถามคำถามแบบนี้กับตนเอง

เขาจูบเกอร์ธาเพื่อเอาคืนพัคซุงวู แล้วที่บอกว่าไว้จะไปหานั้นก็ต้องเป็นเรื่องโกหกเหมือนกัน

แต่ว่าเย่เฉินกลับรู้สึกได้อย่างแรงกล้สว่า ในใจของเด็กสาวเองก็หวังจะให้เขาไปหา

“อย่าบอกนะว่าแม่หนูคนนี้อยากให้เราไปหาหล่อนจริงๆ หรือเพราะเราจับหล่อนมาจูบหล่อนเลยชอบเราเหรอเนี่ย?”

เย่เฉินคิดในหัวไม่หยุด ไม่ได้รู้เลยว่าควรจะตอบเกอร์ธาอย่างไร

ถ้าหากพูดตรงๆ ก็คือเขากลัวว่าจะไปทำร้ายจิตใจของอีกฝ่ายเข้า

เกอร์ธาทำให้คนรู้สึกว่าเด็กสาวใสซื่อบริสุทธิ์และไร้พิษภัย เหมือนน้องสาวตัวน้อยๆ

บรรยากาศอึดอัดไปครู่หนึ่ง แล้วเกอร์ธาก็หัวเราะออกมา “ที่คุณบอกว่าจะมาหาฉันที่สวิตเซอร์แลนด์เนี่ย คุณพูดเล่นใช่ไหม? คิกคิก ฉันก็ไม่ได้ถือเป็นจริงเป็นจังหรอกนะ! ฉันเดาได้นานแล้ว! อีกอย่างคุณขโมยจูบแรกในเกมของฉันไปเท่านั้นเอง ในชีวิตจริงจูบแรกของฉันก็ยังอยู่นี่นา!”

พอได้ยินคำพูดนี้ของเกอร์ธา ไม่รู้ว่าเพราะทะไรแต่เย่เฉินกลับรู้สึกยอกแสลงใจขึ้นมา ซาบซึ้งจนเกือบร้องไห้แถมยังรู้สึกไม่ดีมากด้วย!

ด้วยความเข้าใจในเรืองจิตใจมนุษย์ของเขา เขาฟังออกในทันทีว่าเกอร์ธายึดถือในคำสัญญาที่ตนเองพูดไปเรื่อยนี้อย่างมาก!

อีกทั้งหล่อนยังเสียใจมากด้วยที่เย่เฉินจไม่ไปหา!

เกอร์ธายิ่งทำเหมือนไม่เป็นไรเท่าไร เย่เฉินก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้น

คนที่สามารถทำให้เย่เฉินรู้สึกผิดและสงสารได้มากขนาดนี้ เห็นจะมีเด็กสาวคนนี้เป็นคนแรก

“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ? ทำไมเกอร์ธาถึงได้ใสซื่อขนาดนี้นะ หล่อนอายุ 18 ปีแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ในใจเย่เฉินสับสน

ปกติแล้ว เด็กผู้หญิงอายุ 18 ปี ต่อให้เป็นผู้หญิงในประเทศของเขาทั่วๆ ไป หน้าตาสวยหน่อย ที่บ้านมีฐานะที่ดีหน่อย ต่างก็ต้องเคยมีแฟนมาคนสองคนทั้งนั้น

หรือต่อให้ไม่เคยมีแฟน แต่ก็ควรจะต้องมีวุฒิภาวะในประมาณหนึ่งกันทั้งนั้น

บวกกับที่เกอร์ธาก็เป็นผู้หญิงในตระกูลลึกลับด้วย!

เรื่องคนอื่นไม่ต้องพูดถึง เอาแค่เด็กตระกูลเย่ เด็กสาวตระกูลอายุ 14 ก็มีความสามารถเท่าเด็กทั่วๆ ไปที่อายุ 19 ปี ส่วน18 ปีก็จะสูสีกับเด็กอายุ 25 ปี

เกอร์ธาเกิดในตระกูลสมิตช์ที่เป็นถึงตระกูลที่ยิ่งใหญ่ น่าจะเคยเจอบุคคลสำคัญระดับโลกมามาก ทำไมถึงได้ใสซื่อขนาดนี้ล่ะ?

ปกติแล้วลูกสาวคนรวยๆ อายุสิบกว่าก็ออกเดินทางไปทั่วโลก เจอคนมากมาย ไม่น่าจะเป็นเหมือนเด็กสาวตรงหน้า

เย่เฉินเลยถาม “เกอร์ธาคุณเจอคนน้อยมากๆ เลยใช่ไหม?”

เกอร์ธานิ่งไปทันที “คุณ…คุณรู้ได้ยังไง?”

เย่เฉินระบายยิ้มแล้วกล่า “ก็คุณทำท่าเหมือนเด็กอายุ 14 ชวบเลย แต่ผมดูออกว่าคุณไม่ได้แกล้งทำน่ะสิ ไม่เพียงเท่านั้นผมยังรู้ด้วยว่าคุณไม่ค่อยมีความสุข!”