เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 604 ปลาติดเบ็ค!
ตอนที่ 604 ปลาติดเบ็ค!
เกอร์ธาคนนี้ใสซื่อ คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น
ซึ่งก็จริงถ้าเกอร์ธาใช้ประโยชน์จากความรักที่พัคซุงวูมีให้กับหล่อนแล้วหลอกเขาออกมา จนทำให้เขาตาย หญิงสาวก็ไม่ต่างอะไรกับฆาตกร
เย่เฉินย่ิมไม่หวังให้เด็กสาวที่สซื่อแบบนี้ต้องกลายเป็นฆาตกร
เย่เฉินจึงกล่าวรับรอง “เกอร์ธา สบายใจได้เลย ผมไม่ฆ่าเขาหรอก ผมแค่อยากบีบให้เขาส่งตัวแม่ยายผมมาให้ เขาเป็นคนตระกูลพัค ถ้าผมฆ่าเขาไปก็จะเท่ากับว่า”
เกอร์ธาพยักหน้ารับ เด็กสาวเชื่อในคำสัญญาของเย่เฉินอย่างมาก “พี่…พี่มีแม่ยายแล้วเหรอคะ? พี่แต่งงานแล้วเหรอ?”
เย่เฉินกล่าวพลางระบายยิ้ม “ใช่แล้ว ผมมีภรรยาสองคนแล้ว”
เกอร์ธาอุทานออกมาอย่างตกใจ “ว้าว คนชาติคุณไม่ได้มีแค่ผัวเดียวเมียเดียวหรอคะ? แล้วสรุปแต่งงานได้กี่คนเหรอคะ? พี่ยังแต่งงานได้อีกไหมคะ?”
“แค่ก…”
เย่เฉินไม่รู้จะตอบอย่างไรดี แม่หนูน้อยคนนี้ทำไมถึงได้สนใจกับเรื่องแบบนี้นักนะ!
เห็นเย่เฉินเขินอายทำอะไรไม่ถูก เกอร์ธาก็หัวเราะออกมา “ฉันแค่ถามไปเรื่อยเปื่อยค่ะ ฉันจะช่วยพี่นัดพี่พัคซุงวูออกมานะคะ เอ่อ ฉันนัดเขามาที่สวิสได้ไหมคะ? เมื่อก่อนเขาเอาแต่บอกว่าอยากมาหาฉันที่นี่ เขารู้ว่าปกติแล้วฉันออกไปไหนไม่ได้”
เย่เฉินพยักหน้ารับ “ได้สิ ขอแค่เขาโผล่มา ไม่ว่าจะที่ไหนก็ไม่มีปัญหา!”
เย่เฉินมีเหอเผิงหมายเลข 3 ไม่ว่าจะที่ไหนในโลก เขาก็สามารถไปถึงได้อย่างรวดเร็ว
“ได้ค่ะ งั้นพี่รอฉันเดี๋ยวนะคะ”
เกอร์ธาออฟไลน์ไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่เกอร์ธาออฟไลน์ไปแล้ว เย่เฉินก็เอนตัวลงบรเก้าอี้ดื่มด่ำไปกับแสงอาทิตย์และลมทะเล
แล้วเด็ดลูกมะพร้าวจากต้นไม้ข้างๆ
เขาดื่มน้ำมะพร้าวแล้วพึมพำกับตนเอง
“ไม่รู้ว่าเกอร์ธาช่วยเราจริงหรือเปล่า…”
เย่เฉินค่อนข้างระแวดระวังอย่างมาก เขามักรู้สึกว่าเกอร์ธาที่เป็นทายาทของตระกูลลึกลับ ออกจะใสซื่อเกินไปหรือเปล่า สภาพแบบนี้จะสืบทอดธุรกิจของตระกูลได้ยังไงกัน?
เย่เฉินรออีกฝ่ายอย่างยาวนานเหมือนเป็นปี จนในที่สุดเด็กสาวในชุดบิกินี่ที่คุ้นตาก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง!
“เกอร์…เกอร์ธา？”
เย่เฉินเห็นเด็กสาวตรงหน้าแล้วก็ไม่กล้าทักหล่อน!
นั่นเพราะเด็กสาวตรงหน้ายังมีใบหน้าที่งดงามใสซื่อ แต่เรือนร่างกับแตกต่างจากเมื่อครู่!
ไม้กระดานเมื่อครู่กลายเป็นเรือนร่างสุดเซ็กซี่ที่ต้องได้รับการกดไลก์หลักล้านจากโลกโซเชียล!
เย่เฉินเองมองอย่างตกตะลึง นี่เป็นเรือนร่างแบบซูมู่ชิงและหวังหยวนหยวนรวมกัน!
เรือนร่างของหล่อนเด็ดกว่าหวังหยวนหยวนมาก!
“คุณ… ทำไม… ทำไมคุณถึงได้…”
เย่เฉินชี้เกอร์ธาแล้วพะงาบๆ พูดตะกุกตะกัก
เกอร์ธาก้มหน้าลงอย่างเขินอายแล้วก้มลงมองตัวเอง เย่เฉินกล้าพนันเลยว่าจากครรลองสายตาแบบนี้หล่อนไม่มีทางเห็นปลายเท้าตัวเอง!
เพราะอะไรๆ มันขวางอยู่!
จากนั้นเกอร์ธาก็กล่าว “ฉันเห็นพี่เย่เฉินเป็นเพื่อนนะคะ ฉันคิดว่าคนเป็นเพื่อนกันต้องจริงใจต่อกัน ไม่ควรจะมีเรื่องปิดบังกัน ดังนั้นตอนที่ฉันเข้าเกมเลยใช้เวลาปรับหุ่นในเกมให้เหมือนตัวจริงเป๊ะๆ”
เย่เฉินตกตะลึง “อะไรนะ? นี่คือหุ่นจริงๆ ของคุณเหรอ?”
เกอร์ธาพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย “ใช่แล้วค่ะ เหมือนตัวจริงฉันเป๊ะๆ!”
“เป็นไปไม่ได้! ผมไม่เชื่อ!” เย่เฉินสงสัยทันที
“หุ่นคุณนี่ดีสุดยอด ทำไมถึงผู้หญิงแบบ… ผู้หญิงขี้อายแบบคุณถึงได้หุ่นแบบนี้ล่ะ?”
เย่เฉินไม่ได้สงสัยว่าโลกใบนี้จะมีผู้หญิงที่หุ่นดีขนาดนี้หรือไม่ แต่ผู้หญิงที่หุ่นแบบนี้ส่วนมากจะเป็นเหมือนหวังหยวนหยวน ที่รักเงินทองเกียรติยศต่างๆ เห็นเรือนร่างตัวเองเป็นอุปกรณ์ทำเงิน ใช้เรือนร่างอ่อยเหล่าผู้ชายรวยๆ
เกอร์ธาที่เป็นเหมือนคนจากตระกูลสมิตช์หล่อนไม่เคยขาดแคลนเงินทอง หล่อนเลือกผู้ชายคนไหนในโลกก็ได้
หล่อนไม่จำเป็นต้องมีระเบียบวินัยกับเรือนร่างตัวเองขนาดนี้
ถ้าหากว่าหล่อนทำแบบนี้จริงๆ งั้นก็แปลว่าหล่อนเป็นคนที่ตั้งมาตรฐานกับเรือนร่างตนเองเอาไว้มากเหมือนบางคนที่เป็นโรค
งั้นหล่อนก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องทำให้ตนเองหุ่นแบนเป็นไม้กระดานในเกม
นี่เป็นปัญหาที่ขัดแย้งกันเอง
ดังนั้นเย่เฉินเลยสามารถตัดดสินได้ว่าเรือนร่างของเด็กสาวคงจะดีแบบนี้จริงๆ
บางทีในโลกความจริงอาจจะพอได้ แต่เกอร์ธาจะต้องปรับแต่งอะไรบ้างไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่สมบูรณ์แบบได้ขนาดนี้!
หน้าตาเกอร์ธาใสซื่อ “นี่คือตัวจริงของฉันจริงๆ ในโลกความจริงฉันเป็นแบบนี้เลย…”
เย่เฉินกลืนน้ำลาย คิดในใจว่าถ้านี่ไม่ใช่เกมเลือดกำเดาเขาคงไหลออกไปนานแล้ว!
แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเถียงกันเรื่องนี้ เดิมเขามาหาหล่อนเพราะมีธุระ ไม่ใช่มาดูหุ่นใคร
เย่เฉินกล่าว “เอาล่ะ เกอร์ธานัดพัคซุงวูแล้วหรือยัง?”
เกอร์ธาพยักหน้ารับ “นัดเสร็จแล้วค่ะ นัดที่สวิสพรุ่งนี้ตอน 4 โมงเย็น นัดที่ร้านอาหารโรสการ์เด้นที่เบิร์น บ้านฉันเข้มงวดมากค่ะ ออกไปไม่ได้ หวังว่าพรุ่งนี้พี่จะเจอเขาแล้วบอกเขาหน่อยนะคะว่าฉันขอโทษ ที่ฉันหลอกเขา”
เกอร์ธาช่วยเย่เฉินโกหก ทำให้หล่อนรู้สึกผิดอย่างมาก
เย่เฉินมองหน้าตาน่านักใสซื่อของอีกฝ่ายแล้วยื่นมือลูบเรือนผมสีทองสลวยของเด็กสาวแล้วกล่าว “คุณสบายใจเถอะนะ ผมไม่มีทางปล่อยให้เขาโทษคุณหรอกนะ ผมจะยอมรับคำด่าทั้งหมดนี้เอง”
เกอร์ธาแหงนหน้าขึ้นมองเย่เฉิน ใบหน้าระบายยิ้มสดใส “งั้นขอให้พี่ประสบความสำเร็จนะคะ!”
“ได้!”
ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันต่อ ในเมื่อพัคซุงวูนัดเวลากับสถานที่กับเกอร์ธาแล้ว ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องออกเดินทางแน่ๆ เย่เฉินต้องเตรียมตัวบ้างแล้ว
……
วันต่อมา ณ ร้านอาหารโรสการ์เด้นท์ ในเบิร์น เมืองหลวงของสวิตเซอร์แลนด์
สวิตเซอร์แลนด์เป็นหนึ่งในประเทศที่เย่เฉินชอบที่สุด แต่เบิร์นเมืองหลวงของประเศนี้และเป็นเมืองที่สงบอย่างมาก
ร้านที่พัคซุงวูนัดกับเกอร์ธาตั้งอยู่ที่บนเขาโรสการ์เด้นท์ที่นี่เป็นบริเวณที่สามารถเห็นบริเวณเมืองเก่าทั้งหมดของเบิร์น
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามครึ่ง ที่นั่งด้านนอกตัวอาคารมีคนมานั่งแล้วเป็นจำนวนไม่น้อย
ซึ่งที่นั่งที่ทำเลดีที่สุดยังว่างเปล่าอยู่ เพราะว่าพัคซุงวูจองเอาไว้
แล้วชายชาวเอเชียที่แต่งตัวหล่อเหลาก็ปรากฏกายขึ้นชั้นบนสุดของร้านอาหารอย่างรวดเร็ว
นั่นก็คือพัคซุงวู!
“ในที่สุดก็มาสักที!”
เย่เฉินเล็งสไนเปอร์ไปที่เขาอจากที่ไกลๆ!
นอกเหนือจากนี้ในร้านอาหารเองก็มีคนของเย่เฉิน
ตอนนี้ในที่นั่งด้านนอกเป็นลูกน้องเย่เฉินแทบทั้งหมด
พัคซุงวูไม่ได้รู้ตัว หลังจากที่นั่งแล้วก็ดูวิวทิวทัศน์แล้วกล่าว “ฮ่าๆ ฉันรักสวิตเซอร์แลนด์! ที่นี่สวยสุดๆ! คิดไม่ถึงเลยว่าเกอร์ธาจะเป็นฝ่ายนัดฉันมา ดูแล้วความจริงใจของฉันคงทำให้หล่อนหวั่นไหว คราวนี้ฉันจะต้องตีดาบตอนยังร้อน ตามจีบหล่อน ให้หล่อนยอมเป็นแฟนฉัน! พ่อมแม่ของหล่อนก็เก็บตัวลึกลับ ขนาดพ่อฉันยังไม่เคยเจอมาก่อน เกรงว่าพวกเขาคงจะคัดค้านไม่ยอมให้หล่อนแต่งงานกับฉัน! แต่ก็ไม่เป็นไรหล่อนใสซื่อจะตายไป ขอแค่หลอกล่อหล่อนมาได้ ฉันก็ทำให้ท้องเสียเลย! หึหึ พอข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกแล้ว ฉันไม่เชื่อหรอกว่าที่บ้านหล่อนจะยังคัดค้านเรื่องงานแต่งงาน!”
แค่คิดถึงหุ่นดีๆ หน้าตาสวยๆ ของอีกฝ่าวเขาก็กลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้…
YOU MAY ALSO LIKE
