เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 71 คุณเย่ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย

ไม่นานนักก็มีคนเดินเข้ามาในงานหลายสิบคน 90% เป็นผู้ชายมีผู้หญิงเพียงสามคนเท่านั้น อายุอยู่ในช่วงยี่สิบถึงสี่สิบปี

พวกเขาถูกชายคนเดิมนำทางเข้ามา

ชายผู้นั้นแนะนำ “คนผู้นี้คือคุณฟางของพวกเรา ส่วนสองคนนั้นคือคุณฟางเชาลูกชายคุณฟางและเจ้าสาวหวังเจียเหยา”

คนนับสิบรีบร้อนทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีคุณฟาง! สวัสดีคุณฟางเชา!”

กลุ่มคนเยอะขนาดนี้ทำให้ฟางเสียนจู่กับฟางเชารู้สึกได้หน้าไม่น้อย

ฟางเชามองอยู่ไกลๆ แต่จู่ๆ ก็พบว่าในกลุ่มคนนั้นมีคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาอยู่ไม่น้อย เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วถามอย่างวางก้าม

“ได้ยินว่าคนขับรถของคุณพ่อบอกว่าพวกนายเปิดบริษัทกันหมดเลยหรอ? เปิดบริษัทอะไรกันบ้าง? ไหนลองเล่าหน่อยสิ!”

“บริษัทฉันชื่อฉีเฉิง!”

“บริษัทของผมชื่อ MOBAเทียนยวี่!”

“ของผมชื่อบริษัทวิทยาศาสตร์เพื่อสุขภาพซานเชิง”

“……”

ทุกคนต่างแย่งกันบอกชื่อบริษัทตนเองจนเกิดเป็นเสียงจอแจ

ทว่าพอได้ยินชื่อของบริษัทพวกนั้น สีหน้าฟางเชาก็ซีดเผือดอย่างรวดเร็ว!

เพราะเขารู้จักบริษัทเหล่านี้เป็นอย่างดี อีกทั้งยังเคยลงทุนเสียด้วย!

ฟางเชาตื่นตระหนกทันที “พวกนายเจ๊งกันไปหมดแล้วนี่ พวกบริษัทขยะที่ทำให้ฉันเสียเงินไปฟรีๆ เอ้ย!”

ช่วงนี้ฟางเชาลงทุนไปหลายร้อยบริษัท ตอนที่ลงทุนเขาจะไม่ไปเจอหน้าคนพวกนี้ แต่จะส่งลูกน้องไปแทน

ดังนั้นคนหลายสิบคนที่เข้ามาในงานจึงไม่รู้จักเขา

ฟางเสียนจู่เห็นเข้าจึงรีบร้อนกล่าว “ลูกเชา ลูกลงทุนให้พวกเขาเหรอ? แล้วบริษัทพวกเขาก็เจ๊งไปหมดแล้วเหรอ? ลูกรีบบอกพ่อมาเงินห้าร้อยล้านที่ให้ไป ตอนนี้เหลือเท่าไหร่?”

ฟางเสียนจู่ตึงเครียดขึ้นมาทันที

ฟางเชาไม่กล้าโกหกพึมพำเสียงต่ำ “ใช้ไปหมดแล้วครับ”

เพี๊ยะ!

ฟางเสียนจู่ตบหน้าบุตรชายพลางตะคอก “แกนี่มันตัวล้างผลาญ! ห้าร้อยล้านเลยนะ แกใช้เงินห้าร้อยล้านหมดเร็วขนาดนี้ได้ยังไง!”

กระทั่งหวังเจียเหยายังไม่อยากจะเชื่อ ก่อนนี้ที่ฟางเชาบอกว่าพ่อเขาให้เงินมาห้าร้อยล้านเหมือนว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน อีกทั้งเขายังรับปากเสียเป็นมั่นเหมาะว่าจะหาเงินมาให้หล่อนห้าพันล้าน

แต่ตอนนี้กลับไม่เหลือสักแดงเดียว!

ฟางเชากุมหน้าแล้วชี้มาทางเย่เฉิน ขณะกล่าวด้วยเสียงที่ขาดห้วง “พ่อครับ เป็นเพราะคนสารเลวเย่เฉินนั่นมันจงใจจะเล่นงานผม!”

ฟางเชาชี้ไปทางเย่เฉินแล้วถึงได้เห็นคนกลุ่มเดิมกำลังวิ่งไปหาเย่เฉิน

เพราะคนจำนวนมากแถมยังอยากจะไปถึงตัวเย่เฉินก่อน หนำซ้ำฟางเสียนจู่ ฟางเชาและหวังเจียเหยากำลังขวางทางพวกเขา

พอคนจำนวนมากกรูกันเข้าไปก็ชนทั้งสามคนไปมา

“เฮ้ยวิ่งพล่านอะไรกัน!”

ฟางเสียนจู่ถูกชนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาโวยวายอย่างไม่พอใจ

หวังเจียเหยาเองก็กรีดร้องไม่หยุด

คนหลายสิบคนไม่ได้สนใจใยดีเลยว่าพวกเขาจะชนเจ้าภาพจนมีสภาพแบบไหน เพราะพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อพบคนตระกูลฟางด้วยซ้ำ

ทันทีที่พบหน้าเย่เฉินพวกเขาก็เป็นระเบียบเรียบร้อย และหยุดอยู่ห่างจากเย่เฉินไปสองเมตรแล้วพวกเขาก็คุกเข่าลงบนพื้น!

“คุณเย่! ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย!”

“คุณเย่! ได้โปรดไว้ชัวิตพวกเราด้วย!”

เจ้าของบริษัทนับสิบคนต่างคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉินแล้วอ้อนวอนอย่างพร้อมเพรียงกัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้พ่อค้าทั้งหลายที่อยู่ในงานแต่งงานตกใจกันหมด

“คนพวกนี้เดิมไม่ได้มาเพื่อชื่นชมคุณฟางแต่มาเพราะคุณเย่ต่างหาก!”

“คุณเย่นี่สุดยอดจริงๆ เขาสามารถทำให้บริษัทจำนวนมากมายขนาดนี้ล่มจมได้ด้วยกำลังตัวเองคนเดียว น่ากลัวเหลือเกิน!”

“เย่เฉินจะต้องเป็นบุคคลลำดับหนึ่งในโลกธุรกิจของอวิ๋นโจว!”

เย่เฉินดื่มชาแล้วเปิดปากเอ่ยช้าๆ “ขอแค่ฟางเชาไม่ลงทุนในบริษัทของพวกคุณ ผมย่อมไม่รังแกพวกคุณอีก”

หลังจากได้ยินคำประกาศของเย่เฉินแล้ว คนทั้งหมดก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาฟางเชา

“ฟางเชาคุณเลิกลงทุนกับพวกเราเถอะนะ!”

“แม่ง ที่แท้ที่ผมโดนเล่นงานเป็นเพราะคุณเหรอเนี่ย! ช่วยเลิกสนใจบริษัทเราที!”

“ฟางเชาคุณต้องชดใช้ในความเสียหายที่เกิดขึ้นนะ!”

หลายสิบคนทั้งหมดต่างก็พุ่งมาหาฟางเชา

ฟางเสียนจู่หัวเสีย ตะโกนด่า “รีบไล่คนพวกนี้ออกไปเดี๋ยวนี้!”

ฟางเสียนจู่รู้อยู่นานแล้วว่าอดีตสามีของหวังเจียเหยาเป็นนักเลงหัวไม้ ดังนั้นเขาจึงจัดเตรียมยอดฝีมือที่ร่างกายสูงใหญ่มาเป็นจำนวนมาก คนเหล่านี้ต่างก็เดินเข้ามา แล้วไล่เจ้าของบริษัทพวกนี้ออกไป

แต่คนพวกนี้ยังไม่ยอมลดละ

“พวกเราจ่ายเงินเข้างานหมื่นหยวน มีสิทธิ์อะไรมาไล่พวกเราออกจากงาน!”

“ฟางเสียนจู่คนหน้าไม่อาย ปล่อยพวกเราเพิ่งเข้ามาก็ไล่พวกเราออกไป คิดจะมุบมิบเงินแสนของพวกเราใช่ไหมล่ะ?”

ฟางเสียนจู่ได้ยินพลันรู้สึกขายหน้าอย่างยิ่ง ตระกูลฟางของเขาจะสนใจเงินแค่ไม่กี่แสนนี้ได้อย่างไร!

ฟางเสียนจู่กล่าว “คืนเงินพวกเขาไป! คืนไปสองเท่าเลย!”

ฟางเสียนจู่ยอมเสียเงินหลายแสนด้วยอารมณ์ แต่ก็ต้องการจะรักษาหน้าของตระกูลฟาง

หลังจากคนพวกนั้นไปแล้ว ฟางเสียนจู่ก็เดินไปหาเย่เฉินด้วยโทสะ “คุณเย่ ไม่รู้ว่าฟางเชาไปล่วงเกินคุณยังไง ทำไมคุณถึงต้องเล่นงานลูกผมด้วย! ถึงต้องกลั่นแกล้งให้ลูกชายผมเสียหายถึงห้าร้อยล้าน! เกรงว่าคุณคงใช้เงินมากกว่าห้าร้อยล้านเสียอีก!”

ฟางเสียนจู่รู้ดีแก่ใจว่าการจะทำให้บริษัทหนึ่งๆ ล่มจมในระยะเวลาอันสั้นแบบนี้ นอกจากจะใช้วิธีสกปรก ไม่อย่างนั้นก็จะต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อแข่งขันถึงจะทำให้บริษัทล่มจมได้แบบนี้

เผาเงินแบบนี้น่ากลัวเหลือเกิน

ก่อนเย่เฉินจะมาเขาไม่ได้ตั้งใจจะเป็นมิตรกับตระกูลฟางอยู่แล้ว

ในเมื่อฟางเสียนจู่หัวเสีย เย่เฉินเองก็ไม่สนใจแต่อย่างใด!

เย่เฉินกล่าว “ลูกชายคุณทำอะไรไว้ ไปถามเขาเอง ส่วนผมจะเผาเงินไปเท่าไหร่คงไม่รบกวนคุณ เงินพันล้านในสายตาผมก็ไม่เท่าไหร่หรอก”

พอได้ยินประโยคสุดท้ายแล้ว หวังเจียเหยาก็เหมือนตกในอยู่ในความฝัน

เงินหลายพันล้านไม่อยู่ในสายตา?

หวังเจียเหยาทรยศเย่เฉินด้วยเงินเพียงแค่นี้!

ฟางเสียนจู่พอจะได้เดาได้ลางๆ ว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวกับหวังเจียเหยาแน่นอน

ทว่าในเมื่อฟางเชาแต่งงานกับหวังเจียเหยาแล้ว เขาก็จำเป็นต้องปกป้องพวกเขาทั้งสองคน

ฟางเสียนจู่กล่าว “คุณเย่ร่ำรวยอู้ฟู่จริงๆ ตระกูลฟางของเราเทียบเคียงไม่ได้เลย! แต่มีคำกล่าวเอาไว้ว่ามังกรก็มิอาจเอาชนะงูเจ้าถิ่นได้ ได้ยินมาว่าคุณเย่เพิ่งมาที่อวิ๋นโจว ส่วนคนแซ่ฟางอย่างผมมีเพื่อนสนิทมิตรสหายในอวิ๋นโจวมาก็มาก ในกลุ่มเพื่อนผมก็มีคนที่มีอิทธิพล หากว่าพี่น้องเหล่านั้นของผมได้ล่วงรู้ว่ามีคนกล้าเล่นงานลูกชายผมล่ะก็ เกรงว่าพวกเขาคงจะไม่ยอมจบแน่! บางทีอาจทำเรื่องที่ผิดกฎหมายขึ้นมาก็ได้!”

นี่ฟางเสียนจู่กำลังข่มขู่เย่เฉิน!

“ฟางเสียนจู่คุณกล้าข่มขู่คุณเย่เชียว!” ฉินหงเหยียนโมโหฉุนเฉียว

เย่เฉินยื่นมือออกมา เพื่อปลอบฉินหงเหยียนว่าไม่จำเป็นต้องโกรธเกรี้ยวและยังคงกล่าวด้วยท่าทีนิ่งเฉย “คุณฟางจะสั่งสอนผมสักเล็กน้อยผมก็ยอมรับได้ ไม่รู้ว่าพี่น้องนักเลงของคุณคือใครครับ? ผมอยากจะพบเขาหน่อย”

“อีกเดี๋ยวคุณก็ได้พบเขาแล้วล่ะ”

ฟางเสียนจู่หยิบมือถือออกมาแล้วกดโทรออก “คุณหลิว คุณมาถึงหรือยัง?”

ในปลายสายตอบกลับมา “มาถึงนานแล้วครับ อยู่ที่ประตู!”

ฟางเสียนจู่ละล่ำละลัก “อ้าวคุณมาถึงแล้วทำไมไม่เข้ามาล่ะ งั้นเดี๋ยวผมออกไปรับคุณเดี๋ยวนี้เลย”