เข้าสู่ระบบ ฝ่ามือยูไล - ตอนที่ 315 เข้ามาหาเรื่องตาย! - novel-lucky

“แล้วตอนนี้พวกเราควรทําเช่นไร?”

“ควรจะบอกพี่สามหรือไม่?”

จักรพรรดิถังเดินไปเดินมา ถามออกด้วยน้ําเสียงที่ลึกล่า

“ตอนนี้เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรอ” นักพรตเฒ่าสํานักเอกะวิถีและกล่าวออกมา

เมื่อเป็นการต่อสู้ระหว่างเซียนเทพปฐพี แม้จะเป็นตํานานยุทธขั้นสูงสุดนับร้อยก็จะไม่มีผลกับการต่อสู้

ดังนั้นต่อให้กังวลแค่ไหนก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทางเดียวคือต้องรอผลอย่างเงียบๆ

“เหลยเฉียนจือ?”

“อีกเจ็ดวันจะมาหาข้า?”

ที่ด้านหน้าของพระราชวังตะวันออก ซูฉินในชุดดํามีแววตาอันสงบประดับอยู่บนใบหน้าไม่มีความกังวลใดๆ เลย

ด้วยร่างศักดิ์สิทธิ์อีกาทองคํา แม้ว่าซูฉินจะยังไม่ทะลวงขั้น แต่ก็สามารถเทียบเคียงกับเซียนเทพปฐพี่ได้ ไม่ต้องพูดถึงตอนที่ซูฉันสามารถทะลวงขอบเขตได้แล้ว

“อีกเจ็ดวันต่อจากนี้ คงจะได้ทดสอบกําลังของข้าดูเสียที”

ซูฉินสายศีรษะ จากนั้นก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรต่อไป

ในเวลานี้ ความสนใจของซุฉินเกือบจะมุ่งเน้นไปที่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งหมด

ส่วนการมาเยือนของเหลยเฉียนจือ?

ซูฉันไม่ได้เอามาใส่ใจเลย

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

เจ็ดวันผ่านไปในพริบตา

และในวันนี้ จอมยุทธต่างแดนจํานวนนับไม่ถ้วนก็ได้มาอยู่นอกเมืองฉางอันอยากจะเห็นการต่อสู้อันน่าตกตะลึงระหว่างเซียนเทพปฐพี่ทั้งสองคนด้วยตาของตนเอง

แม้แต่นิกายใหญ่ก็ไม่มีข้อยกเว้น มีผู้นํานิกายหลายคนที่มารอที่นี่ล่วงหน้าสองสามวัน

ในที่สุด

วันนี้

ทุกคนต่างได้เห็นชายร่างสูงเดินมาทีละก้าว

ด้านหลังของชายร่างสูงสะพายดาบยาวสองเมตร แม้ว่าจะเดินมาเงียบๆ แต่ทะเลปราณอันไร้ที่สิ้นสุดก็ยังได้รับผลกระทบ รัศมีที่อธิบายไม่ได้แผ่ออกไปทั่วทิศทาง

“เหลยเฉียนจือ”

“เขาคือเหลยเฉียนจือ”

จอมยุทธหลายคนจ้องมองไปที่เหลยเฉียนจือด้วยดวงตาอันร้อนแรง

“นี่คือเซียนเทพปฐพงั้นหรือ?

มันทรงพลังจนน่าเหลือเชื่อ แม้ว่าจะไม่ได้ปลดปล่อยไอพลังอะ ไรออกมา แต่สภาวะการรวมกันระหว่างมนุษย์และสวรรค์นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทําให้ตํานานยุทธขั้นสูงสุดไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย…”

จอมยุทธบางคนอทานและกระซิบอยู่กับตัวเอง

“มิผิด”

จอมยุทธที่เหลือพยักหน้ากันทีละคน ชัดเจนว่าเห็นด้วย

รัศมีที่เหลยเฉียนจือแสดงออกมาในตอนนี้แตกต่างจากตํานานยุทธขั้นสูงสุดหรือแม้แต่ครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีโดยสิ้นเชิง

หากเทียบกับความรู้สึกกดขี่ยามเผชิญกับครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ความรู้สึกกดขี่ในยามนี้ก็เป็นความห่างชั้นที่ใหญ่ยิ่ง

ดังนั้นเหลยเฉียนจือในยามนี้จึงทําให้พวกเขารู้สึกตกใจอย่างมาก และความรู้สึกนี้ไม่ได้มาจากความแข็งแกร่งส่วนตนเท่านั้น แต่มาจากโลกทั้งใบ

ท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยเฉียนจือก้าวเดินไปหลายสิบลี้ ในที่สุดก็หยุดอยู่นอกเมืองฉางอันฉับพลัน

ทุกคนก็ปิดปากเงียบ สงบจิตสงบใจ ด้านนอกเมืองฉางอันภายในรัศมีหลายสิบลี้เงียบกริบจนแม้แต่เสียงเข็มตกก็ยังไม่มี ทุกคนต่างจ้องมองไปที่เหลยเฉียนจืออยากรู้ว่าเขาจะทําอะไรต่อไป

“นิกายเทพเจ้าสายฟ้าเหลยเฉียนจือมาขอพบมนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง”

เสียงของเหลยเฉียนจือนั้นลึกซึ้งและทรงพลังอย่างมาก มันเข้าไปถึงหูทุกคนในทันที

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นาน

ไม่มีการตอบสนองใดในเมืองฉางอัน ราวกับเหลยเฉียนจือถูกละเลยโดยสิ้นเชิง

“ฮ่าฮ่า…”

เมื่อเหลยเฉียนจือเห็นดังนี้ การแสดงออกบนใบหน้าก็กลายเป็นเย็นชา “ในเมื่อมนุษย์สวรรค์ไม่ต้องการจะพบข้าก็อย่าโทษข้าเลยเวลาที่ข้าสังหารเจ้า”

คําที่กล่าวออกมา

จิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวก็ออกมาจากเหลยเฉียนจือ เสียงฟ้าร้องก้องคํารามนับพันราวกับต้องการจะทําลายโลก

เมื่อจอมยุทธคนอื่นๆ นอกเมืองฉางอันได้ยินสิ่งนี้ หนังศีรษะของพวกเขาก็ชาวาบ

แม้ว่าเหลยเฉียนฉือจะกล่าวออกอย่างใจเย็น แต่ก็เป็นการข่มขู่ซูฉินโดยไม่มีการปิดบังใดๆ

ขณะที่จอมยุทธทั้งหลายจ้องมองไปที่เมืองฉางอันด้วยใบหน้าซีดเผือด พวกเขาต้องการจะรู้ว่าซูฉันจะตอบสนองอย่างไร