เข้าสู่ระบบ ฝ่ามือยูไล - 196 (2) อาณาเขตที่น่าหวาดผวา

เข้าสู่ระบบ ฝ่ามือยูไล [Sign in Buddha’s palm] Sign in Buddha’s palm 196 (II) อาณาเขตที่น่าหวาดผวา

“อย่างไรก็ตาม ด้วยความแข็งแกร่งของนายท่านต่อหน้านิกายใหญ่ที่สืบทอดต่อกันมานับพันปีก็ควรจะมีคุณสมบัติพอที่จะเจรจากันได้…”

หร่วนชิงคาดเดาอยู่ภายในใจ

ในตอนที่ซูฉินยังอยู่ในช่วงปิดด่านฝึกตนโลกยุทธภพก็ค่อยๆปรับตัวเข้าสู่ความมั่นคง

ชายในชุดคลุมสีแดงเลือดปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศล่องลอยไปตามสายลมทุกที่ที่เขาเคลื่อนผ่านก็จะมีกลิ่นอายที่ทรงพลังคอยกดทับทุกสิ่ง

จอมยุทธทุกคนต่างหวาดกลัว ภายใต้รัศมีของชายชุดแดงพวกเขาไม่แม้แต่จะกล้าเงยหน้าขึ้นทําได้เพียงคุกเข่าลงกับพื้นทีละคนราวกับว่าเขากําลังต้อนรับการกลับมาของราชาเหนือหัว

หลังจากที่ชายชุดแดงจากไป มีเพียงเหล่าจอมยุทธเท่านั้นที่พอจะยืดตัวกลับขึ้นมาได้

“เขา เขาเป็นใครกัน?”

“ทําไมกลิ่นอายจึงน่ากลัวถึงเพียงนี้ว”

“คุมปราณฉีขี่คลื่นลม เขาเป็นตํานานยุทธอย่างนั้นหรือ?”

จอมยุทธจํานวนมากต่างสั่นไหวในหัวใจและยังพูดคุยกันต่อไป

แม้ว่าปราณฉีจะฟื้นคืนและการฝึกฝนบ่มเพาะทําได้ง่ายขึ้นในตอนนี้แต่ตัวตนในระดับตํานานยุทธก็ยังไม่สา มารถบรรลุถึงได้โดยง่าย

นับตั้งแต่ราชครูแห่งเหมิงหยวนตกตายในพริบตาด้วยฝีมือของซูฉินนอกเมืองฉางอัน ก็ไม่มีตํานานยุทธค นใหม่เกิดขึ้นอีกในใต้หล้า

แต่ตอนนี้ ชายในชุดคลุมสีเลือดได้ก่อคลื่นลมในหัวใจของคนทุกผู้

ในตอนนั้นเอง ก็มีข้อมูลใหม่เพิ่มขึ้นมา

“เขาเป็นบรรพบุรุษตํานานยุทธของสํานักสังหารโลหิตเมื่อสองร้อยปีก่อนไม่ใช่หรือ?”

ข้อมูลที่ถูกปล่อยออกมานั้น ทําให้ยุทธภพถึงกับแตกตื่น

บรรพบุรุษขอบเขตตํานานยุทธของสํานักสังหารโลหิตหายตัวไปหลังข้ามน้ําข้ามทะเลตั้งแต่สองร้อยปีก่อน

ไม่เพียงแต่บรรพบุรุษของสํานักสังหารโลหิตเท่านั้นแต่จอมยุทธในขอบเขตตํานานยุทธทุกคนในอดีตที่ข้ามน้ําข้าม ทะเลไปไม่เคยกลับมาอีกเลย

“ใต้หล้า จะกลับมาสู่ความโกลาหลอีกครั้งแล้ว”

ความคิดของจอมยุทธเฒ่าผู้หนึ่งแฝงความเศร้าโศกไว้ภาย

และในขณะนี้

บรรพบุรุษตํานานยุทธของสํานักสังหารโลหิตที่สวมชุดคลุมสีแดงเลือดเดินทางมาที่ฐานหลักของสํานักสังหารโลหิต

“โอ้?”

“ไม่มีใครอยู่?”

บรรพบุรุษของสํานักสังหารโลหิตขมวดคิ้วจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์อันน่าสะพรึงกลัวเข้าปกคลุมทุกซอกกระเบียดนิ้วในที่สุดเขาก็พบศิษย์ของสํานึกสังหารโลหิตที่ซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ

“อดีตเจ้าสํานัก

“อดีตเจ้าสํานัก ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว…”

ศิษย์สํานักสังหารโลหิตหลั่งน้ําตาโดยพลัน

เมื่อเริ่มต้นเป็นศิษย์ของสํานักสังหารโลหิต ทุกคนจะต้องคุกเข่าบูชารูปเคารพของบรรพบุรุษสังหารโลหิต

ดังนั้นศิษย์ในสํานักสังหารโลหิตผู้นี้จึงจดจําบรรพบุรุษของตนได้ในทันที

“ล่าสุดมันเกิดอะไรขึ้น?”

อดีตเจ้าสํานักสังหารโลหิตขมวดคิ้ว

“อดีตเจ้าสํานัก เหล่าศิษย์สํานักสังหารโลหิตได้กระจัดกระจายกันไปเพราะถูกข่มเหงโดยตํานานยุทธแห่งอาณาจักร

ศิษย์สํานักสังหารโลหิตรีบอธิบายอย่างรวดเร็วถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

“อาณาจักรถัง?”

“ตํานานยุทธ?”

“ไม่เลว ข้าไม่คาดคิดว่าสองร้อยปีหลังจากที่ข้าจากไปตํานานยุทธอื่นจะถือกําเนิดขึ้น”

อดีตเจ้าสํานักสังหารโลหิตพยักหน้าเล็กน้อยราวกับกําลังชื่นชมรุ่นน้อง

“แต่ว่า”

“ในเมื่อกล้ายั่วยุสํานักสังหารโลหิตของข้า ก็เท่ากับเจ้ากําลังมองหาความตาย”

เจตนาฆ่าสาดวาบอยู่ในส่วนลึกของดวงตาอดีตเจ้าสํานักสังหารโลหิต

“อดีตเจ้าสํานัก ตํานานยุทธแห่งอาณาจักรถังครั้งหนึ่งเคยใช้แสงศักดิ์สิทธิ์สังหารผู้อาวุโสสํานักสังหารโลหิตจากพื้นที่ห่างไกลกว่าหลายพันลี้อดีตเจ้าสํานักได้โปรดล้างแค้นให้พวกเราด้วย”

ศิษย์สํานักสังหารโลหิตกล่าวคําอีกครั้ง

“อะไรนะ?”

“ลงมือจากพื้นที่ห่างไกลหลายพันลี้?”

ท่าทีของบรรพบุรุษสํานักสังหารโลหิตที่สงบเยือกเย็นมาตลอดในที่สุดก็เปลี่ยนแปลงไป