เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่ 107 ทากัตซูกิ มาโกโตะมีเข้าร่วมในปาร์ตี้แห่งชัยชนะ
107 ทากัตซูกิ มาโกโตะมีเข้าร่วมในปาร์ตี้แห่งชัยชนะ
ปาร์ตี้ที่ยิ่งใหญ่ได้เปิดที่ห้องโถงใหญ่ของปราสาทไฮแลนด์
ผมเคยมาที่นี่ก่อนหน้านี้
ที่ต่างจากก่อนหน้าคือ…
“ฮีโร่มาโกโตะ-ซามะ! คุณได้ทำงานที่ยอดเยี่ยมในโอกาสนี้!”
“เข้าร่วมการฝึกของอัศวินแห่งแสงมั้ย?!”
“โปรดมาที่คณะอัศวินอากาศทิศเหนือ, ด้วย! เกราลท์-ซามะ จะยินดีกับสิ่งนั้น”
อัศวินหลายคนล้อมผม
กัปตันอัศวินแห่งแสงออร์โธ-ซัง และสุโทร่า-ซัง, และลูกน้องของพวกเขา
แล้วก็, ผมพยายามจะพูดกับอัศวินอากาศทิศเหนือและพวกเขาเปิด-ใจอย่างคาดไม่ถึง
“เวทมนตร์ที่ซัดกองกำลังของมอนสเตอร์ทั้งหมดในทีเดียว! เวทมนตร์อะไรล่ะนั้น?”
“อืม, มันเป็นชนิดของเวทมนตร์น้ำ: คุกน้ำ…” (มาโกโตะ)
“ชั้นรู้สึกเหมือนมันต่างไปอย่างสิ้นเชิง… ยักษ์น้ำที่รู้สึกเหมือนมันจะเจาะเมฆ, นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นบางอย่างแบบนั้น”
มันจริงที่ว่าผมที่เป็นคนสร้าง ก็รู้สึกว่ามันเป็นบางอย่างที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิง
“แม้อย่างนั้น, มอนสเตอร์เก่า 5,000 ตัวนั้นมาจากไหน…?”
“แน่นอนว่า, มันมีที่เดียวที่ยังมีมอนสเตอร์ 1,000 ปีหลายตัวมีชีวิตอยู่ข้างใน”
“ทวีปทางเหนือ…”
อัศวินแห่งแสงพูดด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน
ทวีปทางเหนือเรียกว่าทวีปปีศาจ, และมันถูกควบคุมโดยเผ่าปีศาจ, ใช่มั้ย?
“ต้องเป็นอย่างนั้น และคนที่มอนสเตอร์เชื่อฟังในทวีปนั้นต้องเป็นราชาสัตว์, ซากัน”
“หนึ่งใน 3 ลอร์ดปีศาจที่ปกครองทวีปปีศาจ…ลอร์ดปีศาจ, ซากัน, หือห์”
“มอนสเตอร์ของทวีปทางเหนือไม่ออกจากทวีปโดยไม่มีคำสั่งของราชาสัตว์…”
“นายจะพูดว่าราชาสัตว์ได้เข้าร่วมกับโบสถ์งูเหรอ?”
“อย่างน้อยที่สุด, มันมีโอกาสสูงที่มันมีการเจรจาเข้ามาเกี่ยวข้อง”
“…ช่างมีปัญหา”
“ใช่ มันอาจจะมีผลกระทบกับแผนการเดินทางทางเหนือ”
มันเปลี่ยนเป็นการคุยเรื่องทหารที่ซับซ้อนได้อย่างไรก็ไม่รู้
ผมแยกออกจากอัศวินแล้วไปที่โตะที่มีอาหาร
อาหารของไฮแลนด์นั้นหรูหรามากเหมือนเคย
“อ-อืม, ขอบคุณมากจากก่อนหน้านี้!”
อัศวินหญิงผมบลอนด์หันหน้าไปทางอื่นและเธอพูดกับผม
อืม, คนนี้คือน้องสาวของเกราลท์, เจเน็ต วาเลนไทน์, ใช่มั้ย?
ก่อนหน้า? ผมทำอะไรเหรอ?
ผมไม่ได้มีแม้แต่โอกาสที่จะพูดกับเธอ, เธอแค่ไปที่อื่น
นั้นอะไรเมื่อกี้นี้น่ะ…?
หลังจากนั้น…
“สวัสดียามเย็น, ฮีโร่ของโรเซส-ซามะ ชั้นแซนดร้าของตระกูลโรแลนด์”
“ยินดีที่ได้รู้จัก, ฮีโร่-ซามะ อยากจะคุยกับชั้นที่นั่นมั้ย?”
“ฮีโร่-ซามะ? คุณบอกเราเกี่ยวกับเรื่องราวของฮีโร่ได้มั้ย? แล้วหลังจากปาร์ตี้, เราไปใช้เวลากันในห้องชั้นได้…”
สาวขุนนางได้คุยกับผมมากมาย
…ผมไม่เก่งกับคน, ดังนั้นไม่ไม่เก่งในการจัดการกับคนแปลกหน้าที่คุยกับผมทีละคน…
(…นั่นอะไรน่ะ?)
(ทากัดซูกิ-คุงหน้าแดง หน้าแดง)
(มันทำให้ชั้นรำคาญ…)
ผมค่อนข้างได้ยินเสียงจากคนที่รู้จัก
ลูซี่, ซา-ซัง และเจ้าหญิงโซเฟีย?
พูดถึงแล้ว, ฟูเรีย-ซังไม่อยู่
‘ไปที่ปราสาทไฮแลนด้วยกันมั้ย’, คือที่ผมถามแล้วเธอบอกว่า ‘แน่นอนว่าไม่ แต่ฝากทักทายเรียวซูเกะด้วย’
แล้วอย่างนั้น, ตอนนี้ผมได้ลนจากการเข้าหาของขุนนางสาวที่งดงาม
“ฮีโร่มาโกโตะ-ซามะ, ขอบคุณสำหรับผลงานที่ลำบากในชัยชนะครั้งนี้”
ฝูงชนได้เปิดออก
เจ้าหญิงโนเอลในชุดที่ฟุ่มเฟือยได้ปรากฏตัว
ซากุไร-คุงอยู่ข้างเธอ
“ทากัตซูกิ-คุง, ชั้นได้ยินมาว่านายกำจัดมอนเตอร์ 1,000 ปีไป 5,000 ตัวทั้งหมดทีเดียว?” (ซากุไร)
“แล้วนายกำจัดมอนสเตอร์ต้องห้ามไปมากกว่า 100, ใช่มั้ย? นายต้องลำบากกว่า, ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
นี่คือบางอย่างที่ผมได้ยินหลังจากนั้น
มันมีมอนสเตอร์ต้องห้ามจำนวนมหาศาลโจมตีจากฝั่งทะเล
…โบสถ์งูได้ทำเต็มที่
แต่พวกมันได้ถูกกำจัดโดยฮีโร่แห่งแสงซากุไร-คุงนะ
“ว่าแต่, ฟูเรียอยู่ไหนล่ะ…?” (ซากุไร)
“ไม่อยู่ เธอบอกชั้นให้ฝากทักนายด้วย” (มาโกโตะ)
“เข้าใจแล้ว…ตอนนี้เธออยู่ไหนล่ะ?” (ซากุไร)
“ชั้นคิดว่าเธออยู่ด้วยกันกับฟูจิ-ยังที่โรงแรม” (มาโกโตะ)
“เข้าใจแล้ว…ชั้นจะไปเช็คทีหลัง” (ซากุไร)
ระหว่างที่เรามีการสนทนานั้นอยู่, เจ้าหญิงโนเอลตัดเข้ามา
“เรียวซูเกะ-ซามะ, นายต้องไม่ทำอย่างนั้น นายมีแผนทีหลัง, ใช่มั้ย? นายลืมแล้วเหรอ?” (โนเอล)
“น-โนเอล, แต่…” (ซากุไร)
“นายต้องไม่” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลพูดด้วยรอยยิ้มและน้ำเสียงที่สงบสุข, แต่กระนั้น, เสียงนั้นของเธอมีแรงกดดันที่ไม่อนุญาตให้ตอบว่าไม่
มันส่งการสั่นไปที่สันหลังของผม
ผมรู้สึกว่าซากุไร-คุงไม่ใช่คนที่ควบคุมความสัมพันธ์นี้
ในเวลานั้น…
“เฮ้นั่น, สนุกมั้ย, ฮีโร่ของโรเซส? ทำได้ดีมากกับผลงานของนาย”
คนที่พูดกับผมกระทันหันด้วยท่าทางที่หยิ่งผยองคือคนตัวสูง
เจ้าชายคนแรก, ไกอัส ไฮแลนด์
เขาเข้ามาในบทสนทนาอย่างภาคภูมิใจ และวางมือลงบนไหล่ผมพร้อมด้วยรอยยิ้ม
“ถ้านายอยากได้อะไร, ชั้นจะมอบมันให้นาย เป็นยังไงล่ะ? อยากจะทำงานภายใต้ประเทศแห่งแสงมั้ย?”
“…หือห์?” (มาโกโตะ)
ลุง (เจ้าชาย) นี่พูดอะไรน่ะ?
“ด-ได้โปรด เดี๋ยวก่อน, ไกอัส-ซามะ! เขาเป็นฮีโร่ของโรเซส!” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียกระโดดเข้ามา
“เจ้าหญิงโซเฟีย, ชั้นคิดว่าพรสวรรค์ของเค้าควรจะได้ไปใช้งานในที่ที่ดีกว่าในประเทศที่ใหญ่ เป็นยังไงล่ะ, ฮีโร่มาโกโตะ? ชื่อเสียง, ทรัพย์สิน, ผู้หญิง; ชั้นจะมอบอะไรก็ได้ทีนายต้องการ มันจะเทียบไม่ได้กับประเทศแห่งน้ำ ไม่ได้ฟังดูแย่, ใช่มั้ย?”
“ฮีโร่มาโกโตะ…” (โซเฟีย)
“…อืม…” (มาโกโตะ)
ช่างปวดหัว
ผมอยากจะปฏิเสธ, แต่ผมมีการหมิ่นเก่าในเมืองลาเบรินทอส
ผมจะปฏิเสธโอกาสนี่ยังไงโดยไม่ให้มันดูหยาบคาย?
“อย่าทำอย่างนั้น, ไกอัส-อานิซามะ มาโกโตะ-ซามะ คือคนที่อาจจะหมั้นกับเจ้าหญิงโซเฟีย, รู้มั้ย?” (โนเอล)
““เอ๋?””
เจ้าหญิงโซเฟียและผม ส่งเสียงตกใจในเวลาเดียวกัน
“แต่มันดูเหมือนมันเป็นครั้งแรกที่สองคนนั้นได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้นนะ…”
เจ้าชายคนแรกไกอัสพูดในความทึ่ง
“ออราเคิลของเทพธิดาและฮีโร่ที่มาจากต่างโลกอยู่ด้วยกันและช่วยโลก นายรู้เกี่ยวกับออราเคิลของเทพธิดานั่น, ใช่มั้ย?” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลพูดด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน
นั่นอะไร?
นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินสิ่งนั้น
“ฮึ่ม, นั่นมันเกี่ยงกับฮีโร่แห่งแสงและเธอ, ใช่มั้ย? ยังไงซะ, โอเค ฮีโร่ของโรเซส-โดโนะ, ชั้นจะส่งทูตเป็นทางการไปทีหลัง”
ไกอัสออกจากที่นี่ไปด้วยอารมณ์ที่เสีย
“เจ้าหญิงโนเอล, เจ้าหญิงโซเฟีย, ชั้นได้ยินมาว่าฮีโร่มาโกโตะ-ซามะนี่เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืด ถ้าออราเคิลแห่งความมืดได้ก่อกบฏ, มันจะเป็นความไม่สบายใจกับกองกำลังทหารของประเทศแห่งน้ำ”
คนที่ปรากฏต่อคือนายกรัฐมนตรี
“ชั้นสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น ถ้าให้ฮีโร่ของโรเซส-โดโนะอยู่ที่นี่ในปราสาทไฮแลนด์ล่ะ?”
“น-นั่น…” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียคัดค้านอย่างกระอักกระอ่วน
ผมเริ่มอ่านสถานการณ์ได้นิดหน่อยแล้ว
พวกเขาพยายามจะหาเหตุผลไม่ทางใดก็ทางหนึ่งที่จะเอาเราไว้ที่นี่ในประเทศแห่งแสง
ผมได้ยินมาว่าไฮแลนด์พยายามจะรวบรวมคนที่มีประโยชน์มากมายเท่าที่หาได้, และนั่นดูเหมือนจะเป็นความจริง
ผมอยากจะช่วยเจ้าหญิงโซเฟีย, แต่ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับกฎเมื่อเจรจาระหว่างประเทศ…
ผมฟังบทสนทนาของคนใหญ่คนโตซักพักและ…
“เฮ้ย, ผู้ใช้สปิริต ถ้านายอยู่ในปราสาทไฮแลนด์, ทำไมนายไม่มาที่ที่ชั้นล่ะ?”
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?” (มาโกโตะ)
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะจู่ๆก็ปรากฏตัว
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสะกิดไห่ลผมและผู้คนใกล้ๆ ได้ถอยไป
(ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะปรากฏตัวในที่สาธารณะแบบนี้เหรอ?) (แม้ว่าเธอจะเกลียดฝูงชน นี่มันหายาก) (นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นได้เห็นเธอใกล้-ใกล้) (ช่างเป็นการมีอยู่ที่เหลือเชื่อ)
ดูเหมือนมันหายากที่เธอจะปรากฏตัวในที่แบบนี้
“ฟุมุ, งานฉลองการต่อสู้ก่อนหน้านี้, หือห์ ทำเป็นเรื่องใหญ่จากสงคราบในระดับนั้น”
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-เซ็นเซย์…มันหายากสำหรับคุณที่จะแสดงตัวในที่ที่คนมากมายแบบนี้” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลพูดอย่างประหม่า
“ชั้รู้สึกตัวการมีอยู่ของผู้ใช้สปิริต-คุงน่ะ, เห็นมั้ย”
“ผมคิดว่าจะไปทีหลัง” (มาโกโตะ)
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมองไปรอบๆด้วยมือทีกอดอก ระหว่างที่ดูเหมือนเธอจะยังอารมณ์เสียอยู่
ทั้งตัวของเธอได้ลอยอยู่บนอากาศ
“สนใจแต่อนาคตแค่เพราะนายทำได้ดีนิดหน่อย เฮ้ย, นายน่าจะถูกยั่วโดยขุนนาง, แต่อย่าไปโยนสิ่งที่มีค่าอย่างความบริสุ—”
“เฮ้!” (มาโกโตะ)
ผมรีบปิดปากของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
คุณพูดอะไรในที่ที่คนเยอะแบบนี้?!
(เฮ้ย, อย่ามาปิดปากชั้น ชั้นพูดไม่ได้นะแบบนี้)
(อย่าพูดอะไรแปลกๆซี่!) (มาโกโตะ)
(อะไร, นายควรภาคภูมิใจในความบริสุทธิ์ของนายนะ)
(คงจะได้หรอก! ผมจะไม่มอบเลือดให้แล้วนะ!) (มาโกโตะ)
(มุห์…นั่นจะมีปัญหากับชั้น)
คุณเข้าใจแล้วใช่มั้ย?
นั่นอันตราย
ดูเหมือนเธอไม่ค่อยได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน, ดังนั้นเธออาจจะเสียสามัญสำนึกของเธอไป
“ยังไงซะ งั้น, ชั้นจะรอ”
“ครับ ครับ, ผมจะไปทีหลัง” (มาโกโตะ)
“แน่นอนนะ, โอเค๊?!”
หลังจากพูดอย่างนั้น, ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะใช้เทเลพอร์ตเพื่อหายตัวไป
ช่างเป็นคนที่มีปัญหา
““““““……””””””
ในเวลาที่ผมสังเกตุ, ผู้คนในสถานที่จัดงานทั้งหมดได้มองมาทางนี้
เจ้าหญิงโนเอล, นายกรัฐมนตรี, ขุนนางทั้งหลาย, ผู้คนอาชีพศักดิ์สิทธิ์, อัศวิน, และคนที่ทำงานในปาร์ตี้
แม้แต่ราชาที่นั่งเก้าอี้ทรงเกียรติได้อ้าปากค้าง
…ทำไม?
“ทากัตซูกิ-คุง…นายสนิทกับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะจริงๆ, หือห์” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงพูดกับผมประหม่า
“ไม่, ชั้นจะไม่พูดว่าใกล้นะ” (มาโกโตะ)
ผมเพียงแต่มอบเลือดให้เธอบางครั้งบางคราว
หลังจากนั้น, ผู้คนที่คุยกับผมที่ปาร์ตี้ลดลงจำนวนมาก
จริงอ่ะ, ทำไมล่ะ?
แต่มันโอเคกับผมเพราะคนแปลกหน้าหยุดคุยกับผม และผมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นตอนนี้นะ
◇◇
“สวัสดียามเย็นครับ~” (มาโกโตะ)
เพราะผมไม่มีอะไรจะทำหลังจากผู้คนจำนวนมากคุยกับผมน้อยลง, ผมไปที่ที่ของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
ลูซี่และซา-ซังได้คุยกับกองทหารที่ 3 และ 4 ของอัศวินแห่งแสง และอัศวินอากาศทิศใต้ที่พวกเขาสู้ด้วยกัน, ดังนั้นผมมาคนเดียว
“นายมาสาย!”
เมื่อผมเข้าไปที่ที่อยู่อาศัย, ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะนอนอยู่บนโซฟา
เธอยังอารมณ์เสียดูเหมือนว่า
“นั่งนี่”
“โอเค…” (มาโกโตะ)
ผมนั่งข้างปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
“โอเค”
“เอ๋?! รอเดียว, ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?” (มาโกโตะ)
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะขี่ตักผม {หันหน้ามาหาผม}
แน่นอนว่า, มันจบที่เราหันหน้าเข้าหากันในระยะใกล้ที่เหลือเชื่อ
ตาสีแดงของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ, ผิวสีขาวของเธอ, และหน้าที่เด็กของเธอได้เข้าหาผม
ลมหายใจที่{เย็น} สัมผัสกับหน้าผม
“เฮ้ย, จับหลังชั้นสิ ไอคนไม่คิดถึงคนอื่น”
“โอเคครับ” (มาโกโตะ)
(ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะที่เห็นแก่ตัวคนนี้…) (มาโกโตะ)
ผมพึมพำในหัวใจระหว่างที่โอบแขนไปที่หลังของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
เธอเบา
“ฟุฟุ, ได้เวลากินแล้ว”
คอผมถูกกัด
ผมได้ชินกับความเจ็บนี้ไปแล้ว
ผมได้ยินเสียงกลืนของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะในหูของผม
ผมไม่มีอะไรจะทำในระหว่างที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้ดื่มอยู่, ดังนั้นผมลูบหลังเธอ
(ช่างเป็นตัวที่เล็ก…) (มาโกโตะ)
แต่มานาที่ผมรู้สึกจากเธอนั้นท่วมท้น
แต่เธอดูเหมือน 10 ขวบนะ
นักเวทย์ในตำนานที่มีชีวิตมากว่า 1,000 ปีที่แล้ว
(ชั้นไม่เห็นเป็นแบบนั้นเลย…) (มาโกโตะ)
ผมวางมือไว้ข้างบนปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและลูบมัน
“!”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะยกหน้าของเธอด้วยสีหน้าที่ตกใจ
ตาสีแดงที่ใหญ่ของเธอเบิกกว้างขณะที่เธอมองผม
อุ้บส์, ผมหยาบคายเหรอ?
เธอเป็นคนใหญ่คนโตในไฮแลนด์
ผมทำให้เธอโกรธเหรอ?
แต่ตัดสินจากสีหน้าของเธอ, เธอไม่ได้ดูโมโห
“…ทำต่อไป”
เธอพูดในเสียงที่เบาที่ผมไม่ได้ยินตอนแรก
“อะไรครับ?” (มาโกโตะ)
“…ลูบหัวชั้นต่อไป”
“อ-โอเคครับ” (มาโกโตะ)
ผมได้ลูบหัวปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะต่อด้วยเธอที่อยู่บนตักผมซักพักหนึ่ง
ดูเหมือนเธอชอบมัน
ผมได้ถูกดูดเลือดต่อไป
เธอคิดราคาพิเศษเหรอ?
ในวันนี้, เลือดผมได้ถูกดูดมากกว่าปรกติ
ผมรู้สึกถึงโลหิตจางนิดหน่อย
แล้วบนนั้น, นี่เป็นที่อยู่อาศัยของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
ผมลดการป้องกันของผมลง คิดว่ามันจะไม่มี ‘ศัตรู’ เข้ามา
บางที่นั่นคือทำไม…
ผมไม่สังเกตผู้คนเข้ามาในห้องจนกว่าเขาจะเข้ามาใกล้
“ท-ทากัตซูกิ-คุงและปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?! ทำอะไรกันน่ะ?!”
ซากุไร-คุงตะโกนออกมาในความตกใจ
“เอออออ๋?! โซเฟีย-ซัง, เธอต้องไม่ดูนะ!” (โนเอล)
“อ-เอ๋? โนเอล-ซามะ, เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโนเอลอยู่ที่นั่นปิดตาทั้งสองของเจ้าหญิงโซเฟีย
(…เอ๋?) (มาโกโตะ)
ดูเหมือนมีการเข้าใจผิดครั้งใหญ่เกิดขึ้นที่นี่…
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอนได้ทั้ง facebook และ discord
