เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่ 13 สู้กับกริฟฟอน

13 สู้กับกริฟฟอน

กริฟฟอน

ในโลกแฟนตาซี, พวกมันอาจจะเป็นที่นิยมตามมาจากมังกร

มอนสเตอร์ที่ครึ่งบนเป็นนกอินทรี, และครึ่งล่างเป็นสิงโตเป็นอะไรที่คนส่วนใหญ่รู้จัก

ผมชอบพวกกริฟฟอนที่ปรากฏในเกมส์อาร์พีจีค่อนข้างมาก

พวกมันจะออกมาประมาณช่วงกลางของเกมมาเป็นศัตรูที่ฉกาจ

ผมไม่เห็นว่าเกมส์ไหนจะมีกริฟฟอนเป็นบอสตัวสุดท้าย, แต่จะเป็นบอสลางด่านที่เป็นการเผชิญหน้าที่ยาก

ที่สำคัญที่สุด, พวกมันเจ๋ง

คุณรู้มั้ย…มันไม่ใช่อะไรที่จะโผล่มาต้นเกมส์ในทันที

ผมเตรียมใจไว้แล้ว, กริฟฟอน-ซัง

มอนสเตอร์โลกแฟนตาซี่ที่โด่งดังกำลังมาด้วยความเร็วสูงสุดสู่เรา

ผมสามารถได้ยินเสียงลมกระทบปีกละเสียงร้องอย่างดุร้ายของมัน

“ใหญ่…” (มาโกโตะ)

กริฟฟอนใหญ่เป็น2เท่าของกระทิงอาละวาด

เล็บที่เหมือน-เคียวที่ขาหน้าที่หนาของมันแวววาว

มันรู้สึกเหมือนว่าจะตัดมนุษย์ได้เหมือนกับเศษผ้า

“ทุกคน, ถอยออกมา! มันอาจจะมีเป้าที่เนื้อของกระทิงอาละวาด”, ยีนตะโกน

กริฟฟอนต้องถูกล่อมาด้วยกลิ่นของเนื้อย่าง

ยีนดึงแขนของเอมิลี่

“ลูซี่, วิ่งหนีกันเถอะ” (มาโกโตะ)

“แต่มอนสเตอร์ที่เราอุส่าทำดีที่สุดเพื่อจัดการมัน…” (ลูซี่)

“มันไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดแบบนั้นนะ! มันไม่มีทางที่เราจะสู้กับระดับความอันตรายที่สูงขนาดนั้น!” (มาโกโตะ)

โอเกอร์ในวันก่อนน่ารักขึ้นมาเมื่อเทียบกับตอนนี้

ปีกอินทรียักษ์ทำให้เกิดลมกระโชกแรง, ผมรู้สึกได้แม้แต่ตรงนี้

กริฟฟอนหยุดที่กระทิงอาละวาดเหมือนที่เราคิด

มันเริ่มกินเนื้อไปทั้งแบบนั้น

“ออา, ของเรา…” (ลูซี่)

ผมได้ยินลูซี่, แต่ผมไม่สนใจเธอ

เธอมาเป็นห่วงอะไรในเวลาแบบนี้?

พวกเราสร้างระยะห่างอย่างลับๆ เพื่อไม่ให้กริฟฟอนสนใจ

(ได้โปรด, เรามอบของที่เราล่าให้แล้ว, ดังนั้นได้โปรดกลับไปเถอะ) (มาโกโตะ)

ผมภาวนาเพื่อสิ่งนี้, แต่กริฟฟอนได้มองมาทางนี้

มันมองไปทาง…ลูซี่, หือห์

“หึ้ห์?” (ลูซี่)

ลูซี่ส่งเสียงงุนงงออกมา

เฮ้ย เฮ้ย, เธอซวยจริงๆ

นี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วของวันนี้

“ลูซี่เธอเป็นที่นิยมมากเลยนะ วันนี้” (มาโกโตะ)

“เดี๋ยว, ไม่หน่า!” (ลูซี่)

ลูซี่ก้าวถอยหลังพร้อมกับหน้าที่แข็งทื่อ

ผมสงสัยว่าทำไม

ผมได้ยินมาว่ามอนสเตอร์ชอบเหยื่อที่มีมานาสูง, ดังนั้นมันอาจจะถูกดึงดูดด้วยมานาของลูซี่?

ผมควรจะคิดเรื่องนี้ทีหลัง

ก่อนอื่น, เราวิ่ง!

“ยีน!” (มาโกโตะ)

“เข้าใจแล้ว มาโกโตะกับชั้นจะซื้อเวลา” (ยีน)

“เดี๋ยว! นั่นเป็นไปไม่ได้น่า นายจะตายนะ!” (เอมิลี่)

เอมิลี่เกือบจะน้ำตาไหล

กริฟฟอนกระพือปีกและขึ้นไปอยู่บนฟ้า

“มันมาแล้ว!” (มาโกโตะ)

มันร่อนมาที่ลูซี่และผม

[หลบหลีก]!

ผมเอามือโอบไปรอบลูซี่และใช้งานสกิล

เราสามารถหลบกรงเล็บของกริฟฟอนได้ในระยะเท่าเส้นขน

*{พั่บ พั่บ}*

อีกครั้งที่กริฟฟอนขึ้นไปบนฟ้าและมองมาทางเรา

“มันมาอีกแล้ว!” (มาโกโตะ)

ดื้อจริง [หลบหลีก]!

“กุ่ห์!” (ลูซี่)

ดูเหมือนว่าขาของลูซี่จะไปโดนพื้นตอนที่หลบหลีก

ความเชี่ยวชาญ [หลบหลีก] ของผมต่ำไปกว่าที่จะใช้งานสองคนได้, หื้อห์

“ลูซี่, ร่ายระหว่างที่หลบอยู่ได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

“ชั้นจะลอง, แต่มันน่าจะเป็นไปไม่ได้…” (ลูซี่)

ลูซี่พูดพร้อมน้ำตาในดวงตา

“อื้ม…” (มาโกโตะ)

เธอต้องการมากกว่า 1นาทีในภาวะที่ใช้สมาธิได้ ร่ายเวทย์ขณะหลบคงจะยาก

กริฟฟอนโจมตีเราครั้งที่สาม

อั่ก, ห่าเอ้ย! [หลบหลีก]!

“โอ้ย โอ้ย” (มาโกโตะ)

ผมพยายามหลีกเลี่ยงมัน, แต่มันได้เฉี่ยวไหล่ผมไปนิดนึง

การเล็งเริ่มแม่นยำขึ้นและแม่นยำขึ้น

กริฟฟอนกลับไปสู้ฟากฟ้าทันที

นี่มันแย่แล้ว

การโจมตีทางกายภาพถูกปิดผนึก

ยีนมีดาบอยู่ที่มือ กับเอมิลี่อยู่ด้านหลัง

แต่มันดูเหมือนว่าเขากำลังหาจังหวะเพื่อเปลี่ยนมาเป็นโจมตี

อะไร?

มานาได้ไปรวมที่รอบๆ กริฟฟอน

กริฟฟอนเตรียมตัวจะโจมตีครั้งที่สี่

ผมรู้สึกไม่ดีกับสิ่งนี้, แต่ผมไม่มีทางเลือกนอกจากจะหลบมัน

[หลบหลีก]!

ผมรู้สึกได้ถึงแรงกระทบในร่างกายผม

“ก่ะ?!” (มาโกโตะ)

“กรี้ด!” (ลูซี่)

แม้ว่าผมควรจะหลบนั่นได้, ผมถูกซัดปลิว

ลูซี่ได้ปลิวไปอีกทาง

เวรเอ้ย, เมื่อกี้เวทมนตร์ลมเหรอ?

ลมได้ปกคลุมไปรอบของกริฟฟอน

มอนสเตอร์ใช้เวทมนตร์ได้

“นายโอเคมั้ย, มาโกโตะ, ลูซี่?!” (ยีน)

“อ-อื้อ ยีน, ชั้นปล่อยลูซี่ไว้ให้นายนะ” (มาโกโตะ)

ผมทนความมึนเมาและยืนขึ้น

กริฟฟอนได้เข้าไปหาลูซี่อย่างช้าๆ

ยีนยืนอยู่หน้ามันพร้อมกับดาบของเขา

ลูซี่เหมือนจะยังมีสติ, แต่ยืนขึ้นไม่ได้

เอมิลี่ร่ายเวทมนตร์รักษาจากระยะไกล

เธอก็อยู่ในอันตรายเหมือนกัน

กริฟฟอนฉลาดพอที่จะใช้เวทมนตร์

เมื่อมันรู้ว่ามีคนใช้เวทมนตร์รักษา, ผมรู้สึกว่ามันจะพุ่งเป้าไปที่เธอ

“เหี้ยเอ้ย!”, ยีนตะโกนด้วยความไม่สบายใจ

แต่ละครั้งที่กริฟฟอนใช้ขาหน้า, โล่ของยีนดูเหมือนจะถูกผลักกระเด็นไป

มันเหลือแค่เวลาก่อนที่พวกเขาจะแพ้ถ้าเป็นแบบนี้

มานาของหมดหมดเกลี้ยง

โจมตีโดยใช้มีดมีปัญหามากเกินจะใช้งาน

ผมอยากให้พวกเราวิ่งหนีถ้าเป็นไปได้, แต่ผมไม่คิดว่ามันจะปล่อยพวกเราให้หนีไปทั้ง

ทำอะไรดี?

ทิ้งลูซี่แล้วหนีไปเหรอ?

ไม่, ไม่มีทาง

(งั้นทิ้งพวกเค้าเป็นไง?) (โนอาห์)

ท่าน-โนอาห์, เงียบก่อนได้โปรด

ผมเพิ่มพลังของ [โล่งจิต] และพยายามจะใจเย็น, ใส่เกียร์เพื่อคิดแผน

มันมีอะไรมั้ย…

นึกให้ออก…

อะไรบางอย่างที่จัดการมันได้…

โดเนทได้ครับ ขอบคุณมากครับ

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน