เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่ 32 ทากัตซูกิ มาโกโตะมาถึงที่ลาเบรินทอส

32 ทากัตซูกิ มาโกโตะมาถึงที่ลาเบรินทอส

พวกเรามีอาหารเย็นที่หรูหราในเรือบิน, ลูซี่และผมมีห้องสวีทส่วนตัว

ผมนอนแต่ที่พื้นที่จุดพักผ่อนของสมาคม

นี่เป็นความหรูหราที่ก้าวกระโดดที่ทำให้ผมใจเย็นลงไม่ได้

“นอนไม่หลับ” (มาโกโตะ)

ผมสร่างเมาและนอนไม่หลับ, ผมจึงตัดสินใจไปรับลมดึกและออกไปข้างนอก

ดาดฟ้าเรือในตอนกลางคืนไม่มีไฟและมืดสนิท

ผมได้ยินมาว่าถ้าพวกเขาติดไฟ, มอนสเตอร์อาจจะโจมตี

มียามจำนวนหนึ่งคอยดูดาดฟ้าเรือ

พวกเขาดูเหมือนจะเป็นนกกึ่งสัตว์, แต่ผมสงสัยว่าพวกเขามองเห็นในความมืดไหม?

ขอบคุณสำหรับงานในกะกลางคืน

ผมพิงราวจับขอบเรือและมองลงไปข้างล่างจากเรือ, มันมืดสนิด, และมันทำให้ผมสงสัยว่าเราบินอยู่บนฟ้าจริงๆหรือไม่

เมื่อไม่มีเมืองรอบๆ, มันไม่มีไฟ

“มันต่างจากญี่ปุ่น, ใช่มั้ย?”

“ฟูจิ-ยัง, หือห์” (มาโกโตะ)

คนที่ปรากฏข้างหลังผมคือเจ้าของเรือ

เขามีไวน์ที่ดูราคาแพงในมือ

“มาดื่มกันก่อนนอนเป็นไง?” (ฟูจิวาระ)

“นิดหน่อยละกัน” (มาโกโตะ)

ฟูจิ-ยังนั้นชอบแอลกอฮอล์เต็มที่

เรานั่งลงบนดาดฟ้าเรือ, และเทเครื่องดื่มโดยพึ่งไฟจากดวงจันทร์

“ในโลกนี้, พระจันทร์และดาวสวยงามในตอนกลางคืน” (ฟูจิวาระ)

“ในโตเกียว, พวกเรามองไม่เห็นดาวเลย” (มาโกโตะ)

แต่แม้ในโลกนี้, มันไม่มีโอกาสได้ดูดาวอย่างสบายๆ เลย

เมื่อคิดเกี่ยวกับสิ่งนั้น, ผมบอกได้ว่าจังหวะแบบนี้มันสำคัญ

“แต่, ในโลกนี้, พระจันทร์ที่สวยงามนั้นพูดกันว่าเป็นสัญญานของความโชคร้าย เป็นอะไรที่น่าสงสัย” (ฟูจิวาระ)

“เวทมนตร์ความมืดไม่เป็นที่นิยมไง” (มาโกโตะ)

ในธาตุทั้งเจ็ด, ความมืดดูเหมือนจะปกครองความตายและความมืดมิด*

*TLN ในโลกนี้ธาตุแสงถูกเรียกว่าธาตุพระอาทิตย์ และธาตุความมืดถูกเรียกว่าธาตุพระจันทร์

แต่มันไม่มีคนซักคนที่เรียนวิชาเวทมนตร์ความมืดในวิหาร

“มันไม่ใช่แค่นั้น ประเทศแห่งความมืดในทวีปนี้, ราฟโลแอก, ได้สลายไปด้วย โดยเป็นประเทศที่ถูกสาป” (ฟูจิวาระ)

“ถ้าชั้นจำไม่ผิด, เพราะเมื่อ1,000ปีก่อน, พวกเขาทรยศมนุษย์และไปเข้ากับฝั่งปีศาจ? จากในประวัติศาสตร์” (มาโกโตะ)

“ออราเคิลแห่งความมืดในเวลานั้น, ที่ถูกเรียกว่าแม่มดแห่งภัยพิบัติ, เห็นได้ชัดว่าชักใยจากด้านหลัง” (ฟูจิวาระ)

“เพราะเรื่องนั้น, ไม่มีใครใช้เวทมนตร์ความมืด” (มาโกโตะ)

เวทมนตร์น้ำเป็นเวทมนตร์ที่อ่อนแอที่สุด

เวทมนตร์สปิริตเป็นเวทมนตร์ที่ถูกลืม

เวทมนตร์แห่งความมืดเป็นเวทมนตร์ที่น่ารังเกียจ

อีกอย่าง, ที่แข็งแกร่งคือเวทมนตร์แสง

“ชั้นดีใจที่เวทมนตร์ชั้นไม่ใช่ความมืด” (มาโกโตะ)

แต่ธาตุความมืดเป็นอะไรที่ผมชื่นชมนิดหน่อยนะ

“ชั้นได้ยินมาว่าออราเคิลแห่งความมืดถูกจับโดยคณะอัศวินแห่งแสงเมื่อเร็วๆนี้” (ฟูจิวาระ)

“เอ๋? พวกเขาไปไกลขนาดนั้น?” (มาโกโตะ)

ไม่ว่าออราเคิลความมืดในอดีตจะร้ายแค่ไหน, มันไม่ใช่บาปของคนปัจจุบัน

“หลังๆมามอนสเตอร์ได้เพิ่มจำนวนขึ้นมา, และการพูดเกี่ยวกับการคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, มันมีข่าวลือที่เป็นลางไม่ดีมากไม่ พวกเขาต้องอยากจะคลายความกังวลของคน” (ฟูจิวาระ)

“คนที่ถูกใช้เพื่อ ‘คลาย’ แน่นอนว่าไม่รู้สึกดีเกี่ยวกับมัน” (มาโกโตะ)

ระหว่างที่เราสนทนากันอยู่, เราได้จิบไวน์อย่างช้าๆ

ไวน์นี้ดื่มง่ายอย่างบ้าบอ

มันแตกต่างโดยสิ้นเชิงจากไวน์ถูกๆที่รถขายอาหาร

“มอนสเตอร์เก่งๆ โผล่ในลาเบรินทอส, และมันเห็นได้ชัดว่าที่นั่นร้อนแรงอยู่, รู้มั้ย โปรดระวังตัวด้วย, ท่าน-ทักกิ” (ฟูจิวาระ)

“ที่ยากคือชั้นกลางลงไป ชั้นจะใช้เวลาผจญภัยอยู่ที่ชั้นบน” (มาโกโตะ)

“ท่าน-ทักกิ, นายทำเหมือนคนที่คิดทำอะไรอย่างปลอดภัย, แต่ชอบทำอะไรอันตราย มันทำผมเป็นห่วง” (ฟูจิวาระ)

“จริงอ่ะ?” (มาโกโตะ)

“เจอกับยักษ์คนเดียวไม่ถือว่าเป็นอะไรที่ปรกติคน-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

“ยังไงซะ, ผลก็ออกมาดี” (มาโกโตะ)

“โปรดอย่าประมาทที่ลาเบรินทอส” (ฟูจิวาระ)

หลังจากพูดสิ่งนี้, เราดื่มไวน์เราจนหมด

ออ้า, ผมเมานิดหน่อย

ไวน์มีเปอร์เซ็นต์แอลกอฮอล์ที่มากกว่าเอล, ถ้าผมจำไม่ผิด

“อีกอย่าง…” (มาโกโตะ)

ระหว่างที่เทยกสอง, ผมลองถามสิ่งที่ผมสงสัย

“มันเป็นยังไงกับนีน่า-ซังและคริส-ซัง?” (มาโกโตะ)

“พรื่ดดด!” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังพ่นไวน์ออกมา

นีน่า-ซังที่เย็นชาร้อนรนเมื่อคริส-ซังอยู่รอบๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นเจอคริส-ซัง, ชั้นจึงไม่รู้เกี่ยวกับเธอ, แต่ดูเหมือนว่าเธอจะจริงจังกับนายนะ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

“ยังไงซะ…ทั้งสองคนก็มีความรู้สึกดีๆให้ชั้น” (ฟูจิวาระ)

โออ้! แมนจริงๆ

เขายอมรับอย่างง่ายดาย

“ต้องขอบคุณสกิลชั้น, ชั้นไม่แม้แต่จะแสร้งว่าไม่สังเกตุ” (ฟูจิวาระ)

ด้วยตาที่มองไปไกลๆ, เขาดื่มไวน์จนหมดในครั้งเดียว

“ชั้นเข้าใจแล้ว, สกิลที่แข็งแกร่งเกินไปมีข้อเสียของมัน, หือห์” (มาโกโตะ)

ด้วยสกิลที่อ่านใจคนได้, คุณไม่อาจเป็นตัวละครที่ทึบได้

“งั้น, นายชอบใครล่ะ?” (มาโกโตะ)

“น-นายดึงเรื่องเร็วนะ…พวกเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่สำคัญ-เดสุ โซ แล้วนายละ, ท่าน-ทักกิ? กับท่าน-ลูซี่เป็นยังไงล่ะ” (ฟูจิวาระ)

“เป็นยังไงอะไร?” (มาโกโตะ)

“ฟุมุ, เพราะสกิลของชั้น, ชั้นเข้าใจความรู้สึกนาย, ท่าน-ทักกิ, มันเลยค่อนข้างน่าเบื่อ” (ฟูจิวาระ)

“เสียใจด้วยนะ” (มาโกโตะ)

ไวน์ได้อุ่นขึ้น

[เวทมนตร์น้ำ: คูลลิ่ง]

“นั่นมีประโยชน์แฮ๊ะ” (ฟูจิวาระ)

“ให้ชั้นทำให้มันเย็นมั้ย?” (มาโกโตะ)

“ไม่, ชั้นชอบแบบนี้มากกว่า” (ฟูจิวาระ)

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

พวกเราเงียบและเวลาก็ผ่านไปแบบนี้

แต่การมองดวงจันทร์สะท้อนลงมาที่แก้วไวน์และดื่มด่ำไปกับการเดินทางบนท้องฟ้านั้นสวยงามมาก

“ท่าน-ทักกิ, ชั้นนึกว่าความสัมพันธ์นายกับท่าน-ซาซากิ อายะ นั้นดี” (ฟูจิวาระ)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

นั่นมันมาฉุกละหุก

ซาซากิ อายะ

หนึ่งในเพื่อนน้อยคนที่ผมสนิทด้วยในชั้นเรียน

แต่ตอนนี้เป็นเพื่อนที่หายไปแล้ว

“ไม่…มันไม่มีอะไร-เดสุ โซ โทษที” (ฟูจิวาระ)

“หืมม, มันจริงที่มันคงจะดีถ้าได้ดื่มกับซา-ซังในที่นี้” (มาโกโตะ)

เมื่อผมเล่นเกมกับซา-ซัง, เธอพูดบ่อยๆว่าเธออยากจะไปที่ไหนไกลๆ

แต่ผมไม่คิดว่าเราจะมาจบที่โลกคู่ขนานแฮ๊ะ

“…พวกเรามากันไกลนะ” (ฟูจิวาระ)

“…ใช่” (มาโกโตะ)

ในท้ายที่สุด, พวกเราดื่มกันจนดึกและเปิดอีกขวด

◇◇

“เราถึงแล้ว~”

นีน่า-ซังมาปลุกผม

หัวผมปวด

แต่นี่เป็นซักพักแล้วที่ผมสนุกมากขนานนั้น

ผมเซออกไป นี่เป็นการเมาค้างครั้งที่สองต่อเนื่อง

ออุห์, แสงแดดจ้าจัง

“มาโกโตะ~, ดู ดู!!” (ลูซี่)

“อึกก, แต่ชั้นเห็นแต่ป่ากับภูเขานะ” (มาโกโตะ)

ทิวทัศน์ที่มองเห็นจากเรือบินนั้นสวยงาม, แต่มันเป็นทิวทัศน์ที่มีแต่ความเขียวขจีไกลออกไป

“ดูนั่น” (ลูซี่)

ผมมองไปที่ที่เธอชี้ด้วย [มองไกล]

ออ้า, ผมมองเห็นฝุ่นเล็กๆที่ดูเหมือนจะเป็นเมือง

“โออ้, นั่นเมืองเขาวงกต นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสองคนไปที่นั่น?” (ฟูจิวาระ)

“มันเป็นครั้งแรกของชั้น มันเป็นเมืองที่คนที่อยู่ทั้งหมดเป็นนักผจญภัย, ใช่ป่ะ?” (มาโกโตะ)

“ไม่, มันไม่ใช่ มันเป็นเมืองที่เกี่ยวข้องกับนักผจญภัย ตัวเลขของคนที่ท้าทายลาเบรินทอสได้เพิ่มขึ้น, พ่อค้าที่ขายไอเท็มและที่พักรวมตัวกันที่นั่น, คนของโบสถ์มาเพื่อรักษาแผลพวกเขา, และสาขาของสมาคมนักผจญภัยก็ถูกสร้างเพื่อทำให้เรื่องพวกนั้นมีระเบียบ” (ลูซี่)

“มันเป็นสมาคมนักผจญภัยที่ใหญ่ที่สุดในประเทศแห่งน้ำ, โรเซส” (นีน่า)

สำหรับนักผจญภัยในทวีปนี้, มันเป็นดันเจี้ยนที่ถูกเรียกว่าประตูสู่ความสำเร็จ

เมืองนักผจญภัยที่สร้างบนทางเข้าของดันเจี้ยนโดยธรรมชาติ

“มาหยุดกันแถวนี้เถอะ เราอาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นมอนสเตอร์ถ้าเราไปหยุดอยู่บนเมืองกระทันหัน” (ฟูจิวาระ)

“เข้าใจแล้ว งั้น, มาลงจากเรือกัน” (มาโกโตะ)

◇◇

เรือบินถูกลดต่ำลงมาที่ที่มองเห็นทางเข้าของเมือง

มันเป็นทางเข้าประตูใหญ่ธรรมดา

มันไม่มีป้อมเหมือนในมักกาเรน

“มาโชว์หน้าไปที่สมาคมเถอะ” (มาโกโตะ)

“ใช่, เราควรจะต้องหาข้อมูลเยอะๆ” (ลูซี่)

“เข้าใจแล้ว ชั้นมีการเจรจาที่ต้องทำ, ดังนั้นพวกเราจะแยกกันไป” (ฟูจิวาระ)

“ชั้นจะทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันของนาย-ท่าน” (นีน่า)

ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังจะทำงานในฐานะพ่อค้า, หือห์

ท่าน-ทักกิ, มาพวกกันตอนดึกที่บาร์ที่ชื่อบาร์ฮีโร่ มันเป็นบาร์ที่ใหญ่ที่สุดในเมือง, ดังนั้นนายจะบอกได้ทันทีว่าที่ไหน” (ฟูจิวาระ)

“เข้าใจแล้ว งั้น, เจอกัน” (มาโกโตะ)

ผมโบกมือแล้วเราก็แยกทางกัน

งั้นมา, ไปกันเถอะ!

“ว้าาาห์, เสื้อผ้าน่าร้ากอ่ะ” (ลูซี่)

ลูซี่มองไปรอบๆอย่างอยู่ไม่สุขและตรวจดูของในแผงลอยข้างถนนขณะที่เธอพูดกับผมเกี่ยวกับมัน

“เฮ้ย, มาหาสมาคมก่อน” (มาโกโตะ)

“เอ๋? มาเที่ยวรอบๆก่อนแป้ปนึง” (ลูซี่)

‘เธอเป็นนักผจญภัย, ใช่มั้ย’ คือที่ผมอยากตอบ, แต่นั่นมันคำพูดของชายผู้ไม่ได้รับความนิยม

มาทำตัวให้ลูซี่ไม่เสียอารมณ์ดีกว่า

มันไม่เหมือนว่าผมคิดเกี่ยวกับฟูจิ-ยังที่เป็นที่นิยมจริง หลังๆ

โชคดีที่, เราเจอสมาคมเกือบจะทันทีหลังจากมาถึงที่กลางเมือง

ในเมืองนี้ที่มันมีตึกหลายตึก, สมาคมนักผจญภัยส่งออร่าของมันเองออกมา

มันเหมือนกับป้อมปราการ

“คนเยอะจัง” (ลูซี่)

มันมีคนมากมายข้างใน

ที่รุ่งเรืองคือที่ที่พวกเขาประเมินมอนสเตอร์ที่ปราบมาได้

พวกเขาอยู่ใกล้กับดันเจี้ยน, ดังนั้นมันต้องมีมอนสเตอร์มากมายที่ถูกพามาที่นี่

“อืม, ทากัตซูกิ มาโกโตะ-ซัง, ลูซี่ วอล์คเกอร์-ซัง; ปาร์ตี้สองคนใช่มั้ย? ทั้งสองคนเป็นระดับเหล็ก”

พนักงานต้อนรับนั้นดูดี, แต่เธอไม่ได้น่าชื่นชมขนาดนั้น

แล้ว, เธอดูเหมือนเธอเหนื่อยนิดหน่อย

เธอต้องทำงานหนักแน่

“ใช่, ถ้างั้น, พวกเราได้เสร็จการสมัครสู่สมาคมเมืองเขาวงกต มันไม่จำเป็นต้องสมัครก่อนจะไปผจญภัย พวกเธอมีอิสระที่จะสำรวจลาเบรินทอส สมาคมเราจะซื้อมอนสเตอร์ที่ล่าได้ มีคำถามอะไรมั้ยคะ?”

“โอเคแล้วครับ แล้วเธอล่ะ, ลูซี่?” (มาโกโตะ)

“ไม่มีปัญหา! มา, ไปกัน, มาโกโตะ!” (ลูซี่)

ลูซี่เลือดสูบฉีด

ผมก็ด้วย, ถ้าพูดตรงๆ

มันมีนักผจญภัยประปรายในเมือง, และร้านค้าอาวุธและชุดเกราะสร้างมาเพื่อนักผจญภัย ร้านค้าไอเท็มและอาหาร, มันมีอาหารมากมายที่นักผจญภัยต้องชอบ

แน่นอนว่า, มันมีเหล้าเยอะด้วย

นักผจญภัยที่กำลังกินและดื่มขณะที่พูดเสียงดัง

สมาคมนักผจญภัยของมักกาเรนก็มีชีวิตชีวาเช่นกัน, แต่นี่มันต่างออกไปเล็กน้อยจากที่นั่น

ที่นี่เหมือนเป็นเทศกาล

มันเป็นอากาศที่เหมือนกับเทศการในพื้นที่นี้

ถึงกระนั้น…

“มาหาที่อยู่กันก่อน” (มาโกโตะ)

“เออ๋? เราทำนั่นทีหลังได้ มาดูดันเจี้ยนกันก่อนเถอะ!” (ลูซี่)

“เฮ้ย เฮ้ย, โดยไม่มีแผนเหรอ…?” (มาโกโตะ)

โยย่, สาว นั่นชุดน่าตื่นเต้นนะที่ใส่น่ะ”

“ถ้าเธออยากไปที่ดันเจี้ยน, ไม่ต้องไปกับไอเด็กนั่นหรอก, เราพาไปได้”

“คืนนึงเท่าไหร่?”

เสียงที่น่ารังเกียจดังมาจากข้างหลัง

เมื่อผมมองกลับไป, ผมเห็นนักผจญภัยทีดู-ดุร้ายยืนอยู่ตรงนั้นและแสยะยิ้ม

ออ้า, เพราะผมอยู่ด้วยกันกับลูซี่-ซังบ่อย, ผมลืมเกี่ยวกับมันไป แต่…ลูซี่-ซังใส่บางๆเธอจึงโดดเด่น

พวกเราเจอตัวสร้างปัญหามาสู่เรา

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน