เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่ 53 ซากุไร เรียวซูเกะ สู้กับมังกรต้องห้าม

53 ซากุไร เรียวซูเกะ สู้กับมังกรต้องห้าม

-มุมมอง ซากุไร เรียวซูเกะ-

เหลือเชื่อ! เขาลากมังกรต้องห้ามออกมาข้างนอกได้จริงๆ

พวกมันซ่อนลึกลงไปในดันเจี้ยน, และเป็นมอนสเตอร์ที่ปัญหาเยอะ ที่เราไม่รู้ว่าจะปราบมันยังไง

แต่กระนั้น, ทากัตซูกิ-คุงสามารถโยนมันไปบนฟ้าพร้อมกับตัวเขาด้วยเวทมนตร์ของเขา

ผมนึกได้ขึ้นมาทันที…

(โอ้ไม่, ทากัตซูกิ-คุงใช้เวทมนตร์บินไม่ได้!) (ซากุไร)

ผมรีบมองไปที่ทากัตซูกิ-คุง, แต่เขามีไอเท็มบางอย่างที่เป็นชิ้นเล็กเหมือน-ร่ม, และตกอย่างช้าๆ

โล่งใจหน่อย, ดูเหมือนเขาจะมีไอเท็มเวทมนตร์

เขาชูมือขวาและส่งสัญญานที่รู้สึกเหมือนเขาบอกว่า ‘ชั้นปล่อยที่เหลือให้นายนะ’

(ได้! มันงานชั้นแล้วจากนี้!) (ซากุไร)

ผมตั้งท่าด้วยดาบศักดิ์สิทธิ์, และเพิ่มความเข้มข้นของออร่าศักดิ์สิทธิ์

สกิลฮีโร่แห่งแสง: [ออร่าศักดิ์สิทธิ์สีทอง]

ผมนำสิ่งนั้นไปที่ดาบ

มันมีมังกรต้องห้าม 2 ตัว

เวทมนตร์มังกรน้ำของทากัตซูกิ-คุงได้หายไป, และพวกมันเป็นอิสระ, แสดงรูปลักณ์ที่น่ารังเกียจของมัน

(ชั้นจะดันไปสุดพลังโดยไม่เก็บอะไรไว้เลย!) (ซากุไร)

ผมจับดาบด้วยสองมือ, และเหวี่ยง

[ดาบแห่งแสง: ดาบส่องแสง]

แสงที่ถูกยิงจากดาบตัดศัตรูเป็นกากบาท

มังกรต้องห้ามตัวหนึ่งระเบิด

(เยี่ยม!) (ซากุไร)

เห็นแบบนี้, มังกรต้องห้ามอีกตัวต้องสังเกตว่ามันไม่สามารถสู้ได้, มันได้เริ่มหนี

เหมือนฉันจะปล่อยแกหรอก

(นั่นมันทางไปเมือง!) (ซากุไร)

โอ้ ไม่

ผมรีบตามมันไป, แต่เจ้านั้นเร็วกว่าผมเล็กน้อย

เมืองได้ตกอยู่ในความโกลาหลจากมังกรต้องห้ามที่ปรากฏขึ้นกระทันหัน และพวกเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน

มังกรต้องห้ามมีแผนที่จะใช้การลมหายใจโจมตีเรอะ?

นี่มันแย่แล้ว! การโจมตีด้วยลมหายใจของมังกรต้องห้าม ไม่ใช่แค่การโจมตีธรรมดา, มันยังมีผลที่ทำให้คำสาประบาด

เมืองเขาวงกตจะกลายเป็นเมืองต้องสาปที่คนไม่สามารถอยู่ได้!

แต่ถ้าผมโจมตีสุดพลัง, ผมจะลากเมืองเข้าไปด้วย

(ชั้นทำอะไรดี…?) (ซากุไร)

ผมเหลือบมองไปที่ทากัตซูกิ-คุง และเคามองผมด้วยหน้าที่ ‘เฮ้ย เฮ้ย, นายทำอะไรน่ะ?’

เขาชูสองมือขึ้นและทำท่า ‘ชั้นหมดมุขแล้ว’

ใช่…เขาได้ทำไปมากแล้ว

ผมพึ่งเขาไม่ได้อีกแล้ว

ผมกำลังจะยิงดาบแห่งแสงด้วยความมุ่งมันที่จะโดนเมืองไปด้วย…

*ชิ้งงงงง*

มังกรต้องห้ามกระแทกกับกำแพงที่โปร่งแสงและส่งเสียงประหลาด

มังกรต้องห้ามได้สับสน

(…นั่น…บาเรีย? มากกว่านั้น, มันมีหลายสิบอัน?) (ซากุไร)

คนที่ทำสิ่งนี้ได้นั่นคือ

ของนอกเมืองที่เป็นที่ตั้งของคณะอัศวินแห่งแสง…ที่เต็นท์ใหญ่ที่อยู่ลึกสุด, ผมเห็นนักเวทย์ในเสื้อคลุมสีขาวลอยอยู่กลาง-อากาศข้างบนมัน

(ท่าน-ปราชญ์ผู้ยิงใหญ่!) (ซากุไร)

เธอได้ตั้งบาเรียนั่น

ถ้าเป็นอย่างนั้น…

ผมตั้งท่าด้วยดาบศักดิ์สิทธิ์

[ดาบแห่งแสง: ดาบส่องแสง]

มังกรต้องห้ามตัวที่สองไม่มีแม้เวลาจะส่งเสียงร้องเมื่อถูกตัด

◇◇

-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-

“พวกนาย, ฟังดีๆนะ!! ปาร์ตี้ดื่มคืนนี้คือจะฉลองที่ฮีโร่แห่งแสงได้ปราบมังกรที่โหดเหี้ยมในตำนานได้อย่างงดงาม!!”

ฮีโร่บาร์คืนนี้มีคนแน่นกว่าปรกติ

“ดื่มคืนนี้ไฮแลนด์จะจ่าย ทุกคน ซาบซึ้งกับเจ้าหญิงโนเอลด้วย!”

““““อุโอออออออออ้!!””””

ในสวนเบียร์ที่กว้างนี้, งานอีเว้นพิเศษได้ถูกจัดที่นี่, และอัศวินไฮแลนด์และขุนนางได้รวมตัว

ผมสามารถเห็นซากุไร-คุงกับโยโกยามะ-ซังด้วย

หรือเหมือนกับ, พวกเขาเป็นจุดเด่นของงานอีเว้นท์นี้มากกว่า

“ฮูเร่กับฮีโร่แห่งแสง!” “คณะอัศวินแห่งแสง, ฮูเร่!” “ท่าน-ซากุไร~, มองทางนี้หน่อย~!” “กอดชั้น!” “อัศวินแห่งแสงก็เหมือนฝันเลยนะ!”

เสียงเชียร์ลอยไปลอยมา

“พวก, นี่มันค่อนข้างวุ่นวายเลย, หื้อห์” (ฟูจิวาระ)

“เรามาฉลองของพวกเราด้วยเถอะ” (มาโกโตะ)

พวกเราอยู่ที่โต๊ะที่ค่อนข้างหรูหราที่ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังจองไว้, มันมีอาหารและเครื่องดื่มมากมายเรียงรายกัน

หลังจากที่ซากุไร-คุงได้ปราบมังกรต้องห้าม, ผมกลับมารวมกลุ่มกับลูซี่และนีน่า-ซัง

ลูซี่ได้: “นั่นมันอะไรน่ะ?! นายใช้แม้แต่เวทมนตร์กษัตริย์ได้เหรอ, มาโกโตะ?!” และพยายามกดดันผมให้ตอบ

เธอยังพึมพำ “ตัวตนของชั้น…” แต่เธอแค่มีสกิลเวทมนตร์กษัตริย์, แต่ใช้เวทมนตร์กษัตริย์ไม่ได้นะ

มันมีผู้บาดเจ็บมากมายในคณะอัศวินแห่งแสง, แต่ด้วยความช่วยเหลือของสมาคมนักผจญภัย, พวกเขาสามารถออกมาจากดันเจี้ยนได้อย่างปลอดภัย

มอนสเตอร์ของลาเบรินทอสสงบลง, และเมืองเขาวงกตได้ความสงบสุขกลับมาอีกครั้ง

และนั่น, มันเชื่อมต่อกับงานเลี้ยงปัจจุบัน

“ว่าแต่ว่า, ใครจะเป็นคนมอบการพูดล่ะ?” (มาโกโตะ)

มันไม่ใช่คนที่มาจากสมาคมนักผจญภัย, และไม่รู้สึกเหมือนว่าเขาจะเป็นพ่อค้า

“นั่นมันขุนนางของไฮแลนด์, ใช่ที่ปรึกษานากรัฐมนตรีมั้ยนาย-ท่าน?” (นีน่า)

“ใช่ หนึ่งในคนที่อยู่ในฝ่ายเจ้าชาย, และเห็นได้ชัดว่าเค้ามีแผนที่จะแจ้งอาณาจักร เมื่อท่าน-ซากุไรล้มเหลว, แต่เมื่อแผนได้ล่ม, เค้าเลยมาทำงานแบบนี้” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังพูดด้วยการหัวเราะอย่างชั่วร้าย

เขารู้ทุกอย่างจริงๆ

“แต่มาโกโตะก็ช่วยปราบมังกรต้องห้ามด้วย ชั้นไม่ชอบที่ความสำเร็จทั้งหมดถูกเอาไปโดยคณะอัศวินแห่งแสง” (ลูซี่)

“นั่นมันไม่ใช่ประเด็น-เดสุ โซ ท่าน-ซากุไรได้บอกสมาคมนักผจญภัยเกี่ยวกับความร่วมมือของเค้า สมาคมควรจะติดต่อท่าน-ทักกิมาในเร็วๆนี้” (ฟูจิวาระ)

“ทำไมนายได้ข้อมูลนั่นมาไวกว่าชั้นล่ะ?” (มาโกโตะ)

ผมตอบโต้ระหว่างที่เคี้ยวไก่ทอดละเอล

“ยังไงซะ, ทั้งหมดนี่ชั้นไม่ใช่ตัวเอกในงานนี้ด้วย” คือที่ผมพูดระหว่างที่ผมตีไหล่ของเพื่อนร่วมชั้นผมขณะที่กินอยู่

ซา-ซังหันมาพร้อมเนื้อในปากเธอและไวน์ในมือเธอ

เธอกินเยอะมากและดื่มเยอะมาก

แม้ว่าเธอจะตัวเล็ก

“ซา-ซัง, ยินดีด้วยกับการปราบราชินีฮาร์พี” (มาโกโตะ)

“มันต้องขอบคุณทุกคน…โดยเฉพาะทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

“นั่นไม่จริงหรอก” (มาโกโตะ)

“แต่ถ้าชั้นไม่ได้เจอทากัตซูกิ-คุงในดันเจี้ยน, ชั้น…” (อายะ)

ซา-ซังโอบมือของเธอมาที่มือและเอวของผม

นี่มันอะไรน่ะ? มันเกี่ยวมั้ยที่เธอเป็นลาเมีย?

หรือบางที่เธอแค่เมา?

“เดี๋ยว เดี๋ยว! เธอใกล้กับมาโกโตะมากไป!” (ลูซี่)

“ไม่จริงหรอก มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่นานมาแล้ว นั่นไม่ถูกหรอ, ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)

ใช่เหรอ?

“งั้น, เธอจะทำอะไรต่อไปล่ะ, อายะ?” (ลูซี่)

“พอเธอพูดถึงมันแล้ว, พี่สาวที่ทรยศพวกลาเมียอย่างอยู่ข้างนอกที่ไหนซักแห่ง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

ถ้าซา-ซังจะไปสำรวจดันเจี้ยน, ผมมีแผนที่จะไปด้วย

“เรื่องนั้น, เธอน่าจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว พูดจากใจ, ลาเบรินทอสนั้นลำบากเกินไปที่ลาเมียตัวเดียวจะใช้ชีวิตอยู่” (อายะ)

จากซา-ซัง, มันมีนักผจญภัยมนุษย์มากเกินไปที่ชั้นบน, และชั้นกลางได้ลำบากไปสำหรับลาเมีย, ดังนั้นเธออาจจะหนีไปที่อื่น

“ทากัตซูกิ-คุง, เธอจะกลับไปที่เมืองที่ชื่อมักกาเรน, ใช่มั้ย? มันโอเคมั้ยถ้าชั้นจะไปด้วย?” (อายะ)

“แน่นอน—” (มาโกโตะ)

“ชัดเจนสิ! เราคือปาร์ตี้นะ!” (ลูซี่)

ลูซี่พูดก่อนผม

ช่างแมนจริงๆ

“รอคอยที่จะทำงานร่วมกับเธอนะ, ซา-ซัง” (มาโกโตะ)

“ท่าน-ทักกิ~, ชั้นก็อยู่ในปาร์ตี้ด้วย, ใช่มั้ย~?” (ฟูจิวาระ)

“นาย-ท่าน, นาย-ท่าน, มันหายากนะที่จะเห็นนายเมาน่ะ” (นีน่า)

จากนีน่า-ซัง, ฟูจิ-ยังได้เป็นห่วงจริงๆ ระหว่างที่อยู่ข้างหลังโดยตัวเขาเอง

“เฮ้ย เฮ้ย, ฟูจิ-ยัง, เราคู่หูกัน” (มาโกโตะ)

“โออ้! คู่หู! ฟังแล้วสวย!” (ฟูจิวาระ)

“พวกนายเข้ากันได้ดีเหมือนเคย” (อายะ)

ซา-ซังหัวเราะ

“ว่าแต่, ท่าน-ฮีโร่แห่งแสงจัดการกับมังกรต้องห้ามยังไงล่ะ? นายเห็นนั่นใกล้-ใกล้ใช่มั้ย, มาโกโตะ?” (ลูซี่)

“ใช่, ดาบเค้าเปล่งแสง, และมอนสเตอร์ก็ถูกสับเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันทีเลย” (มาโกโตะ)

“ลงรายละเอียดเยอะกว่านี้หน่อยสิ…” (ลูซี่)

“อ๊า, พาสต้านี่อร่อยอ่ะ” (อายะ)

“ท-ท่าน-ซาซากิ, นั่นมันจานใหญ่ เธอควรจะแบ่งไปที่จานเธอเองเพื่อกินนะ” (นีน่า)

เมื่อพวกเรากำลังมีชีวิตชีวาอยู่

คนใหญ่โตจากประเทศแห่งแสงก่อนหน้าได้ตะโกนด้วยเสียงดัง

“นักผจญภัยแห่งมักกาเรน, ทากัตซูกิ มาโกโตะ จงรู้สึกได้รับเกียรติ, เจ้าหญิงโนเอลมีคำขอบคุณจะมอบให้คุณ คุณได้รับอนุญาตให้มาด้านหน้าครับ!”

นักผจญภัยของเมืองแห่งเขาวงกตทุกคนหันมาทางนี้พร้อมๆกัน

เออ่…นี่มันทำแอลกอฮอล์ในระบบผมสร่างเลย…

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน