เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่ 86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)

86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)

“ทักกิ-โดโนะ, นี่คือเขต 7 เขตของกึ่ง-มนุษย์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

“โฮ่ห์…ข้างหลังของปราสาทไฮแลนด์คือเขต 7, หือห์” (มาโกโตะ)

“ทิวทัศน์ของเมืองต่างออกไปจากเขต 6 ที่ได้จัดระเบียบอย่างมาก

ความประทับใจแรกคือมันเละเทะ

พื้นไม่ได้ปู, มันเป็นดิน

มีคนหลายคน, และมันฝุ่นเยอะ

มีหลายคนคุยกันและมันเสียงดัง

มนุษย์, กึ่งสัตว์, เอลฟ์, ดวอร์ฟ, กึ่งกิ้งก่า, และเผ่าอื่นๆมากมาย

มีมนุษย์เป็นพ่อค้าหลายคน

ในหลายที่มีแผงไม้และสิ้นค้าหลายอย่าง

“ทากัตซูกิ-ซามะ~, ระวังอย่าหลงทางนะ” (นีน่า)

“นีน่า-ซัง, ชั้นไม่ใช่เด็กนะ” (มาโกโตะ)

วันนี้ผมอยู่กับฟูจิ-ยังและนีน่า-ซัง

เมื่อมนุษย์ที่ไม่ใช่พ่อค้าหลงไปรอบ เขต 7 และ 8, เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเจอกับปัญหา

เขตของกึ่ง-มนุษย์ ความสงบเรียบร้อยของประชาชนคนไม่ดีเหรอ?

“ชั้นเอานี่ 3 อันได้มั้ย?” (ฟูจิ)

ฟูจิ-ยังซื้อแซนวิชทำจากผักและเนื้อนกจากแผง

“อ่ะนี่, นี่น่าโดโนะ, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิ)

“ขอบคุณมากค่ะ, ดันนะ-ซามะ” (นีน่า)

“ขอบใจ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

ขนมปังเหมือนกับขนมปังฝรั่งเศษและมันแข็ง

ผมเคี้ยวมันขณะที่เราเดิน

น้ำของเนื้อซึมเข้าไปในขนมปังและมันผสมกับซอสที่เข้มข้น, มันอร่อย

“นายมาที่เขต 7 บ่อย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

“ราคาของสินค้ามันถูกกว่าเทียบกับ เขต 6 เดสุ-โซ แล้วก็, มันมีของให้ขุดออกมาจากที่นี่ได้” (ฟูจิ)

“ทั้งหมดนี่มันมีขโมยหลายคน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงดันนะ-ซามะนะ” (นีน่า)

“ดีที่สุดคือเติมของในเขต 7 และขายมันในเขตขุนนางที่เขต 3” (ฟูจิ)

ฟูจิ-ยังหัวเราะและนีน่า-ซังหัวเราะเบาๆ

โฮ่ห์, งั้นราคามันต่างออกไปจากย่านมนุษย์สู่ย่านกึ่ง-มนุษย์

ซื้อของถูก, และขายแพง; พื้นฐานของการตลาด

ถ้ามันเป็นฟูจิ-ยังกับสกิลประเมินเหนือกว่าของเขา, การขุดหาของขึ้นมาอยู่ในแนวของเขาเลย

อีกครั้งที่ผมมองดูรอบๆ

นี่มันดูคล้ายกับตลาดในเอเชียตะวันออก-เฉียงใต้

บรรยากาศนั้นดี

“ว่าแต่, โซเฟีย-ซามะบอกชั้นว่าคืนนี้จะมี ‘การฉลองของการมาของฮีโร่คนใหม่ของโรเซส’ ในปราสาทไฮแลนด์ ผู้จัดคือเจ้าหญิงโนเอล” (ฟูจิ)

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

ฮีโร่ใหม่? อ้า, ผม

“แต่ที่นี่คือประเทศแห่งแสงนะ” (มาโกโตะ)

ผมเข้าใจถ้ามันเป็นการฉลองในโรเซส

“ทากัตซูกิ-ซามะ, การมาของฮีโร่ใหม่ถูกประกาศใหม่ทุกรุ่น ในเรื่องที่เป็นเรื่องสดใสเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ผู้คน มันปรกติ” (นีน่า)

นีน่า-ซัง อธิบาย

เข้าใจแล้ว

ฮีโร่เป็นเครื่องมือของการเมือง

“แต่ไฮแลนด์มีความจุกจิกในการตกแต่ง เทียบกับโรเซส, ดังนั้นระวังตัวด้วย…” (นีน่า)

นีน่าซังมองผมด้วยความเป็นห่วง

“เค้าได้จบที่การสู้กับหนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าหลังจากที่มาถึงซิมโฟเนียพอดีเลยทั้งหมดอ่ะ” (ฟูจิ)

ฟูจิ-ยังหัวเราะเบาๆ

เอ่อ, ใช่ แต่ผมไม่ใช่พวกอารมณ์ร้อนนะ

นี่มันไม่ดูเลย ภาพลักษณ์ของผมได้แย่

เราจะไปที่ไหนตอนนี้?” (มาโกโตะ)

มาเปลี่ยนเรื่องเถอะ

“มีคนที่นี่ทีดูแลชั้นในอดีต, เห็นมั้ย ชั้นจะไปที่นั่นเพื่อเจรจาธุรกิจ และบอกพวกเค้าเรื่องการแต่งงานของชั้น” (นีน่า)

นีน่า-ซัง หัวเราะ ‘นุฟุฟุ’

ดูหน้าที่มีความสุขของเธอทำให้ผมรู้สึกอุ่นและฟู

“งั้น, ไปกันเถอะ” (ฟูจิ)

เราไปที่เป้าหมายนำไปโดย ฟูจิ-ยัง

-มุมมอง ลูซี่-

มาโกโตะออกไปกับฟูจิยัง-ซังและนีน่า-ซัง

พวกเขาไประหว่างพูด: ‘เมื่อมาที่เมืองใหม่, อย่างแรกคือการสำรวจ! นั่นเป็นสามัญสำนึก!’

เขาได้เต็มไปด้วยพลังงาน

แม้ว่าเขาสู้กับฮีโร่สายฟ้าเกราลท์แค่เมื่อวาน

ตัวเขาโอเคมั้ย?

“อายะ, มันโอเคเหรอที่ไม่ไปกับมาโกโตะ?” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิ-คุงและฟูจิวาระ-คุงบอกว่าพวกเค้าจะไปดูร้านอาวุธและชุดเกราะ ชั้นคิดว่านั่นมันน่าเบื่อ แล้วเธอล่ะ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)

“ชั้น…ขอให้ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะฝึกชั้น” ลูซี่)

“โออ้! นั่นฟังดูสนุก ชั้นไปด้วยได้มั้ย?” (อายะ)

“เออ๋? …ชั้นไม่ถือนะ” (ลูซี่)

ฉันได้บอกอายะว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะคือแวมไพร์และคนในตำนานเมื่อ 1,000 ปีก่อน

ความจริงที่ว่ามาโกโตะถูกดูดเลือดด้วย

เธอเป็นสมาชิกปาร์ตี้ของมาโกโตะ, ดังนั้นไม่ควรจะมีปัญหา

แต่อายะไม่กลัวที่จะไปเจอเธอเหรอ?

มาโกโตะพูดว่าเขาจะไม่ไปเจอปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะซักพัก

“แต่ก่อนหน้านั้น, ชั้นอยากจะสำรวจนิดหน่อย~ ไปมะ?” (อายะ)

ดูเหมือนอายะอยากไปช้อปปิ้ง

เธอคล้ายกับมาโกโตะในส่วนที่ว่าเธอชอบสำรวจ

“โอเค, ชั้นจะไป” (ลูซี่)

นี่เป็นครังแรกในเมืองหลวงของไฮแลนด์

เอลฟ์ที่เดินไปรอบๆย่านของมนุษย์ได้เด่น, ดังนั้นมันช่วยที่อายะอยู่ด้วยกับฉัน

พวกเราสองคนไปที่เมือง

◇◇

“น-นั่นแพง…” (ลูซี่)

“ใช่…แต่ดีไซน์ของเสื้อผ้าที่นี่น่ารักนะ” (อายะ)

อายะและฉันมองกัน

ราคาในซิมโฟเนียนั้นสูง

เมืองหลวงโฮรันได้แพงเมื่อเทียบกับมักกาเรน, แต่ที่นี่แพงยิ่งกว่าที่นั่น

พูดถึงแล้ว, ฉันซ่อนหูด้วยหมวก

เอลฟ์ดูว่าเป็นมนุษย์ได้ตราบใดที่คุณซ่อนหู

“ไปกินอะไรกันหน่อยเป็นไง?” (ลูซี่)

ฉันเริ่มหิวนิดหน่อย

“มันโอเคที่จะไม่ไปหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเหรอ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)

“มันยังเที่ยงอยู่ ปราชผู้ยิ่งใหญ่-ซามะนอนตอนเช้า, ดังนั้นเธอบอกว่าเธอชอบให้มันเป็นตอนเย็นหน่อย” (ลูซี่)

“เข้าใจแล้ว…แต่ฟุจิวาระ-คุงบอกว่าจะมีปาร์ตี้วันนี้ในปราสาทไฮแลนด์” (อายะ)

งานเลี้ยงฉลองฮีโร่ใหม่, มาโกโตะ

แต่พวกเขาจุกจิกเรื่องมารยาท, และมันเป็นงานทางสังคมในไฮแลนด์ที่ที่วางมนุษย์ไว้เหนือกว่า

เอลฟ์เหมือนฉัน…

“บางทีฉันไม่ควรจะไป…” (ลูซี่)

“เอ๋?! นีน่า-ซังก็บอกว่าเธอก็ไม่ไป! ชั้นไปคนเดียวด้วยตัวชั้นเองจะทำให้ชั้นไม่สบายใจ~” (อายะ)

อายะดึงแขนเสื้อฉัน

“คริส-ซังและเจ้าหญิงโซเฟียจะไปที่นั่น” (ลูซี่)

“ไม่, ชั้นไม่สนิทกับสองคนนั้น…” (อายะ)

ยังไงซะ, ชั้นก็ด้วย

ระหว่างที่เราพูดกันแบบนี้…

“เธอสองคนนั้น เธอค่อนข้างมีโชคชะตาที่แปลกประหลาด”

พวกเราถูกเรียกกระทันหัน

เจ้าของเสียงมีฮูดและเสื้อคลุมสีม่วง, ดังนั้นชั้นไม่อาจเห็นหน้าเธอ, แต่ชั้นบอกได้จากเสียงว่าเธอเป็นผู้หญิง

เธอมีลูกบอลคริสตัลอยู่บนโต๊ะเล็ก

…หมอดูเหรอ?

เธอได้ส่งอากาศที่น่าสงสัยออกมา

“คุยกับเราเหรอ?” (อายะ)

อายะตอบสนอง

“เดี๋ยว, อายะ, ไม่ดีกว่า” (ลูซี่)

หมอดูเป็นที่นิยมกับบางกลุ่มของผูหญิงมนุษย์

แต่มันเห็นได้ชัดว่ามีนักต้มตุ๋นอยู่ในหมอดูที่พูดเก่งและต้องการเงินจำนวนมากเกินไป

ตั้งแต่ทีแรก, ผูใช้ ‘เวทมนตร์โชคชะตา’ ที่อ่านอนาคตหายากอย่างไม่น่าเชื่อ

พบกับนักเวทย์แบบนั้นอยู่บนมุมถนนแบบนี้…เธอน่าจะเป็นนักเวทปลอมที่อ่อนแอ

“งั้นมันมีหมอดูอยู่ในโลกนี้ด้วย” (อายะ)

อายะดูอย่างสนใจ

“โอ้ชั้น, เธอมาจากโลกคู่ขนาน, ไม่ใช่เหรอ? เธอมีชะตาที่ลึกลับ”

“คุณบอกได้เหรอ?” (อายะ)

อายะกระโดดหย๋องๆไปหาเธอ

ออา, เธอโดนดึงไปแล้ว

มันช่วยไม่ได้, ชั้นเลยไปที่หมอดูด้วย

“อยากรู้เรื่องอะไร?”

หมอดูยิ้มอย่างอ่อนโยน

ฉันไม่สามารถเห็นหน้าเธอทั้งไปเนื่องจากเงาของผ้าคลุม, แต่บางทีเธอค่อนข้างสวย

“หืมม, แต่, เธอบอกชะตาแม่นจริงๆเหรอ?” (อายะ)

อายะยิ้ม

“โอ้ชั้น, นั่นทำอารมณ์เสียนะ ชั้นถือความภาคภูมิใจที่เป็นหมอดูหมายเลขหนึ่งที่ดีที่สุดในเมืองหลวงนะ, รู้มั้ย?”

หมอดู-ซังหัวเราคิดคักอย่างกล้าหาญ

“งั้น, ลองบอกอะไรเกี่ยวกับตัวชั้น ถ้าเธอทำได้, บางทีชั้นอาจจะดูดวง~” (อายะ)

โออ้, เธอเก่ง, อายะ

ถ้าเธอไม่ทายโดนเลยซักอย่าง, จากนั้นเราก็ไม่เสียอะไร

มีนักต้มตุ๋นที่จะใช้สกิลประเมินเพื่อทำให้ดูเหมือนเค้ารู้เกี่ยวกับคุณ

ในความเป็นจริง, สกิลประเมินสามารถได้ข้อมูลระดับพื้นฐาน

มันแน่นอนว่า ไม่สามารถอ่านอนาคตหรือใจของคนได้

ในแบบนั้น, มีสกิลเวทมนตร์โชคชะตา และอ่านใจในตำนาน

“ฟุฟุ, งั้น, มาดูกัน…”

หมอดูมองเข้าไปที่ลูกบอลคริสตัลของเธอ

(เฮ้ เฮ้, ลูซี่-ซัง, การอ่านอนาคตเป็นเวทมนตร์เหรอ?) (อายะ)

อายะถามชั้นอย่างกระซิบ

(ใช่, มันเป็นเวทมนตร์ชะตาธาตุโลหะ แต่นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นผู้ใช้มัน) (ลูซี่)

ถ้สเธอเป็นผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆ, เธอเป็นตัวตนที่หายาก

ฉันได้ยินมาว่าราชวงศ์จะจ้างหมอดูบนเงินเดือนที่แพง

“โอ้ชั้น โอ้ชั้น, ผลที่น่าสนใจได้แสดงออกมา”

หมอดูเงยหน้าขึ้น

ทันทีที่ฉันเห็นตาของเธอ, หัวใจชั้นเต้น

“เธอ…มีปัญหาเรื่องความรัก, ใช่มั้ย?”

“…เอิ่ม, ใช่” (อายะ)

อายะตอบคำถามของหมอดู

แต่มันเป็นเรื่องทั่วไปสำหรับสาวอายุเท่าเธอ

ทุกคนก็พูดได้

เมื่อฉันมองอายะ, เธอดูผิดหวัง

ฉันรู้ว่านี่จะเกิดขึ้น

“ฟุฟุ, ความกังวลนั้นของเธอ…มันเกี่ยวกับเพื่อนของเธอรักคนเดียวกันกับเธอ ชั้นทายถูกมั้ย?”

“?! ม-มันอาจจะ” (อายะ)

นั่น…

คนนี้เป็นผูใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆเหรอ

“และ, เกี่ยวกับเพื่อนคนนั้น…”

ปากหมอดูเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแหย่

“คือสาวเอลฟ์ข้างเธอนี่, อาจจะ?”

““?!””

มันทำเราตกใจ

ห-หมอดูคนนี้

พูดอะไรออกมา!

เธอพูดตรงจุด, เธอพูดตรงจุดแต่…!

“ฮ-โฮฮ่ห์…นั่นน่าประทับใจ, โอเน่-ซั่ง” (อายะ)

ตา…ของอายะซีเรียสขึ้นมา

“ชั้นพูดถูกใช่มั้ย? งั้น, ราคาบอกชะตาคือ 5,000จี จ่ายล่วงหน้า

“เธอขอค่อนข้างเยอะนะ” (ลูซี่)

“แต่คนนี้เหลือเชื่อไปเลยนะ, ลูซี่-ซัง” (อายะ)

อายะนำเงินออกมาจากกระเป๋าของเธอและมอบมันให้หมอดู

“งั้น, ชั้นจะบอกชะตาเธอ อยากให้ชั้นบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักเหรอ?”

(เดี๋ยว! หัวใจชั้นยังไม่พร้อม! อย่า!) (ลูซี่)

คือที่ฉันคิด, แต่คำพูดของอายะเป็นอะไรที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

“…ตำแหน่งของพี่สาวที่ทรยศครอบครัวชั้น” (อายะ)

“……”

เข้าใจแล้ว

อายะสูญเสียครอบครัวของในลาเบรินทอส

เธอกำจัดหนึ่งในเป้าหมายเธอ, ราชินีฮาร์พี, แต่อีกคน, พี่สาวอายะ, ยังหายไปอยู่

“ดูเหมือนเธอจะมีสถานการณ์ของเธอ รอเดี๋ยว”

อีกครั้งที่หมอดูมองลงไปในลูกบอลคริสตัล

ลูกบอลคริสตัลปล่อยแสงสลัวหลายสี

“…ได้แล้ว พี่สาวเธออยู่ในทวีปทางเหนือ, ทวีปปีศาจ…แต่ชั้นไม่รู้ว่าตรงไหนนะ”

“เข้าใจแล้ว…งั้นเธอก็ยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)

อายะกำหมัดอย่างแน่น

“ด้วยเธออยู่ในทวีปอื่น, การรับรายละเอียดมากกว่านี้จะเป็นการยาก”

หมอดูพูดอย่างขอโทษขอโพย

“มันโอเค, ขอบคุณ ชั้นโอเคแค่ได้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)

“โอเค ชั้นพูดสิ่งนี้เพราะชั้นรู้สึกถึงคว่ามเกลียดชังที่แข็งแกร่งในมานาเธอตอนนี้แต่ …การแก้แค้นนั้นเหมือนคำสาป, รู้มั้ย?”

เธอพักคางไว้บนมือข้างหนึ่งและพูด

“เธอจะบอกให้ชั้นหยุดเหรอ?” (อายะ)

คำพูดของอายะนั้นหนักแน่น

อายะไม่มีเจตนาจะยกโทษให้พี่สาวของเธอที่เป็นเหตุผลให้เธอสูญเสียครอบครัวไป

“ชั้นแค่พูดว่าเธอควรจะให้มัน {พอดีๆ} ว่าแต่, ถ้าเธอจ่ายชั้น, ชั้นก็สามารถบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักด้วย, รู้มั้ย”

“เอ๋?” (ลูซี่)

ฉันเป็นคนที่ส่งเสียงนั่น

นั่นจะมีปัญหา

การบอกชะตาของคนนี้รู้สึกว่ามันค่อนข้างแม่น

“ชั้นไม่ดีกว่า คนที่ชั้นรักเกลียดการสปอยสิ่งต่างๆจริงๆ” (อายะ)

อายะตอบด้วยสีหน้าที่คลายลงมา

น-นั่นโล่งใจ…

งั้นมาโกโตะก็เป็นแบบนั้น

“แล้วเธอละ, สาวผมแดง?”

“ช-ชั้นก็โอเคแล้ว!”

แต่ชั้นสนใจ! ชั้นสนใจอย่างเหลือเชื่อนะ!

ในขณะนั้น, เสียงดังจากข้างหลังของเรา

“เฮ้ย, หมอดูนั่น เธอได้รับอนุญาตให้ทำธุรกิจตรงนี้เหรอ?”

คนที่มาเป็นอัศวินให้ชุดเกราะสีขาว

ตราที่หน้าอกของเขาคือ สาวน้อยมอบการอธิษฐาน, สาวน้อยศักดิ์สิทธิ์แอนนา

หมายความว่าเขาคือเทมพลาร์?

ถ้าฉันจำไม่ผิด, คืออัศวินที่ปกป้องซิมโฟเนีย

“ออา, คนมีปัญหาได้มาแล้ว ชั้นเดาว่าชั้นจะปิดร้านสำหรับวันนี้แล้ว”

หมอดูยืนขึ้นและเริ่มเก็บลูกบอลคริสตัลของเธอ

“คนนอกศาสนา, เธอทำธุรกิจโดยไม่ได้รับอนุญาติ, ไม่ใช่เหรอ?! ชั้นต้องให้เธอมากับชั้น”

อัศวินพยายามจะเข้ามาใกล้หมอดูด้วยก้าวที่ยาว, แต่…

“เทมพลาร์-ซัง, มั้นโอเค ชั้นได้รับอนุญาติ {ตอนนี้}”

พูดสิ่งนี้, เธอแตะชุดเกราะของอัศวินเบาๆ

“…ออา, ใช่ เธอพูดถูก มันไม่มีปัญหา”

เสียงของอัศวินเบาลง, สีหน้าของเขาดูเหมือนเหม่อลอยตอนนี้

เขาคลำทางกลับไปที่ที่เขามา

“นั่นเมื่อกี้นี้…” (ลูซี่)

“เฮ้, ลูซี่-ซัง! หมอดูเมื่อกี้นี้…!” (อายะ)

เมื่อฉันหันกลับไป, หมอดูได้จากไปแล้ว

“ช่างเป็นคนที่แปลก” (อายะ)

“อายะ…มันดีกว่าถ้าเธอสงสัยคนมากกว่านี้” (ลูซี่)

“หืมม, แต่เธอบอกชั้นว่าพี่สาวชั้นอยู่ที่ไหนนะ” (อายะ)

อายะดูเหมือนจะพอใจ

แต่มันจริงที่ว่าสกิลเธอดูเหมือนจะเป็นของจริงนะ

ความรู้สึกของคน ไม่สามารถอ่านได้ด้วยสกิลประเมิน

…ความรู้สึกของคน

“ว่าแต่, ที่เค้าบอกเกี่ยวกับคนที่เธอชอบ, อายะ…” (ลูซี่)

ฉันต้องยืนยันสิ่งที่มันกวนใจฉัน

เธอพูดอย่างชัดเจนว่าเราชอบคนเดียวกัน

“ยังไงซะ, มันเห็นได้ชัดมากระหว่างเราสองคน” (อายะ)

“ช-ใช่” (ลูซี่)

เธอบอกฉันว่าไม่ต้องห่วงเหรอ?

ฉันได้ฝึกตลอดเวลาหลังๆ และพยายามจะไม่คิดเกี่ยวกับมันมาก

อายะทำสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อยขึ้นมากระทันหัน

“พูดจากใจ, ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นเวลาที่จะมีปัญหากันในปาร์ตี้นะ, รู้มั้ย” (อายะ)

“เธอหมายความว่ายังไงนั่น?” (ลูซี่)

“ท่าทางของเจ้าหญิงโซเฟียที่มีต่อทากัตซูกิ-คุงได้น่าสงสัยหลังๆ” (อายะ)

“ชั้นก็เห็นนั่น! เธอดูเหมือนไร้สีหน้าเมื่อมองผิวเผิด, แต่ตาของเธอเมื่อมองมาโกโตะนั้นใจดี!” (ลูซี่)

“สกิลสัญชาติญานชั้นได้ ‘บิ๊บิ๊บิ๊บิ๊’, ดังนั้นมันไม่ต้องสงสัยเลย!” (อายะ)

“ชั้นรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นเมื่อมาโกโตะอยู่ใกล้!” (ลูซี่)

“…ลูซี่-ซัง, เธอทำอะไรแบบนั้นเหรอ?” (อายะ)

ทั้งหมดเพราะชั้นเป็นครึ่ง-เอลฟ์

ฉันมั่นใจในหูของฉัน

อายะ, อย่ามองฉันด้วยสาตาที่เย็นชา

อายะและฉันได้คุยเกี่ยวกับมาโกโตะอย่างมีชีวิตชีวาซักพักหนึ่ง, และจากนั้น, จบที่การไปที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสายและถูกดุ

“ทำไมเธอไม่พาผู้ใช้สปิริตมา?!”, เธอพูด

เป็นไปได้มั้ยว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็รักมาโกโตะ?

เธอมีเป้าหมายที่เลือดของเขา, ใช่มั้ย?

-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-

ที่ที่เราไปไม่ใช่แผงลอยหรือรถเข็น, แต่เป็นร้านที่งดงาม

“ฮัลโหล, อ้ตจัง <ลุง/ตา>! มันเป็นซักพักแล้วนะ!” (นีน่า)

นีน่าซังทำไฮ-ไฟว์กับเจ้าของร้าน

เจ้าของร้านคือ เสือกึ่งสัตว์ด้วยหน้าที่หน้ากลัว

เขาตัวใหญ่, และความสูงเกือบถึง 2 เมตร

มันยากที่จะบอกอายุของเขา, แต่มันมีผมขาวปนอยู่, ดังนั้นผมรู้สึกว่าเขาได้มีอายุพอสมควร

“โออ้, เธอดูสบายดีนะ, นีน่า มันเป็นซักพักแล้วด้วยนะ, ฟูจิวาระ-ซัง”

“มันเป็นซักพักแล้วนะ, เจ้าของ มีสินค้าดีๆมั้ยวันนี้?” (ฟูจิ)

“มี, ชั้นมีหลายสิ่ง มันไม่มีการหลอกตาของนาย, แต่ของวันนี้ทีเราขุดมาเลยจะหายไปนะ”

พวกเขาสองคนหัวเราะดัง

นั่นมันทักทายแบบพ่อค้า?

“และคนตรงนั้นล่ะ?”

“คนนี้เป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ, ทากัตซูกิ-ซามะ” (นีน่า)

“…โฮฮ่ห์”

เจ้าของร้านตาเบิกกว้างกับคำพูดของนีน่า-ซัง

“แต่เขาดูไม่แข็งแกร่งเลยนะ…อ้า, ขอโทษ ชั้นเป็นเจ้าของร้านนี้ โทกีร์ ชั้นเป็นนักผจญภัยในอดีต, และชั้นดูแลนีน่าในเวลานั้น”

“ผมคือทากัตซูกิ มาโกโตะ นีน่า-ซังได้ผจญภัยกับผมหลายครั้งและช่วยเหลือผม” (มาโกโตะ)

“อะไรน่ะ?! นีน่านั่นอยู่ในปาร์ตี้ของฮีโร่?! เธอได้ไต่ไปไกลนะ”

โทกีร์-ซังขึ้นเสียงชื่นชม, และนีน่า-ซังรีบแก้เขา

“มันไม่ใช่แบบนั้น, อ้ตจัง ชั้นจะเป็นภรรยาของฟูจิวาระ-ซามะ! ชั้นมาเพื่อรายงานเรื่องนี้” (นีน่า)

“เธอพูดอะไรนะ?!” (โทกีร์)

หน้าของโทกีร์-ซังได้เปลี่ยน

“ฟูจิวาระ-ซัง, ชั้นได้ยินมาว่านายหมั้นกับขุนนางในมักกาเรน ถ้านายจะทำให้นีน่าเป็นภรรยาน้อย, ชั้นไม่รู้สึกเหมือนอยากจะมอบคำอวยพรให้นะ…” (โทกีร์)

“อ้ตจัง, คุณข้ามไปสรุปแล้ว ชั้นเป็นภรรยาคนที่สอง, แต่ชั้นจะถูกปฏิบัติในจุดยืนเดียวกันกับลูกสาวของขุนนางศักดินาในมักกาเรน, คริสเตียน่า” (นีน่า)

“…เธอพูดอะไรน่ะ? นั่นไม่มีทางเป็นไปได้” (โทกีร์)

โทกีร์-ซังส่งตาที่สงสัย

ดูเหมือนถ้าคุณทำธุรกิจมานานในไฮแลนด์, เรื่องเกี่ยวกับกึ่งสัตว์และขุนนางถูกปฏิบัติเหมือนกันมันยากที่จะเชื่อ

ระบบระดับชั้นทางสังคมในประเทศนี้ดูเหมือนจะฝังรากลึก

“เชื่อไม่ได้…ขุนนางชื่อคริสเตียน่า-ซามะ ฟังดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้านะ” (โทกีร์)

“ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนที่ดีกับชั้น” (นีน่า)

“…เข้าใจแล้ว นั่นยอดเยี่ยม” (โทกีร์)

นีน่า-ซังมีสีหน้าที่ร่าเริง, และโทกีร์ซังมีสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อย

มันกวนใจเขาเหรอที่นีน่า-ซังจะเข้าเป็นขุนนาง?

“ว่าแต่, จะอยู่ที่เมืองหลวงนานเท่าไหร่ล่ะ?” (โทกีร์)

“ซักพักหลังจาก พิธิเข้ารับตำแหน่งของกัปตันอัศวินแห่งแสง, ชั้นเดาว่า ในเวลานั้น, เห็นว่าจะมีการชมเชยสำหรับทักกิ-โดโนะ ในการปราบมังกรต้องห้าม” (ฟูจิ)

ฟูจิ-ยังตอบให้เรา

“…เข้าใจแล้ว” (โทกีร์)

โทกีร์-ซังดูเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรซักอย่าง, แต่กลืนมันลงไป

มันคืออะไร?

พวกเขาสามคนมีการพูดคุยที่มีชีวิตชีวาซักพัก, ดังนั้นผมดูรอบๆร้าน

อย่างที่คาดกับที่ที่ฟูจิ-ยังมา, มีไอเท็มหลากหลายดี

มีสินค้าหลายอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเรียงกัน

จูๆ, ผมได้กลิ่นที่กวนใจผม

ผมมองยาสูบที่อยู่มุมของเคาน์เตอร์

นั่น

หลังจากนั้น, นีน่าซังพูดว่าเธอจะมาอีก, และเราออกจากร้านของโทกีร์-ซัง

หลังจากที่ออกจากร้านซักครู่, ฟูจิ-ยังพูด: ‘ออกจากเขต 7 กันเถอะ’

“ดันนะ-ซามะ, ไม่ใช่ว่าเรามีแผนที่จะไปร้านอื่นอีกเหรอ?”

“ถ้านายมีธุระด่วน, ชั้นเดินไปรอบๆนิดนึงด้วยตัวเองได้” (มาโกโ๖ะ)

ถ้าผมใช้แปลงรูปและแปลงเป็นกึ่งสัตว์, ผมรู้สึกว่ามันไม่มีปัญหา

“ไม่, ชั้นมีอะไรสำคัญจะบอกนายสองคน แต่พูดมันตรงนี้นั้นไม่ดี” (ฟูจิ)

บอกเราด้วยหน้าที่ซีเรียส, นีน่า-ซังและผมมองกัน

ในที่สุดพวกเราก็กลับมาที่เขต 6

เราเข้าห้องส่วนตัวของร้านอาหารใกล้ๆ

ฟูจิ-ยัง เบาเสียงของเขาลง และตรวจรอบๆก่อน ก่อนจะพูด:

“นีน่า-โดโนะ, ทักกิ-โดโนะ, โปรดฟังอย่างสงบ มันดูเหมือนว่า กึ่ง-มนุษย์ของเขต 7 และเขต 8 วางแผนที่จะก่อกบฏครั้งใหญ่ โดยเน้นกึ่งสัตว์เป็นหลัก” (ฟูจิ)

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน